Αργήσαμε λίγο να ασχοληθούμε με την απόφαση του Πολιτικού Συμβουλίου (ΠΣ) της ΛΑΕ έχει περάσει κάτι περισσότερο από ένα μήνα(18-3-18), ωστόσο εξακολουθεί να διατηρεί την επικαιρότητά της και επομένως οι επισημάνσεις έχουν την αξία τους.
Η ΛΑΕ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και όπως χθες ο ΣΥΡΙΖΑ (άλλαξε στρατόπεδο) σαν μετωπικά σχήματα οργανώσεων με λειτουργία κόμματος κατά τη γνώμη μας αποτελούν μια σοβαρή κατάκτηση του κινήματος, προς την κατεύθυνση της ενότητας της Αριστεράς και τις δημοκρατικές δια διαδικασίες, πράγμα που επιτρέπει την συντροφική συζήτηση ανάμεσα σε οργανώσεις και συντρόφους με διαφορετική πολιτική θεώρηση και απόψεις.
Χωρίς Θέσεις για…
Η απόφαση του ΠΣ της ΛΑΕ ανέδειξε ωστόσο τα όρια του εγχειρήματος και τις αδυναμίες του, επειδή δεν κατάφερε να πάρει θέση ολοκληρωμένη και σαφή σε μια σειρά κρίσιμα ζητήματα της επικαιρότητας, όπως για το θέμα της πΓΔΜ, για τον κλιμακούμενο Ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό και την σοβαρή πιθανότητα πολεμικού επεισοδίου απρόβλεπτης διάρκειας και εξέλιξης και στο θέμα της Συρίας. Ζητήματα τα οποία η απόφαση προσπαθεί να καλύψει με γενικές αναφορές. Πρέπει λοιπόν καθαρά να πούμε ότι υπάρχει πρόβλημα. Όχι τόσο γιατί η απόφαση πήρε 18 λευκά, αλλά επειδή τα κενά αυτά μειώνουν την αξιοπιστία του εγχειρήματος στα μάτια των λαϊκών μαζών και ιδιαίτερα της πρωτοπορίας, δίνουν χώρο στον εθνικισμό δεξιό και αριστερό και δεν τον αντιμετωπίζουν όπως ζητάει η απόφαση. Η αδυναμία αυτοί αποκαλύπτει ότι εξακολουθούν να υπάρχουν μείζονες διαφορές ανάμεσα στις συνιστώσες, που θέτουν σε ανασφάλεια το εγχείρημα.
Ο Κόσμος ρωτάει: Θα γίνει πόλεμος; Δεν υπάρχει απάντηση! Και αν γίνει ποια είναι η θέση της ΛΑΕ; Η κάθε συνιστώσα λέει τα δικά της. Και επειδή στην ηγεσία της ΛΑΕ κυριαρχούν τα στελέχη του Αριστερού Ρεύματος (ΑΡ) οι δηλώσεις του εκλαμβάνονται σαν θέσεις της ΛΑΕ, πράγμα που συγχύζει τις λαϊκές μάζες και επιτείνει την αντιπαράθεση στο εσωτερικό της ΛΑΕ, πράγμα που οδηγεί σε σιωπηρές ή ηχηρές αποχωρήσεις.
