Η ΔΕΘ ολοκληρώθηκε τη χθεσινή νύχτα. Τουλάχιστον σε ότι αφορά το κυρίαρχο πολιτικό μήνυμα που θέλησαν να αποπνεύσει, οι πραγματικοί της πρωταγωνιστές…
Η 83η ΔΕΘ, δεν ήταν η κλασική φιέστα των προηγούμενων χρόνων. Ήταν μια εκδήλωση – παρέμβαση με αποτύπωμα γεωπολιτικό…
- Με πεδίο αναφοράς που υπερβαίνει την εθνική επικράτεια…
- Με βασικό διοργανωτή την κυβέρνηση των ΗΠΑ δια του Βαλκανικού τοποτηρητή της του κ. Πάιατ…
- Με αποδέκτες των μηνυμάτων που εξέπεμψε, τους συμπρωταγωνιστές των ΗΠΑ αλλά και τις περιφερειακές γεωπολιτικές Ιφιγένειες της ευρύτερης περιοχής…
Και φυσικά με τον Έλληνα πρωθυπουργό στο ρόλο της απαραίτητης γλάστρας, η παρουσία της οποίας κρίθηκε επιβεβλημένη προκειμένου να «κλειδώσουν», και με όρους δημοσιότητας, τα νέα επικίνδυνα τετελεσμένα που έχουν επιβληθεί στη χώρα, και τα οποία θα σημαδέψουν το μέλλον της σε μια κρίσιμη ιστορική εποχή.
Η 83η ΔΕΘ, σε ότι αφορά το πολιτικό της μέρος, δεν οργανώθηκε για να δοθεί βήμα ψεύδους σε έναν πρωθυπουργό μαριονέτα, σε μια χώρα που τελεί υπό πολλαπλή κατοχή, προκειμένου να εξαπατηθεί για μία ακόμη φορά ο χιλιοπροδομένος λαός της.
Άλλωστε κανείς δεν τον πίστεψε… Κανένας δεν περιμένει να υλοποιήσει το ελάχιστο απ’ όσα υποσχέθηκε… Κανένα απολύτως αντίκρισμα και για κανέναν δεν έχουν οι οικονομικές εξαγγελίες ενός ανδρείκελου σε μια χώρα που ο λαός της αργοσβήνει υπό το βάρος της οικονομικής ασφυξίας, στην οποία τον έχει καταδικάσει το καθεστώς της κατοχής και τα ελληνόφωνα φερέφωνά του. Στην ΔΕΘ, αυτή τη φορά…
- Ο πρωταγωνιστής… ΔΕΝ ήταν ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, αλλά η ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ…
- Ο διοργανωτής… ΔΕΝ ήταν η HELEXPO, αλλά η ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ δια του αρμοδίου τοποτηρητή της του κ. Πάιατ…
- Το προβαλλόμενο πολιτικό πρόταγμα… ΔΕΝ ήταν η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ και οι πέτσινες δεσμεύσεις ενός χάρτινου πρωθυπουργού, αλλά η ΠΕΡΙΦΟΡΑ του ΚΟΥΦΑΡΙΟΥ μιας πλήρως εξαρτημένης χώρας, που φρόντισε να έχει παραδώσει όχι μονάχα τον έλεγχο των δοτών της θεσμών σε τρίτους, αλλά την ίδια της την ΚΥΡΙΟΤΗΤΑ στους Αμερικανούς.
Γι’ αυτό και τονίσαμε από την πρώτη στιγμή τρία πολύ σημαντικά ζητήματα:
Πρώτον: Η κυβέρνηση επιδιώκει μέσα από τα ταρατατζούμ της ΔΕΘ, να πλασάρει μια ψευδή εικόνα, μιας δήθεν προσδοκώμενης αναπτυξιακής ευμάρειας, με όχημα την ενέργεια και την γεωοικονομία.
