Με τα γκάνια και τα μπούνια

«Άσπρα μούρα, μαύρα μούρα, μαύρα φράγκα, ρε παλιοχαμούρα».

                                                                               Αγνώστου

***

     Υποτέλεια. Διαπλοκή (με αποτέλεσμα τη Διαφθορά). Παρακράτος. Υπόκοσμος. Πόλωση. Και Ρουσφέτια. Έτσι κυβερνάται η Ελλάδα.
     Με αποτέλεσμα, την παρακμή και την αποσάθρωση. Την οικονομική τρομοκρατία. Την πολιτισμική αποσύνθεση, την πολιτική αναποτελεσματικότητα και την κοινωνική εξουθένωση. Τη δημογραφική γήρανση και την διαρκή εθνική κολόβωση.
     Για αυτήν την κυβέρνηση, όπως και για τις προηγούμενες, φαίνεται ισχύον και ακλόνητο το παράδοξο (να νομίζουν ότι) όταν ρεύονται οι Δυνατοί χορταίνουν οι φτωχοί.
     Η περίπτωση Ιβάν Σαββίδη είναι χαρακτηριστική. Ήρθε φραγκάτος απ’ τις στέπες (ή απ’ το Μπρούκλιν, δεν έχει σημασία) και του εδόθη λιμάνι να λυμαίνεται. Ποδοσφαιρική ομάδα να (λεηλατεί και να) στηρίζεται. Το έπαιξε «λαγός» χάριν του κ. Παππά. Του χαρίσθηκε πρόστιμο μαμούθ. Τον έβαλαν να αλωνίζει στα «βοσκοτόπια» του Τύπου. Συνέφαγαν και συνέφαγαν και συνέφαγαν Σαββίδης, Καμμένος, Παππάς σε όλα τα καλά ρεστοράν και τα πεντάστερα. Του επεστράφησαν οι βαθμοί της ομάδας που χρησιμοποιεί για τις μπίζνες του, γιατί
     λοιπόν να μη μπουκάρει με τα γκάνια (όπλα) και τα μπούνια στο γήπεδο της ομάδας που του εδόθη για να μαγαρίζει το όνομά της;
     Πριν από έναν χρόνο ο Τσίπρας δήλωνε «παράγκες στο ποδόσφαιρο, τέλος». Προφανώς εννοούσε ότι τώρα οι παράγκες είναι μέσα στου Μαξίμου. Δεν έχει καμιά σημασία αν ο κ. Σαββίδης προκαλούσε οχλήσεις στον Αμερικανικό παράγοντα, όσον η εμβέλεια του δεν ξεπερνούσε τα όρια των συμπεφωνημένων – τα οποία
     προβλέπουν πείνα και φτώχεια στον λαό, αλλά συμφωνίες κυρίων μεταξύ των Δυνατών. Δεν κάνεις λόγου χάριν πλειστηριασμούς με τα γκάνια, τους κάνεις με τα μπούνια.
     Η Ελλάδα έχει γίνει μια τρύπια τρύπα που ‘χει μέσα κι άλλη τρύπα με ακόμα χίλιες τρύπες.
     Και η κυβέρνηση Τσίπρα έχει φθάσει στα όριά της. Ο κ. Κοτζιάς σκοτώνεται με τους 53! Οι 53 σκοτώνονται με τον Καμμένο! Ο κ. Τσακαλώτος σκοτώνεται και με τον κ. Κοτζιά και με τον κ. Παππά. Το Μαξίμου σκοτώνεται (δι’ αντιπροσώπων) με τον Καμμένο. Για τους μισούς οι μισοί είναι εθνικιστές και για τους υπόλοιπους οι άλλοι είναι μειοδότες. Κι όλοι μαζί ανίκανοι. Κι όλοι μαζί επίσης, υποτελείς στους Αμερικανούς και τους Γερμανούς. Ο κ. Καμμένος είναι εναντίον του κ. Φίλη, ο κ. Φίλης ετοιμάζεται για την «επόμενη μέρα», ενώ οι παρακοιμώμενοι του Τσίπρα ξενυχτάνε όλοι μαζί στο Ιερόν Παλάτιον, ο ένας εναντίον του άλλου. Έχει ξεχειλώσει το πράγμα
     και κάθε μέρα που περνάει θα ξεχειλώνει περισσότερο. Κάθε τρεις και λίγο ένα νέο «φυστίκι» σκάει και κάνει την κυβέρνηση, κεφαλογραβιέρα. Με δυσώνυμους Κατρούγκαλους (το όνομά του θα μείνει στην ιστορία ως του μεγαλύτερου σήριαλ κήλερ συνταξιούχων), με Τσακαλώτους να υπογράφουν τις διαταγές που λαμβάνουν πριν καν τις λάβουν, με τα ρουσφέτια (στις εταιρείες) και τους διορισμούς (στο κράτος), με το παρακράτος των τρολ και τις δολοφονίες χαρακτήρων, δεν αντιμετωπίζεται ούτε η παρακμή της χώρας, ούτε η εντροπία της κυβέρνησης.
     Και κυρίως δεν αντιμετωπίζεται η τουρκική απειλή, ούτε καν οι τσιμπιές και οι δαγκιές που μας ρίχνουν FYROM, Αλβανία κι όποιος άλλος βλέπει φως κι ανεβαίνει κι αυτός σαν τον χωριάτη στο κρεβάτι.
     Ο Τσίπρας σιγά – σιγά στην αρχή και γρήγορα τώρα πλέον απομονώνεται από τους «ετερόκλητους όχλους». Του απομένουν οι (αυτοεκπληρούμενες) προφητείες των Αμερικανών, οι διαταγές των Γερμανών και ο πυρήνας των ιδεοληπτικών και αλληλοσπαρασσόμενων στελεχών του Σύριζα. Είναι αρκετά αυτά; Για τη Διαπλοκή, ναι! για να
     συνεχίζεται η διαφθορά, για να βγαίνει στον αφρό ο υπόκοσμος, για να οργιάζει το παρακράτος, ναι! Για τον «ετερόκλητο όχλο», όχι.
     Ξεχνάνε οι μωροί ότι ο «ετερόκλητος όχλος» είναι ο Δήμος, δηλαδή ο πολιτικώς οργανωμένος λαός. Και ο πολιτικώς οργανωμένος λαός, όσο κι αν παραπαίει, όσον κι αν κατά καιρούς άγεται και φέρεται, θέλει πατρίδα, θέλει κοινότητα, θέλει ταυτότητα, θέλει ψωμί, θέλει ελευθερία, διεκδικεί παιδεία, θέλει αξιοπρέπεια.
Τα «ηθικά πλεονεκτήματα» και τα λοιπά φληναφήματα, η ψοφοδεής αντιμετώπιση των εξωτερικών κινδύνων και η οικονομική δικτατορία, είναι πια για τους «ετερόκλητους όχλους» σιχάματα και βδελύγματα. Οι κωλοτούμπες, ούτε ντρίπλες αποτελούν, ούτε ελιγμούς,
     αλλά μόνον μια ελεύθερη πτώση στην άβυσσο που έχει αρχίσει να μας κοιτάζει.
*Πηγή: topontiki.gr