Ένα βουνό προαπαιτούμενα ήθελαν και το πήραν, αλλά την ελάφρυνση χρέους που υπόσχονται από το… 2012 ακόμα να μας την δώσουν, παρ’ ότι γνωρίζουν ότι σε λίγο δεν θα υπάρχει “παρακάτω”.
Δεν συνηθίζεται πολιτικοί, πολιτειακοί και οικονομικοί συστημικοί παράγοντες να κάνουν πανομοιότυπες, σχεδόν λέξη πρός λέξη, δηλώσεις πριν από ένα Eurogroup.
Και όμως αυτή την φορά συνέβη. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημ. Τζανακόπουλος δήλωσε πως “κάναμε όσα οφείλαμε, τηρώντας κατά γράμμα τα συμφωνηθέντα. Ελπίζουμε και δικαιούμαστε να γίνει το ίδιο τώρα και από την πλευρά των δανειστών μας”.
Σχεδόν την ίδια ώρα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Πρ. Παυλόπουλος έλεγε ακριβώς το ίδιο: “Η Ελλάδα έχει πράξει στο ακέραιο το καθήκον της, ώρα και των εταίρων μας να πράξουν το δικό τους”.
Και μια ημέρα πριν ο κεντρικός τραπεζίτης Γ. Στουρνάρας είχε πει την δική του παραλλαγή της ίδιας ακριβώς δήλωσης: “Η Ελλάδα έκανε όλα όσα ζήτησαν οι εταίροι της. Το λόγο έχουν οι δανειστές”.
Το νόημα των δηλώσεων είναι σαφές: Τα μέτρα ψηφίστηκαν, οι Έλληνες πολίτες μπορούν δεν μπορούν θα πληρώσουν, το πρωτογενές πλεόνασμα επιτεύχτηκε και έχουμε να το δείχνουμε, ή μάλλον έχουν να το δείχνουν, αλλά το πλαίσιο συμφωνίας για το χρέος λάμπει ακόμη δια της απουσίας του, ο δρόμος για την συμμετοχή της χώρας στην ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ παραμένει κλειστός και η ελάφρυνση του χρέους εξακολουθεί να είναι όνειρο θερινής νυκτός.
Και όλα αυτά γιατί το Βερολίνο και ο πολύς Βόλφγκανγκ Σόιμπλε συνεχίζουν να κινούν τα πιόνια “της περιοχής τους” κατά πώς νομίζουν, πέρα από όσα δηλώθηκαν ως κανόνες πέρυσι, πρόπερσι ή το 2010, σε ένα άκρως επικίνδυνο γεωπολιτικό “παιχνίδι”.
Αυτοί οι διαρκώς τροποποιούμενοι σαν την φονική κινούμενη άμμο κανόνες, και η πέραν κάθε λογικής εμμονή στο δίπτυχο της λιτότητας και της ύφεσης, που έχει αποδειχθεί αδιέξοδη για τους ιθαγενείς αλλά προσοδοφόρα για αυτούς που μας χαρίζουν καθρεφτάκια, απομακρύνουν την όποια δυνατότητα λύσης.
Και αυτό το βλέπουν πλέον ακόμα και οι κήρυκες των αγορών και για αυτό έχουμε αυτήν την τόσο κραυγαλέα σύμπτωση δηλώσεων: οι περισσότεροι συστημικοί φορείς στη χώρα αντιλαμβάνονται ότι βρισκόμαστε κυριολεκτικά στο “και πέντε” χωρίς να υπάρχουν εναλλακτικά σχέδια στα παιχνίδια των δανειστών.
Γιατί όποιος διαθέτει στοιχειωδώς μνήμη δεν αγνοεί ότι οι δανειστές, που άλλοτε προτιμούν να δηλώνουν εταίροι μας και άλλοτε “ευρωπαϊκοί θεσμοί”, είχαν συμφωνήσει στην ελάφρυνση του ελληνικού χρέους -την οποία ακόμα περιμένουμε- ήδη από το 2012!
Έκτοτε το θέμα διαρκώς επανέρχεται και συνδυάζεται με τις νέες απαιτήσεις τους για μέτρα, χωρίς όμως ποτέ να γίνεται το (υπεσχημένο) βήμα μιας ρύθμισης που “θα δώσει σήμα στις αγορές”. Στην πραγματικότητα μάλιστα, δίνουν εντελώς αντίθετο σήμα, επιβάλλοντας νέα μέτρα, βγαλμένα από το καλούπι που έβγαλε τα προηγούμενα που… απέτυχαν.
Αν μάλιστα προσθέσουμε την γερμανική εμμονή στα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα διαρκείας που καμιά άλλη χώρα δεν έχει πετύχει (!) και τις “θεωρίες” Σόιμπλε για τους υψηλούς ρυθμούς… ανάπτυξης που πρέπει να έχει η Ελλάδα τα επόμενα… σαράντα χρόνια, η παγίδα κλείνει κανονικά.
