Βγήκε μέσα στην καλή χαρά o Κύπριος πρόεδρος, Ν. Αναστασιάδης, και δήλωσε απόλυτα ικανοποιημένος από τη εξέλιξη των συνομιλιών για το Κυπριακό στη Γενεύη. «Η απόφαση για συνέχιση της διάσκεψης», είπε, «καταδεικνύει ότι ξεκίνησε ουσιαστικός διάλογος για εξεύρεση λύσης που να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες του κυπριακού λαού». Και για να στηρίξει τον ισχυρισμό του, χαρακτήρισε θετικό το γεγονός ότι για πρώτη φορά η Τουρκία ενεπλάκη σε διάλογο με την Κυπριακή Δημοκρατία με αντικείμενο την κατάργηση των εγγυήσεων και την αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής.
Όμως πριν ακόμη σβήσει το χαμόγελο στα χείλια των οπαδών της «λύσης νάναι κι ότι νάναι», ήρθε η δήλωση του Ερντογάν να τους προσγειώσει ανωμάλως. «Δεν τίθεται θέμα απόσυρσης των τουρκικών στρατευμάτων», δήλωσε ο Ερντογάν. Και για να μην υπάρχουν παρανοήσεις σχετικά με τις προθέσεις της τουρκικής ηγεσίας, ξεκαθάρισε για το καθοριστικό ζήτημα των εγγυήσεων: «Είπαμε να μην περιμένετε τίποτα όπου δεν συμπεριλαμβάνεται η Τουρκία ως εγγυήτρια δύναμη. Θα είμαστε εκεί για πάντα».
Όσα έγιναν τις τελευταίες μέρες στη Γενεύη κάθε άλλο παρά δικαιολογούν το κλίμα αισιοδοξίας που καλλιεργείται σε Αθήνα και Λευκωσία πως τάχα μου βρισκόμαστε σε ένα δρόμο για μια δίκαιη επίλυση του Κυπριακού και στην επανένωση του νησιού.
Αντίθετα, τα όσα έγιναν στη Γενεύη οδηγούν σε μια διχοτομική λύση, οριστική αυτή τη φορά, μέσω ενός κράτους- μαριονέτα, ενός προτεκτοράτου τύπου Βοσνίας με δυο ξεχωριστές κρατικές οντότητες, η οποία στα λόγια μόνο θα αποκαλείται Ομοσπονδία. Ενός προτεκτοράτου που όσο θα υπάρχει, θα αποτελεί ένα σημαντικό χαρτί στα παιχνίδια επιρροής των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που βρίσκονται σε εξέλιξη στην περιοχή. Και για να εξηγούμαστε:
Πρώτον: Στη Γενεύη όλες οι συζητήσεις έγιναν στη βάση ενός «σχεδίου Ανάν» στη δυσμενέστερη μορφή του, που απέρριψαν οι Ελληνοκύπριοι, γιατί δεν οδηγούσε σε μια βιώσιμη λύση, αλλά σε ένα καθεστώς που αργά ή γρήγορα θα οδηγούσε σε νέες συγκρούσεις και δεινά για όλους τους κατοίκους του νησιού, Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους. Κι αν αυτή η αλήθεια ίσχυε μια φορά τον Απρίλιο του 2004, όταν έγινε το δημοψήφισμα, ισχύει πολύ περισσότερες σήμερα.
Δεύτερον: Παρά τα όσα δήλωνε ο Αναστασιάδης, στη διάσκεψη δεν ήταν παρών ως πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά ως απλός εκπρόσωπος της ελληνοκυπριακής κοινότητας. Αυτό το ταμπελάκι με μόνο το όνομά και όχι το αξίωμά του, που είχε τοποθετηθεί μπροστά στο κάθισμά του, έβγαζε μάτι. Κι όσο κι αν ο ίδιος, στο κείμενο που κατέθεσε την πρώτη μέρα της διάσκεψης, ισχυρίζεται πως μιλάει «ως ηγέτης της Ελληνοκυπριακής κοινότητας και Πρόεδρος ενός κράτους-μέλους της ΕΕ», τα γεγονότα τον διαψεύδουν.
Τα Ηνωμένα Έθνη στην ανακοίνωσή τους ανέφεραν πως ο Αναστασιάδης θα συμμετάσχει με την ιδιότητα του εκπροσώπου της ελληνοκυπριακής κοινότητας. Σε όλα τα έγγραφα των Ηνωμένων Εθνών πουθενά δεν αναφέρεται ο κύπριος πρόεδρος με την διπλή ιδιότητά του. Και όταν οι εκπρόσωποι του διεθνούς οργανισμού ρωτήθηκαν σχετικά οι απαντήσεις που έδωσαν αγγίζουν τα όρια του εμπαιγμού. Ο μεσολαβητής Άιντα χρησιμοποίησε φτηνά λογοπαίγνια του στυλ «όταν ένα ζευγάρι ( ο Αναστασιάδης και ο Ακιντζί) οργανώνει ένα χορό δεν χρειάζεται να καλέσει τον εαυτό του. Στο δούλεμα συμμετείχε και ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ λέγοντας πως οι Αναστασιάδης και Ακιντζί κάνουν για βραβείο Όσκαρ. Και η «εξαφάνιση» της Κυπριακής Δημοκρατίας έγινε μπροστά στον εκπρόσωπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της οποίας μέλος και μάλιστα στον σκληρό πυρήνα της, την ευρωζώνη, είναι η Κύπρος. Για να μας αποδείξει για μια ακόμη φορά, πόσο βαθειά νυχτωμένοι ήσαν όλοι αυτοί που παραμύθιαζαν τον κόσμο σε Ελλάδα και Κύπρο ότι η είσοδος στην ΕΕ θα προστάτευε την Κυπριακή Δημοκρατία και θα οδηγούσε σε μια δίκαιη και βιώσιμη λύση.
