Σοκ με κολαστήριο για μικρά παιδιά στα Λεχαινά Ηλείας…
Η απίστευτη ιστορία ενός τυφλού κοριτσιού, που επί δέκα χρόνια ζούσε την απόλυτη φρίκη, φέρνει στο φως τις απάνθρωπες συνθήκες κάτω από τις οποίες «φυλάσσονται» δεκάδες άτομα στο Κέντρο Περίθαλψης Παιδιών με αναπηρία! Το κορίτσι αυτό, από τα 7 χρόνια ζει σε κλουβί γιατί είναι τυφλή και δεν υπάρχει κανείς να την φροντίσει. Τον Αύγουστο, έκλεισε τα 18 χρόνια! Μέχρι πριν 2,5 χρόνια δεν καταλάβαινε ούτε το όνομά της! Μία ομάδα παρέμβασης ανέλαβε να διαλύσει τη φρίκη της καθήλωσής της, όπως και δεκάδων αναπήρων παιδιών και ενηλίκων στο Κέντρο Περίθαλψης Παιδιών με Αναπηρία στα Λεχαινά της Ηλείας.
«Την έχουν επισκεφτεί από τότε που αναλάβαμε δύο πρόεδροι του Κέντρου Αποκατάστασης Τυφλών, με τελευταίο τον σημερινό, κ. Μενέλαο Τσαούση, και έχουν την αίσθηση ότι ήταν απλώς ένα τυφλό παιδί που δεν εκπαιδεύτηκε. Λέω αίσθηση γιατί τώρα είναι 18 και δεν μπορεί κανείς να κάνει αναδρομική διάγνωση. Φανταζόμαστε λοιπόν ότι, επειδή ήταν τυφλή, την άφησαν για λίγα χρόνια εκτός, αλλά μόλις άρχισε να πέφτει και να χτυπάει, απλά έβαλαν το παιδί σε ένα κλουβί. Υπάρχουν κι άλλοι σαν το κορίτσι αυτό.
Τουλάχιστον 10 άτομα βρήκαμε με σύνδρομο Down που δεν περπατούν, ενώ το σύνδρομο αυτό από μόνο του δεν είναι βιολογικά λόγος για να μην περπατάει κανείς. Δεν περπατούσαν γιατί ήταν συνεχώς καθηλωμένοι ή σε κλουβιά. Υπήρξε κορίτσι που το έβαλαν παλιά στο κλουβί γιατί έξυνε το κεφάλι του… τι να σας πω, καταλαβαίνετε; Δεν θέλω να ακουστεί μελοδραματικό, αλλά μιλάμε πραγματικά για ανθρώπους που τους έκλεψαν τη ζωή», τονίζει στο «Έθνος» η Πάττυ Σωτηροπούλου, μέλος της ομάδας παρέμβασης του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού.
Πολλοί από τους φιλοξενούμενους των Λεχαινών, διαβιούσαν σε συνθήκες περιορισμού με τη χρήση παρκοκρέβατων ή το δέσιμο των άκρων τους, η εφαρμογή πρακτικών περιορισμού, κατά περίπτωση, κυμαινόταν από 6 μήνες έως 21 χρόνια. Οι τρόποι αντιμετώπισης των σύνθετων προβλημάτων των φιλοξενούμενων είναι όχι μόνο αναχρονιστική αλλά και προβληματική από άποψη σεβασμού των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου.
Σύμφωνα με την σύγχρονη επιστημονική εμπειρία οι μονάδες φιλοξενίας μεσαίου και μεγάλου μεγέθους, όπως αυτή των Λεχαινών, θεωρείται πλέον ότι, όχι μόνο δεν συμβάλλουν στην εξατομικευμένη φροντίδα υψηλής ποιότητας που απαιτείται σε φιλοξενούμενους με παρόμοια προβλήματα, αλλά και αποτελούν το υπόβαθρο διαρκούς αναπαραγωγής τους. Η μακροχρόνια παραμονή των παιδιών σε δομές ιδρυματικού τύπου είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι έχουν αρνητικές και συχνά μη αναστρέψιμες επιπτώσεις στην σωματική, γνωστική , κοινωνική και συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών και είναι χαρακτηριστικό ότι για κάθε τρεις μήνες παραμονής ενός παιδιού σε ιδρυματική μορφή καθυστερεί η κατάκτηση των αναπτυξιακών οροσήμων κατά ένα μήνα. Όλα τα παραπάνω γίνονται ακόμα χειρότερα δεδομένου του ότι μια σειρά από – συχνές σε ιδρυματικά πλαίσια – αναχρονιστικές πρακτικές χρήσης περιοριστικών μέτρων όπως ιμάντες, εκτός από την κατάφωρη παραβίαση των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία, συνιστούν ουσιαστικά κακοποίηση ή και μορφή βασανισμού κι έχουν ως αποτέλεσμα τη μεγιστοποίηση των αρνητικών συνεπειών σε όλους τομείς, αλλά και την απώλεια κοινωνικής κι ατομικής ταυτότητας. Οι σωματικές επιπτώσεις μπορεί να περιλαμβάνουν κατακλίσεις, μολύνσεις, ακράτεια και μυϊκή ατροφία λόγω της απουσίας σωματικής άσκησης. Στις κοινωνικές επιπτώσεις μπορεί να περιλαμβάνεται απώλεια της αίσθησης της αξιοπρέπειας, απώλεια της ανεξαρτησίας και της αυτοεκτίμησης, ενώ στις ψυχολογικές επιπτώσεις του φυσικού περιορισμού συγκαταλέγονται η απομόνωση, η κατάθλιψη.
Εδώ και ένα χρόνο, το αρμόδιο υπουργείο, είχε ανακοινώσει ότι έχει σημάνει το τέλος εποχής για το ίδρυμα της ντροπής του ΚΕΠΕΠ Λεχαινών Ηλείας το οποίο, στιγμάτισε διεθνώς τη χώρα μας λόγω των απαράδεκτων συνθηκών διαβίωσης!
Το Υπουργείο Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης υπέγραψε πριν ενάμισι χρόνο, 3 κοινές υπουργικές αποφάσεις με το Υπουργείο Οικονομικών που αφορούσαν την υλοποίηση τριών προγραμμάτων, συνολικού κόστους 21.280.000€. Το πρώτο πρόγραμμα ήταν η «Αποϊδρυματοποίηση Ατόμων με Αναπηρία.
Βασικός στόχος του προγράμματος ήταν η οργάνωση και λειτουργία δομών, δράσεων και προγραμμάτων αποϊδρυματοποίησης ατόμων με αναπηρία που φιλοξενούνται στο παράρτημα ΑμεΑ Λεχαινών, του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας Δυτικής Ελλάδας και στα παραρτήματα ΑμεΑ, του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας Περιφέρειας Αττικής και ειδικότερα, η μεταστέγαση όλων των φιλοξενούμενων και η διαβίωσή τους σε ασφαλή και υποστηρικτική δομή, ή σε δομή οικογενειακού τύπου, ή η επιστροφή τους στην οικογένεια με ταυτόχρονη υποστήριξή τους από το πρόγραμμα. Το πρόγραμμα αυτό δεν υλοποιήθηκε ποτέ!!! Το “γιατί” το γνωρίζει το υπ. Οικονομικών και το υπ. Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης…