Το “Καλή αντάμωση εκεί ψηλά” του Πιερ Λεμέτρ (εκδ. “Μίνωας σε μετάφραση Έφης Κορομηλά) , αν και εκδόθηκε αρχικά το 2013, το είδαμε πρώτα ως ταινία, με τον ίδιο τίτλο, σκηνοθετημένο πιστά από τον Αλμπέρ Ντυποντέλ και μετά απολαύσαμε το ενδιαφέρον και πολιτικά βιβλίο του βραβευμένου με Goncourt συγγραφέα.
Το μυθιστόρημα αναφέρεται στην κερδοσκοπία που αναπτύχθηκε μετά τον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο με τις ταφές των νεκρών στρατιωτών και τα αναθήματα προς χάριν τους, γεγονός που επιβεβαιώθηκε με σύγχρονες επιστημονικές μελέτες, που παρουσιάζονται στο Επίμετρο. Επίσης στόχος είναι και ο μιλιταρισμός που αναπτύχθηκε με τις τελικές επιθέσεις των Γάλλων, πριν την ανακωχή, με αποτέλεσμα εκατόμβες νεκρών, ενώ ήταν φανερό το τέλος του πολέμου. Και αυτή η εγκληματική ενέργεια έγινε με σκοπό την ανάδειξη κάποιων αξιωματικών σε μεγαλύτερα αξιώματα.
Επίκεντρο της αφήγησης είναι η ιστορία δύο στρατιωτών, που παραλίγο να σκοτωθούν στην εσκεμμένη τελευταία επιδρομή, αλλά σώθηκαν τελικά βοηθώντας ο ένας τον άλλο. Σ΄αυτήν την υπεράνθρωπη προσπάθεια τραυματίζεται οικτρά στο πρόσωπο ο Εντουάρ, καλλιτέχνης, γόνος πάμπλουτης οικογένειας και αποδιοπομπαίος ταύρος από αυτήν λόγω της παιγνιώδους, αναρχικής στάσης του και της ομοφυλοφιλικής ερωτικής του κατεύθυνσης. Οι δύο φίλοι ζουν σε συνθήκες ένδειας με τον ανασφαλή και φοβισμένο Αλμπέρ να προσπαθεί να βρει μία δουλειά, για να επιβιώσουν και παράλληλα να συνδράμει τον σε καταθλιπτική κατάσταση Εντουάρ. Όλα αυτά μέχρι να αρχίσει η φούρια για την δημιουργία κενοταφίων για τους νεκρούς πολεμιστές που ήταν διάσπαρτα θαμμένοι σε χώρους που χρειάζονταν στην γεωργία και για να αποδοθούν τιμές από τους συγγενείς τους και από την Πολιτεία. Τότε ο καλλιτέχνης Εντουάρ αποφασίζει να ξαναμπεί στην δράση δημιουργώντας ζωγραφικά έργα που θα σταλούν σε Δήμους και ιδιώτες και θα υλοποιηθούν από την δήθεν εταιρεία του, αρκεί να καταβληθεί μία προκαταβολή. Ο σκοπός του είναι να μαζέψουν ένα εκατομμύριο και να φύγουν στις γαλλικές αποικίες, αλλά ο βαθύτερος στόχος του είναι να εκφραστεί καλλιτεχνικά (αυτό γίνεται και με τις ευφυείς μάσκες που δημιουργεί καθημερινά για να κρύψει το αλλοιωμένο του πρόσωπο) και να κοροϊδέψει το Δημόσιο με τον αναρχικό του τρόπο. Στον αγώνα δρόμου για την δημιουργία κενοταφίων, αντάξιων των πεσόντων, παρουσιάζεται όλη η κερδοσκοπία επιτηδείων που κατασκευάζουν φέρετρα μικρά με ευτελή υλικά, κενά από θανόντες ή γεμισμένα με σώματα Γερμανών, με την καταλήστευση νεκρών, με την χρησιμοποίηση αδαών Σενεγαλέζων, που δεν κατανοούσαν την γλώσσα. Και φυσικά είναι συνεχώς παρούσα η χρησιμοποίηση ή η συναίνεση Δημοσίων αρχόντων, για να ψηφίζονται νόμοι ή να γίνονται διευκολύνσεις, με δωροδοκίες και υψηλό αντίτιμο.
Αυτή η πολιτικού περιεχομένου ιστορία, που εξευτελίζει τον μιλιταρισμό και όσους επωφελούνται από αυτόν δίνεται με συναρπαστική αφήγηση ως θρίλερ αστυνομικού περιεχομένου, όπως άλλωστε και τα προηγούμενα βιβλία του Λεμέτρ. Σ’ αυτό εναλλάσσονται οι εικόνες του πολέμου και των νεκροταφίων με τις τρυφερές σκηνές των φίλων, του έρωτα του ενός για την Πολίν και της αγάπης του άλλου για μία πανέξυπνη παιδούλα, βοηθό του, με την ανατροπή των διαθέσεων του εκατομμυριούχου πατέρα για τον πεθαμένο, όπως νομίζει, γιο του και με το συμφεροντολογικό γάμο του αξιωματικού Ολνέ-Πραντέλ, που θησαύρισε με τον πόλεμο και είναι η αιτία των δεινών των δύο ηρώων.
Το βιβλίο διαβάζεται πολύ ευχάριστα λόγω της αφηγηματικής ικανότητας του συγγραφέα, αλλά και με μεγάλη ευκρίνεια διδάσκει τα δεινά των πολέμων και το ποιοι επωφελούνται από αυτούς. Φέτος μάλιστα που τιμώνται τα εκατόχρονα του Α’ Παγκοσμίου πολέμου και που πολλά θα ειπωθούν για την νίκη των Συμμάχων και την ανδρεία των στρατιωτών, ακόμη και στην πόλη μας, όπου Γάλλοι επίσημοι θα παρευρεθούν στις 29 Σεπτεμβρίου στο νεκροταφείο του Ζεϊτενλίκ, την στρατιωτική νεκρόπολη της Ελλάδας, καλό είναι να θυμόμαστε, να προβληματιζόμαστε και να αντιδρούμε.