Η απόφαση διακηρύχνει ότι: “Αγωνιζόμαστε για μια ειρηνική Βαλκανική Χερσόνησο χωρίς πολεμικές αντιπαραθέσεις..” αγωνιζόμαστε σημαίνει να έχεις πάρει θέση για το πρόβλημα της πΓΔΜ και ασφαλώς για τα Ελληνοτουρκικά στο βασικό σκέλος το πως θα καταφέρουμε να χτίσουμε την φιλία και συνεργασία των Λαών συγκεκριμένα και όχι με γενικές αναφορές, γιατί είναι το μόνο μέσο με το οποίο μπορεί να γίνει “καταπολέμηση κάθε μορφής εθνικισμού, αλυτρωτικών ή επεκτατικών βλέψεων, καχυποψιών και ηγεμονισμού στα Βαλκάνια και την αποτίναξη των ιμπεριαλιστικών εξαρτήσεων και επεμβάσεων.” (Απόφαση ΠΣ)
Και η φιλία των Λαών πΓΔΜ – Ελλάδας μπορεί να οικοδομηθεί υιοθετώντας την θέση για μια σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό πράγμα που σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις αποδέχεται η πλειοψηφία ένθεν και ένθεν και όχι με τις πολιτικά αφελείς υπερβολικές φωνές περί διαγραφής των αλυτρωτισμών – γιατί τα Συντάγματα ξεγράφονται για να ξαναγραφτούν, γιατί ο αλυτρωτισμός και οι επεκτατικές βλέψεις είναι στο DNA του κεφαλαίου, που κυριαρχεί στα Βαλκάνια και μόνο η ανατροπή του μπορεί να φέρει την εξάλειψη του εθνικισμού, αλυτρωτισμού ή επεκτατικών βλέψεων και η φιλία των λαών είναι ένα αποφασιστικό βήμα για την ανατροπή. Ούτε ασφαλώς με την θέση του επαναστατικού ρομαντισμού για “αυτοπροσδιορισμό”, που διατηρεί την υπάρχουσα κατάσταση, που νομιμοποιεί τον εθνικισμό του Γκρούεφσκι και στέλνει στις αγκάλες του ελληνικού εθνικισμού τις λαϊκές μάζες!!
Μα η ΛΑ.Ε είναι μέτωπο οργανώσεων με διαφορετικές θεωρητικές καταβολές δεν μπορεί να συμφωνήσουμε εν τάχει σε όλα! Άλλωστε τα θέματα τα “εθνικά” – εξωτερικής πολιτικής θα ήταν το πιο σωστό – και του πολέμου, είναι, ήταν και θα είναι ένα δύσκολο κεφάλαιο για την αριστερά! Σωστό, αλλά έχουμε για να λύσουμε το πρόβλημα ένα πλούσιο οπλοστάσιο, έχουμε την πλούσια κληρονομιά του Λένιν, ας τον μελετήσουμε προσεχτικά, ας τον ερμηνεύσουμε σωστά, γιατί μπορεί με βάση το ημερολόγιο να είμαστε σε άλλη εποχή, όμως ο μηχανισμός της λειτουργίας του κεφαλαίου που γεννά τον πόλεμο παραμένει αμετάβλητος ή μάλλον έχει γίνει χειρότερος κάνοντας τις θέσεις του Λένιν εξαιρετικά επίκαιρες. Τα κενά χρειάζεται να καλυφθούν με θέσεις σύντομα γιατί δεν μένουν κενά καλύπτονται από τον εθνικισμό ή τη σύγχυση που προκαλεί η πανσπερμία θέσεων και μέσα στις γραμμές σου!
Αταξική λογική και Στάδια
Οι γενικόλογες θέσεις που αναπτύσσονται στην απόφαση για να επιτευχθεί η μεγαλύτερη του δυνατού πλειοψηφία διαπερνιούνται από μια αταξική λογική και αποκαλύπτουν την καταστροφική λογική των σταδίων, άσχημο πράγμα για την πολιτική ενός από τα πλέον σοβαρά τμήματα της αριστεράς στη χώρα μας, γιατί καλλιεργεί αυταπάτες και αποπροσανατολίζει το κίνημα!
Συγκεκριμένα η απόφαση γράφει:
“Η χώρα μας, αντί να παίζει στην περιοχή το ρόλο του βραχίονα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ και της νεοφιλελεύθερης Γερμανικής ΕΕ οφείλει να πρωταγωνιστήσει για μια διαφορετική πορεία και ένα προοδευτικό σχέδιο ειρήνης, συνεργασίας και συνανάπτυξης στα Βαλκάνια.”
