Η αθλιέστατη στιχομυθία Νίκου Παππά και Σάμπυ Μιωνή, ανεξάρτητα αν είναι προϊόν τηλεφωνικής υποκλοπής είναι φοβερά αποκαλυπτική για το κλίμα που κυριαρχεί στην πολυδιαπλεκόμενη πολιτική ζωή της χώρας, όπου το πάθος της πολιτικής αναρρίχησης και εξουσίας συμπλέκεται με το χρήμα, την κατασκοπεία και τις πιο ελεεινές κρατικές μεθοδεύσεις αναδεικνύοντας δυσοσμία, κατάπτωση και βούρκο.
Δυστυχώς, όλα τούτα δεν είναι ένα μεμονωμένο νοσηρό σύμπτωμα και δεν αφορά μόνο την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και τις εμπλοκές της με τα βρώμικα κατοχικά γεράκια του Ισραήλ και τις υπηρεσίες τους αλλά αποτελούν, χωρίς καμία υπερβολή, τη νέα κανονικότητα της συστημικής πολιτικής ζωής στον τόπο μας.
Κατά τραγικό τρόπο αποτελούν νέα κανονικότητα η διαπλοκή, τα σκάνδαλα, οι εκδουλεύσεις, οι αλληλοεξυπηρετήσεις, οι συναλλαγές, οι υπόγειες μεθοδεύσεις και το ρυπαρό παρασκήνιο .
Οι πολιτικές σχέσεις, δυστυχώς, έχουν εκφυλιστεί σε σχέσεις εκδουλεύσεων και σχέσεις δούναι και λαβείν όπου το δημόσιο και λαϊκό συμφέρον έχουν εξατμιστεί και εξαφανιστεί ή χρησιμοποιούνται μόνο ως προκάλυμμα για να καλύψουν σκοτεινές παρασκηνιακές συναλλαγές.
Δυστυχώς, την ώρα που οι δυνάμεις που κυριαρχούν στην πολιτική ζωή της χώρας μας είναι υπεύθυνες για την μεγαλύτερη οικονομική και εθνική κρίση που έχει βιώσει η χώρα, την ίδια ώρα οι ίδιες αυτές δυνάμεις εκμαυλίζουν και κατακουρελιάζουν αρχές και αξίες τόσο βάναυσα ώστε να μοιάζουν να θέλουν να πνίξουν μέσα στην κοινωνία μας, όλες τις εστίες εντιμότητας, ελπίδας και οραμάτων που έχουν απομείνει.
Δεν υπάρχει τίποτα πιο παραλυτικό από μια κοινωνία και από πολίτες που έχουν χάσει κάθε εμπιστοσύνη στον διπλανό τους, στο κοινωνικό σύνολο και συλλήβδην στις πολιτικές δυνάμεις και διεργασίες της χώρας
Προτού όλα τούτα οδηγήσουν σε πολύ μεγαλύτερες οικονομικές καταστροφές, εθνικές τραγωδίες ακόμα και σε εθνικούς ακρωτηριασμούς, πρέπει να βρούμε τη δύναμη να δώσουμε χώρο μέσα μας στην ελπίδα, στην αλληλεγγύη και σε ένα νέο όραμα υπεύθυνης δουλειάς και δικαιοσύνης στην πατρίδα μας.
Δεν είναι τυχαίο ότι αυτοί που αξίζουν σε αυτή τη χώρα, όλο και περισσότερο σιωπούν και όταν μιλάνε περισσότερο ψιθυρίζουν, λέγοντας ότι χάθηκαν με ευθύνη μας πολλές ευκαιρίες και έχουν απομείνει μπροστά μας ελάχιστες, πλέον, αν όχι η τελευταία.
