Η εδραιωμένη πλέον τάση της ανόδου της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη (πρόσφατο παράδειγμα – αλλά και ειδικού ιστορικού βάρους – η Ιταλία), καθώς και η όλο και πιο απενοχοποιημένη διαδικασία σχηματισμού κυβερνήσεων δεξιάς – κεντροδεξιάς – ακροδεξιάς,
είναι ίσως από τους βασικούς λόγους για τους οποίους ο κ. Μητσοτάκης τηρεί σιγήν ιχθύος για περιπτώσεις όπως του κ. Δαβάκη. Ο πρόεδρος της Ν.Δ. βλέπει προς τα πού τραβάει το πράγμα. Δεν είναι μόνον οι «φιλιππικοί» του Αδώνιδος, είναι οι φόρα παρτίδα πλέον εκκλήσεις, όπως εκείνη του κ. Βορίδη για τη δημιουργία Αντικυβερνητικού Μετώπου. Μπορεί η έκκληση Βορίδη να απευθύνεται προς την Κεντροαριστερά, αλλά η τυχόν συγκρότηση ενός τέτοιου Μετώπου θα σημαίνει μετατόπιση της πολιτικής ζωής προς τα δεξιά – ακροδεξιά.
Δεδομένου ότι στην Ελλάδα η Αριστερά που (γονάτισε και για αυτό) κυβερνάει έχει ήδη μετατοπισθεί προς τα δεξιά και δεδομένου ότι η Δεξιά στην Ευρώπη τα βρίσκει σιγά – σιγά με την Ακροδεξιά, ο κ. Μητσοτάκης δεν μπορεί να κάνει τίποτε άλλο παρά να βλέπει αυτή τη μετάλλαξη να συντελείται στη βάρδια του…
*Από το «πειρατικό του Στάθη» στο Ποντίκι, 8-3-2018