Αυτή η πρόταση έρχεται σε κατάφωρη αντίθεση με την προηγούμενη παράγραφο που παρότι δεν είναι επαρκώς ξεκάθαρη διαπιστώνει ότι στη χώρα μας:
“Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συντάσσεται πλήρως με τα ιμπεριαλιστικά σχέδια ΝΑΤΟ και ΕΕ στην περιοχή επιχειρώντας να εξυπηρετήσει με αυτό τον τρόπο τα συμφέροντα του ντόπιου κεφαλαίου.” Παρεμπιπτόντως κατά τη γνώμη μας καθαρή θέση είναι ότι: Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχοντας συνταχθεί πλήρως με τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα του ντόπιου κεφαλαίου συμμετέχει ενεργά στα ιμπεριαλιστικά σχέδια ΝΑΤΟ και ΕΕ. Αλλά έστω και έτσι όπως είναι διατυπωμένη η αντίθεση είναι προφανής!
Είναι δυνατόν να καλλιεργείς αυταπάτες ότι είναι δυνατόν η χώρα μας κάτω από την κυριαρχία των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων του ελληνικού κεφαλαίου που επιδιώκει την κατάκτησή τους μέσα από την ενεργή συμμετοχή της χώρας σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, “να πρωταγωνιστήσει για μια διαφορετική πορεία …ειρήνης, συνεργασίας και συνανάπτυξης στα Βαλκάνια.” Αλλά αν έχετε σύντροφοι στο μυαλό σας ότι αυτό είναι έργο μια φιλολαϊκής κυβέρνησης – στάδιο καραμπινάτο – σας διαβεβαιώνουμε ότι τέτοια κυβέρνηση δεν είναι δυνατόν να υπάρξει μέσα στα πλαίσια της εξουσίας του κεφαλαίου και αν υπάρξει η ζωή της θα είναι σύντομη, επειδή ή θα ενσωματωθεί ή θα ανατραπεί.
Το “νέο προοδευτικό σχέδιο ειρήνης κλπ.” δεν είναι έργο της χώρας είναι έργο της Διεθνιστικής Αριστεράς που θα φέρει κοντά τους λαούς σαν ένα αποφασιστικό βήμα για την ανατροπή του κεφαλαίου, η μόνη προοπτική που μπορεί να διασφαλίσει την ειρήνη. Γιατί την εποχή του ιμπεριαλισμού (και όχι μόνο) η ειρήνη αποτελεί την περίοδο προετοιμασίας για τον επόμενο πόλεμο!
Και το σοβαρό αυτό λάθος επαναλαμβάνεται όταν παρακάτω η απόφαση θεωρεί ότι:
“Η Ελλάδα μπορεί να προβάλλει ένα νέο όραμα ειρήνης, ελπίδας, συνεργασίας και προοπτικής στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη περιοχή μας μόνο εαν εφαρμόσει μια νέα ανεξάρτητη και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική.”
Στη χώρα μας και στην Ελλάδα συμβαίνει να ζούμε σε μια ταξική κοινωνία, όπου αυτό τον καιρό η πολιτική καθορίζεται από τα συμφέροντα της εξουσίας του κεφαλαίου – το ξέρουμε! Ε, αφού το ξέρετε γιατί αποπροσανατολίζεται τον κόσμο με αυτές τις αταξικές (κι όμως βαθειά ταξικές) γενικόλογες λέξεις!- και το ερώτημα είναι για ποια χώρα και Ελλάδα αναφέρεστε με ποιο ταξικό πρόσημο! Μπορεί η Ελλάδα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, η Ελλάδα του επιθετικού άξονα (όπως αναφέρεται στην απόφαση) να προβάλλει “ένα νέο όραμα ειρήνης, ελπίδας συνεργασίας στα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή μας…” Αυτό είναι έργο της Διεθνιστικής Αριστεράς!! Αυτό είναι έργο του εργατικού-λαϊκού κινήματος της Ελλάδας!!
