«Όλβιος όστις της ιστορίας έσχεν μάθησιν».
Όσοι υποτιμούν τα Σκόπια, λέγοντας ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε ένα μικρό κράτος και ότι δεν μπορεί να αποτελεί «απειλή» για την Ελλάδα, παραγνωρίζουν την τάση των αδύναμων κρατών να μετατρέπονται σε όργανα, στα χέρια κρατών ισχυρότερων που θέλουν να προκαλέσουν ευρύτερες γεωπολιτικές ανακατατάξεις. Αυτό αποδεικνύεται και διδάσκει η πρόσφατη ιστορία μας.
Αντιπερισπασμός των Άγγλων: Κύπρος εσείς – Μακεδονικό εμείς
Το 1950 με την ονομασία ενωτικό δημοψήφισμα συντελέστηκε η διαδικασία συλλογής υπογραφών στην Κύπρο με αίτημα την Ένωση του νησιού με την Ελλάδα.
Υπέγραψαν συνολικά 215.108 άτομα επί συνόλου 224.757 Ελλήνων της Κύπρου τα οποία είχαν δικαίωμα υπογραφής, ποσοστό 95,7%. Υπέρ υπέγραψαν και κάποιοι Τουρκοκύπριοι αν και η ηγεσία τους ήταν ενάντια στην προοπτική της Ένωσης. Το ενωτικό δημοψήφισμα υποστηρίχθηκε από την Εκκλησία της Κύπρου και το ΑΚΕΛ.
Επί κυβερνήσεως «ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΥ» υπό τον Αλέξανδρο Παπάγο, υπήρχε μια καταρχάς πρόθεση να συζητηθεί αυτό το θέμα και να ευοδωθεί η βούληση των Ελλήνων της Κύπρου. Οι Άγγλοι ήσαν ανένδοτοι, ως γνωστόν, και δεν δέχονταν καμιά συζήτηση, με επικεφαλής τον Υπουργό Εξωτερικών Άντονυ Ήντεν. Όπως αναφέρει ο επίσης γνωστός πολιτικός Σπύρος Μαρκεζίνης 1 (Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Παπάγου), ο Άγγλος πρέσβης στην Αθήνα τότε, σερ Τσάρλς Πηκ τον προειδοποίησε, ότι η Βρετανία δεν επρόκειτο να εγκαταλείψει την Κύπρο, λέγοντάς του:
«Αν τα δημοψηφίσματα, οι διαδηλώσεις και οι παντοειδείς εκδηλώσεις του Μακαρίου, ή οποιουδήποτε άλλου εξελιχθούν σε πολεμικές αναταραχές, οι Άγγλοι θα βρεθούν σε δύσκολη θέση[…]. Ο μόνος αντιπερισπασμός θα ήταν η ανακίνηση του Μακεδονικού. Επειδή όμως τόσον εμοχθήσαμε για να αποσπάσουμε τον Τίτο από τον Στάλιν, μας ενδιαφέρει να τον συνδέσουμε με την Ελλάδα, ως σύμμαχο και φίλο. Έτσι δεν μένει παρά να προκαλέσουμε το ενδιαφέρον των Τούρκων, οι οποίοι από τον περασμένο αιώνα έχουν παραιτηθεί από κάθε διεκδίκηση της Κύπρου».
Πράγματι «ξύπνησαν» τους Τούρκους και οι Έλληνες πολιτικοί δέχτηκαν υπό πιέσεις ή μη, να πάρουν μέρος στην τριμερή σύσκεψη (Αγγλία, Ελλάδα, Τουρκία) που οργάνωσαν οι Άγγλοι στο Λονδίνο το 1955. Από τότε ξεκίνησαν όλα που μας ταλαιπωρούν και ανησυχούν μέχρι σήμερα.
Είναι φανερό ότι έναντι της προσέλκυσης του Τίτο και της Γιουγκοσλαβίας στον «Δυτικό» νατοϊκό κόσμο και στο πλαίσιο του ανταγωνισμού με το σοβιετικό στρατόπεδο, με τη Ρωσία, όπως και σήμερα, αναγκάστηκαν δεξιοί-εθνικόφρονες και αριστεροί-διεθνιστές, για τους δικούς του λόγους ο καθένας, να ανεχθούν τη δημιουργία της «Ομόσπονδης Λαϊκής Δημοκρατίας της Μακεδονίας»- «Σοσιαλιστικής»- στη συνέχεια στο πλαίσιο της Γιουγκοσλαβίας. Χαρές και πανηγύρια από τη Δύση, που δημιουργούσε μεγάλο πυρήνα ανάσχεσης στη σοβιετική αυτοκρατορία (Γιουγκοσλαβία, Ελλάδα, Τουρκία) προς μελλοντική θυσία των όποιων εθνικών συμφερόντων της Ελλάδας, που έφτασε ως τις μέρες μας να μας ταλαιπωρεί και ανησυχεί σφόδρα πλέον.
