Μέσα στη τρέλα της καραντίνας του ιού , με ατέλειωτες ώρες αναστοχασμού και μνήμης και αφού περπατάς τα 66,αποζητάς εικόνες να σε κρατάνε ζωντανό και καθόλου πληγωμένο.
Αναζητάς κρίκους αναμνήσεων από τα παιδικά , εφηβικά και νεανικά σου χρόνια που σ’ έφεραν στο σήμερα και σε συνειδητές πολιτικές επιλογές.
Ξεπερνάς με χιούμορ και μειδίαμα αυτοσαρκασμού παιδικούς,εφηβικούς,νεανικούς έρωτες, μικρο αλητείες,φιλοδοξίες και μωροφιλοδοξίες και στο τέλος σε σημαδεύουν δυνατές εικόνες μνήμης που σε κάνουν να ανατριχιάζεις γι’αυτό πού βλέπεις να έρχεται την επόμενη μετά τον κορονοιό μέρα.
Εικόνες
Δεκαετία 1950:παιδιά αλητάκια-φτωχαδάκια τρέχαμε στον μπάρμπα Νώντα στο τσίγκινο υπόστεγό του, δίπλα από το φούρνο να βουτήξουμε στο ζωμό της τελειωμένης γαρδούμπας παπάρα τα ψωμιά μας.
Θεέ των φτωχών τι νοστιμιά μας χάρισες. ΝΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑΡΘΕΙ.
Δεκαετία 1960: Γάλα σκόνη και κίτρινο τυρί στο σχολείο τα πρωινά.
Ξεχώριζαν όσοι είχαν λίγο κακάο σκόνη από το σπίτι.
Αμερικάνικη “βοήθεια“, μετακατοχικής, μετεμφυλιακής παρέμβασης.
Το μεσημέρι φαγητό από την πρόνοια. ΝΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑΡΘΕΙ.
Δεκαετία 1970: Στην Αθήνα της δικτατορίας.
Μεροκάματο όπου τύχαινε,και πολιτική δράση όπου αυτή δειλά-δειλά εμφανιζόταν .
Βάλε Νομική , βάλε Πολυτεχνεία όλα μέσα στο καθήκον.
Εκείνο όμως που δεν ξεχνιέται είναι το “μία σκέτη από γιουβέτσι“, κόκκινη σάλτσα μοσχαριού με κριθαράκι,πολύ χορταστικό με συνοδεία ψωμιού.
Ξεχώριζε στα ταβερνεία και στα καπηλειά της εποχής και το πιλάφι από άσπρη σάλτσα αρνιού λεμονάτο και δύο κουταλιές γιαούρτι .
Τι απόλαυση θεέ των φτωχών . ΝΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑΡΘΕΙ.(ως σκέτο).
Η Ελλάδα που έρχεται
Οικονομολόγοι,αναλυτές,κοινωνιολόγοι,ψυχολόγοι όλοι παραδέχονται και αναφέρονται στο τραγικό για την πατρίδα και τον λαό της ΑΥΡΙΟ.
Οι αναλύσεις περισσεύουν και ο γράφων δεν είναι ο ειδικότερος.
Ακόμη και συστημικοί και κυβερνητικοί αξιωματούχοι ανοιχτά το συνομολογούν .
Αυτοί βέβαια μας προετοιμάζουν.
Τα παπαγαλάκια,εντεταλμένοι δημοσιογράφοι και τα κανάλια τους αναπαράγουν το φόβο,σπέρνουν το τρόμο, προκειμένου να καθυποτάξουν διαθέσεις αντιστάσεις και συγκρούσεις.
Προσπαθούν να σπείρουν ψεύτικες ελπίδες αισιοδοξίας για ανάκαμψη και επιστροφή δήθεν σε κανονικότητα.
Οι μαρτυρίες από τη ναυαρχίδα του τουρισμού όμως άλλα λέει.
Η κρίση στον τουρισμό θα χρειαστεί τουλάχιστον 3-4 χρόνια για να ισορροπήσει και επανέλθει σε προ ιού εποχή.
Χιλιάδες οικογένειες εργατοϋπαλλήλων και επαγγελματιών ζούνε όχι στα όρια διαχειρίσιμης φτώχειας αλλά στην ΠΕΙΝΑ.
Μέρα τη μέρα ,μήνα το μήνα οι ρυθμοί φτωχοποίησης και πείνας γίνονται ανεξέλεγκτοι.
Στα χείλη όλων η γνωστή φράση επαναλαμβανόμενη.
Έρχεται χειμώνας ,υπάρχουν παιδιά.Με επιδόματα ντροπής δεν ζούν οικογένειες.
Αντίστοιχα και χειρότερα ίσως τα φαινόμενα στα αστικά κέντρα.
Οι δεμένες σακούλες με ψωμί και ότι άλλο φαγητό κρεμασμένες στα δένδρα των πεζοδρομίων της Αθήνας και όχι μόνο, θα είναι καρικατούρες μπροστά στις κατοχικού τύπου εικόνες που θα δούμε.
