Και ο νους με την πιο διεστραμμένη φαντασία δεν θα είχε διανοηθεί ποτέ ότι θα μπορούσε ένας θανατηφόρος ιός, ο κοροναϊός, να γίνει αφορμή ώστε η Γερμανία να βλέπει ανέλπιστα ότι έχει πιθανότητες να εφαρμόσει τα πιο μύχια σχέδια της για την Ευρώπη:
Να διαιρέσει την Ε.Ε σε δύο ζώνες, τη μια που θα περικλείει το σκληρό γερμανικό κλαμπ των πλουσίων χωρών του ευρωπαϊκού Βορρά και στην άλλη, εντός της Ε.Ε, στην οποία θα βρεθούν όλες οι υπόλοιπες χώρες και οι οποίες θα τελούν υπό εσαεί μνημονιακή κηδεμονία.
Δυστυχώς, αυτή τη μοίρα επιφυλάσσει η Γερμανία, με την ανέλπιστη για αυτήν κατάσταση που έχει διαμορφωθεί με τον κοροναϊό, για μια σειρά χώρες του “Νότου“, όχι πάντα με τη γεωγραφική αλλά με την οικονομική διάσταση, οι οποίες χρειάζονται μεγάλα κεφάλαια για να διαχειριστούν την υγειονομική και οικονομική κρίση, προκειμένου να μην γνωρίσουν εντελώς ανεπιθύμητες εξελίξεις.
Η Γερμανία, δεν δείχνει καμία διάθεση ουσιαστικής αλληλεγγύης απέναντι στις χώρες που πλήττονται πιο βαριά από τον κοροναϊό και βιώνουν εκρηκτικά υγειονομικά και οικονομικά προβλήματα. Αντίθετα, θεωρεί την κρίση του κοροναϊού ως μεγάλη ευκαιρία για να χωρίσει στην Ευρώπη την ήρα από το στάρι.
Το Βερολίνο δεν πρόκειται να αποδεχθεί σε καμία περίπτωση την έκδοση και με δική του εγγύηση, έστω και εφάπαξ, ομολόγων που θα διατεθούν στις χώρες της Ε.Ε, τα καλούμενα ευρωομόλογα ή για την περίσταση “corona bond”.
Όχι ότι η έκδοση ευρωομολόγων θα έσωζε την κατάσταση για χώρες όπως η Ιταλία, η Ισπανία αλλά και η Ελλάδα κ.λ.π αλλά θα έδειχνε τουλάχιστον ότι η Γερμανία, συμμερίζεται κάπως τις ανάγκες τους και πως η αλληλεγγύη εντός της Ε.Ε δεν είναι απολύτως κενό γράμμα.
Το Βερολίνο και οι χώρες του Βορρά θα προτείνουν ως εναλλακτική λύση στα ευρωομόλογα τη θεσμοθέτηση μιας γραμμής πίστωσης με τα 400 δις κεφάλαια του ESM, η οποία θα “διευκολύνει” με πιστώσεις τις χώρες που έχουν ανάγκη και το επιθυμούν, της οποίας, όμως, οι πιστώσεις θα κινούνται με “ευρωπαϊκό“, βλέπε γερμανικό, έλεγχο, ενώ θα επιβάλλονται όροι για την παροχή τους, οι οποίοι στην ουσία θα αντιπροσωπεύουν μνημόνια, που θα έχουν αρχή αλλά όχι τέλος.
Το ερώτημα που τίθεται πλέον είναι αν θα αποδεχθούν μια τέτοια μοίρα οι χώρες του Νότου.
Αυτό που θα κριθεί το επόμενο διάστημα, είναι αν σειρά από χώρες που δοκιμάζονται σκληρότατα από τον κοροναϊό, θα γίνουν “μισο-αποικίες” εντός της Ε.Ε χωρίς μέλλον, ενώ χωρίς μέλλον θα είναι και το οικοδόμημα αυτής της Ευρώπης των δύο ταχυτήτων που σχεδιάζει, ως πύργο πάνω στην άμμο, η Γερμανία.
Κ.Μ