Γιατί καμιά δυνατότητα επαναπροσανατολισμού δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς συμμετοχή της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ. Αλλά και καμιά “λύση” δεν μπορεί να σταθεί με τα πλεονάσματα και τους ρυθμούς ανάπτυξης που μας ζητούν.
Κινούμαστε δηλαδή -άλλη μια φορά- σε φαύλο κύκλο. Γιατί οι λύσεις προϋποθέτουν αλλαγή στάσης του Βερολίνου που ακόμη δεν φαίνεται.
*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος, είναι δημοσιογράφος του NEWS 247
Σχεδόν την ίδια ώρα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Πρ. Παυλόπουλος έλεγε ακριβώς το ίδιο: “Η Ελλάδα έχει πράξει στο ακέραιο το καθήκον της, ώρα και των εταίρων μας να πράξουν το δικό τους”.
Και μια ημέρα πριν ο κεντρικός τραπεζίτης Γ. Στουρνάρας είχε πει την δική του παραλλαγή της ίδιας ακριβώς δήλωσης: “Η Ελλάδα έκανε όλα όσα ζήτησαν οι εταίροι της. Το λόγο έχουν οι δανειστές”.
Το νόημα των δηλώσεων είναι σαφές: Τα μέτρα ψηφίστηκαν, οι Έλληνες πολίτες μπορούν δεν μπορούν θα πληρώσουν, το πρωτογενές πλεόνασμα επιτεύχτηκε και έχουμε να το δείχνουμε, ή μάλλον έχουν να το δείχνουν, αλλά το πλαίσιο συμφωνίας για το χρέος λάμπει ακόμη δια της απουσίας του, ο δρόμος για την συμμετοχή της χώρας στην ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ παραμένει κλειστός και η ελάφρυνση του χρέους εξακολουθεί να είναι όνειρο θερινής νυκτός.
Και όλα αυτά γιατί το Βερολίνο και ο πολύς Βόλφγκανγκ Σόιμπλε συνεχίζουν να κινούν τα πιόνια “της περιοχής τους” κατά πώς νομίζουν, πέρα από όσα δηλώθηκαν ως κανόνες πέρυσι, πρόπερσι ή το 2010, σε ένα άκρως επικίνδυνο γεωπολιτικό “παιχνίδι”.
Αυτοί οι διαρκώς τροποποιούμενοι σαν την φονική κινούμενη άμμο κανόνες, και η πέραν κάθε λογικής εμμονή στο δίπτυχο της λιτότητας και της ύφεσης, που έχει αποδειχθεί αδιέξοδη για τους ιθαγενείς αλλά προσοδοφόρα για αυτούς που μας χαρίζουν καθρεφτάκια, απομακρύνουν την όποια δυνατότητα λύσης.
Και αυτό το βλέπουν πλέον ακόμα και οι κήρυκες των αγορών και για αυτό έχουμε αυτήν την τόσο κραυγαλέα σύμπτωση δηλώσεων: οι περισσότεροι συστημικοί φορείς στη χώρα αντιλαμβάνονται ότι βρισκόμαστε κυριολεκτικά στο “και πέντε” χωρίς να υπάρχουν εναλλακτικά σχέδια στα παιχνίδια των δανειστών.
Γιατί όποιος διαθέτει στοιχειωδώς μνήμη δεν αγνοεί ότι οι δανειστές, που άλλοτε προτιμούν να δηλώνουν εταίροι μας και άλλοτε “ευρωπαϊκοί θεσμοί”, είχαν συμφωνήσει στην ελάφρυνση του ελληνικού χρέους -την οποία ακόμα περιμένουμε- ήδη από το 2012!
Έκτοτε το θέμα διαρκώς επανέρχεται και συνδυάζεται με τις νέες απαιτήσεις τους για μέτρα, χωρίς όμως ποτέ να γίνεται το (υπεσχημένο) βήμα μιας ρύθμισης που “θα δώσει σήμα στις αγορές”. Στην πραγματικότητα μάλιστα, δίνουν εντελώς αντίθετο σήμα, επιβάλλοντας νέα μέτρα, βγαλμένα από το καλούπι που έβγαλε τα προηγούμενα που… απέτυχαν.
Αν μάλιστα προσθέσουμε την γερμανική εμμονή στα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα διαρκείας που καμιά άλλη χώρα δεν έχει πετύχει (!) και τις “θεωρίες” Σόιμπλε για τους υψηλούς ρυθμούς… ανάπτυξης που πρέπει να έχει η Ελλάδα τα επόμενα… σαράντα χρόνια, η παγίδα κλείνει κανονικά.
Γιατί καμιά δυνατότητα επαναπροσανατολισμού δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς συμμετοχή της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ. Αλλά και καμιά “λύση” δεν μπορεί να σταθεί με τα πλεονάσματα και τους ρυθμούς ανάπτυξης που μας ζητούν.
Κινούμαστε δηλαδή -άλλη μια φορά- σε φαύλο κύκλο. Γιατί οι λύσεις προϋποθέτουν αλλαγή στάσης του Βερολίνου που ακόμη δεν φαίνεται.
*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος, είναι δημοσιογράφος του NEWS 247