Τρίτον: Στη Γενεύη δεν έγινε πολυμερής διάσκεψη, αλλά πενταμερής. Και αυτό το αποδέχτηκαν με την παρουσία τους, τόσο η κυπριακή κυβέρνηση, όσο και η ελληνική. Και αυτός ο πενταμερής χαρακτήρας των διαβουλεύσεων κατοχυρώθηκε και με τη βούλα της Γενεύης, με απούσα ( ή «εκλιπούσα» όπως υποστηρίζει η τουρκική ηγεσία) την Κυπριακή Δημοκρατία .
Τέταρτον: Η θέση της ελληνικής και της κυπριακής κυβέρνησης για απομάκρυνση όλων των ξένων στρατευμάτων μετατράπηκε ( με τη δήλωση Κοτζιά στους δημοσιογράφους και όχι μέσα στη διάσκεψη, έχει κι αυτό τη σημασία του) σε ένα αόριστο «δεσμευτικό χρονοδιάγραμμα αποχώρησης», που θα μπορούσε να οδηγήσει στο αόριστο μέλλον, αλλά και στην αποδοχή της ύπαρξης μιας «διεθνούς αστυνομίας» με ότι αυτό θα μπορούσε να σημαίνει, με δεδομένη την εμπειρία από ανάλογες «αστυνομικές δυνάμεις» σε «καυτές» περιοχές του κόσμου, όπου το μόνο που έκαναν ήταν να διατηρήσουν τον χαρακτήρα ενός προτεκτοράτου χρήσιμου για τα σχέδια των μεγάλων δυνάμεων. Ωστόσο και αυτοί οι σχεδιασμοί θα κολλήσουν ( ας μην κοροϊδευόμαστε) στην απαίτηση της Άγκυρας να παραμείνουν οι δυνάμεις της στο νησί ακόμη και με την εγκατάσταση στρατιωτικών βάσεων.
Πέμπτον: Όσον αφορά στο θέμα της διακυβέρνησης όλα δείχνουν πως οδηγούμαστε και με τη σύμφωνη γνώμη της κυπριακής κυβέρνησης σε ένα καθεστώς ουσιαστικής ακυβερνησίας που πολλά ζητήματα θα λύνονται με …κλήρωση. Δεν είναι χωρίς βάση τα όσα έρχονται στο φως τις τελευταίες ημέρες όχι μόνο για την επιμονή της Άγκυρας σε εκ περιτροπής προεδρία, αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο θα λαμβάνονται οι αποφάσεις στο υπουργικό συμβούλιο της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, αν και όποτε συγκροτηθεί αυτή, με τη συμμετοχή επτά Ελληνοκυπρίων, τεσσάρων Τουρκοκυπρίων, μαζί με τον πρόεδρο και τον αντιπρόεδρο που δεν θα έχουν δικαίωμα ψήφου. Απαραίτητη προϋπόθεση για τη λήψη απόφασης σε μείζονα ζητήματα (αδυναμία λειτουργίας ομοσπονδιακών θεσμών, κίνδυνος παράβασης διεθνών υποχρεώσεων, επηρεασμός ζωτικών συμφερόντων της Κύπρου και αδυναμία λήψης απόφασης σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, άμυνας, ασφάλειας και προϋπολογισμών), θα είναι η πλειοψηφούσα άποψη να περιλαμβάνει και ένα υπουργό από κάθε κοινότητα. Όταν αυτό δεν επιτυγχάνεται τη λύση θα τη δίνει μια τετραμελής επιτροπή από τον πρόεδρο, τον αντιπρόεδρο και δυο υπουργούς, έναν από κάθε πλευρά. Και αν και αυτή η επιτροπή δεν μπορεί να καταλήξει σε αποτέλεσμα, τότε θα γίνεται κλήρωση για την αφαίρεση ενός υπουργού έτσι ώστε να επιτυγχάνεται η πλειοψηφία δύο προς ένα. Η κλήρωση επιλέγεται και ως λύση σε περίπτωση αδιεξόδου στο ομοσπονδιακό δικαστήριο. Στην περίπτωση αυτή θα προστίθεται ξένος δικαστής με κλήρωση από ένα κατάλογο Ευρωπαίων δικαστών από τον οποίο θα έχουν αποκλειστεί Έλληνες, Τούρκοι και Βρετανοί δικαστές.
Αυτά είναι μόνο μερικά από τα χαρακτηριστικά της λύσης η οποία προωθείται. Όπως και νάχουν τα πράγματα, είτε σε σύντομο διάστημα υπάρξει κατάληξη, κάτι που φαντάζει δύσκολο αυτή τη στιγμή, είτε η λύση παραπεμφθεί σε μια άλλη στιγμή, η ουσία είναι μία. Στη Γενεύη μπήκαν οι βάσεις για μια λύση που θα περιέχει το σπέρμα της διχοτόμησης. Μια λύση που θα εντάσσεται στο πλέγμα των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών στην περιοχή και βεβαίως καμία σχέση δεν θα έχει με ένα κυρίαρχο κράτος ελεύθερο και ανεξάρτητο. Αντίθετα η λύση αυτή θα κουβαλάει μαζί της όλα τα στοιχεία που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ένα καινούργιο γύρο συγκρούσεων Και τότε η διχοτόμηση θα έρθει σαν ώριμο φρούτο…
*Πηγή: imerodromos.gr
