Με την ομιλία του στη ΔΕΘ (8.9.18), ο πρωθυπουργός Α.Τσίπρας, άνοιξε ουσιαστικά την προεκλογική περίοδο των επερχόμενων πολλαπλών εκλογών (ευρωεκλογών-αυτοδιοικητικών-βουλευτικών) εντός του 2019. Ήταν μια ομιλία γεμάτη από «μεταχρονολογημένες υποσχέσεις» προς πάσα κατεύθυνση ….με ορίζοντα τετραετίας. Ταυτόχρονα ήταν και μια ομιλία πρωτοφανούς «γονυκλισίας» στις ΗΠΑ και στους επόπτες της τρόϊκα, ανακατεμένη με κούφια «αριστερολογία».! Από το πλήθος δηλώσεων σε ευρύ φάσμα θεμάτων, θα περιοριστούμε κυρίως σε αυτές που αφορούν οικονομικά-κοινωνικά θέματα.
Για τις συντάξεις … «έστριψε δια του αρραβώνος»
Παρά τις επαναλαμβανόμενες διαβεβαιώσεις κορυφαίων κυβερνητικών στελεχών το τελευταίο διάστημα, για τη μη μείωση των συντάξεων και του αφορολόγητου, ο κ.Τσίπρας ….«έστριψε δια του αρραβώνος».! Περιορίστηκε να αναφέρει ότι «θα προσπαθήσει να εξηγήσει (!) στους ευρωπαίους γιατί είναι μέτρο αχρείαστο δημοσιονομικά και αντιαναπτυξιακό». Να εξηγήσει τι; Άραγε ο ίδιος έχει καταλάβει, ότι για να επιτευχθεί πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ ως το 2022 και … παραπέρα 2,2% ως το 2060 (!), η περικοπή συντάξεων αποτελεί τη βασική του πηγή (3,1 δις κάθε χρόνο); Από πού θα καλυφθεί η διαφορά; Μήπως από τη μεγαλύτερη προβλεπόμενη αύξηση του ΑΕΠ, που σε μόνιμη βάση αναπροσαρμόζεται προς τα κάτω; Το 2017 προβλεπόταν αύξηση ΑΕΠ 2,5% και τελικά ήταν 1,4%. Το 2018 προβλέπεται 2,3% και το πρώτο εξάμηνο 2018, ο ρυθμός αύξησης ήταν 1,8%.!! Από την άλλη η λαϊκή κατανάλωση συρρικνώνεται, ενώ αντί για αύξηση επενδύσεων έχουμε μείωση. Το ΠΔΕ το πρώτο 7μηνο 2018, αντί για δαπάνες 1.233 εκατ., είχε περικοπές 757 εκατ., δηλ. μείωση 50%. Άρα η «το τραίνο της ανάπτυξης» δεν τρέχει, …..αλλά αγκομαχάει.!!
Από την άλλη όλο το πλέγμα των δεσμεύσεων της πολιτικής λιτότητας διατηρείται ανέπαφο στη «μεταμνημονιακή εποχή» (φορολεηλασία λαϊκών εισοδημάτων, ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί κατοικιών, ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, συντριβή εργασιακών δικαιωμάτων κά), έχοντας προτεραιότητα την εξυπηρέτηση του τεράστιου χρέους, ενώ η υψηλή ανεργία και η ελαστική εργασία, συνθλίβουν τα όνειρα της νέας γενιάς. Σε όλα αυτά ο κ. Τσίπρας απέφυγε να αναφερθεί στη ΔΕΘ. Επεχείρησε όμως κάτι άλλο. Να μοιράσει προς …πάσα κατεύθυνση, μεταχρονολογημένες ….«υποσχετικές».!
Ρηχό «καλάθι» προεκλογικών εξαγγελιών για το λαό
Το καλάθι των προεκλογικών εξαγγελιών του κ.Τσίπρα, υπάρχουν μέτρα και ρυθμίσεις για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, τα οποία είναι ψίχουλα από το «πλεόνασμα φτωχοποίησης» μισθωτών-συνταξιούχων, ενώ από την άλλη προβλέπονται σημαντικές παροχές σε κεφαλαιούχους.
-Ειδικότερα, εκτός από το ζήτημα της περικοπής συντάξεων, στο κρίσιμο ζήτημα της επαναφοράς του κατώτατου μισθού στα 751 €, μετά από μείωση του (2012) στα 586 € του κατώτατου και 511 του υποκατώτατου για εργαζόμενους νέους, δεν υπήρξε σαφής δέσμευση, αλλά παραπέμφθηκε στις ….προβλεπόμενες διαδικασίες.
-Στον τομέα των έμμεσων φόρων, ανακοίνωσε οριακή μείωση του ανώτατου συντελεστή ΦΠΑ από 24% στο 22% και του κατώτατου από 13% σε 12%….Όμως από 1/1/2021.!! Ταυτόχρονα από τέλους του χρόνου έχουμε κατάργηση μειωμένου συντελεστή ΦΠΑ σε πέντε Νησιά του Β.Αιγαίου.
