Παναγιώτης Παπαδομανωλάκης: Μεταφράσαμε το εβδομαδιαίο δελτίο του Vijay Prashad, Ινδού ιστορικού, δημοσιογράφου και διευθυντή της Τριηπειρωτικής: Ινστιτούτο Κοινωνικών Ερευνών
Η μαζική πολεμική μηχανή του Ισραήλ επιτίθεται στην Κατεχόμενη Παλαιστινιακή Επικράτεια (OPT) με πλήρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου. Δεδομένου ότι η OPT είναι κατεχόμενο έδαφος, τα Ηνωμένα Έθνη δεν επιτρέπουν στον κατακτητή – το Ισραήλ – να αλλάξει τον χαρακτήρα της υπό κατοχή γης. Ωστόσο, αυτό δεν εμπόδισε το Ισραήλ, του οποίου η προσπάθεια εκδίωξης οικογενειών στη γειτονιά Sheikh Jarrah της Ιερουσαλήμ είχε ως αποτέλεσμα την είσοδο ισραηλινών συνοριακών στρατευμάτων μέσα στο τζαμί al-Aqsa, ακολουθούμενα από κύματα εναέριων βομβαρδισμών που είχαν ως αποτέλεσμα καθημερινό θάνατο και τραυματισμούς το μέγεθος του οποίου θα να είναι γνωστό μόνο όταν η σκόνη καθιζάνει.
Είναι σημαντικό ότι οι Παλαιστίνιοι δεν παραδόθηκαν σε αυτήν την παραβίαση του διεθνούς δικαίου. Αγωνίστηκαν στην Ιερουσαλήμ και σε ολόκληρη τη Δυτική Όχθη, στη Λωρίδα της Γάζας και τα εδάφη γύρω από το Ισραήλ. Χιλιάδες άνθρωποι βαδίζουν στα σύνορα Ιορδανίας-Παλαιστίνης και στα σύνορα Λιβάνου-Παλαιστίνης, αγνοώντας την απειλή του Ισραήλ να τους ανατινάξει. Από τη Γάζα, διάφορες ομάδες έριξαν ρουκέτες για να πιέσουν το Ισραήλ να σταματήσει από τη βία του στην Ιερουσαλήμ. Οι πύραυλοι από τη Γάζα ακολούθησαν τις βίαιες και παράνομες προκλήσεις του Ισραήλ στην OPT. Αυτοί οι πύραυλοι δεν ήταν ο πρώτος υποκινητής στα γεγονότα του Μαΐου 2021.
Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, το Ισραήλ βομβάρδισε με ακρίβεια τη Γάζα το 2006, 2008, 2009, 2010, 2011, 2014, 2018 και 2019. Εκτός από αυτήν την θερμή βία, το Ισραήλ διώκει πολιτική στραγγαλισμού όχι μόνο της Γάζας αλλά και όλης της OPT, μια πολιτική ψυχρής βίας που επιδιώκει να αποθαρρύνει τους Παλαιστίνιους για να εγκαταλείψουν τη OPT. Εάν το Ισραήλ αρνείται τη λύση ενός κράτους (δημοκρατικό κράτος Παλαιστινίων και Εβραίων) και τη λύση δύο κρατών (Ισραήλ και Παλαιστίνη), αναζητά αντ ‘αυτού μια λύση τριών κρατών (διωγμό των Παλαιστινίων στην Αίγυπτο, την Ιορδανία και τον Λίβανο). Αυτό είναι εξ ορισμού εθνοκάθαρση. Οι βομβαρδισμοί του 2021 ήταν ιδιαίτερα σκληροί, με στόχους να συμπεριλαμβάνουν κτίρια που στεγάζουν τον Τύπο και τα στρατόπεδα προσφύγων. Στο Shateh (Γάζα), βομβιστική επιδρομή στις 15 Μαΐου άφησε σκοτωμένα άτομα. Η οικογένεια Abu Hatab έχασε δέκα μέλη, οκτώ από τα οποία ήταν παιδιά. Η φρικτή βία αυτού του είδους ορίζει το σχέδιο του απαρτχάιντ του Ισραήλ για εξόντωση των Παλαιστινίων. Ο Rogers Waters αποκαλεί αυτήν τη βία «πρωταρχική περιφρόνηση».
