Η ευκολία με την οποία απαλείφθηκε, με πρωθυπουργική απόφαση, η διάταξη που επέτρεπε να επιδοτούνται για το ενοίκιό τους εξωκοινοβουλευτικοί, κυρίως, κυβερνητικοί αξιωματούχοι (αλλά και βουλευτές;), τι δείχνει; Απλούστατα, ότι θα μπορούσε να μην είχε ψηφιστεί τον Αύγουστο του 2015 -ψηφίστηκε, όμως, και όσοι σήμερα, ειδικά από τη Νέα Δημοκρατία ηθικολογούν ασύστολα, θα έπρεπε να αισχύνονται.
Αρα ή δεν διάβασαν τι έλεγε ο νόμος ή (το πιθανότερο) τους βόλευε μια χαρά (όπως και όλα σχεδόν τα κόμματα) και για τούτο εποιήθησαν την νήσσαν τη νύχτα της ψηφοφορίας.
Είναι αστείο και απεχθώς υποκριτικό να ακούς σήμερα αυτούς όλους να μιλάνε για ηθική και να επιδίδονται σε άφθονες πομπώδεις, λεκτικές, τάχα, ευαισθησίες -αστείο και τραγικό συνάμα.
Μακάρι να μπορούσαμε να ομονοήσουμε, να αποφασίσουμε και να ορίσουμε τι είναι ηθική.
Είναι συνήθεια, είναι θέσπιση, είναι σιωπηρή συμφωνία δυνατών και αδυνάτων;Υπάρχουν θεμέλια της ηθικής; Υφίσταται εφαρμοσμένη ηθική; Διδάσκεται; Παίζει κεντρικό ρόλο στο να είναι μια κοινωνία δίκαιη;
Μπορεί να συνυπάρξει ειρηνικά η ανθρωπότητα χωρίς «όρους» ηθικής; Εχει σχέση με το δίκαιο και την αρετή; (Ο Πλάτων θεωρούσε ότι υπάρχει μια θεμελιώδης αρμονική σχέση ανάμεσα στην ατομική ευημερία και στην ευημερία όλων και ότι ο άνθρωπος που δεν πράττει ενάρετα, όταν δηλαδή βλάπτει τους άλλους, στην ουσία βλάπτει τον ίδιο του τον εαυτό).
Είναι αντικειμενική; Και μήπως θεσπίζεται για τα μάτια του κόσμου, ενώ στην ουσία οι όποιες «υποχρεώσεις» απέναντί της «καταπατώνται» από τους δυνατούς;
Θα ήταν διαφωτιστικό, παιδαγωγικό ίσως, να έθετε κάποιος αυτά τα ερωτήματα στους κοινοβουλευτικούς αντιπροσώπους και να συνέλεγε τις απαντήσεις τους -θα ήταν μια καινοφώτιστη αρχή για όλους και θα δοκίμαζε τα δημοκρατικά αισθήματα· ίσως να μαθαίναμε και πολλά για τη συμπεριφορά των ανθρώπων της εξουσίας απέναντι στο πόπολο.
Φρίττουν στους τηλεοπτικούς φεγγίτες οι αστέρες της πολιτικής αντιπροσωπείας και πολλοί δημοσιογράφοι, που ηδονίζονται να ανακαλύπτουν σκάνδαλα των πολιτικών τους αντιπάλων (δυστυχώς, δεν κρύβουν τις πολιτικές τους προτιμήσεις -ίσα ίσα που δεν χάνουν ευκαιρία να τις εκδηλώσουν και να κατατροπώσουν τους αντιπάλους- οι φθονεροί), ωρύονται, λοιπόν, για το μείζον ηθικό θέμα που προέκυψε (ενώ το γνώριζαν και το παραγνώριζαν)· και τι δεν λένε… αλλά δεν έχει νόημα.
Εντυπωσιάζει παρά ταύτα η συγκινητική ευαισθησία του κυβερνητικού εκπροσώπου:«Δεν γίνεται σε δύσκολες στιγμές που περνά ο ελληνικός λαός να δεχτεί ο πρωθυπουργός προνόμια».
Πού ήταν τούτος και πού ήταν, στα κρίσιμα, ο πρωθυπουργός; Οταν έπεφτε βαριά η υπογραφή, δεν πέρναγε δύσκολες στιγμές ο ελληνικός λαός; Κλαυσίγελως.
Με τούτα και με τ’ άλλα διαμορφώνεται ένα μικρό προεκλογικό κλίμα με τις τόσες υλακές και ουρλιαχτά που ακούγονται ένθεν κακείθεν. Για επιχειρήματα και διάλογο δεν γίνεται λόγος, ενόσω άπαντες αρνούνται να προβούν σε μια βαθιά, εσωτερική αυτοκριτική.
Θα περάσουμε και λίγες όμορφες (κάθε αναμονή είναι όμορφη) μέρες με τη διαδικασία του ανασχηματισμού, θα καταναλωθούν αρκετές σχολιογραφίες και θα αρχίσουν οι μελλοντολογίες για εκλογές.
Δεν είναι άνευ σημασίας ότι την τροπολογία για το Πανελλήνιο Ιδρυμα Ευαγγελιστρίας Τήνου δεν την ψήφισαν οι Ανεξάρτητοι Ελληνες -προεκλογική οσμή;
*Πηγή: efsyn.gr
