Καταλονία: Από την αυτονομία στην απόσχιση

2271
διαλόγου
Συμφέρει τον κόσμο της εργασίας η επιλογή της απόσχισης.

Είναι αντιληπτό σε όλους μας πέρα και έξω από διαφορετικές προσεγγίσεις για τα τεκταινόμενα στην Καταλονία και την Ισπανία ότι έχουμε μια κατάσταση αντιδημοκρατικού εκφυλισμού σε όλη την Ευρώπη από την Γερμανία και την Γαλλία ως την Αυστρία την Ιταλία, τις βαλτικές χώρες , την Ουκρανία κ.λ.π. Χωρίς καμιά αμφιβολία αναπτύσσονται ενδοαστικές αντιθέσεις και στην Ισπανία που οξύνονται όπως και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Σημαντικά δηλαδή τμήματα των εθνικών αστικών τάξεων κύρια των ποιο ισχυρών χωρών της Ευρώπης διαφοροποιούνται και αντιδρούν για λόγους καθαρών συμφερόντων τους απέναντι στο Γερμανικό κεφάλαιο που είναι και κυρίαρχο μέσα στην Ε.Ε. και όχι μόνο. Σ΄ αυτή την πραγματικότητα το θέμα είναι ποια πρέπει να είναι η θέση της εργατικής τάξης της Καταλονίας απέναντι σε αυτές τις αντιθέσεις . Αυτό είναι μια μεγάλη συζήτηση που μας αφορά όλους, πρέπει να γίνει και στην χώρα μας, χωρίς προκαταλήψεις και μηχανιστικές μεταφορές ιδικά από την αριστερά που δεν βολεύεται σε εύκολες απαντήσεις επιδερμικές επικοινωνιακού χαρακτήρα .

Υπάρχει λοιπόν ένα βασικό ερώτημα που πάντα πρέπει να μπαίνει από την αριστερή μας σκοπιά:

Είναι προς το συμφέρον της εργατικής τάξης και του λαού της Καταλονίας η απόσχισή της και η δημιουργία ξεχωριστού κράτους;

Είναι γεγονός ότι η απόσχιση προωθείται σήμερα από την αστική τάξη της Καταλονίας η οποία ηγεμονεύει αυτή την στιγμή πολιτικά και η οποία αισθάνεται ότι είναι ισχυρή και ότι θα σταθεί στη διεθνή αγορά καλύτερα χωρίς τα βαρίδια της υπόλοιπης Ισπανίας. Φυσικά βρίσκει και πρόσφορο έδαφος λόγο των ιστορικών αυτονομιστικών επιλογών σ’ αυτή την περιοχή. Σήμερα περάσαμε από την καθόλα επιθυμητή αυτονομία στην απόσχιση!!!

Ζητήματα όμως ζωτικής σημασίας για τον κόσμο της εργασίας στην Καταλονία όπως οι εργασιακές σχέσεις , το κοινωνικό κράτος , η Ευρωζώνη, η γερμανοκρατούμενη Ε.Ε που στηρίζει τον Ραχόι που με την πολιτική του οξύνει εθνικιστικές και διχαστικές λογικές, οι πολιτικές της λιτότητας και του νεοφιλελευθερισμού δυστυχώς δεν έχουν μπει μέσα στην ατζέντα στο μαζικότατο αυτό κίνημα που έγινε ποιο μαζικό και από την αντιδραστική στάση του Ραχόι. Το δεν «μπορούμε να θρέψουμε τους υπόλοιπους Ισπανούς» κυριαρχεί στις γραμμές τους. Πιθανότατα μπορεί να εξυπηρετούνται παράλληλα και τα σχέδια άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων μέσα στην δίνη των αντιθέσεων που υπάρχουν. Η εργατική τάξη όμως και ο λαός της Καταλονίας δεν έχουν να κερδίσουν μακροπρόθεσμα τίποτα από την δρομολογημένη απόσχιση, τα σύνορα και την νέα καπιταλιστική κρατική οντότητα γιατί εκεί καταλήγει το πράγμα αν δεν αναδειχτεί η αριστερή ταξική διαφορετικότητα. Το αντίθετο μπορεί να χάσουν πολλά και από αυτά που έχουν κατακτήσει σήμερα. Το ίδιο θα χάσει και η υπόλοιπη εργατική τάξη της Ισπανίας. Εργατική τάξη και λαός διαιρεμένος είναι πιο ευάλωτος στις πιέσεις του μεγάλου κεφαλαίου.