Αντιπερισπασμός ΗΠΑ κατά Σοβιετικού συνασπισμού: 1944
Πριν όμως επέλθει η σύγκρουση Τίτο-Στάλιν, το 1944, όπου ο Τίτο κατασκεύαζε τη δική του «Μακεδονία» η Δύση και ειδικά οι ΗΠΑ δια του διάσημου Υπουργού Εξωτερικών της, Έντουαρντ Στετίνιους, σε διπλωματικό έγγραφο του Δεκεμβρίου του 1944 διατύπωνε σε έντονο ύφος:
«Η (αμερικανική) κυβέρνηση θεωρεί ότι αναφορές όπως μακεδονικό «έθνος», μακεδονική «πατρίδα» ή μακεδονική «συνείδηση» συνιστούν αδικαιολόγητη δημαγωγία που δεν αντικατοπτρίζει καμία πολιτική πραγματικότητα και βλέπει σε αυτές την αναγέννηση ενός πιθανού μανδύα που θα υποκρύπτει επιθετικές βλέψεις εναντίον της Ελλάδας»
Μάλλον έλεγε την αλήθεια για να προωθήσει τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ τότε. Τι λοιπόν μας φωνάζει η ιστορία; Τι μας διδάσκουν τα τόσα και τόσα παθήματά μας; Η υποταγή και η απεμπόληση των αξιών της εθνικής ανεξαρτησίας στο όνομα δήθεν κάποιας «σωτηρίας» και η υποτέλεια στη Δύση ουδέποτε έδωσε ιστορικό παράδειγμα υπέρ της χώρας μας. Ούτε και σήμερα που βγαίνει ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ και λέει «είμαστε μόνοι μας απέναντι στην Τουρκία. Τα μυθεύματα ότι ΗΠΑ και ΝΑΤΟ θα μας «βοηθήσουν», φτάνουν μέχρι την υποστήριξη της EXXON MOBIL για τις γεωτρήσεις στο οικόπεδο 10 της κυπριακής ΑΟΖ. Ακόμα μια φορά μας διαπραγματεύονται με την Τουρκία και τις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο και όπου αλλού. Με την Συμφωνία των Πρεσπών όχι μόνο δεν θα προωθηθεί η φιλία και η συνεργασία με την ΠΓΔΜ και στα Βαλκάνια, αλλά θα είναι μια μόνιμη πηγή που θα τροφοδοτεί τις εθνικιστικές και αλυτρωτικές έριδες και διεκδικήσεις, για να παρεμβαίνουν το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ και ΕΕ δήθεν κατευναστικά, αλλά για την προώθηση των γεωστρατηγικών τους συμφερόντων. Ακόμα και να διαλυθεί το Σλαβο-Αλβανικό κράτος των Σκοπίων, επειδή σύνορα το ΝΑΤΟ δεν γνωρίζει, θα εξελίσσονται τα γεγονότα υπό την σκέπη του. Ο ελληνικός λαός δεν πρόκειται να ανεχθεί ως «Μακεδόνες» και «μακεδονικό έθνος» παγκοσμίως, τους Σκοπιανούς και θα αντιδρά με κάθε τρόπο και σε κάθε ευκαιρία.
Πως είναι δυνατόν συνεχώς στο όνομα της εξυπηρέτησης των ιμπεριαλιστικών και Νατοϊκών συμφερόντων να θέτουμε σε δεύτερη ή κατώτερη μοίρα τα διαχρονικά εθνικά και δημόσια συμφέροντα της Ελλάδας; Από το 1922 τουλάχιστον μέχρι σήμερα, βρισκόμαστε σε μια συνεχή υποχώρηση και αμφισβήτηση της πολιτειακής και εδαφικής μας ύπαρξης ως αυτεξούσιο κράτος. Μήπως ήδη δεν μας αποκαλούν οι Δυτικοί «failed state» (αποτυχημένο κράτος); Τα οικονομικοκοινωνικά μνημόνια ήταν φαίνεται η αρχή, τώρα αρχίζουν τα γεωπολιτικά μνημόνια που θα εφαρμοστούν σε μια αδύναμη και λεηλατημένη χώρα και σε έναν λαό που του τσακίζουν καθημερινά κάθε διάθεση αντίστασης και αντίδρασης . Εύχομαι ολόψυχα να διαψευστούν αυτές οι σκέψεις, από την ανάδυση ενός δημοκρατικού πατριωτικού κινήματος που θα σαρώσει το εθελόδουλο και υποτελές κατεστημένο.
1 Σπύρου Μαρκεζίνη: Σύγχρονη Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος, τόμος 3,σ 51, ΠΑΠΥΡΟΣ 1994.
