Υπάρχουν όντως ποικίλες προσεγγίσεις στον τρόπο με τον οποίο επιχειρείται να αποτιμηθεί το αποτέλεσμα της επίσκεψης Ερντογάν Ωστόσο, είναι μάλλον απαραίτητο να ξεκαθαριστούν δυο πράγματα:…
Πρώτον: Στη διπλωματία και πιο ιδιαίτερα σε περιόδους αναθέρμανσης των “παγωμένων” εντάσεων όπως η διανυόμενη, όταν επιχειρείται να αξιολογηθεί ένα γεγονός με την “από σπόντα” συλλογιστική, και όχι με ευθεία αποτίμηση του αποτελέσματος, αυτό κατ εμέ συνιστά ομολογία ήττας. Και η ήττα παραμένει ήττα, παρά την όποια λαθροχειρία επιχειρηθεί προκειμένου να της αλλάξει ταυτότητα (άρα και τα φώτα).
Δεύτερον: Στη διπλωματία επίσης, το πιθανολογούμενο αποτέλεσμα αξιολογείται κατά κανόνα μέσα στο δυναμικό περιβάλλον που δημιουργεί, και όχι στο μικρόκοσμο της αυθαίρετης συλλογιστικής των ανθρώπων.
Επομένως…
Κάθε απόπειρα να εμφανιστεί ως ηττημένος ο Ερντογάν, επειδή κατά τη γνώμη κάποιων αναλυτών δεν εξετίμησε και δεν αξιοποίησε τον διαμεσολαβητικό ρόλο της Ελλάδας στην επαναπροσέγγισή του με τη Δύση, είναι από αφελής έως επικίνδυνη. Και αυτό για δυο λόγους:
Πρώτον γιατί ο Ερντογάν δείχνει εδώ και μήνες αποφασισμένος να δραπετεύσει οριστικά από το σαβουάρ βιβρ της συμμαχικής συνεννόησης, και να μετακομίσει επίσης οριστικά στην πολυπαραγοντική σκακιέρα του πόκερ με τους εναλλασσόμενους διπλωματικούς εκβιασμούς.
Δεύτερον γιατί μόνο αφελής θα επέλεγε την Ελλάδα που αποτελεί μόνιμο στόχο στην τουρκική επιθετικά αναθεωρητική πολιτική, και μάλιστα σε μια εποχή που έχει καταστεί στρατηγικά και οικονομικά αποδυναμωμένη, ως μεσολαβητή στο γεωπολιτικό προξενιό Τουρκίας – Δύσης.
Ας θυμίσουμε λοιπόν σε αυτούς τους κυρίους πως:
Η Γερμανία υπήρξε άριστος διαμεσολαβητής γι αυτή την επανασυγκόλληση, και όμως δεν αποτέλεσε δέλεαρ για τον παράφρονα Ερντογάν…
Οι ΗΠΑ δεν είναι διόλου αφελείς για ν αναζητούν δευτεράτζες για να τους καταστήσουν πρωταγωνιστές στους γεωστρατηγικους τους σχεδιασμούς. Και φυσικά…
Οι ΗΠΑ, ξέρουν πάρα πολύ καλά ν αναζητούν θύματα για να τα προσφέρουν σπονδή στο γεωστρατηγικό τους αλισβερίσι.
Το πραγματικό ερώτημα λοιπόν είναι: Ποιός… Με Ποια αρμοδιότητα… Και με τη συγκατάθεση ποίου, καθιστά την πατρίδα μας φτηνό αναλώσιμο στα μεγαλεπήβολα σχέδια των ισχυρών.
Κατά τα λοιπά…
Οι επικοινωνιακές λαθροχειρίες μέσα από τις οποίες επιχειρείται να αναβαθμιστεί το ειδικό πολιτικό βάρος του κ. Παυλόπουλου έναντι αυτού του κ. Τσίπρα, είναι αρκετά μικρόψυχες, και ως τέτοιες δεν προσθέτουν αλλά αφαιρούν προστιθέμενη αξία από τους τιτλούχους της γεωπολιτικής ανάλυσης.
Και ο μεν… Και ο δε… Υπήρξαν εργαλεία… Εργαλεία που δεν κατέστησαν εαυτούς, και πιο ιδιαίτερα τον συντηρητικό πολιτικό περισσότερο ικανό από την “αριστερή” απομίμηση…
Υπήρξαν και οι δυο, παρά τη διαφορετικότητα στη ρητορική τους, εργαλεία πεμπτοφαλαγγίτικα υπερατλαντικής κοπής, που σε ένα κρεσέντο δουλοπρέπειας και αμηχανίας, κατέστησαν την Ελλάδα θύμα, αλλά και δεκανίκι ταυτόχρονα, χρήσιμο στην επιθετικά αναθεωρητική τουρκική εξωτερική πολιτική, που σε αμέσως επόμενο θα μετατρέψει ολόκληρη τη Βαλκανική, σε πυρακτωμένη ζώνη.