Και επιμένουμε πάνω σ’ αυτό ότι: Η Ελλάδα των μνημονίων η Ελλάδα που επιτίθεται στις κατακτήσεις του εργατικού-λαϊκού κινήματος δεν “μπορεί να προβάλει ένα νέο όραμα ειρήνης ,ελπίδας, συνεργασίας και προοπτικής στα Βαλκάνια….” δεν μπορεί να “εφαρμόσει μια νέα ανεξάρτητη και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική. Γιατί η εξωτερική πολιτική είναι συνέχεια της εσωτερικής, γιατί δεν υπάρχει παρά μόνο σαν αντιδραστική ουτοπία ανεξάρτητη και πολυδιάστατη πολιτική, επειδή η εξωτερική πολιτική είναι ταυτισμένη και απορρέει είτε από τα συμφέροντα του κεφαλαίου είτε από τα συμφέροντα της εργατικής τάξης που έχει καταλάβει την εξουσία.
Αλλά η απόφαση είναι φανερό με τη φράση “Ελλάδα” υπονοεί φιλολαϊκή κυβέρνηση δηλαδή ουτοπικό αντιδραστικό στάδιο! Επαναλαμβάνουμε και τονίζουμε φιλολαϊκή κυβέρνηση μέσα στα πλαίσια του καπιταλισμού του βυθισμένου σε βαθιά κρίση δεν μπορεί να υπάρξει για πολύ ή θα ενσωματωθεί ή θα ανατραπεί.
Η παραπάνω αταξική ανάλυση που υποκρύπτει τη λογική των σταδίων και που εμπεριέχεται στη φράση “να ανοίξουμε τον δρόμο για το σοσιαλισμό” ΄η “με σοσιαλιστικό ορίζοντα” εμποδίζουν το εργατικό-λαϊκό κίνημα να βρει το δρόμο του για την εξουσία και απομακρύνουν την πρωτοπορία και ιδιαίτερα τη νεολαία από τη ΛΑΕ.
Και ασφαλώς δυσκολεύει την κατανόηση της παρακάτω σωστής ανάλυσης και θέσης ότι:
“Σήμερα, απέναντι στους υπαρκτούς κινδύνους για την ειρήνη στην περιοχή, που γεννούν τόσο η όξυνση των ανταγωνισμών στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα όσο και η επιθετική πολιτική των κυρίαρχων κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, είναι όσο ποτέ αναγκαία η πιο πλατιά συσπείρωση και κοινή δράση όλων των αντιιμπεριαλιστικών φιλειρηνικών δυνάμεων της Ελλάδας και της Τουρκίας και των χωρών της περιοχής μας για να αντιπαρατεθούμε στον πόλεμο…”(Υπογρ. δική μας)
Και είναι σωστό ότι:
“ …η ΛΑ.Ε θα συμβάλλει στην αναγέννηση ενός πλατιού, μαζικού και ενωτικού και ενωτικού, φιλειρηνικού-αντιιμπεριαλιστικού κινήματος στη χώρα μας και θα πάρει συγκεκριμένες πρωτοβουλίες σε αυτή την κατεύθυνση, όπως για την συγκρότηση ενός ευρύτατου αντιιμπεριαλιστικού- αντιπολεμικού πολιτικού μετώπου.” Που χρειάζεται να στοχεύει όχι μόνο στην αποτροπή του πολέμου, αλλά και στην ανατροπή του καπιταλισμού για να έχει μέλλον η ειρήνη.
Μέτωπο- Συμμαχίες- Πρόγραμμα
Συμφωνούμε με την θέση:
“….ότι σήμερα η διαμόρφωση ενός αναγκαίου κοινωνικού και πολιτικού μετώπου της ριζοσπαστικής Αριστεράς είναι αναγκαία συνθήκη όχι μόνο για την αποτελεσματική παρέμβαση στις εκλογές και για την ύπαρξη επιτέλους ξανά μιας αντιπολίτευσης από αριστερά στη Βουλή, αλλά και για να μπορέσει να βγει ξανά μπροστά η εργατικά τάξη, η νεολαία, ο λαός και να ορίσουν την πορεία της χώρας.”