Λαμβάνοντας υπόψη τις σαφείς παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου και την ασύμμετρη βία των βομβαρδισμών του Ισραήλ, αναμενόταν ευρέως ότι το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών θα απαιτούσε εκεχειρία. Ωστόσο, η κυβέρνηση των ΗΠΑ του Προέδρου Τζο Μπάιντεν ενημέρωσε τα άλλα μέλη του Συμβουλίου ότι δεν θα ψηφίσει τέτοιου είδους ψήφισμα. Μόνο οι ΗΠΑ εμπόδισαν την ανακοίνωση του Συμβουλίου σχετικά με την επιδεινούμενη κατάσταση την περασμένη εβδομάδα. Οι ΗΠΑ επίσης αρχικά αντιτάχθηκαν στη διεξαγωγή ανοικτής συνόδου την Παρασκευή – όπως προτάθηκε από τη Νορβηγία, την Τυνησία και την Κίνα – η οποία πραγματοποιήθηκε τελικά την Κυριακή. Για αυτούς τους λόγους, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου ευχαρίστησε τις Ηνωμένες Πολιτείες και είκοσι τέσσερις άλλες χώρες για τη στάση τους προς το Ισραήλ. Μεταξύ αυτών των χωρών είναι η Βραζιλία, της οποίας ο πρόεδρος, Μπολσονάρο, υποστήριξε το δικαίωμα του Ισραήλ να χρησιμοποιεί τρομερή βία εναντίον των Παλαιστινίων. Αυτή η δήλωση από το Μπολσονάρο ήρθε λίγες μέρες μετά την αστυνομική επιχείρηση εναντίον του λαού του Jacarezinho στο Ρίο ντε Τζανέιρο, η οποία είχε ως αποτέλεσμα τη σφαγή είκοσι πέντε ανθρώπων. Το χάσμα μεταξύ του Jacarezinho και της Γάζας είναι μόνο μια διαφορά κλίμακας, η βιαιότητα είναι ατίστοιχη.
Στις 15 Μαΐου, η Τριηπειρωτική: Ινστιτούτο Κοινωνικής Έρευνας και το No Cold War διοργάνωσε ένα σεμινάριο, «Η Κίνα, οι ΗΠΑ και η αναζήτηση μιας ανεξάρτητης εξωτερικής πολιτικής της Βραζιλίας». Η Πρώην Πρόεδρος Dilma Rousseff μίλησε για το πώς, κατά τη διάρκεια της προεδρίας της (2011-2016) – και κατά τη διακυβέρνηση του προκατόχου της Lula da Silva (2003-2011) – το Εργατικό Κόμμα οδήγησε μια διαδικασία για την ίδρυση θεσμών πολυπολικότητας, όπως η διευρυμένη G20 (2008) και το έργο BRICS (2009). Αυτά σίγουρα δεν είναι τέλεια συστήματα, αλλά προορίζονταν να παράγουν πλατφόρμες που δεν υπάγονταν πλήρως στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ούτε κατόρθωσαν να ανταποκριθούν στις δυνατότητές τους. «Οι ασύμμετρες σχέσεις», είπε, «δεν είναι ισότιμες με την πολυπολικότητα». Η G20 συνεχίζει να είναι υπό την ηγεσία των δυτικών δυνάμεων και το BRICS έχει αποδυναμωθεί από τη δεξιά αλλαγή στη Βραζιλία και την Ινδία. «Το Β και το Ι του BRICS υπέστησαν προβλήματα», είπε. «Το Β λόγω του Μπολσονάρο». Όσον αφορά τη στρατηγική αναγκαιότητα της επιστροφής στο έργο της πολυπολικότητας για οικονομική ανάκαμψη, η Rousseff εξήγησε: «Η ανάκαμψή μας θα έπρεπε απαραίτητα να είναι πολιτική»
Βραζιλία, ως η μεγαλύτερη οικονομία στη Λατινική Αμερική, θα πρέπει να διαδραματίσει βασικό ρόλο στην οικοδόμηση πολυπολικών θεσμών και να ανοίξει τη δυνατότητα ωστε το διεθνές δίκαιο να παραμερίσει τα αυτοκρατορικα εμπόδια των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους. Για να μπορέσει η Βραζιλία να διαδραματίσει αυτόν τον ρόλο, το πολιτικό μπλοκ που αντιτίθεται στον Μπολσονάρο και τη δεξιά πρέπει να ενισχυθεί, και πρέπει να μετατραπεί σε νικητήριο εκλογικό συνασπισμό για τις προεδρικές εκλογές του 2022. Μόνο αν η αριστερά επιστρέψει στην εξουσία του Palácio do Planalto μπορεί η Βραζιλία να διαδραματίσει για άλλη μια φορά ρόλο στην οικοδόμηση μιας πολυπολικής παγκόσμιας τάξης.