Η βασική της επιδίωξη είναι να αποκρύψει ότι με τις συμφωνίες των προγενέστερων και με τις δικές της υπογραφές…
- Η πατρίδα μας έχει διχοτομηθεί…
- Οι αγωγοί οριοθετούν το εύρος της διχοτόμησης (Να θυμίσουμε ότι η Ελλάδα κατά τρόπο απαράδεκτο στην παγκόσμια ιστορία, απεδέχθη διέλευση αγωγών από την επικράτειά της, αρνούμενη να εισπράξει έστω και συμβολικό τέλος διέλευσης που θα της επέτρεπε να στοιχειοθετήσει εθνική κυριότητα επί του εδάφους της) …
- Και οι Αμερικανοί έχουν αναγορευτεί σε στρατοκράτες – θεματοφύλακες της κυριότητας που τους παραχωρήσαμε και της ασφάλειας των “νέων” συνόρων τα οποία επέβαλαν, και με την παρουσία τους επισημοποιούν κοινοποιώντας και διεθνώς με τον πιο επίσημο τρόπο, το καθεστώς περιορισμένης κυριαρχίας της χώρας.
Δεύτερον: Ο “μέσα σε όλα” Αμερικανός πρέσβης Τζ. Πάιατ, με την ασύδοτη δράση του… τις ηγετικές εμφανίσεις του… και το περιεχόμενο των παρεμβάσεών του, πιστοποιεί και υπενθυμίζει στους πάντες τον ηγεμονικό ρόλο των ΗΠΑ στην περιοχή, και κυρίως το ποιος είναι το πραγματικό αφεντικό σ αυτή τη χώρα.
Ο κ. Πάιατ συμπεριφέρεται ως πραγματικός κυβερνήτης της χώρας, και αυτό συνιστά επιβεβαίωση της ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗΣ του Ελληνικού κράτους…
Προφανώς αυτό το «δικαίωμα» θεμελιώνεται πάνω σε σειρά ανεπίτρεπτων υπαναχωρήσεων στις οποίες έχουν προβεί διαχρονικά τα πολιτικά ανδρείκελα που διαχειρίζονται τις τύχες του τόπου. Ας θυμίσουμε ορισμένα πολύ σημαντικά περιστατικά:
Από την πρώτη στιγμή ο κ. Πάιατ, έσπευσε να εκθειάσει «τη σαφή δέσμευση της ελληνικής κυβέρνησης στη συμμαχία με τις ΗΠΑ», ενώ ως «πυλώνες της συνεργασίας» χαρακτήρισε τους τομείς της άμυνας, της «ασφάλειας» και της καταπολέμησης της «τρομοκρατίας», όπως προκύπτει από σχετική του συνέντευξη ήδη από τον Οκτώβριο του 2017.
Στην ίδια συνέντευξη ο κ. Πάιατ, τόνισε με τρόπο απολύτως κατηγορηματικό, ότι «οι ΗΠΑ έχουν μεγάλο ενδιαφέρον για το τι συμβαίνει στη Βόρεια Ελλάδα, λόγω της στρατηγικής σημασίας της περιοχής» που «μπορεί να αναδειχθεί σε έναν ενεργειακό κόμβο, με τον αγωγό TAP, με τον προτεινόμενο αγωγό IGB, με τον προτεινόμενο τερματικό σταθμό Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου (LNG) στην Αλεξανδρούπολη».
Αλλά οι ομορφιές, δεν σταματούν εκεί: Ο κ. Πάιατ υπενθύμισε πώς «τα επιχειρηματικά σχέδια και ο έλεγχος των δρόμων μεταφοράς εμπορευμάτων και Ενέργειας πάνε πακέτο με τα ευρύτερα γεωπολιτικά σχέδια των ΗΠΑ στην περιοχή». Γι’ αυτό άλλωστε και οι ΗΠΑ λειτούργησαν τόσο πιεστικά και τόσο απόλυτα, στην προσπάθειά τους να επιταχύνουν τις διεργασίες ένταξης των Δ. Βαλκανίων σε ΕΕ και ΝΑΤΟ.
Και το αποκορύφωμα είναι το μελιστάλακτο μήνυμα του κ. Πάιατ ο οποίος δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην «ιστορική και πολύ σημαντική σχέση που υπάρχει μεταξύ Βόρειας Ελλάδας και Τουρκίας». Έσπευσε μάλιστα να τονίσει πως: «Ειδικά για αυτά τα θέματα σχηματίζω πολύ διαφορετική εντύπωση από την κυρίαρχη, όταν μιλάω με τον δήμαρχο Μπουτάρη ή άλλους πολιτικούς και τοπικούς ηγέτες στη Θεσσαλονίκη. Έχετε μια διαφορετική προσέγγιση της σχέσης σας με την Τουρκία, και αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον. Και με αυτή την ευκαιρία, θέλω να τονίσω ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες υποστηρίζουν σθεναρά την απόφαση που έχει λάβει η ελληνική κυβέρνηση να συνεχίσει να στηρίζει τις διπλωματικές σχέσεις με την Τουρκία». Αυτά τα εξόχως αποκαλυπτικά δήλωνε ο κ. Πάιατ το 2017, σε σχετική του συνέντευξη στην ιστοσελίδα voria.gr.
