Μόνον ο διαρκής αγώνας μπορεί να επαναφέρει τον 13ο και 14ο μισθό
Μετά τις αποφάσεις των ανωτάτων δικαστηρίων που έκριναν νόμιμη την εφαρμογή των μνημονίων και των μνημονικών αντεργατικών μέτρων, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, σήμερα η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΟλΣτΕ), σε συνεδρίαση κεκλεισμένων των θυρών, έκρινε νόμιμη και την περικοπή των δώρων, δηλαδή του 13ου και του 14ου μισθού, στους δημοσίους υπαλλήλους.
Είναι προφανές ότι η ηγεσία της δικαιοσύνης, για μια ακόμα φορά με τις αποφάσεις της, λειτουργεί ως «πλυντήριο» των αντεργατικών – αντιλαϊκών αποφάσεων των μνημονικών κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και σήμερα της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Δίνει ταυτόχρονα χείρα βοηθείας στην σημερινή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που αρνείται επίμονα να επαναφέρει το 13ο και 14ο μισθό στους εργαζόμενους στο Δημόσιο, ενώ πετά προεκλογικά ένα ξεροκόμματο στους συνταξιούχους, που κατ’ ευφημισμό το ονομάζει… 13η σύνταξη.
Όσοι λοιπόν το προηγούμενο χρονικό διάστημα καλλιεργούσαν αυταπάτες ανάμεσα στους εργαζόμενους, υποσχόμενοι επαναφορά του 13ου και του 14ου μισθού, μέσω των δικαστηρίων, προσέφεραν κακή υπηρεσία σε αυτούς και διευκόλυναν του κυβερνητικούς σχεδιασμούς.
Το ΜΕΤΑ από την πρώτη στιγμή είχε δηλώσει ότι μοναδικός δρόμος για την επαναφορά των δώρων και την καταβολή των αναδρομικών είναι ο διαρκής και συντονισμένος αγώνας όλων των εργαζομένων στο δημόσιο μαζί με τους απόμαχους της δουλειάς. Μάλιστα, όταν οι δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού «πανηγύριζαν» για την απόφαση του 6ου τμήματος του ΣτΕ και έστελναν τους εργαζόμενους στα δικηγορικά γραφεία, το ΜΕΤΑ τόνιζε ότι «…υποχρέωση των συνδικαλιστικών οργανώσεων είναι η αγωνιστική τους διεκδίκηση, και όχι η μετατροπή τους σε ντίλερ δικηγορικών γραφείων, οργανώνοντας ομαδικές αγωγές, καλλιεργώντας κλίμα αναμονής και αναπαράγοντας φρούδες ελπίδες…» και ότι «…στους αγώνες και στις κινητοποιήσεις οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι, έχουν ελπίδα να αλλάξουν τη ζωή τους και να επαναφέρουν τις κατακτήσεις που έχουν απολεσθεί».
Σήμερα που οι μάσκες έπεσαν και οι πλειοψηφίες των συνδικαλιστικών οργανώσεων, αντί να σφυρίζουν αδιάφορα, πρέπει να κινηθούν σε αυτή την κατεύθυνση.