Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ καταφέρνουν κάτι το οποίο πρέπει να διδάσκεται στα μαθήματα σχολών πολιτικής επικοινωνίας. Ή έστω να κατατάσσεται στις εξαιρετικά αποτελεσματικές μεθόδους πολιτικής προπαγάνδας και αποπροσανατολισμού. Με ιδιαίτερα ικανοποιητικό τρόπο, αλλάζουν την πολιτική ατζέντα, φεύγουν από τα καθημερινά και δύσκολα και οδηγούν ένα μεγάλο κομμάτι του μιντιακού συστήματος-και κατ επέκταση της κοινωνίας- στην ενασχόληση με τον Στάλιν και αν αυτός πρέπει να καταγραφεί στις θετικές σελίδες της ιστορίας ή όχι.
Όλα αυτά, συμβαίνουν στην Ελλάδα του 2017, δηλαδή εξηντατέσσερα ολόκληρα χρόνια από τότε που πέθανε ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Τζουκασβίλι και εξηνταδύο χρόνια από τότε που ακόμα και ο διάδοχος ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης Νικίτα Χρουτσόφ, αποκήρυξε τον σταλινισμό (20ο συνέδριο Κομμουνιστικού κόμματος, Φεβρουάριος 1956) με την ιστορική ομιλία του «περι προσωπολατρείας και των συνεπειών της».
Η απόφαση Κοντονή να μη μετάσχει η χώρα μας στο συνέδριο που διοργανώνει η Εσθονική προεδρία ήταν ένα θέμα. Το οποίο ωστόσο, θα μπορούσε να είχε κλείσει με μια ή δυο ανακοινώσεις από τον ίδιο και τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Θετικές ή αρνητικές ανακοινώσεις για την απόφαση του υπουργού και κάπου εκεί να ολοκληρωνόταν η ενασχόληση μαζί του. Όμως, δεν συνέβη αυτό. Ξαφνικά, η πολιτική ζωή αναλώθηκε στην πορεία του υπαρκτού σοσιαλισμού, στον Στάλιν, στην –ανιστόρητη-ταύτιση του κομμουνισμού με τον ναζισμό. Η πολιτική ατζέντα μετατέθηκε από τα υπαρκτά προβλήματα του σήμερα, στον υπαρκτό σοσιαλισμό. Δεν συζητάμε για τα σημερινά, αλλά για εκείνα που έπρεπε να συζητιούνται σε Πανεπιστημιακές αίθουσες κυρίως από ιστορικούς.
Η κυβέρνηση ανατροφοδότησε όλη αυτή την ιστορία και αυτό δεν συνέβη τυχαία. Είναι αποδοτικό να ασχολείσαι με το παρελθόν και βοηθάει σε δυο επίπεδα: α) μεταθέτει το ενδιαφέρον των ΜΜΕ και της κοινωνίας σε θέματα εντελώς διαφορετικά και άσχετα από εκείνα που την απασχολούν και αφορούν τους όρους καθημερινής επιβίωσης (μιλάμε για μια χώρα που βρίσκεται στον όγδοο χρόνο των μνημονίων) και β) δίνει στην κυβέρνηση την εικόνα ότι έχει μεγάλη σχέση με την αριστερά, τον κομμουνισμό ή έστω τις θετικές εκδοχές του. Μια κυβέρνηση που έχει συμβάλει καθοριστικά στην μεγάλη φτωχοποίηση, ψηφίζει το ένα μνημόνιο μετά το άλλο και μας θυμίζει ότι έχει αριστερή προέλευση.
Στον αποπροσανατολισμό αυτό, συμμετείχε και ένα μεγάλο κομμάτι της αντιπολίτευσης ανάγοντας το θέμα σε ιδιαίτερα σημαντικό και δίνοντας την ευκαιρία σε κυβερνητικά στελέχη να το αναπαράγουν συνεχώς. Ένας ξένος που θα βρισκόταν αυτές τις ημέρες στη χώρα μας και μπορούσε να πληροφορηθεί τι συζητάμε, θα αναρωτιόταν αν βρίσκεται σε μια χώρα ευδαιμονίας η οποία έχει την πολυτέλεια να ασχολείται τόσο πολύ και εκτεταμένα με ιστορικά γεγονότα που συνέβησαν πριν μισό και περισσότερο αιώνα.
Στις αρχές Αυγούστου δόθηκαν από τις τράπεζες στην Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων τα στοιχεία που αφορούν στην πληρωμή της πρώτης δόσης της εφορίας. Περίπου τρεις στους δέκα φορολογούμενους (671.00 άνθρωποι), αδυνατούν να πληρώσουν. Λογικό όταν φορολογούνται ακόμα και οι άνεργοι. Το πρόβλημα δεν αφορά μόνο αυτούς που αδυνατούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους, αλλά και τα δημόσια ταμεία που ανέμεναν 360 εκατ. ευρώ. Και όταν δεν τα βρίσκουν, συνήθως επιχειρούν να τα βρουν με άλλους τρόπους που πάλι επιβαρύνουν κυρίως τους οικονομικά αδύνατους.
Χθες, η Ανεξάρτητη Αρχή, έστειλε τα πρώτα ραβασάκια στους φορολογούμενους αυτούς με προειδοποιήσεις και απειλές για κατασχέσεις. Εντός δεκαπέντε ημερών πρέπει να καταβάλουν τους φόρους, διαφορετικά «προϊστάμενος της αρμόδιας για την είσπραξη της οφειλής ΔΟΥ δύναται να λαμβάνει όλα τα προβλεπόμενα κατά την κείμενη νομοθεσία διοικητικά, αναγκαστικά, διασφαλιστικά και λοιπά μέτρα». Με λίγες λέξεις, κατασχέσεις κάθε είδους.
Πως άνθρωποι οι οποίοι αδυνατούσαν ένα μήνα πριν, θα καταφέρουν σε δεκαπέντε ημέρες να βρουν αυτά τα χρήματα για να πληρώσουν την εφορία, είναι ένα ερώτημα. Αλλά αυτό, περιλαμβάνεται στις λεπτομέρειες της δημόσιας συζήτησης, προέχει ο Στάλιν. Ένα δεύτερο ερώτημα, είναι πως θα αντιμετωπιστεί ένα συναφές μεγάλο πρόβλημα, τα 4,2 δισ. ευρώ που έφτασαν οι απλήρωτοι φόροι μόνο στο πρώτο εξάμηνο του 2017. Αλλά προφανώς και αυτό μπορεί να περιμένει τις απαντήσεις του κάποια στιγμή στο μέλλον. Αφού πρώτα απαντήσουμε αν ο υπαρκτός σοσιαλισμός είχε θετικές ή αρνητικές πλευρές. Τότε θα συζητήσουμε και για τους 23.000 πλειστηριασμούς που γίνονται κάθε μήνα, για την αναγκαιότητα ενός νέου παραγωγικού μοντέλου της χώρας, για την ανεργία που μειώνεται με απασχολούμενους των 350 ευρώ και όλα αυτά. Υπάρχει χρόνος…
*Πηγή: liberal.gr
