Στις 16 Αυγούστου του 1943 δυνάμεις της 1ης ορεινής μεραρχίας της Βέρμαχτ καίνε το Κομμένο Άρτας και δολοφονούν 317 αμάχους. Συμπληρώθηκαν φέτος τα 75 έτη της σφαγής. Χωρίς κορυφαία εκπροσώπηση της πολιτικής ηγεσίας, όπως τα προηγούμενα χρόνια. Είναι πολιτικά ανέξοδο να οργανώνεις μικροκομματικές φιέστες σε “επετείους” των 74 ετών. Στα ιωβηλαία , όμως, πρέπει να πεις κάτι.
Κάτι πέρα από καιροσκοπική ρητορική – την οποία συνοδεύει μια ψοφοδεής πολιτική.
Το ίδιο πιθανότατα να γίνει το προσεχές διάστημα, και με άλλα ανάλογης σημασίας γεγονότα.
Και τι να πεις στο Κομμένο, ή σε κάθε μέρος της μαρτυρικής Ηπείρου, που ολοκαυτώθηκε το καλοκαίρι του ’43, από δυνάμεις του τακτικού γερμανικού στρατού, στις οποίες συνέπρατταν και συγκροτημένες δυνάμεις Τσάμηδων παραστρατιωτικών; Ότι θα διεκδικήσεις, όπως πρέπει, την επανορθωτική δικαίωση , ώστε να αποκαταστήσεις τη μνήμη με την επιβαλλόμενη Δικαιοσύνη;
Θα γελάνε και οι πέτρες.
Ιδίως αφού τραβήξουν κανένα αυτί οι εταίροι.
Ας στέλνει, καλύτερα, η ευρωνατοϊκή ηγεσία της χώρας το Γερμανό Πρέσβη να εκπροσωπεί και την Κεντρική Ευρωπαϊκή ηγεσία, και τους βασιλίσκους του προτεκτοράτου. Και τα λέει πολύ ωραία. ” Σας σφάξαμε, σας κάψαμε, σας γδύσαμε, αλλά αυτό έγινε πολύ παλιά. Σήμερα έχει σημασία να ξεχάσουμε, να πάμε μπροστά, όλοι μαζί, σε ένα σύγχρονο δίκαιο κόσμο, όπου οι Γερμανοί θα έχουν μόνο δικαιώματα και οι Έλληνες μόνο υποχρέωσεις”.
Όπου, οι απόγονοι των μαυραγοριτών θα συνεργάζονται αγαστά για την εξόντωση του Ελληνικού Λαού με τους απογόνους του κορπορατικού καπιταλισμού της Ε.Ε.
Και αυτό θα λέγεται ελευθερία και ανάπτυξη.
Αριστεία.
Και για να συσκοτίσουν τα πάντα θα ψηφίσουν σε λίγο το Ελληνογερμανικό Ίδρυμα Νεολαίας, ο ιδρυτικός νόμος του οποίου βρίσκεται στη διαβούλευση.
Δεν πειράζει.
Έτσι είναι.
Κάποιοι επιλέγουν την “αριστεία” που καθορίζεται από τον ελληνικό αστισμό και τον διεθνή παράγοντα.
Άλλοι μένουν με την Αριστεία των αγωνιστών και των μαρτύρων.
