Σε μεγάλο μέρος ψηφοφόρων όσο πλησιάζουν οι εκλογές, προβάλλει το ερώτημα: τι να ψηφίσουν; Με βάση τις εμπειρίες από τις κυβερνήσεις της τελευταίας δεκαετίας και των κομμάτων που τις στήριξαν (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, ΣΥΡΙΖΑ, κά), η απάντηση, στην απλή εκδοχή, είναι …«μια από τα ίδια».! Εφαρμογή Μνημονιακών μέτρων με αρνητικές συνέπειες στους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα, τη νεολαία και ευρύτερα στην κοινωνία. Άρα η απόρριψη τους και η αναζήτηση «εναλλακτικής», είναι ζωτικά αναγκαία.!
Ωστόσο όλοι οι «πρώην κυβερνώντες» ισχυρίζονται, ότι αυτά πλέον ανήκουν στο παρελθόν. Τώρα επιστρέψαμε στην «κανονικότητα» και είμαστε εκτός Μνημονίων. Μακάρι να ήταν έτσι, αλλά δυστυχώς δεν είναι.! Μπροστά μας έχουμε ένα «άτυπο» Μνημόνιο ως το 2022, με σκληρές δεσμεύσεις που διαιωνίζουν τη «Λιτότητα και Επιτροπεία» και παράγουν φτωχοποίηση του λαού, παραγωγική και κοινωνική παρακμή, υπερφορολόγηση, συμπίεση μισθών και συντάξεων, ελαστική απασχόληση με 300 €, υψηλή ανεργία και φυγή νέων, λεηλασία δημόσιας περιουσίας, πλειστηριασμούς α’ κατοικίας, συντριβή εργασιακών δικαιωμάτων, εξουθένωση μικροεπιχειρήσεων, άνθιση κερδοφορίας μεγάλων εταιριών, κά. Με λίγα λόγια η πολιτική «παραγωγής» πρωτογενών πλεονασμάτων 3,5% του ