(Σας) την έχω ξαναδιηγηθεί (επί «Ελευθεροτυπίας») την ιστορία που θα σας πω. Αλλά επειδή το κακό επαναλαμβάνεται, η επανάληψη μιας διήγησης περί το καλό μπορεί να βοηθήσει λιγάκι. Αυτή η ιστορία αποδίδεται στον Πλάτωνα και την έχει διασώσει ο Πλούταρχος (αν θυμάμαι καλά).
Επί Περικλή λοιπόν, μια ημέρα ένας γέροντας στάθηκε ακίνητος στη μέση της Αγοράς κι αγνάντευε τον Υμηττό. Στην αρχή οι Αθηναίοι απόρησαν, μετά, πειραχτήρια καθώς ήταν, άρχισαν να λοιδωρούν τον γέροντα και να τον περιπαίζουν. Ακίνητος εκείνος, άγαλμα.
Την επόμενη ημέρα ο γέροντας τα ίδια. Ακίνητος αγνάντευε τον Υμηττό. Και τη μεθεπόμενη. Ανησύχησαν επιτέλους οι Αθηναίοι και κόψανε την πλάκα. Ψυχανεμίσθηκαν ότι κάτι κακό συμβαίνει, κι έτσι αντί να φέρουν τους Σκύθες χωροφύλακες να μπουζουριάσουν τον γέροντα, έφεραν τους ιερείς να τον ερμηνεύσουν ή να τον ορμηνέψουν.
Με τα πολλά ο γέρος μίλησε. Και είπε: «τώρα πού θα κατοικούν οι θεοί;» Και όντως. Εκείνη την εποχή οι Αθηναίοι έκοβαν σωρηδόν δέντρα από τον Υμηττό για να ναυπηγούν πλοία. Τα λόγια του γέροντα διαπέρασαν την πόλη και τάραξαν τους πολίτες. Αποφάσισε λοιπόν ο Δήμος αμέσως να σταματήσει τη δήωση του Υμηττού και στο εξής να αγοράζει ξυλεία για τα πλοία απ’ τη Φοινίκη.
***
Το ίδιο συνέβη και επί Οθωμανών. Αυτήν τη φορά στον Μοριά. Κατά τα Ορλωφικά οι Τούρκοι είχαν φέρει, για να αντιμετωπίσουν τους επαναστατημένους Έλληνες, επικουρία Τουρκαλβανούς από την Αλβανία. Αυτοί οι τελευταίοι μετά το τέλος των Ορλωφικών δεν έφυγαν, αλλά παρέμειναν στην Πελοπόννησο, αποψιλώνοντας τα δάση της για να πουλάνε ξυλεία προς ναυπήγηση στους Ιταλούς.
Ήταν τόσο μεγάλο το κακό, που οι Τούρκοι σε συνεργασία με Έλληνες έβαλαν μαχαίρι στους καταστροφείς και σταμάτησαν τη λεηλασία της φύσης.
Το ίδιο κακό επανέλαβαν οι ναζί στην Κατοχή αποψιλώνοντας το όρος Αιγάλεω (από το οποίο ο Ξέρξης αντίκρισε τη συντριβή του από τους Σαλαμινομάχους). Εννοείται ότι το όρος Αιγάλεω ουδέποτε αποκαταστάθηκε, και, φαλακρό με τη σειρά του ατενίζει τη συντριβή της Ελλάδας από τους Έλληνες.
***
Από τότε, την κλασική εποχή, την Τουρκοκρατία και την Κατοχή έχουμε προοδεύσει, όπως μιλιούνια δημάρχων, περιφερειαρχών, υπουργών και πρωθυπουργών καταδηλώνουν. Μέχρι και Κτηματολόγιο θα είχαμε φτιάξει,
αν δεν πετροβόλαγε του Κίτσου η μάνα τα ποτάμια, αλλάζοντας έτσι τον ρουν των προεκλογικών προγραμμάτων. Βεβαίως σε κάποιες στιγμές υπερβάλλοντος ζήλου οι πολιτικάντηδες που υπόσχονται (γιοφύρια για) ποτάμια, φέρνουν εν τέλει χειμάρρους, αλλά πολιτική χωρίς θυσίες (πολιτών) δεν γίνεται. Πόσω μάλλον όταν οι συνθήκες υπερβαίνουν
τη μελετημένη διακυβέρνηση. «Ήταν ακραία τα καιρικά φαινόμενα» διαβεβαίωσε ο Τσίπρας τον κ. Αναστασιάδη – έκανε ο καιρός κολωτούμπα κι έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι μας, που θα έλεγε και ο Οβελίξ – τι να σου κάνει στη συνέχεια και ο Ραν ταν πλάν ;! Συνεπώς
κακώς οργίζονται ορισμένοι που Τσίπρας – Μητσοτάκης – Φώφη – Δούρου νίπτουν τας χείρας των (στα λασπόνερα της πλημμύρας). Στην πραγματικότητα η τρέχουσα κυβέρνηση λαμβάνει τα μέτρα της ακριβώς όπως και οι προηγούμενες. Οχετός ο κ. Πολάκης, υπόνομος ο κ. Καρανίκας, καταβόθρα ο κ. Κωνσταντινέας – ιδού τα αντιπλημμυρικά έργα!
(ΥΓ.: Για όποιον δεν το έχει καταλάβει ακόμα οι 21 νεκροί της πλημμύρας, δολοφονήθηκαν. Μόνον που δολοφονήθηκαν θεσμικώς. Κι επειδή, όπως αυτάρεσκα δηλώνουν τα μαλάκια της ομογενοποιημένης σκέψης, το «κράτος διαθέτει και ασκεί το μονοπώλιο της βίας», ούτε γάτα ούτε ζημιά.
Οι άνθρωποι που έχασαν τη ζωή τους σε αυτήν την πλημμύρα προαναγγελθέντων θανάτων, είχαν ως φαίνεται περάσει κάποια στιγμή της ζωής τους από μια δίκη. Δίκη την οποίαν δεν είχαν αντιληφθεί και από την οποίαν είχαν καταδικασθεί εις θάνατον.
Ίσως μια λύση θα ήταν να δοθούν αποζημιώσεις και για τους τάφους…
*Πηγή: topontiki.gr