Ξεσπιτώματα από πλειστηριασμούς ,σπίτια χωρίς ρεύμα και αυτοκτονίες θα γίνουν μέρος απάνθρωπης καθημερινής πραγματικότητας.
Αυτή η Ελλάδα έρχεται για τους πολλούς.
Αν πρέπει όμως να μη μείνει τίποτα όρθιο προκειμένου να μη συμβεί,ας γίνει κι’ έτσι .
Χαμένες ζωές υπάρχουν.
Χαμένες ιδέες και ψυχές ποτέ.
“Κι’ αν δεν μπορείς να κάμεις τη ζωή σου όπως την θέλεις , τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις.” Καβάφης.
Το πολιτικό μαρτύριο
Κάπου εδώ στους στοχασμούς έρχεται το μαρτύριο.
Να απαντήσεις στο πώς δεν θα ξανασυμβούν,συμβούν όλα τα παραπάνω.
Μελαγχολία,θυμός,οργή,διάθεση κριτικής,αυτοκριτικής όλα μπερδεμένα.
Η γενιά της αντίστασης ,των φυλακών,της εξορίας και της θυσίας βρίσκεται στις αγκαλιές του κυρίου.
Άφησε βέβαια κάποιες ιστορικές παρακαταθήκες,που όμως τείνουν να ξεχαστούν ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.
Αντ’ αυτών συνθηματολογία,συμβολισμοί,βολεμένη γραφειοκρατία,ακραίος συντηρητισμός υπαρξιακής αυταρέσκειας.
Στο κάδρο οι βάρβαροι και τελειώσαμε.
“και τώρα τι θα γίνουμε χωρίς βαρβάρους.
οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.” Καβάφης
Η γενιά του Πολυτεχνείου
Στενάχωρα.Η “ηγεσία αυτοπροσδιορισμένη” βέβαια, εντάχθηκε στο σύστημα πολιτικό,μιντιακό,οικονομικό.
Αυτή έκανε την μεγαλύτερη ζημιά προς ίδιον προσωπικό όφελος.
Εξαργύρωσε και απολαμβάνει τα αργύρια.
Βολεμένοι,ταχτοποιημένοι και επώνυμοι,όποτε τους χρειάζεται το σύστημα είναι πρόθυμοι να παράσχουν υπηρεσίες αρκεί να εξυπηρετούνται και οι προσωπικές πολιτικές στρατηγικές.
Η επόμενη φουρνιά.
Γενιά πασοκοθρεμμένη, κρατικοδίαιτη, υπερκαταναλωτική.
Άλογα κούρσας .Να προλάβεις να χωθείς, να ταχτοποιηθείς.
Άνθρωποι κομπλιμενταδόροι, δημοσιοσχεσίτες γραφειοκράτες μηχανισμών, συνδικαλιστές χωρίς εργαζόμενους και συνδικαλιζόμενους. Έτοιμοι για νέα πλασαρίσματα.
Τέτοιους εξέθρεψε η δήθεν ριζοσπαστική ,ανανεωτική Αριστερά.
Σε συνθήκες δεκάχρονης μνημονιακής λεηλασίας και σε όσα διαδραματίζονται στο σήμερα και στο αύριο, να συμφωνήσουμε ότι ένας ηττοπαθής ,φοβισμένος αλλά και απογοητευμένος από την τρίπλα που έφαγε από την συριζαίικη ηγεσία της δήθεν αριστεράς λαός,δείχνει πολιτική ανωριμότητα.
Μόνο που είναι η μισή αλήθεια γιατί η άλλη μισή είναι η ανωριμότητα και οι ευθύνες της ηγεσίας της Αριστεράς.
Εγωισμός,αλαζονεία,ετσιθελισμός,ευθυνοφοβία τα βασικά πολιτικά χαρακτηριστικά της.
Πολιτικές με ρίσκο,πράξεις θυσίας και έμπνευση αυτά εμπιστεύτηκε στην Αριστερά ο ελληνικός λαός και την ακολούθησε σε δύσκολες συνθήκες.
Σήμερα η υπαρξιακή ανυπαρξία των ηγεσιών της όλης Αριστεράς κρύβεται πίσω από φωτεινές μαρκίζες μικρο θιάσων και μικρομάγαζων.
Μόνη μας ελπίδα μέσα από το ξεθωριασμένο,σκουριασμένο ΕΑΜ να ξαναγεννηθεί.
Ένα ΝΕΟ ΕΑΜ, σωτήριο για τον λαό και την πατρίδα
Μέσα από την ελλειμματική ηγεσία της Αριστεράς να βρούμε και να εμπιστευθούμε άλογα αντοχής να τραβήξουν το κάρο και μεις όλοι να πηδήξουμε πάνω στο κάρο.
Δεν σκοτώνουμε τα άλογα όταν γεράσουν
Κάποια άλογα έχουν πείρα και πολιτική σοφία.
Είναι έντιμα με το αφεντικό τους.
Και αφεντικό είναι μόνο ο εργαζόμενος λαός και η πατρίδα.
Κώστας Σπετσέρης
