Κρατάνε πάντα μια σφαίρα για να αυτοκτονήσουν εάν πρόκειται να πέσουν στα χέρια των εχθρών, ενώ στην εκπαίδευσή τους καλούνται μερικές φορές να δαγκώσουν από κουνέλια μέχρι… φίδια.
Σήμα κατατεθέν τα μακριά μαύρα κυματιστά μαλλιά και τα ζεστά μελιά ή και ανοιχτά πράσινα μάτια τους. Οι σύντροφοί τους τα αποκαλούν «τα κορίτσια του ήλιου». Φοράνε χακί, διασχίζουν την κουρδική γη σε σχηματισμό, κρατάνε οπλοπολυβόλα, χαμογελούν και σχηματίζουν με τα χέρια τους το σύμβολο της νίκης.
Τις γυναίκες Πεσμεργκά, όπως αποκαλούνται οι μαχητές κυρίως στο βόρειο Ιράκ, θα μπορούσε να τις παρομοιάσει κανείς με σύγχρονες αμαζόνες. Εκεί ανήκουν στον στρατό που έχει συγκροτήσει το αυτόνομο Κουρδιστάν και ο οποίος εκτιμάται ότι αριθμεί σήμερα περίπου 190.000 μαχητές. Πρόκειται κυρίως για πρώην αντάρτες που ανήκαν στις ένοπλες πολιτοφυλακές των δύο βασικών κουρδικών παρατάξεων στο βόρειο Ιράκ, του Δημοκρατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (ΚDΡ) και της Πατριωτικής Ένωσης του Κουρδιστάν (ΡUΚ).
Οι Πεσμεργκά υφίστανται από την εμφάνιση του κουρδικού κινήματος ανεξαρτησίας στο βόρειο Ιράκ, στις αρχές της δεκαετίας του 1920. Η μετάφραση της λέξης Πεσμεργκά αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο τον αγώνα τους, καθώς σημαίνει «αυτοί που αντιμετωπίζουν τον θάνατο». Αληθές, αν αναλογιστεί κανείς το ευρύτερο κουρδικό κίνημα και στη Συρία και στην Τουρκία. Πάνω από 1.600 υπολογίζονται οι νεκρές Κούρδισες μαχήτριες που έπεσαν υπερασπιζόμενες το Κομπάνι όταν το πολιορκούσαν με την υποστήριξη της Τουρκίας οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους πριν μερικά χρόνια.
Οι νεαρές γυναίκες αποτέλεσαν εξαρχής ενεργά μέλη του κουρδικού απελευθερωτικού κινήματος. Συμμετείχαν ενεργά στο κοινωνικό και πολιτικό ακτιβισμό, αλλά συμμετείχαν και στο αντάρτικο του PKK στη νοτιοανατολική Τουρκία και στην κουρδική πολιτοφυλακή YPG στη βόρεια Συρία. Παντού πολέμησαν ισότιμα με τους άνδρες συντρόφους τους. Εξάλλου, οι Κούρδισες παραδοσιακά έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στην υπεράσπιση της γης τους. Από το 605 π.Χ. τις συναντάμε να αγωνίζονται μαζί με τους άνδρες αλλά και να κατέχουν ηγετική θέση στον στρατό.
Η 26χρονη Zekia Karhan ανέφερε: «Είμαστε ακριβώς το ίδιο με τους άντρες πολεμιστές. Έχουμε τις ίδιες υποχρεώσεις. Μας συμπεριφέρονται ως ίσος προς ίσο, αυτός είναι και ο λόγος που πολεμούμε στο πλευρό των ανδρών».
Στον πρόσφατο αγώνα τους κατά του Ισλαμικού Κράτους συστρατεύτηκαν και γυναίκες με κουρδική καταγωγή που ζούσαν μέχρι τότε στη Δύση. Αν και δεν είχαν ξαναπιάσει ποτέ μέχρι τότε όπλο στα χέρια τους, βάλθηκαν να εμποδίσουν τη διεύρυνση του λεγόμενου Χαλιφάτου και των εγκλημάτων του κατά της ανθρωπότητας και ειδικά κατά της θρησκευτικής κοινότητας των Γιαζίντι. Αυτές οι γυναίκες ήταν που εμπόδισαν τους τζιχαντιστές να καταλάβουν το Κομπάνι. Μετά από ηρωικές μάχες κατάφεραν να απωθήσουν το στρατό του Ισλαμικού Κράτους, το οποίο πριν μερικά χρόνια είχε καταλάβει τη Μοσούλη και επεδίωξε να καταλύσει το αυτόνομο κουρδικό κρατίδιο στο βόρειο Ιράκ. Στις περιοχές των μαχών που δόθηκαν υψώνονται σημαίες του Κουρδιστάν και μνημεία με χαραγμένα τα ονόματα των πεσόντων.
Πάνε στη μάχη ακούγοντας δυνατή μουσική από τα τζιπ τους, έτοιμες να υπερασπιστούν τα εδάφη και τις οικογένειές τους. Ασπάζονται το όνειρο της δημιουργίας ενός ανεξάρτητου Κουρδιστάν που θα εκτείνεται στις περιοχές του Ιράκ, του Ιράν, της Τουρκίας και της Συρίας που κατοικούνται από Κούρδους.
Γενναίες, ατρόμητες και αποφασισμένες να θυσιάσουν την ζωή τους, προκαλούν πανικό στους τζιχαντιστές, οι οποίοι θεωρούν ατιμωτικό τον θάνατο που επέρχεται από γυναικεία χέρια. Κινδυνεύουν να μείνουν έξω από τις πύλες του παραδείσου. Μίας και το Ισλαμικό Κράτος απαγορεύει το τραγούδι και τη μουσική, εκείνες ορμούν στη μάχη τραγουδώντας.
