6 ΣΤΟΥΣ 10 ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ ΣΕ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΣΤΑΣΗ
ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑ ΤΑ ΚΥΡΙΑΡΧΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ. ΝΑ, ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΕΣ ΟΙ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ
Καχύποπτοι απέναντι στο πολιτικό σύστημα και παγιδευμένοι αισθάνονται οι πολίτες, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Βήμα της Κυριακής (6/11).
Απογοητευμένοι από το πολιτικό σύστημα και τον λεγόμενο “ευρωπαϊσμό” οι πολίτες αποδοκιμάζουν ευρύτατα τα κατεστημένα κόμματα και την ΕΕ αλλά και την αποκαλούμενη “παγκοσμιοποίηση”, χωρίς, όμως, να υιοθετούν ακόμα συγκεκριμένη εναλλακτική κομματική και πολιτική στάση, ενώ σε σημαντικό βαθμό κυριαρχεί η απογοήτευση ή η γενική απόρριψη.
Σύμφωνα με την έρευνα, τα κυβερνητικά κόμματα της κρίσης εκκινούν από πολύ χαμηλά. Τα άλλοτε υψηλά ποσοστά του 45% είναι απρόσιτα, ενώ και το 35% του ΣΥΡΙΖΑ επιτεύχθηκε σε συνθήκες αποχής-ρεκόρ, που έφτασε στο πρωτοφανές ύψος του 44%!
Οι 6 στους 10 πολίτες, σύμφωνα με την ίδια έρευνα, πιστεύουν, όμως, ακόμη και σήμερα, ότι μια διαφορετική λύση από το μνημόνιο είναι εφικτή, ενώ οι 4 στους 10 πιστεύουν ότι δεν υπάρχει εναλλακτική επιλογή.
Η εμπιστοσύνη, επίσης, σε θεσμούς όπως τα μέσα μαζικής ενημέρωσης (6,5%), πολιτικά κόμματα (4,5%), Συνδικαλιστικές οργανώσεις (5,5%), κυβέρνηση (11,5%) έχει καταρρεύσει, αφήνοντας στη δημόσια σφαίρα μια πελώρια “μαύρη τρύπα”.
Επίσης, βάσει της έρευνας, είναι πιθανό στις επόμενες εκλογές η συμμετοχή να πέσει κάτω από το ψυχολογικό φράγμα του 50%.
Η κατάσταση που περιγράφει η έρευνα αλλά και την οποία διαπιστώνουμε γύρω μας, έρχεται να επιβεβαιώσει πόσο κατασκευασμένες και σκόπιμες είναι οι δημοσκοπήσεις που δημοσιεύονται όσον αφορά τουλάχιστον, την πρόθεση ψήφου στα κόμματα. Ακόμα, όμως και εκείνες οι δημοσκοπήσεις, που θέλουν να κάνουν σοβαρά τη δουλειά τους, είναι αδύνατο να εξάγουν σοβαρά, παρά μόνο αυθαίρετα, συμπεράσματα, σε ένα τόσο ρευστό κοινωνικό τοπίο, με τόσο ευρείες αποστασιοποιήσεις από την πολιτική.
Το ζήτημα είναι η σημερινή ρευστότητα να μην οδηγήσει σε νεοσυντηρητικές αναδιπλώσεις, όπως διακρίνουμε σε πολλές εκφάνσεις της δημόσιας ζωής αλλά σε ένα νέο ριζοσπαστισμό.
Αυτό το τοπίο στην κοινωνία, με τις τόσο έντονες τάσεις αποστασιοποίησης και αποστροφής στα κατεστημένα κόμματα, στην κυβέρνηση, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τον επίσημο συνδικαλισμό, είναι εν δυνάμει ένα κοινωνικό τοπίο που μπορεί, κάτω από προϋποθέσεις, να αποκτήσει από στιγμή σε στιγμή ανατρεπτικό προσανατολισμό ή και ακόμα να γίνει ανατρεπτική βόμβα για το σημερινό σκηνικό.
Ένα μέτωπο σήμερα όλων, ανεξαιρέτως, των αντιμνημονιακών δυνάμεων θα μπορούσε αυτήν την ώρα να παίξει ρόλο θετικού καταλύτη σε μια τέτοια θετική δημοκρατική ανατρεπτική κατεύθυνση.