« ….Ὁ Χριστός σήμερα, ὁ ἄρχοντας τῆς εἰρήνης καὶ τῆς ἀγάπης(…), ὅπως τὰ ἄλλαξε ὅλα καὶ τὰ ἔκανε ἀνάποδα ἀπ’ ὅ,τι συνηθίζανε οἱ ἄνθρωποι, ἔτσι κι ὁ θρίαμβος ποὺ ἔκανε, ἤτανε θρίαμβος τῆς φτώχειας καὶ τῆς ταπείνωσης. Ὁ Ρωμαῖος ὕπατος ἤτανε καθισμένος ἀπάνω σὲ θρόνο καὶ σὲ χρυσὸ ἀμάξι, μὰ ὁ Χριστὸς ἤτανε καβαλικεμένος ἀπάνω σ’ ἕνα πουλάρι, σ’ ἕνα γαϊδουρόπουλο, ποὖναι τὸ πιὸ ταπεινὸ καὶ καταφρονεμένο ἀνάμεσα στὰ ζῶα. (…)
-
Ὁ Χριστὸς ἀναποδογύρισε ὅσα εἶχε γιὰ σωστὰ καὶ γιὰ ἀληθινὰ ὁ ἁμαρτωλός ὁ ἄνθρωπος. Ποιὸς ὅμως εἶναι σὲ θέση νὰ νοιώσει τὴν ἐλευθερία ποὺ μᾶς ἔφερε καὶ νὰ ἀκολουθήσει τὸ πουλάρι μὲ τὸ σκοινένιο καπίστρι κι ὄχι τ’ ἀφρισμένα τἄλογα ποὺ χλιμιντρᾶνε καμαρωτὰ καὶ νὰ μὴ μπεῖ στὴ Ρώμη μὲ τὰ πολλὰ τὰ εἴδωλα, παρὰ νὰ μπεῖ μαζὶ μὲ τὸν βασιλιᾶ τῆς εἰρήνης στὴν Ἀπάνω Ἰερουσαλήμ.» (Φώτη Κόντογλου «Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος» ΚΙΒΩΤΟΣ ΜΗΝΙΑΙΟΝ ΦΥΛΛΑΔΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΔΙΔΑΧΗΣ ΕΤΟΣ Β’ ΜΑΡΤΙΟΣ 1953)
-
Σὲ θεία φώτιση ἀποδίδει τὴ στάση τοῦ λαοῦ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «Θεόθεν τοίνυν ὁ Ἱεροσολυμιτικὸς ἐκεῖνος πιστὸς ὄχλος τὴν ἀποκάλυψιν δεξάμενος οὐκ ἐσκανδαλίσθη ὑπὸ τοῦ εὐτελοῦς πώλου, ἀλλ’ ἐνεδυναμώθη ὑπὸ τῆς δεσποτικῆς παρουσίας.» («Λόγος εἰς τὰ Βάια»)
-
Παραστατικά, ἀνασυνθέτει τὴν ἐπίπληξη τῶν Φαρισαίων πρὸς τὸ Λαό, βάζοντάς τους νὰ μεταφέρουν τὴν ἀντίχριστη διαχρονικὴ λογικὴ τῆς ἰθύνουσας τάξης : «Τί ποιεῖτε, τί ματαιολογεῖτε, προπετέστατοι; Ὡς θεῷ τῷ υἱῷ τοῦ τέκτονος προσέρχεσθε τὰ βαΐα κρατοῦντες; Κύριον ὀνομάζετε τὸν μὴ ἔχοντα ποῦ τὴν κεφαλὴν κλῖναι; Βασιλικὰς φωνὰς βάλλετε τῷ ἐπὶ πώλῳ ὄνου καθεζομένῳ;»
-
Παράλληλα, τὸ Ἰουδαϊκὸ κατεστημένο ἔβαλε μπροστὰ τὸ μηχανισμὸ τῆς ἐξουδετέρωσης Αὐτοῦ ποὺ ἔβλεπαν πιὰ ὡς ἐπικίνδυνο ἀντίπαλο, ὅπως παραστατικὰ φαίνεται στὸ Εὐαγγέλιο τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων.
-
«Δὲν βλέπω ἐναντίον τίνος στρεφόταν ἡ ἐξέγερση αὐτή, τῆς ὁποίας ὡς πρωτεργάτης ἐνοήθη ἢ παρενοήθη ὁ Ἰησοῦς, ἂν ὄχι ἐναντίον τῆς Ἰουδαϊκῆς Ἐκκλησίας, ἀκριβῶς μὲ τὴν ἔννοια ποὺ δίνουμε σήμερα στὴ λέξη αὐτή(…)Αὐτὸς ὁ ἅγιος ἀναρχικὸς ποὺ ξεσήκωσε τὸν κατώτερο λαό, τοὺς ἀπόβλητους καὶ τοὺς ἁμαρτωλούς, τοὺς «tschandala» [«παρίες»] ἐντὸς τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ ἐνάντια στὴν ἄρχουσα τάξη -μὲ μιὰ γλώσσα, ἂν μποροῦμε νὰ πιστέψουμε τὰ Εὐαγγέλια, ποὺ καὶ σήμερα ἀκόμη θὰ τὸν ἔστελνε κατευθεῖαν στὴ Σιβηρία- ἦταν ἕνας πολιτικὸς ἐγκληματίας(…)Αὐτὸ τὸν ἔφερε στὸ Σταυρό..». (Φρειδερίκου Νίτσε «Ὁ Ἀντίχριστος» 27).
-
Σὲ ἄλλο σημεῖο τοῦ ἔργου του ἐπαναλαμβάνει ὁ Νίτσε: «…ἐν μέσῳ τῆς σημερινῆς Εὐρώπης, τὸ ἴδιο εἶδος ἀνθρώπου θὰ ζοῦσε, θὰ δίδασκε καὶ θὰ μιλοῦσε σὰν μηδενιστής…»
-
«Θὰ ἔλεγαν ἐκ μέρους του ὅτι πέθανε (…) ὄχι γιὰ τὶς ἁμαρτίες του- ἀλλὰ γιὰ τὶς δικές μας ἁμαρτίες, (τῆς τωρινῆς ἄρχουσας τάξης, ἐφόσον βέβαια τὸ ἄρχειν, τὸ κυβερνᾶν θεωρεῖται ἁμάρτημα ἀπὸ τοὺς ἀναρχικούς» (11[280]1887-8)
-
Πῶς ἐννοεῖ τὸ «ἄρχειν» ὁ Χριστός; Τὴν ἀπάντηση δίνει ἡ εὐαγγελικὴ περικοπὴ τῆς περασμένης Κυριακῆς (Ε’ τῶν Νηστειῶν): «Αὐτοὶ ποὺ θεωροῦνται ἄρχοντες τῶν λαῶν εἶναι ἴσα-ἴσα αὐτοὶ ποὺ τοὺς ὑποδουλώνουνε κι οἱ μεγάλοι τους εἶναι αὐτοὶ ποὺ τοὺς καταπιέζουνε. Αὐτὸ δὲν πρέπει νὰ συμβαίνει σὲ σᾶς. Ὅποιος ἀπὸ σᾶς θέλει νὰ γίνει μεγάλος ἀνάμεσά σας, νἆναι ὑπηρέτης σας, κι ὅποιος θέλει νἆναι ἀνάμεσά σας πρῶτος, νἆναι ὁλωνῶν δοῦλος. Γιατὶ κι ὁ Γιὸς τοῦ ἀνθρώπου δὲν ἦρθε νὰ ὑπηρετηθεῖ, ἀλλὰ νὰ ὑπηρετήσει καὶ νὰ δώσει τὴ ζωή του καὶ λύτρα γιὰ πολλούς.» (Κατὰ Μάρκον ι’ 41-45 σὲ μετάφραση Νίκου Ψαρουδάκη).
-
Στὸ ἴδιο συμπέρασμα καταλήγουν ἀπὸ διαφορετικοὺς δρόμους ὁ Κόντογλου καὶ ὁ Νίτσε σὲ σχέση μὲ τὴν ἀνατροπὴ ποὺ ἔφερε ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ στὴ γῆ. Ὁ πρῶτος ὡς διεισδυτικὸς ἑρμηνευτὴς καὶ ἐκφραστὴς τῆς ὀρθόδοξης Παράδοσης καὶ ὁ δεύτερος ὡς ἀπολογητὴς τῶν διαχρονικῶν Γραμματέων καὶ τῶν Φαρισαίων, μὲ τὸν ἰσχυρισμό, μάλιστα, ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς σταυρώθηκε ὄχι γιὰ τὶς ἁμαρτίες τῶν ἄλλων, ἀλλὰ γιὰ τὶς δικές του δῆθεν ἁμαρτίες, οἱ ὁποίες κατὰ τὸ Νίτσε συνίστανται ἀκριβῶς στὸ ὅτι ἀποτέλεσε ἀπειλὴ γιὰ τὸ ἰουδαϊκὸ κατεστημένο.
-
Σύμφωνα μὲ τὸν Μπερντιάγεφ, ὁ Νίτσε ἦταν προκατειλημμένος, γιατὶ γνώρισε μόνο τὴν «διεφθαρμένη, μικροαστικὴ καὶ ἀδειασμένη ἀπὸ κάθε ἡρωισμὸ μορφὴ τοῦ Χριστιανισμοῦ». Θὰ προσθέταμε ὅτι ὁ Νίτσε, συνεπαρμένος ἀπὸ τὴν ἀντίχριστη προκατάληψή του, ἐπιχειρεῖ ὀρθὰ νὰ ἀναδείξει τὴν ἀντινομία τῆς γερμανικῆς ἄρχουσας τάξης, ἡ ὁποία προέτασσε [καὶ μέχρι σήμερα προτάσσει καὶ προβάλλει] τὴ θρησκεία τοῦ «ἀνατροπέα» Χριστοῦ ὡς ἄρχουσα ἰδεολογία.
*Πηγή: Εφημερίδα ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ από τη στήλη ΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙΣΑΡΟΣ του Γιάννη Ζερβού, Προέδρου της «Χριστιανικής Δημοκρατίας».