-Επίσης ανακοίνωσε την καταβολή των αναδρομικών (δικαστική απόφαση) για όλους τους ένστολους, δικαστικούς, πανεπιστημιακούς. Ωστόσο δεν είπε τίποτα για τους ένστολους με «άσπρη μπλούζα» (υγειονομικούς), τους εργαζόμενους με «μπλε μπλούζα», κά. Αυτό άραγε δεν είναι, ούτε δίκαιο, ούτε αναγκαίο;
-Στο «πακέτο» εξαγγελιών, υπάρχει και η μείωση του ΕΝΦΙΑ. Μεσοσταθμικά γύρω στο 30% σε δύο δόσεις (2019 και 2020), για 1,2 εκατ. μικρο-ιδιοκτήτες. Πρακτικά, το τελικό ποσό ελάφρυνσης, είναι πολύ μικρό.
-Επίσης η επιδότηση ενοικίου 70-200 € το μήνα, με εισοδηματικά κριτήρια, για 300 χιλ. οικογένειες από 1.1.19, είναι μέτρο ανακούφισης, αλλά μόνο οριακά μπορεί να βελτιώσει τη θέση μιας λαϊκής οικογένειας.
-Από την άλλη, η μείωση ασφαλιστικών εισφορών ως 35%, των ελευθέρων επαγγελματιών και αγροτών (με εισόδημα 7.000 και άνω) από 1.1.19, καθώς και η μείωση των εισφορών για επικουρική σύνταξη και εφ’ άπαξ (γιατρών, μηχανικών, δικηγόρων), είναι μέτρο που μειώνει κάπως την άδικη ως τώρα φορολογική επιβάρυνση.
-Το ίδιο ισχύει για την κατάργηση του «φόρου επιτηδεύματος» προς τους συνεταιρισμένους αγρότες, τους συνεταιρισμούς-ΚΟΙΝΣΕΠ και τις ανενεργές επιχειρήσεις.
-Όσο για την εξαγγελία ενίσχυση της «ειδικής αγωγής» με προσλήψεις 4.500 εκπαιδευτικών, καθώς και προσωπικού για ενίσχυση του προγράμματος «βοήθεια στο σπίτι» προς ηλικιωμένους και ΑμεΑ, με προσλήψεις 3.000 μόνιμου προσωπικού «εντός του 2019», δημιουργεί ένα εύλογο ερώτημα. Το μέτρο θα εφαρμοστεί, πριν ή μετά τις εκλογές.!!
-Το ίδιο ερώτημα ισχύει και για την εξαγγελία κάλυψης των κενών οργανικών θέσεων γιατρών-νοσηλευτών, την αύξηση των μισθών τους, κά.
-Τέλος, η μείωση κατά 4 ποσοστιαίες μονάδες της φορολογίας των επιχειρήσεων (από 29% σήμερα στο 25% από 1.1.19), καθώς και η επιδότηση του συνόλου των ασφαλιστικών εισφορών για τους νέο-προσλαμβανόμενους μισθωτούς σε επιχειρήσεις από 1.1.20, αποτελεί σαφώς καθαρή «παροχή» σε κεφαλαιούχους, χωρίς μάλιστα να συνοδεύεται από κάποιες προϋποθέσεις. Για παράδειγμα, σύνδεση της αύξησης κερδών με την αύξηση επενδύσεων, ενώ οι προλήψεις νέων με επιδότηση ασφαλιστικών εισφορών να μην καταλήγει σε απολύσεις ήδη εργαζόμενων, κά.
Συνολικά, οι εξαγγελθείσες «ελαφρύνσεις» αποτελούν για τις λαϊκές τάξεις «μικρο-ρυθμίσεις», που δεν αλλάζουν το αντιλαϊκό πλαίσιο «λιτότητας» και «επιτροπείας» που επεβλήθη στη χώρα από την περίοδο των Μνημονίων, ενώ για τους κεφαλαιούχους είναι γενναιόδωρες, ιδιαίτερα με τη διατήρηση του όλου πλέγματος ρυθμίσεων στην περίοδο των Μνημονίων.
Από την άλλη οι «κόντρες» κυβέρνησης και αντιπολίτευσης στη ΔΕΘ, για την ασκούμενη πολιτική την μεταμνημονιακή περίοδο, δεν αγγίζει την ουσία της πολιτικής – το νεοφιλελεύθερο οικονομικό πλαίσιο με την επικυριαρχία της ευρωζώνης – αλλά το ποιος θα έχει τελικά τη νομή της εξουσίας.!
Η μόνη βιώσιμη εναλλακτική λύση, βρίσκεται στην ανατροπή της πολιτικής της Λιτότητας και Επιτροπείας, με ανάκτηση της νομισματικής κυριαρχίας, τη διακοπή πληρωμής του χρέους με στόχο τη βαθειά διαγραφή του, την κατάργηση των μνημονιακών νόμων, ανάκτηση των εργασιακών δικαιωμάτων, ενίσχυση της αγοραστικής δύναμης μισθών και συντάξεων, εθνικοποίηση τραπεζικού συστήματος, παραγωγική ανόρθωση, δραστική μείωση της ανεργίας, κά. Γιαυτή τη λύση παλεύει η «Λαϊκή Ενότητα» και στηρίζει αγωνιστικά τις κινητοποιήσεις των εργαζόμενων.