Ο φάκελος του Μαΐου , Οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Αριστερά της Βραζιλίας , από την Τριηπειρωτική: Ινστιτούτο Κοινωνικής Έρευνας (Βραζιλία) ερευνά βαθιά αυτό το θέμα. Για να κατανοήσουμε καλύτερα τα προβλήματα και τις δυνατότητες για την Αριστερά της Βραζιλίας, η ομάδα στο Σάο Πάολο πήρε συνέντευξη από πέντε ηγέτες μεταξύ του φάσματος της αριστεράς της Βραζιλίας: Gleisi Hoffmann, πρόεδρος του Εργατικού Κόμματος. Kelli Mafort του εθνικού συμβουλίου του κινήματος των εργατών χωρίς γη (MST) · Élida Elena, αντιπρόεδρος της Εθνικής Ένωσης Φοιτητών και μέλος της Λαϊκής Εξέγερσης Νέων ( Levante Popular da Juventude)); Jandyra Uehara της Εθνικής Εκτελεστικής Επιτροπής του Ενωμένου Εργατικού Κέντρου · Juliano Medeiros, εθνικός πρόεδρος του Σοσιαλιστικού Κόμματος και του Κόμματος Ελευθερίας (PSOL) · και Valério Arcary, μέλος του εθνικού συμβουλίου του PSOL. Μέσα από συνομιλίες με αυτούς τους ηγέτες, ο φάκελος εντοπίζει την πορεία που ακολουθεί η Αριστερά της Βραζιλίας, εξετάζοντας τα μέσα που χρησιμοποιούνται για την ενίσχυση της ενότητας των οργανωμένων τμημάτων της Αριστεράς και των ανθρώπων που βρίσκονται πίσω από αυτά τα τμήματα. Διερευνά επίσης τη συζήτηση σχετικά με το αν θα οικοδομηθεί ένα ευρύτερο ευρύτερο μέτωπο κατά του Μπολσονάρο ή ένα στενότερο αριστερό μέτωπο, καθώς και τον αντίκτυπο της πρόσφατης απαλλαγής του Λούλα από ψευδείς κατηγορίες διαφθοράς και την πρόσφατα ανανεωμένη δυνατότητα του για υποψηφιότητα για τις επόμενες προεδρικές εκλογές.
Δημοσκοπήσεις που κυκλοφόρησαν πρόσφατα δείχνουν τον Lula μπροστά από τον Bolsonaro στον πρώτο γύρο κατά 41% έως 23%. Σε κάθε σενάριο του δεύτερου γύρου, ο Lula νικά τον αντιπάλό του (55% στο 32% του Μπολσονάρο, για παράδειγμα). Ο ηγέτης του MST Kelli Mafort λέει ότι «Ο παράγοντας Lula ασκεί τεράστια επιρροή στην αριστερά της Βραζιλίας. Ο επείγων χαρακτήρας της τρέχουσας κατάστασης απαιτεί να συνεχίσει να είναι ηγέτης στην επίλυση των προβλημάτων της Βραζιλίας, αλλά βοηθά επίσης τους ακτιβιστές να πραγματοποιήσουν εργασίες οικοδόμησης βάσης, να επεκτείνουν τις δράσεις αλληλεγγύης και να αντιμετωπίσουν τον φασιστικό μπολσοναρισμό [που διεισδύει] στην εργατική τάξη» . Το να ξεριζώσουμε τα μπολσοναρισμό απαιτεί ότι η Βραζιλία τακτοποιήσει τους λογαριασμούς τους με εγκληματική συμπεριφορά Bolsonaro κατά τη διάρκεια της πανδημίας, η οποία έχει ήδη θέσει σε κίνηση ένα φορτίο εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης. Τα αποδεικτικά στοιχεία για τις πολιτικές γενοκτονίας του Bolsonaro έγιναν σαφή τον Ιούνιο του 2020 από τον φύλαρχο Raoni Metuktire του Kayapó, ο οποίος είπε : «Ο Πρόεδρος Bolsonaro θέλει να εκμεταλλευτεί τον ιό. λέει ότι οι Ινδιανοι πρέπει να πεθάνουν».
Το σημείο του Mafort σχετικά με την ανάγκη οικοδόμησης της βάσης των βασικών τάξεων επαναλαμβάνεται από τους άλλους που έδωσαν συνέντευξη για τον φάκελο. Ισχυρίζονται ότι η νίκη στις εκλογές είναι θεμελιωδώς σημαντική, αλλά ότι, για να εξασφαλιστεί όχι μόνο η προεδρία, αλλά και ένα νέο σχέδιο για τη Βραζιλία, είναι απαραίτητη η οικοδόμηση της δύναμης της εργατικής τάξης και της αγροτιάς. Το περίγραμμα αυτού του νέου έργου θα περιέχει ένα πρόγραμμα για μετά την πανδημία στη Βραζιλία και τη σημασία μιας ανεξάρτητης, διεθνιστικής εξωτερικής πολιτικής για τη Βραζιλία.
Guardiãs ( «Guardians» ), 2019.
Από πέρυσι, οι Ηνωμένες Πολιτείες χρησιμοποίησαν τη θέση της πολιτικής υπεροχής για να κάνουν αρκετές αραβικές μοναρχίες (Μαρόκο και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα) να αναγνωρίσουν το Ισραήλ, πράγμα που σημαίνει να παραμεριστούν οι νόμιμες απαιτήσεις των Παλαιστινίων. Αυτή η διαδικασία υπονόμευσης των παλαιστινιακών δικαιωμάτων θα συνεχιστεί εάν οι ΗΠΑ μείνουν χωρίς αμφισβήτηση στην παγκόσμια σκηνή. Η πραγματική πολυπολικότητα θα εμπόδιζε τις ΗΠΑ να χρησιμοποιήσουν τη δύναμή τους εναντίον των Παλαιστινίων, των Υεμένων, των Σαχράβι και άλλων. Η ήττα των αρχουσων τάξεων σε χώρες όπως η Βραζιλία και η Ινδία – υποτασσόμενες στα αμερικανικά συμφέροντα – είναι απαραίτητη για την προώθηση των συμφερόντων των λαών του κόσμου, από την Παλαιστίνη στην Κολομβία.
Το 2014, την τελευταία φορά που το Ισραήλ βομβάρδισε τη Γάζα με αυτό το επίπεδο ακραίας αγριότητας, ο Ιρακινός ποιητής Sinan Antoon παρακολουθούσε καθώς οικογένειες έφυγαν από τα βομβαρδισμένα σπίτια τους για σχολεία του ΟΗΕ, τα οποία επίσης βομβαρδίστηκαν. Φαντάστηκε τον κίνδυνο μέσω μιας συνομιλίας μεταξύ ενός παιδιού και ενός παππού ( sidu ). Μιλούν για τη Jaffa (τώρα κατεχόμενη από το Ισραήλ) και αναρωτιούνται για το δικαίωμα των Παλαιστινίων να επιστρέψουν, το οποίο εγγυάται το ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ 194 (1948).
Θα επιστρέψουμε στην Jaffa, sidu ;
Δεν μπορούμε
γιατί;
Είμαστε νεκροί,
λοιπόν, είμαστε στον παράδεισο, sidu ;
Είμαστε στην Παλαιστίνη, habibi
και η Παλαιστίνη είναι παράδεισος
και κόλαση.
Τι θα κάνουμε τώρα;
Θα περιμένουμε
Θα περιμένουμε τι;
Για τους άλλους
….
να γυρίσουν
