Μετά από δυόμισι μήνες κινητοποιήσεων και αγώνα, ενάντια στις απολύσεις των εργολαβικών εργαζομένων της λέσχης της Φοιτητικής Εστίας Ιωαννίνων (Δομπόλη), επιβάλαμε την επαναπρόσληψη όλων των εργολαβικών εργαζομένων.
Πιο συγκεκριμένα, από τις 11/3 μέχρι τις 1/6, η λέσχη της Φοιτητικής Εστίας Ιωαννίνων (Δομπόλης) τελούσε υπό κατάληψη, με απόφαση του Φ.Σ. Εστιών. Ο εργολάβος-αρπακτικό, που στις 10 Μαρτίου προχώρησε σε απόλυση 3 εργαζομένων, αναγκάστηκε έπειτα από τον αρκετά σημαντικό, για την περίοδο, αγώνα των εργαζομένων και των φοιτητών, να δηλώσει ότι από την 1η Ιουνίου θα γυρίσουν πίσω στη δουλειά και οι 11 εργαζόμενοι! Ταυτόχρονα, δέχτηκε μεγάλη πίεση και από την δημοσιοποίηση που πήρε το ζήτημα των απολύσεων, το οποίο ξεπέρασε τα στενά όρια του Πανεπιστημίου και της πόλης των Ιωαννίνων, φτάνοντας μέχρι και στο Υπ. Παιδείας.
Ο Σύλλογος Οικοτρόφων Φοιτητικής Εστίας Ιωαννίνων, ο Σύλλογος Εστιακών Φοιτητών Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, η ΣΣΠ και η Αντεπίθεση των Εργαζομένων, ήδη από τις 11 Μαρτίου απάντησαν αστραπιαία στην εργοδοτική αυθαιρεσία του εργολάβου, αψηφώντας το κλείσιμο των ιδρυμάτων λόγω κορονοϊού, γι’ αυτό και πέτυχαν μία πρώτη μεν αλλά σημαντική νίκη. Μέσα από γενικές συνελεύσεις και συντονιστικά φοιτητών-εργαζομένων πάρθηκε απόφαση για να ξεκινήσει ένας αγώνας διαρκείας, με κατάληψη της Λέσχης μέχρι την επαναπρόσληψη όλων των απολυμένων, με παρεμβάσεις στο κέντρο της πόλης κτλ. Η κατάληψη συνεχίζεται εδώ και δυόμισι μήνες, κόντρα στις απαγορεύσεις και παρά την τρομοκρατία της κυβέρνησης και των «μένουμε σπίτι», ενώ παράλληλα πραγματοποιήθηκαν μια σειρά από κινητοποιήσεις, με κεντρικά και άμεσα αιτήματα: α) την άμεση επαναπρόσληψη όλων των απολυμένων και β) την οριστική απομάκρυνση των εργολαβιών από τη λέσχη και από την εστία, για την υπεράσπιση της δημόσιας δωρεάν παιδείας.
Μέσα από τον αγώνα μας καταφέραμε οι εργαζόμενοι να μπουν σε αναστολή εργασίας κατά τη διάρκεια της καραντίνας και τελικά να επαναπροσληφθούν. Πρέπει, όμως, να διασφαλίσουμε στην πράξη ότι και οι 11 εργαζόμενοι θα υπογράψουν σύμβαση για να γυρίσουν πίσω στη δουλειά, αλλά και να είμαστε σε επαγρύπνηση, καθώς το πρόβλημα των απολύσεων αργά ή γρήγορα θα ξαναεμφανιστεί. Γι’ αυτό, το επόμενο διάστημα καλούμαστε να παλέψουμε για την μονιμοποίηση όλου του προσωπικού και την μεταβίβαση της διαχείρισης της λέσχης στο ίδιο το Πανεπιστήμιο, χωρίς την διαμεσολάβηση εργολάβου. Και αυτό γιατί πρέπει να διασφαλίσουμε ότι και οι εργαζόμενοι στη λέσχη δεν θα ζουν μέσα στο άγχος και στην ανασφάλεια, αλλά και εμείς οι οικότροφοι δεν θα ζούμε με τον φόβο ότι ανά πάσα στιγμή η λέσχη μας μπορεί να κλείσει.
Πετύχαμε μια πρώτη σημαντική νίκη, αλλά ο αγώνας δεν έχει τελειώσει! Η ιδιωτικοποίηση και η εργολαβία στις πανεπιστημιακές λέσχες και κατά συνέπεια οι απολύσεις των εργαζομένων, εντάσσονται στην προσπάθεια της κυβέρνησης Μητσοτάκη, αλλά και των προηγούμενων κυβερνήσεων, να τελειώνουν μια και καλή με τον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Σε αυτό το πλαίσιο, η Κυβέρνηση των α(χ)ρίστων ετοιμάζεται να ψηφίσει στην Βουλή το νέο πολυνομοσχέδιο για την εκπαίδευση, που κατακρεουργεί τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών και τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών, ενισχύοντας την «άνθιση» μιας Αγοράς της Εκπαίδευσης. Οι εργαζόμενοι της λέσχης πλήττονται διπλά καθώς επηρεάζονται άμεσα από τη συρρίκνωση του κρατικού προϋπολογισμού για την παιδεία ενώ ταυτόχρονα έχουν να αντιμετωπίσουν τις αυθαιρεσίες του εργολάβου μαζί με το τσουνάμι αντεργατικών μέτρων που πέρασε (κι ετοιμάζει κι άλλα!) η ούλτρα-νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της ΝΔ.
Οι φοιτητές, μαζί με τους εργαζόμενους, όμως, μπορούμε και πρέπει να σηκώσουμε κεφάλι! Ο αγώνας μας δεν πρέπει να μείνει απομονωμένος-εμείς οι ίδιοι δεν πρέπει να απομονωθούμε από τον αγώνα για το δίκαιο και τα συμφέροντα μας. Οι σύλλογοι, τα σωματεία, οι επιτροπές, η αυτοοργάνωση των αγώνων μας είναι τα βασικά εργαλεία που έχουμε για να αντισταθούμε στις νεοφιλελεύθερες επιθέσεις. Κανένας εργαζόμενος/φοιτητής δεν είναι μόνος του – Ενότητα στους αγώνες μας!