Παράλληλα ανοίγονται και άλλες παρόμοιες καταστάσεις που οδηγούν σε αποσχίσεις και αλλαγές συνόρων φυσικά με της ιδιομορφίες της η κάθε μια και σε άλλες χώρες της Ευρώπης αρχής γενομένης από την γειτονική μας Ιταλία με την Λέγκα του Βορρά και την αυτονομία της Λομβαρδίας. Στα Βαλκάνια επίσης αν κυριαρχήσουν εθνικιστικές λογικές η κατάσταση θα είναι δραματική για όλη την Ευρώπη. Η άνοδος της ακροδεξιά και οι επιλογές αλλαγής των συνόρων στην Ευρώπη οδήγησαν πάντοτε σε πολέμους και όχι σε κοινωνικές ανατροπές.

Αυτές τις ώρες όμως όλοι πρέπει να σταθούμε στο πλευρό του κόσμου της εργασίας της Καταλονίας και όλης της Ισπανίας που παλεύει απέναντι στην φασίζουσα κυβέρνηση του Ραχόι και της Ε.Ε που τον στηρίζει. Να την στηρίξουμε για να αναδείξει το ταξικό της στίγμα. Το άγριο κτύπημα και αυτής της αστικής δημοκρατίας και η επαναφορά τον φασιστικών φαντασμάτων του Φράγκο μας κάνουν όλους Καταλανούς.

Υπήρξαν εκατοντάδες οι τραυματίες. Αυτή είναι η κάλπικη δημοκρατία τους. Τι έχουν να πουν τα φερέφωνα της Ε.Ε και της ευρωλαγνείας στην Ελλάδα!! Με τα δραματικά γεγονότα της Καταλονίας για μια φορά ακόμα επιβεβαιώνεται πεντακάθαρα ότι στην Ευρώπη έχουμε όχι μόνο οικονομική κρίση αλλά και βαθειά κρίση δημοκρατίας.

Το όργιο βίας και καταστολής εναντίον του Καταλανικού λαού πρέπει να σταματήσει. Να καταγγελθεί με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο η Κυβέρνηση Ραχόι για την ωμή παραβίαση των δημοκρατικών δικαιωμάτων του λαού της Καταλονίας και το όργιο βίας και τρομοκρατίας με στόχο την παρεμπόδιση των πολιτών να εκφράσουν τα δημοκρατικά τους δικαιώματα. Να καταδικασθούν οι Ισπανικές αρχές που σε συμφωνία με την Ε.Ε. προβαίνουν ουσιαστικά σε βαθιά αντιδημοκρατική εκτροπή εναντίον του λαούΕπιβάλλεται όλος ο αριστερός προοδευτικός κόσμος της Ευρώπης να σταθεί στο πλευρό του κόσμου της εργασίας της Καταλονίας για να υπερασπίσει με τον καλύτερο τρόπο τα συμφέροντά του.

*Ο Βασίλης Πριμικήρης είναι μέλος του Π.Σ της ΛΑ.Ε.

1 σχόλιο

  1. Εξαρτάται,πώς εννοούμε το “εργατική τάξη και λαός διαιρεμένος”. Στα πολυεθνικά κράτη ο λαός είναι έτσι κι αλλιώς διαιρεμένος και απ’ αυτή την άποψη η πάλη ενάντια στην οικονομική ολιγαρχία και τις δυνάμεις του κεφαλαίου κατά κανόνα δυσκολώτερη.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Παρακαλώ προσθέστε το σχόλιό σας
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας