Ομολογώ ότι έχω μπερδευτεί. Για την ακρίβεια δεν μπορώ να παρακολουθήσω κάποιες συμπεριφορές και δηλώσεις υπουργών.
Έκαναν ανάλογα και οι παλαιότεροι – πολλά μπουμπούκια είχαν όλες οι κυβερνήσεις – αλλά δεν περίμενα ότι ακόμη και τώρα, θα υπήρχαν τέτοια φαινόμενα.
Για παράδειγμα ακούω κάτι αστείες δικαιολογίες από πρώην και νυν υπουργούς που έκαναν χρήση της διάταξης επιδόματος ενοικίου. Δεν είναι μόνο η Ράνια Αντωνοπούλου που εμφανίστηκε “αθώα” του αίματος και παρασυρμένη από τη… γραφειοκρατία! Αυτής η καρμιριά θα είναι μείνει να συζητιέται για δεκαετίες. Υπάρχουν και άλλοι που λένε ότι δεν έγινε και τίποτα, θα τα επιστρέψουν (περίπτωση Κ.Μάρδας), μερικοί ότι δεν ήξεραν τι ακριβώς ήταν αυτό, ορισμένοι ότι δεν πήραν τελικά τα λεφτά, που ζήτησαν με αίτησή τους να πάρουν (αποκρύπτοντας τεχνηέντως ότι δεν τα πήραν επειδή τελικά αποδείχθηκε ότι είχαν σπίτι στην Αθήνα – η περίπτωση του Κ. Φωτάκη)! Η Μαρίνα Χρυσοβελώνη δήλωσε ανερυθρίαστα ότι πήρε το επίδομα (των 1000 ευρώ μηνιαίως) γιατί το σπίτι της είναι στο Βόλο! “Ξέχασε” να πει ότι με το σύζυγό της έχουν 33 ακίνητα – τα περισσότερα στο όνομά της -, τα δε 14 από αυτά είναι καταστήματα και επαγγελματική στέγη στην… Αθήνα! Τα δε εισοδήματά της το 2015 μόνο από τα ακίνητα, ήταν… 67.077 ευρώ (συν 900 ευρώ του συζύγου)! Ακόμη και ο κατά τα άλλα συμπαθής Παναγιώτης Σγουρίδης δηλώνει ότι πήγαινε επί ένα επτάμηνο, που ήταν υφυπουργός, αποδείξεις 50 ευρώ μηνιαίως και εισέπραξε συνολικά 350 ευρώ! Η δε βουλευτής Εύη Καρακώστα παραπονιέται, γιατί της μένουν λέει μόλις 2000 ευρώ από τη βουλευτική αποζημίωση! Να το έλεγε κάποιος άλλος βουλευτής αυτό θα είχε ένα νόημα ίσως, αλλά να το λέει η κυρία Καρακώστα με τα 54 ακίνητα και τις 30000 ευρώ ετήσια εισοδήματα, μόνο από την εκμετάλλευσή τους και τις 180.000 ευρώ σε καταθέσεις και αμοιβαία, μάλλον είναι λίγο άτοπο.
Οι δικαιολογίες που επινόησαν είναι σε μερικές περιπτώσεις χειρότερες κι από τις ίδιες τις πράξεις τους. Καλώς ο Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωσε ότι θα καταργηθεί η διάταξη, που ψηφίστηκε το 2015 από τη δική του κυβέρνηση (και με εξαίρεση τους βουλευτές, που αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ τότε και οι συγκρότησαν τη ΛΑΕ μετά). Αλλά κακώς δεν αντιμετώπισε το πρόβλημα με την αυστηρότητα που απαιτείται. Και με την απόδοση ευθυνών. Μπορεί για παράδειγμα να είναι ακόμα ο Κ. Φωτάκης υφυπουργός, όταν έχει αποκαλυφθεί ότι λέει άλλα αντί άλλων για να δικαιολογηθεί;
Ακούω όμως και άλλα, που είναι ακατανόητα. Όπως αυτό που λέει ο υπουργός Δημόσιας Τάξης (τώρα… “Προστασίας του Πολίτη”) Νίκος Τόσκας, ότι είναι θυμωμένος, λέει, με τους αστυνομικούς που άφησαν τους αντιεξουσιαστές να τα κάνουν γυαλιά καρφιά στην Αθήνα προ ημερών. Αλήθεια, από πότε η δουλειά των υπουργών είναι να… “θυμώνουν”, να “εκνευρίζονται” ή να “ευχαριστιούνται”; Παρατηρητές είναι των πραγμάτων; Αν θεωρεί ότι η αστυνομία δεν έκανε καλά τη δουλειά της, οφείλει να πάρει μέτρα. Και κυρίως να αναλάβει τις δικές του ευθύνες. Είναι δυνατόν να πιστεύει ένας υπουργός ότι εμφανιζόμενος απλώς “θυμωμένος” ή σε οποιαδήποτε άλλη συναισθηματική κατάσταση, θα αποφύγει τις ευθύνες του και την κριτική;
Οι πολιτικοί οφείλουν να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους, όχι να κρύβονται πίσω από αστείες δικαιολογίες ή “συναισθηματικές” εκρήξεις.
*Πηγή: protothema.gr
