Η αστυνομική βία συνεχίζεται στην Ελλάδα. Τα «όργανα της τάξεως» χτυπούν ανενόχλητα. Μόνο που την τελευταία φορά σκότωσαν ένα νέο άνθρωπο. Έναν Ρομά 18 χρονών, που έπεσε νεκρός από τα πυρά αστυνομικών της ομάδας ΔΙΑΣ. «Βρίσκονταν σε νόμιμη άμυνα», αποφάνθηκαν υπουργοί και δημοσιογράφοι, υποστηρικτές της άποψης που θέλει μια αστυνομία με λυμένα χέρια. Έπεσαν τριάντα οχτώ σφαίρες από εφτά αστυνομικούς για μια συνηθισμένη παραβατική συμπεριφορά : την κλοπή ενός αυτοκινήτου. Κανένας ασφαλώς δεν υπερασπίζεται άνομες πράξεις. Αρκούσαν, ωστόσο, μόνο δύο πυροβολισμοί στα λάστιχα για να ακινητοποιήσουν το όχημα. Αλήθεια, τι διδάσκονται ακριβώς στις σχολές της αστυνομίας; Ότι πρώτο τους μέλημα είναι η αφαίρεση της ζωής ενός άοπλου, παράνομου ανθρώπου; Οι αστυνομικοί, βεβαίως, προφυλακίστηκαν για ένα βράδυ και την επόμενη μέρα προκλητικά αφέθηκαν ελεύθεροι και γύρισαν στην υπηρεσία τους. Άλλωστε τι στοιχίζει η ζωή ενός Ρομά που προέρχεται από το γκέτο του Ασπρόπυργου;
Ανέκαθεν υπήρχαν στη χώρα φαινόμενα αστυνομικής βίας και προσπάθειες επιβολής αστυνομικού κράτους. Οι περιπτώσεις των Κουμή, Κανελλοπούλου, Καλτεζά, Γρηγορόπουλου κ.λπ. δεν μπορούν να ξεχαστούν. Από τότε, επίσης, που ανέλαβε τη διακυβέρνηση ο κ. Μητσοτάκης έδειξε την αδυναμία του στο δόγμα «νόμος και τάξη» και έβαλε αέρα στα πανιά όσων ονειρεύονται μια αστυνομία- ατσάλι. Προχώρησε σε χιλιάδες προσλήψεις αστυνομικών, τη στιγμή που σε άλλους τομείς γίνονταν με το σταγονόμετρο. Δε χάνει την ευκαιρία να καμαρώνει γι’ αυτό. Εξάλλου, ο ίδιος παραβρέθηκε τον Δεκέμβριο του 2019 στην παρουσίαση της νέας ομάδας ΔΙΑΣ. Μπορεί να μην εκστόμισε το «πιστεύω» του πατέρα του, δηλαδή «το κράτος είστε εσείς», αλλά στην πράξη το εφαρμόζει απαρέγκλιτα. Στα δυόμισι χρόνια που κυβερνά είδαμε αστυνομικούς να παραβιάζουν το οικογενειακό άσυλο, να ξεγυμνώνουν διαδηλωτές, να απαγορεύουν τις συγκεντρώσεις, να τις διαλύουν με χημικά χωρίς λόγο, να ξυλοφορτώνουν στα πάρκα οικογένειες, να συλλαμβάνουν αναίτια πολίτες, να δολοφονούν. Οι περιπτώσεις, επομένως, της αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας είναι πολλές και επαναλαμβανόμενες, για να είναι τυχαίες.
Ο πρωθυπουργός εκμεταλλεύτηκε προεκλογικά τον φόβο μιας κοινωνίας που, καθώς βυθιζόταν στην κρίση, είδε τα φαινόμενα της παραβατικότητας και της εγκληματικότητας να εκτοξεύονται. Υποσχέθηκε ότι θα σπάσει το «άβατο» των Εξαρχείων σε πολύ μικρό διάστημα. Ότι θα εξαλείψει την ανομία στην ΑΣΟΕΕ και σε άλλους πανεπιστημιακούς χώρους. Ότι θα μειώσει την εγκληματικότητα με τη διαρκή παρουσία αστυνομικών στις γειτονιές. Ότι… ότι… Αλήθεια, τι έγινε με όλα αυτά; Τι άλλαξε με την αστυνομοκρατία; Αγνοεί, ίσως, ο πρωθυπουργός τον θεμελιώδη νόμο της Κοινωνιολογίας, σύμφωνα με τον οποίο τα κοινωνικά προβλήματα (ανεργία, φτώχεια κ.λπ.) είναι η κυριότερη αιτία για την γέννηση του εγκλήματος και της παραβατικότητας;
Ο κ. Μητσοτάκης, ακολουθώντας την πεπατημένη, χρησιμοποιεί ως δεξιό βραχίονα της διακυβέρνησής του τον κατασταλτικό μηχανισμό της αστυνομίας. Δεν τον ενδιαφέρει τόσο να καταπολεμήσει την παρανομία, όπως θα ήταν λογικό, αλλά να φιμώσει εν τη γενέσει της κάθε φωνή αγανάκτησης, διαμαρτυρίας και αντίδρασης. Η κοινωνία, εντούτοις, έχει ανάγκη από μια εκπαιδευμένη αστυνομία που θα ικανή στην αντιμετώπιση των εγκληματικών πράξεων. Μια αστυνομία δημοκρατική, χωρίς ακροδεξιές ομάδες στις τάξεις της, που θα τηρεί το Σύνταγμα και τους νόμους και θα σέβεται τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα των κατοίκων αυτής της χώρας.
Σήμερα, με αφορμή τη δολοφονία του δεκαοκτάχρονου, χρειάζεται να αναληφθούν πρωτοβουλίες. Πρώτα-πρώτα, πριν σβήσουν τα φώτα από τους παρίες που ζουν στον καταυλισμό του Ασπρόπυργου, είναι η ώρα να αναδειχθούν, να συζητηθούν και να δρομολογηθούν λύσεις στα προβλήματα των Ρομά, με ειλικρίνεια και σεβασμό στις ιδιαιτερότητές τους. Επιπλέον, ήρθε η στιγμή να προβάλλει η αντιπολίτευση το πρόβλημα της αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας με όλη τη δύναμη της φωνής της, χωρίς μισόλογα και λειάνσεις. Κάποιος πρέπει να πει ξεκάθαρα την αλήθεια: με τέτοιες ακραίες αντιλήψεις για τον ρόλο της αστυνομίας θα υπάρξουν κι άλλοι νεκροί. Ας το κάνουν, επομένως, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αφού η κυβέρνηση κωφεύει και σιωπά. Άλλωστε «κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει», όπως λέει και η παροιμία. Έτσι δεν είναι, κ. πρωθυπουργέ;
Γιάννης Ανδρουλιδάκης
εκπαιδευτικός στο 1ο Γυμνάσιο Καλαμάτας
