Διαφωνώ από θέσεις αρχής με το αξίωμα ότι κάθε λαός έχει τους ηγέτες που του αξίζουν. Υπάρχουν πολλές φορές στην ιστορία περιπτώσεις που ο λαός επαναστάτησε στέλνοντας στο …χρονοντούλαπο τους ηγέτες του. Στις συντριπτικά περισσότερες περιπτώσεις δεν επρόκειτο για την κατακρήμνιση ανάξιων ηγετών αλλά για το σάρωμα συγκεκριμένων πολιτικών και οικονομικών συστημάτων που διέθεταν τους ηγέτες που τους άξιζαν.
Αφορμή για την παρατήρηση συνιστά η εμφάνιση στο προσκήνιο του θέματος που αφορά της επίσημη ονομασία της γειτονικής μας Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Της χώρα που είκοσι εφτά χρόνια τώρα επιμένουμε να την φωνάζουμε μόνοι εμείς σε ολόκληρο τον κόσμο «Σκόπια» δηλαδή με το όνομα της πρωτεύουσας. Σκοπός του σημειώματος δεν είναι να επιστρέψει χρόνια πίσω αλλά να καταδείξει την σχιζοφρένεια του πολιτικού μας συστήματος.
Η κυβέρνηση εμφανίζεται πρόθυμη να μπει σε συζητήσεις με τη νέα συγκαταβατική κυβέρνηση της ΠΓΔΜ προκειμένου να βρεθεί μια συμβιβαστική λύση και να κλείσει το θέμα που ταλανίζει την εξωτερική πολιτική της χώρας μας. Ποια κυβέρνηση όμως. Καλύτερα να μιλάμε για μέρος της κυβέρνησης, για τον έναν κυβερνητικό εταίρο. Ο άλλος, οι ΑΝΕΛ στυλώνουν τα πόδια τους σαν το γαϊδούρι στο ρέμα και δια του προέδρου τους Πάνου Καμένου δηλώνουν ότι δεν πρόκειται να συναινέσουν σε λύση που θα περιλαμβάνει το όνομα «Μακεδονία».
Οψιμος ο σπαραγμός του προέδρου Καμένου για το όνομα. Ως υπουργός της κυβέρνησης Καραμανλή το είχε αποδεχτεί το 2007. Τώρα έχει στήσει δικό του κομματικό μαγαζί και προκειμένου αυτό να επιζήσει εκλογικά επιχειρεί να μαζέψει όλη την ακροδεξιά και… υπερπατριωτική δυσαρέσκεια σε περίπτωση που επιδιωχτεί συμβιβασμός. Κουτοπόνηρα σκέφτεται και το Μέγαρο Μαξίμου. Θεωρώντας ότι μια τέτοια συμφωνία θα την καταψηφίσουν μεν οι κυβερνητικοί συνεταίροι αλλά θα την ψηφίσουν οι υπόλοιποι. Ετσι, ούτε γάτα ούτε ζημιά. Κυβερνάμε με τον Καμένο και περνάμε συμφωνίες με τους υπόλοιπους. Λέγεται και άκρατος κυνισμός…
Ωστόσο το θέμα υπερβαίνει κατά πολύ τις κομματικές αντιδικίες και αντιπαραθέσεις. Η Νέα Δημοκρατία γνωρίζει ότι μεγάλη μερίδα της βάσης της όπως τώρα εκπροσωπείται από τον αντιπρόεδρο κ. Γεωργιάδη είναι αντίθετη με την σύνθετη ονομασία για την οποία υπάρχει ισχυρή δέσμευση του κόμματος και της κας Μπακογιάννη που το είχε χειριστεί το 2007 ως υπουργός Εξωτερικών. Ετσι, στέκεται με άνεση και ανακούφιση πίσω από το ακροδεξιό σολάρισμα του Καμένου και δηλώνει πως δεν πρόκειται να ψηφίσει στην Βουλή συμφωνία που δεν θα την προτείνουν και οι δυο κυβερνητικοί εταίροι.
Υπάρχει δηλαδή σοβαρός κίνδυνος για λόγους μικροπολιτικής σκοπιμότητας είτε να μην επιχειρηθεί μια οριστική λύση στο πρόβλημα είτε να μην ψηφιστεί στην Βουλή μια συμφωνία. Θα πρόκειται για μια ακόμα τραγωδία διότι κάθε μέρα που περνάει η χρήση του ονόματος «Μακεδονία» ως μόνης ονομασίας της γειτονικής χώρας καθιερώνεται και χρησιμοποιείται ήδη από τα περισσότερα κράτη-μέλη του ΟΗΕ. Στην Ελλάδα, όπως πετάξαμε το 1992 το «πακέτο Πινέιρο» είμαστε «έτοιμοι» να χάσουμε μια ακόμα ευκαιρία που ίσως είναι η τελευταία. Ένα ανάπηρο και παραμορφωμένο πολιτικό σύστημα αδυνατεί να δει πέρα από τη μύτη των μικροκομματικών συμφερόντων του και απειλεί να μας οδηγήσει σε μια ακόμα εθνική ήττα. Μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα…
Τραγούδι: « Οι μοιραίοι-μες την υπόγεια την ταβέρνα» Θεοδωράκης – Μπιθικώτσης