Συμφωνούμε επίσης με τη θέση ότι το μέτωπο χρειάζεται να έχει: “στόχο την είσοδό του στη βουλή.” (Υπογρ. δική μας)
Είναι καλό ότι:
“Η ΛΑ.Ε θα διαμορφώσει ένα καινοτόμο προεκλογικό πρόγραμμα που θα….συμβάλλει στην ανάκτηση της αξιοπιστίας της Αριστεράς.[….]Ένα πρόγραμμα που θα συμβάλει στην επανίδρυση και επαναθεμελίωση μιας σύγχρονης ριζοσπαστικής Αριστεράς.” (Υπογρ. δική μας)
Αλλά πριν “ο κόκορας λαλήσει τρις” αμέσως παρακάτω τα τινάζει όλα στον αέρα και το “καινοτόμο πρόγραμμα” γίνεται κενο(τομο) όταν μας εξηγεί ότι:
“Βασική επιδίωξη μας είναι το πρόγραμμα της ΛΑΕ να εξυπηρετεί και να διαπερνιέται ολόκληρο από τα θεμελιώδη προτάγματα της δημοκρατίας (ποιας δημοκρατίας; Της αστικής προφανώς!!) της κοινωνικής δικαιοσύνης και της εθνικής ανεξαρτησίας σε αντιπαράθεση και ρήξη με τα μνημόνια και τον ευρωμονόδρομο.” (Υπογρ. δική μας) Η λογική των σταδίων σ’ όλο της το μεγαλείο, λέξη για σοσιαλισμό!!
Σύντροφοι της ΛΑΕ, μόνο στη βάση του σοσιαλιστικού προγράμματος μπορεί η Αριστερά “να ανάκτησή την αξιοπιστία της” μόνο πανό στη βάση ενός σοσιαλιστικού προγράμματος μπορεί να πραγματοποιηθεί η “επανίδρυση και επαναθεμελίωση μιας σύγχρονης Αριστεράς”
Και αποτελεί πλήρη άρνηση του μετώπου της ριζοσπαστικής αριστεράς η συμμαχία με “δημοκρατικές, πατριωτικές και αντιμνημονιακές δυνάμεις και συλλογικότητες, που έχουν να επιδείξουν δημοκρατική προσήλωση και αντιμνημονιακή συνέπεια, δεν αντιπαρατίθενται σε βασικές αρχές και αξίες μας, δεν αναπαράγουν εθνικιστικές αντιλήψεις και δεν υιοθετούν επικίνδυνες αντιπροσφυγικές απόψεις.” Αλλά διαπνέονται από φιλοκαπιταλιστικές απόψεις, κάνουν και μια βόλτα στα εθνικιστικά συλλαλητήρια!!
Δεν υπάρχουν ενδιάμεσες λύσεις, ή Μέτωπο της Ριζοσπαστικής Αριστεράς πάνω σε σοσιαλιστικό πρόγραμμα, όπου στο πρόγραμμα της ΛΑ.Ε υπάρχουν τέτοια στοιχεία, ή μέτωπο με τους προαναφερθέντες πατριώτες κλπ πάνω στη βάση ενός φιλοκαπιταλιστικού κεϋνσιανού (στην καλύτερη περίπτωση) προγράμματος, που αναιρεί και τα όποια καλά στοιχεία έχει στο πρόγραμμα της η ΛΑ.Ε.
Κατά συνέπεια η ΛΑ.Ε επιμένει σε μέτωπο και εκλογικό με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή κατεβαίνει μόνη της, ακόμη και αν το τίμημα είναι να μην μπει στη Βουλή!!
Οι παρατηρήσεις μας αυτές δεν συνιστούν άγονη αντιπαράθεση γιατί ο στόχος μας είναι να προωθήσουμε την ενότητα, το Μέτωπο της Ριζοσπαστικής Αριστεράς πάνω σε όσο γίνεται πιο σωστές πολιτικές και προγραμματικές θέσεις, για να γίνει στέρεο και να μην γίνει ουρά της αστικής τάξης και των φιλοκαπιταλιστικών πατριωτικών και δημοκρατικών δυνάμεων. Άγονη είναι η αντιπαράθεση που έχει σαν στόχο να διατηρεί την διάσπαση της Αριστεράς προβάλλοντας ή κρυμμένη πίσω από τις διαφορές, που δεν αποζητά το ξεκαθάρισμα των διαφορών και την ενότητα στη δράση.
