Πρώτη προϋπόθεση σήμερα για να συνεχίσουμε ως ευνομούμενη Πολιτεία και στοιχειωδώς ευαίσθητη και συνεκτική κοινωνία είναι να καταδικαστεί η Χρυσή Αυγή ως εγκληματική οργάνωση. Ακριβώς όπως έδρασε δηλαδή τα χρόνια της αποκρουστικής αναλαμπής της, αν όχι και νωρίτερα βέβαια, έστω και στο κοινωνικό περιθώριο τότε.
Χωρίς ξεκάθαρη καταδίκη ολόκληρο το δημοκρατικό οικοδόμημα θα τρίξει. Μία δικαιοσύνη αδύναμη να καταλάβει κι ένα πολιτικό σύστημα, που κινείται μόνο με επικοινωνιακούς όρους και μικροκομματικούς υπολογισμούς. Διότι θα είναι ευθύνη της δικαιοσύνης εάν η ναζιστική και με παραστρατιωτικούς όρους, έως και το σημείο της δολοφονίας, δρώσα Χρυσή Αυγή ξεγλιστρήσει σαν φίδι σήμερα, αλλά και των πολιτικών κομμάτων, που δεν αντιμετώπισαν έγκαιρα το φαινόμενο και δεν απέτρεψαν τη νομιμοποίηση εκείνων των μεθόδων, αλλά και των αιτιών, που εξέθρεψαν το τέρας.
Η Χρυσή Αυγή αποσυντίθεται το τελευταίο διάστημα έτσι κι αλλιώς από μόνη της – ειδικά με την καταδίκη της στις εκλογές του Ιουλίου του 2019. Το μόνο που της πρέπει τώρα είναι να οδηγηθεί στη φυλακή και η ηγεσία της, που δημιούργησε αυτή την ναζιστική και φασιστική μηχανή. Αυτή που στο όνομα της πατρίδας και της καθαρότητας της φυλής, έκανε εγκλήματα και τρομοκρατούσε μία ολόκληρη κοινωνία. Και την οποία διάφοροι, υποτίθεται mainstream, πολιτικοί προσπαθούσαν να την αναλύσουν ως «κανονικό φαινόμενο», ακόμα και να την ξεπλύνουν από τη φασιστική δυσωδία, τη ναζιστική κτηνωδία και το ρατσιστικό ντελίριο του μίσους και της απανθρωπιάς .
Να καταδικαστεί λοιπόν και να πάει όπου της αρμόζει. Χωρίς νομικίστικους ελιγμούς, που κυκλοφορούν τελευταία, ιδίως μετά την προκλητική εισαγγελική πρόταση. Κι αν θέλουν να πάνε στο ευρωπαϊκό δικαστήριο – διότι ακούγεται κι αυτό – ας πάνε.
Όμως! Όμως η καταδίκη είναι προϋπόθεση μεν, αλλά όχι αρκετή για να λυθεί το πραγματικό πρόβλημα. Κι αυτό δεν είναι άλλο από τα αβγά του φιδιού που φωλιάζουν στην κοινωνία και γεννάνε φαινόμενα τύπου Χρυσής Αυγής. Τα γκάλοπ για παράδειγμα δίνουν στο κόμμα Κασιδιάρη ένα μικρό μεν, αλλά αδικαιολόγητο ποσοστό, με βάση την εμπειρία από τη δράση του αγράμματου και μισαλλόδοξου νταή. Οι θιασώτες των θεωριών περί «ανώτερης φυλής», οι φασίστες, οι ρατσιστές και οι μισάνθρωποι διαφόρων ειδών, κινούνται μέσα στην κοινωνία και ενίοτε χαϊδεύονται, καθότι φέρουν… «ψηφαλάκια» από διάφορες πολιτικές περσόνες και κόμματα, μίας δήθεν κανονικότητας.
Όλοι όμως έχουν ευθύνη και καθήκον να σταθούν απέναντι στη ρίζα του κακού, είτε αυτό φαίνεται, είτε κινείται στο σκοτάδι, μέχρι να αποθρασυνθεί.
Συχνά πυκνά βγαίνει στο ξέφωτο και φοβερίζει βέβαια. Άλλοτε με πρόσχημα το προσφυγικό/μεταναστευτικό, συχνά με όχημα τον παραλογισμό του εθνικισμού και ενίοτε πατώντας σε πραγματικά κοινωνικά προβλήματα.
Η καταδίκη της Χρυσής Αυγής δεν είναι το τέλος ενός μεγάλου κοινωνικού και πολιτικού αγώνα– ιδίως εάν δεν υπάρξει η καταδίκη που πρέπει στη ναζιστική συμμορία. Το θέμα είναι να μην ξαναβρεί έδαφος και εκφραστές η φασιστική και ναζιστική ιδεολογία.
