Καθώς ευρύτατα λαϊκά στρώματα απορρίπτουν τους υποψηφίους του πολιτικού κατεστημένου και (ελλείψει σοβαρών προτάσεων από Αριστερά) ψηφίζουν πολιτικά τέρατα, όπως οι Τραμπ και Λεπέν, τα ΜΜΕ αποδίδουν τους εκλογικούς σεισμούς σε… χάκερ και στη διασπορά ψεύτικων ειδήσεων. Με προφανή στόχο να αποκρύψουν την τεράστια ταξική οργή των ψηφοφόρων αλλά και τον κενό περιεχομένου λόγο των δικών τους υποψηφίων
Το 61% των νέων 18-34 ετών δηλώνει ότι θα συμμετείχε σε γενικευμένη εξέγερση εναντίον των κομμάτων του πολιτικού κατεστημένου…
Σε γιγαντιαία επιχείρηση διαχείρισης κρίσης μετατράπηκε η προεκλογική εκστρατεία του Μακρόν λίγες ώρες πριν από τον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, ύστερα από την κυκλοφορία στο διαδίκτυο χιλιάδων προσωπικών e-mail και λογιστικών στοιχείων της προεκλογικής του καμπάνιας. Την στιγμή που το επιτελείο του πρώην τραπεζίτη αναγνώριζε δημοσίως ότι έχει πέσει θύμα χάκερ, στο Διαδίκτυο κυκλοφορούσαν ήδη στοιχεία για την ύπαρξη ειδικών λογαριασμών σε φορολογικούς παραδείσους. Προκειμένου να ρίξει στάχτη στα μάτια όσων παρακολουθούσαν τις εξελίξεις, ο Μακρόν δήλωσε ότι κυκλοφορούν πλέον και πλαστά στοιχεία, παράλληλα με τα γνήσια έγγραφα που υπεκλάπησαν από τους υπολογιστές του.
Τα δυτικά ΜΜΕ, τα οποία στην πλειονότητά τους δεν έδιναν στη δημοσιότητα κανένα συγκεκριμένο στοιχείο που θα μπορούσε να βλάψει τον Μακρόν, άφηναν να εννοηθεί ότι πρόκειται για μια «ακόμη» παρέμβαση της Ρωσίας στην εκλογική διαδικασία. Η λέξη «ακόμη» υπονοεί, βέβαια ότι η ήττα της Κλίντον στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ οφείλεται στην παρέμβαση του Πούτιν. Ασχέτως του αν πραγματικά υπήρχαν Ρώσοι χάκερ πίσω από την επίθεση, η αντιμετώπιση του θέματος από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης ακολουθεί πλέον ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο: Καθώς ευρύτατα λαϊκά στρώματα απορρίπτουν τους υποψηφίους του πολιτικού κατεστημένου και (ελλείψει σοβαρών προτάσεων από την Αριστερά) ψηφίζουν πολιτικά τέρατα, όπως ο Τραμπ και η Λεπέν, τα ΜΜΕ αποδίδουν τους εκλογικούς σεισμούς σε… χάκερ και στη διασπορά ψεύτικων ειδήσεων. Με προφανή στόχο να αποκρύψουν την τεράστια ταξική οργή των ψηφοφόρων αλλά και τον κενό περιεχομένου λόγο των δικών τους υποψηφίων.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στο Λονδίνο, ομάδα βουλευτών άφηνε υπόνοιες για παρέμβαση της Ρωσίας ή/και της Κίνας ακόμη και στο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος για την αποχώρηση από την ΕΕ, με μόνο «στοιχείο» ότι είχε παρουσιαστεί ένα τεχνικό πρόβλημα στην ηλεκτρονική εγγραφή στους εκλογικούς καταλόγους λίγο πριν από την ψηφοφορία.
Την ίδια στιγμή, ο ευρωπαϊκός και αγγλοσαξονικός Τύπος χρησιμοποιεί την επίθεση των χάκερ στον Μακρόν για να προετοιμάσει το έδαφος για μια ακόμη σκληρότερη διπλωματική σύγκρουση με τη Μόσχα. «Εάν αποδειχθεί ότι η Ρωσία βρίσκεται πίσω από την επίθεση, στόχος της δεν είναι ο Μακρόν αλλά ολόκληρη η Ευρωπαϊκή Ένωση» ήταν η επωδός των μεγαλύτερων εφημερίδων. Άλλοι χρησιμοποίησαν το περιστατικό σαν αφορμή για να χτυπήσουν και πάλι τα Wikileaks, παρά το γεγονός ότι οι συνεργάτες του Τζούλιαν Ασάνζ δεν είχαν καμία ανάμιξη στην υπόθεση και απλώς παρέπεμπαν στην ιστοσελίδα που περιείχε τα στοιχεία της διαρροής.
Όταν γράφονταν αυτές οι γραμμές δεν ήταν σαφές αν η διαρροή θα επηρέαζε το προβάδισμα με 62% του Μακρόν, καθώς ο εκλογικός νόμος απαγορεύει τη δημοσίευση νέων δημοσκοπήσεων, αλλά ακόμη και τις δηλώσεις κρατικών αξιωματούχων, που θα μπορούσαν να ερευνήσουν τι πραγματικά έχει συμβεί. Το προβάδισμα του Μακρόν, αν και ιδιαίτερα υψηλό, δείχνει ότι ο πρώην τραπεζίτης των Ρότσιλντ και πρώην υπουργός Οικονομικών του Ολάντ απέτυχε να συσπειρώσει την γαλλική κοινωνία στο πλευρό του, όπως είχε κάνει ο Ζακ Σιράκ το 2002 όταν κατατρόπωσε το Εθνικό Μέτωπο με 82% των ψήφων. Το γεγονός ότι το πολιτικό, οικονομικό και μιντιακό κατεστημένο για να πετύχει αυτή τη διαφορά, έριξε στη μάχη το σύνολο των δυνάμεών του (συμπεριλαμβανομένων δυνάμεων της γαλλικής και ευρωπαϊκής Αριστεράς) δείχνει ότι τα καύσιμά του εξαντλούνται με ταχύτατους ρυθμούς ακριβώς τη στιγμή που θα τα χρειαστεί για να αντιμετωπίσει τη συσσωρευμένη λαϊκή οργή – αυτή η φορά στους δρόμους και όχι στις κάλπες. Είναι ενδεικτικό ότι πρόσφατη έρευνα της ΕΕ δείχνει ότι το 61% των νέων ηλικίας 18-34 ετών στη Γαλλία δηλώνει ότι θα συμμετείχε σε γενικευμένη εξέγερση εναντίον των κομμάτων του πολιτικού κατεστημένου, εάν αυτή ξεσπούσε τις επόμενες ημέρες ή εβδομάδες (το αντίστοιχο ποσοστό για την Ελλάδα αγγίζει το 68%).
Το μέγεθος της πολιτικής κρίσης ήταν εμφανές και στο τηλεοπτικό ντιμπέιτ, στο οποίο οι δυο υποψήφιοι κατανάλωσαν 150 λεπτά σε προσωπικές επιθέσεις και προσβολές ενώ πλειοδοτούσαν στην ανάγκη ενίσχυσης των κατασταλτικών μηχανισμών αλλά και των πολεμικών επιχειρήσεων στο εξωτερικό. Η απέχθεια μεγάλου μέρους της κοινωνίας απέναντι στο ψεύτικο δίλλημα νεοφιλελευθερισμός ή νεοφασισμός εκφράστηκε με τα σύνθημα «Μακρόν 2017 = Λεπέν 2022» αλλά και το σύνθημα «ούτε με τη χολέρα ούτε με την πανούκλα», το οποίο μάλιστα εμφανίστηκε ακόμη και σε απεργιακή αφίσα του συνδικάτου CGT.
Την ίδια ώρα, στον χώρο του πάλαι ποτέ ισχυρού κέντρου επικρατεί εικόνα πλήρους διάλυσης καθώς εκτός από την πολιτική εξάχνωση των Σοσιαλιστών και οι «Ρεπουμπλικάνοι» δοκιμάζονται από εσωτερικές συγκρούσεις που θα μπορούσαν να διαλύσουν το κόμμα πριν από τις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές. Αρκετά στελέχη που πρόκεινται στον Σαρκοζί δεν έχουν τοποθετηθεί δημοσίως για το τι θα ψηφίσουν (παρά το γεγονός ότι ο ίδιος δηλώνει πως στηρίζει Μακρόν), ενώ υπήρξαν και ακροδεξιά στοιχεία του κόμματος που εξέφρασαν την στήριξή τους στην Λεπέν.
Όσο για την τακτική του Μελανσόν να μην στηρίξει ανοιχτά τον Μακρόν, παρά το γεγονός ότι όσο πλησίαζαν οι εκλογές «μαλάκωνε» τη θέση του καλώντας τους ψηφοφόρους να «καταψηφίσουν την Λεπέν», φαίνεται να αποδίδει καρπούς ενόψει των εκλογών του Ιουνίου. Τη στιγμή που το Εθνικό Μέτωπο σάρωνε σε αρκετά προπύργια του σοσιαλιστικού αλλά και του κομμουνιστικού κόμματος, η πορεία του μετριοπαθή Μελανσόν, αλλά και οι εκατοντάδες χιλιάδες ψήφοι στο NPA και την Εργατική Πάλη δείχνουν ότι ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας επιμένει αριστερά, όταν μοναδικός στόχος του συστήματος είναι να εξαφανίσει αυτήν ακριβώς την προοπτική.
*Πηγή: prin.gr
