Μεγάλη έκπληξη, μας έλεγε φίλος της στήλης, παλαίμαχος στους αγώνες κατά των πλειστηριασμών μέσα στα Ειρηνοδικεία και έξω από τα συμβολαιογραφεία. Είδαμε, επιτέλους (!), δυνάμεις του ΚΚΕ να πολιορκούν συμβολαιογραφείο της Αθήνας με στόχο να ματαιώσουν τραπεζικό πλειστηριασμό πρώτης κατοικίας μιάς οικογένειας από τον Μαραθώνα, που κάηκε το μαγαζί της και μαζί κάηκε και ο πατέρας της φαμίλιας, με αποτέλεσμα να εκτιναχθούν ακόμα περισσότερο και να την πνίξουν τα χρέη.
Είναι πολύ θετικό, επίσης, ότι, εν μέσω εντάσεων και βίας από τις δυνάμεις των ΜΑΤ, που κάθε Τετάρτη στρατοπεδεύουν στα συμβολαιογραφεία, ο πλειστηριασμός σταμάτησε (χωρίς να μας είναι γνωστό αν αναβλήθηκε ή ματαιώθηκε), κατόπιν και της παρέμβασης του Αδ. Γεωργιάδη προς τις τράπεζες, ο οποίος δεν έχασε την ευκαιρία να σπεύσει να εκμεταλλευθεί επικοινωνιακά την περίσταση και να παραστήσει τον προστάτη των αδυνάτων.
Το ερώτημα, όμως, που βρίσκεται στα χείλη όλων, πάντα κατά τον φίλο της στήλης, δεν μπορεί, όπως μας έλεγε, να μην τεθεί ευθέως: Που ήταν, άραγε, τόσα χρόνια το ΚΚΕ που το κίνημα έδινε με μύριες όσες δυσκολίες μάχες, με ελάχιστους πολλές φορές αγωνιστές, έξω από τα Ειρηνοδικεία και τα συμβολαιογραφεία και αντιμετωπίζαμε από πολλές πλευρές λοιδορίες και πικρά, περιφρονητικά λόγια, συχνά και από στελέχη του ΚΚΕ; Γιατί το ΚΚΕ δεν έβγαζε ούτε μια δήλωση όταν τα ΜΑΤ ξυλοκοπούσαν επί τόσα χρόνια αγρίως τους αγωνιστές που μάχονταν για να διασώσουν πρώτες κατοικίες και λαϊκές περιουσίες; Γιατί το ΚΚΕ δεν έβγαζε ούτε μια ανακοίνωση συμπαράστασης και αλληλεγγύης στους συλληφθέντες στους πλειστηριασμούς και σε αυτούς τους αγωνιστές των συμβολαιογραφείων που τα funds και το αμαρτωλό τμήμα της Γενικής Ασφάλειας “για την Προστασία του Κράτους και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος” συνέτασσαν δικογραφίες, έστελναν και στέλνουν σε δίκες, όπως αυτή που πάει στις 30/10 στην Ευελπίδων ο Παν. Λαφαζάνης;
Χαιρετίζουμε ειλικρινά και ανεπιφύλακτα την πρωτοβουλία του ΚΚΕ σε συμβολαιογραφείο Αθηνών της περασμένης Τετάρτης και την καταγράφουμε, συνέχισε ο φίλος της στήλης, ως μια καινούργια αγωνιστική αφετηρία που αφορά όλους μας. Αν αναφερθήκαμε λίγο στο παρελθόν, το κάναμε όχι για να ασκήσουμε κριτική αλλά κυρίως για να δείξουμε τι μπορεί να γίνει στο μέλλον. Και αυτό που χρειάζεται από δω και μπρος, είναι ένα μεγάλο ενωτικό κίνημα όλων ανεξαιρέτως των αριστερών προοδευτικών αντισυστημικών δυνάμεων, όλων των δημοκρατικών και ευαίσθητων πολιτών, το μόνο που μπορεί να ανακόψει και να σταματήσει τους πλειστηριασμούς σε βάρος των αδύναμων και όσων πετάχτηκαν στην ανάγκη και στο περιθώριο, οι οποίοι πλειστηριασμοί θα γίνουν κυριολεκτικά “τσουνάμι” όσο περνάει ο καιρός και δεν σημειώνεται αντίδραση.
Σήμερα, ένα τέτοιο μεγάλο και ενωτικό κίνημα μπορεί, επιπλέον, να αναζωογονήσει και να δώσει ελπίδα σε μια κοινωνία της αφασίας, του ωχαδερφισμού και του τίποτα δεν γίνεται.
Κ.Τ
