Για άλλη μια φορά η κυβέρνηση και όλο μαζί το πολιτικό κατεστημένο, επαναλαμβάνουν τώρα σε πολύ χειρότερη βάση, μετά και το τουρκολυβικό μνημόνιο και την τουρκική θεωρία της “γαλάζιας πατρίδας“, το μέγα λάθος του ελληνοτουρκικού διαλόγου, υπό την μορφή των διερευνητικών επαφών.
Ο νέος ελληνοτουρκικός διάλογος με την μορφή των διερευνητικών επαφών, που φαίνεται ότι ξεκινά, υπό την αμερικανογερμανική πίεση, στα τέλη Αυγούστου, δεν θα κάνει τίποτα άλλο παρά να “νομιμοποιήσει” παλιές και νέες εξωφρενικές τουρκικές διεκδικήσεις σε βάρος της Ελλάδας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο αλλά και να “νομιμοποιήσει” τον θαλάσσιο Αττίλα 3 σε βάρος της Κύπρου.
Ειδικότερα, ο νέος ελληνοτουρκικός διάλογος θα “νομιμοποιήσει” το τέρας του τουρκολυβικού μνημονίου, το οποίο αποτελεί πολιτικό και νομικό όνειδος για όλη την ανθρωπότητα. Πέραν των άλλων, αποτελεί εθνική προσβολή και απώλεια εθνικής αξιοπρέπειας το γεγονός ότι η Ελλάδα δέχεται να διαπραγματεύεται με την Τουρκία, όταν αυτό το μνημόνιο, με το οποίο η Τουρκία διεκδικεί την ακύρωση κάθε ίχνους θαλάσσιων δικαιωμάτων της χώρας μας, είναι ενεργό από την πλευρά της.
Ο ελληνοτουρκικός διάλογος, υπό τη φόρμουλα των διερευνητικών επαφών, όλα δείχνουν ότι θα ξεκινήσει εφ’ όλης της ύλης, χωρίς όρους και προϋποθέσεις και χωρίς η Τουρκία να κάνει ούτε βήμα πίσω, όχι μόνο από τις παράνομες αξιώσεις της αλλά ούτε και από την τακτική των προκλήσεων, των παραβάσεων και παραβιάσεων. Αντίθετα, η Τουρκία θα ξεκινήσει τον διάλογο, θεωρώντας κεκτημένο τις απαράδεκτες υποχωρήσεις, στην πράξη “προδοσίες“, της ελληνικής πλευράς στους προηγούμενους γύρους των διερευνητικών επαφών, ειδικότερα του 2003, ενώ θα θεωρεί φυσικό να φορτώνει την ατζέντα με καινούργιες παράλογες απαιτήσεις.
Η κατεστημένη Ελλάδα τίποτα δεν έχει διδαχθεί από το παρελθόν και τις υποχωρήσεις και τραγωδίες που υπέστη από την κυπριακή τραγωδία μέχρι τώρα. Αντίθετα, για αυτήν ταιριάζει γάντι, λίγο παραποιημένη, η φράση του μακαρίτη Χένγκελ ότι:” η ιστορία διδάσκει ότι τίποτα δεν διδάσκεται από αυτήν“.
Για αυτό στα παλιά “λάθη” προστίθενται συνεχώς και καινούργια και μάλλον χειρότερα. Μόνο που όταν τα λάθη συνεχώς επαναλαμβάνονται, δεν είναι πια λάθη αλλά συνειδητά “εγκλήματα“, αποτέλεσμα ενός τραγικού μείγματος όλο και μεγαλύτερου φόβου και όλο και πιο απεριόριστης υποτέλειας.
Υ.Γ: Ποια χώρα στον κόσμο που σέβεται στοιχειωδώς τον εαυτό της, μπορεί να διαπραγματεύεται υπό την απειλή πολέμου για τη νόμιμη άσκηση δικαιωμάτων της, υπό την αμφισβήτηση της εδαφικής κυριαρχίας της (γκρίζες ζώνες) σε αδιαμφισβήτητα εδάφη της, υπό τις συνεχείς τουρκικές πτήσεις μαχητικών πάνω από τα εθνικά εδάφη της και με την απαίτηση ακύρωσης κάθε θαλάσσιου δικαιώματος για τα νησιά της. Αυτή η χώρα, μνημείο παραίτησης και στρουθοκαμηλισμού, ονομάζεται Ελλάδα.
Παναγιώτης Λαφαζάνης