Βεβαίως… η πλήρης αποδοχή της ιδέας της ενσωμάτωσης της χώρας στους Αμερικανικούς γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς, διαπερνά ως αντίληψη το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων που υπηρέτησαν την δουλοπρέπεια διαχρονικά σ αυτόν τον πολύπαθο τόπο. Και για του λόγου το αληθές, ας δούμε ορισμένα στοιχεία (που βεβαίως έμειναν αναπάντητα) από την παρέμβαση του κ. Πάιατ σε εκδήλωση ινστιτούτου της ΝΔ για τα 70 χρόνια από το Σχέδιο Μάρσαλ.
Μετά το ξέπλυμα του ρόλου που διαχρονικά έπαιξαν οι ΗΠΑ στη χώρα μας, ο κ. Πάιατ έσπευσε να δηλώσει: «Συμπερασματικά, η λογική της εμπλοκής μας στην Ελλάδα, ξεκινώντας από την προσπάθεια ανάκαμψης το 1947, στηριζόταν σε δύο πυλώνες. Ένας, βέβαια, είναι οι κοινές μας δημοκρατικές αξίες (βέβαια…). Αλλά ο άλλος είναι η γεωπολιτική και η κρίσιμη γεωγραφική θέση της Ελλάδας, μια χώρα στην εμπροσθοφυλακή της Ευρώπης, μία χώρα που τότε, όπως και σήμερα, βλέπουμε ως πυλώνα σταθερότητας σε μια γεωπολιτικά περίπλοκη και προκλητική περιοχή».
Ο κ. Πάιατ ωστόσο, υπήρξε ανατριχιαστικά αποκαλυπτικός για όλο αυτό που βλέπουμε σήμερα να εξαπλώνεται μπροστά μας, ήδη από το 2016 με σχετική του συνέντευξη στην «Καθημερινή» της Κυριακής 27/11. Έλεγε μεταξύ άλλων αυτός ο υπέροχος άνθρωπος, εκφράζοντας το «θαυμασμό του» και για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, που η σχέση τους, όπως χαρακτηριστικά λέει: «Είναι η πιο άνετη σχέση που είχαμε εδώ και πολύ καιρό, με μια σαφή εικόνα και στις δυο πλευρές ότι τα συμφέροντά μας εξυπηρετούνται από μια ευρεία συνεργασία».
Πάμε να δούμε το πραγματικά ανατριχιαστικό προφίλ αυτών των δηλώσεών του:
«Υπάρχει ένα διάγραμμα με τρεις κύκλους. Ο ένας αφορά τη Βόρεια Αφρική, ο άλλος την Ανατολική Μεσόγειο και τη Συρία και ο τρίτος τη Μαύρη Θάλασσα και μια πιο επιθετική και επεκτατική Ρωσία. Το μέρος όπου αυτοί οι τρεις κύκλοι συναντώνται είναι η Ελλάδα. Αυτό είναι το υφιστάμενο στρατηγικό πλαίσιο…».
Και επιλέγοντας να είναι πέραν του δέοντος αποκαλυπτικός συνεχίζει: «Στο στρατηγικό επίπεδο, οι ΗΠΑ χρειάζονται μια επιτυχή Ελλάδα για όλους τους λόγους που ανέφερα πριν, αλλά και διότι μας ενδιαφέρει μια επιτυχημένη Ευρώπη. Και παρά τη ρητορική της προεκλογικής εκστρατείας, τελικά για πολλές δεκαετίες ο σταθερός πυρήνας της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής είναι οι διατλαντικές μας σχέσεις. Αυτή είναι η βάση που μας επιτρέπει να κάνουμε όλα όσα κάνουμε μαζί σε ολόκληρο τον κόσμο. Σε αυτό το ευρύτερο πλαίσιο – και το έζησα αυτό από κοντά και σε προσωπικό επίπεδο για τρία χρόνια στο Κίεβο – το βασικό συστατικό είναι η ενότητα και η συμφωνία μας σε συγκεκριμένες Αρχές».
Όσο για την πολυδιαφημισμένη σταθερότητα, σπεύδει να θυμίσει στους πάντες πως για μια πλήρως εξαρτημένη χώρα, η «σταθερότητα ισχύει μόνον υπό προϋποθέσεις, και μόνο στη βάση της υλοποίησης συγκεκριμένων δεσμεύσεων».
Ιδού και η σχετική αναφορά για τη βάση της Σούδας, η οποία αποδεικνύει και του λόγου το αληθές: «Ένα σημαντικό μέρος της εξίσωσης, γι αυτήν την σταθερότητα – όπως ανάφερε και ο Πρόεδρος Ομπάμα – είναι και τα σχετιζόμενα με τη βάση της Σούδας. Για αυτό μια από τις πρώτες κινήσεις μου όταν ήρθα στην Ελλάδα ήταν να μεταβώ στη βάση, όπου διαπίστωσα πόσο αποτελεσματικά συνεργαζόμαστε με τους Έλληνες στρατιωτικούς. Είδα την ποιότητα της επαγγελματικής τους συνεργασίας που έχει τεράστια σημασία σε βάθος χρόνου».
Αποκαλυπτική τέλος είναι η απάντηση του «θεματοφύλακα» της «σταθερότητας» όταν ρωτήθηκε για το πως αντιμετωπίζει η κυβέρνησή του την αναθεωρητική επιθετικότητα της Άγκυρας, αναφορικά ακόμη και με τη Συνθήκη της Λωζάννης: «Πρόκειται για δυο χώρες που είναι σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ, που έχουν να κερδίσουν πολλά από τη μεταξύ τους συνεργασία σε πολλούς τομείς, μεταξύ αυτών και στην Ενέργεια». Τι κάνεις Γιάννη;;; Κουκιά σπέρνω δηλαδή…
Τρίτον: Η αμερικανόπνευστη Ελληνοσκοπιανή συμφωνία, γνωστή και ως «έκτρωμα των Πρεσπών», υπήρξε προϊόν και επιβεβαίωση αυτής της ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗΣ του Ελληνικού κράτους για την οποία μιλήσαμε παραπάνω, και όχι αυτοτελής πράξη Εθνικής υποτέλειας από τα ανδρείκελα της Αθήνας. Και έχει σημασία να το καταλάβουμε αυτό, γιατί τα πράγματα δεν είναι διόλου απλά όπως επιχειρούν να τα εμφανίσουν ορισμένοι, είτε εξ αιτίας του βρώμικου ρόλου που επιτελούν, είτε λόγω της ρηχότητας της πολιτικής τους σκέψης. Γι’ αυτό και η πραγματική μάχη που έχουμε μπροστά μας…
- Είναι μάχη ανάκτησης κυριότητας της Πατρίδας…
- Είναι μάχη ακύρωσης της ισχύος επί της χώρας του Δικαίου των αγωγών άρα και των συμφωνηθέντων που συνιστούν πραγματική διχοτόμηση της χώρας και πραγματική εκχώρηση κυριαρχίας και κυριότητας…
- Είναι μάχη για την κατάκτηση μιας διαφορετικής θέσης της χώρας στο διεθνές στερέωμα…
- Είναι μάχη ζωής, της χώρας και των ανθρώπων της…
Αυτή είναι η πραγματική μάχη… Αυτά είναι τα πραγματικά της διακυβεύματα… Και επειδή αυτή είναι και η πραγματική της φυσιογνωμία… Καλό είναι να έχουμε πλήρη επίγνωση πως αυτή η μάχη…
- ΔΕΝ είναι μάχη που θα κριθεί με δημοψηφίσματα και λοιπές αυταπάτες…
- ΔΕΝ είναι μάχη επιπολαιότητας που αποσπά το «έκτρωμα των Πρεσπών» από τα νέα γεωπολιτικά δεσμά με τα οποία αλυσόδεσαν τη χώρα…
- ΔΕΝ είναι μάχη απερισκεψίας που αποσυνδέει το «έκτρωμα των Πρεσπών» από την ηγεμονική αμερικανική παρουσία στον τόπο μας…
Η πραγματική μάχη… ΔΕΝ είναι μάχη αριθμών και παρόντων σε ένα συλλαλητήριο, αλλά πραγματική πρόκληση με στόχο την οργάνωση της εξέγερσης του λαού μας.
Αν δεν ανατραπεί το καθεστώς το οποίο με πρόσχημα την ενεργειακή πολιτική διχοτομεί τη χώρα… και μαζί με αυτό και το «έκτρωμα των Πρεσπών» το οποίο πρέπει να πεταχτεί όπως ακριβώς συντάχθηκε στον Καιάδα… τότε η χώρα οδηγείται στη Λιβανοποίηση και εν τέλει στον εδαφικό της διαμελισμό.
Τα πράγματα κύριοι είναι πολύ πιο σοβαρά απ’ ό,τι φαίνονται σε πρώτη ανάγνωση. Το δόλωμα του «εκτρώματος των Πρεσπών», δεν πρέπει να μας εμποδίσει να δούμε τη φάκα της αυτοκατάργησης της Πατρίδας μας…
Όσοι λοιπόν παγιδεύονται στα κονταροχτυπήματα και στις φραστικές αντιπαραθέσεις της χθεσινής μέρας, με το οργανωμένο κράτος και το οργανωμένο παρακράτος να κλιμακώνουν φαινόμενα εκτεταμένης πολιτικής εκτροπής…
Όσοι σπεύδουν τις επόμενες ώρες… Είτε να διεκδικήσουν μερίδιο στην νομή της δόξας από ένα “συλλαλητήριο” πλήρως ανοργάνωτο που παρέδωσε την κοινωνία θύμα στον κυβερνητικό επικοινωνιακό σχεδιασμό… Είτε να επιδοθούν στην προσφιλή υβριστική απεραντολογία έναντι πάντων… Καλό είναι να έχουν υπόψιν τους δύο πράγματα…
- Πρώτον: Τα πολιτικά ανδρείκελα, ακριβώς επειδή αποφάσισαν να είναι τέτοια, στο πρώτο πράγμα που αποκτούν ανοσία είναι στις ύβρεις. Όσες φορές λοιπόν και αν αποκληθεί “προδότης” ο σημερινός πρωθυπουργός, ο χαρακτηρισμός αυτός τον αφήνει αδιάφορο, και θα κερνά χαμόγελα τους αφελείς που πίστεψαν πως θα του κάνουν με ανάλογους χαρακτηρισμούς τη μούρη κρέας. Και…
- Δεύτερον: Οι παραχωρήσεις που επισφραγίστηκαν δημοσίως στην φετινή ΔΕΘ, αποτελούν μια γενικευμένη ανατρεπτική γεωπολιτική μπίζνα, που φιλοδοξεί να τροποποιήσει τη φυσιογνωμία του σύγχρονου κόσμου, με τρόπο που θα πονέσει πραγματικά τους λαούς.
Οι παραχωρήσεις που επισφραγίστηκαν στην φετινή ΔΕΘ, είναι τόσο σοβαρές και θεμελιώδεις, που αν δεν ακυρωθούν αυτή τη στιγμή ως συνέπεια της οργανωμένης πολιτικής πάλης και αντίστασης του λαού μας…
Τότε ο μοναδικός τρόπος που θα απομένει για να ανακτηθούν όσα εκχωρούνται σήμερα, είναι ο ΠΟΛΕΜΟΣ… Και μόνον ο ΠΟΛΕΜΟΣ…
Ας αφυπνίσουμε λοιπόν, γιατί η ανεπάρκεια τόσο των “ΕΜΠΝΕΥΣΤΩΝ”, όσο και των γραφικών καιροσκόπων των “ΜΑΠΕΤΣ ΣΟΟΥ” είναι εγκληματική. Ας μην την καταστήσει ανεπίστρεπτη η ανοχή και η επιπολαιότητά μας, γιατί κάθε μέρα που περνά, «κλειδώνει» την αυριανή κόλαση για τη χώρα.
Το “Μέτωπο ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ” αλλά και η “Πανελλαδική πρωτοβουλία για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας και της Πατρίδας μας” θα επανέλθουμε επί όλων αυτών με τρόπο πολύ συγκεκριμένο και καλό θα είναι αυτή τη φορά, ο καθένας να αναλάβει τις ευθύνες του.
*Ο Κυριάκος Κυριακόπουλος είναι μέλος της ΠΓ του «Μετώπου ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ» και της «Πανελλαδικής πρωτοβουλίας για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας και της Πατρίδας μας».
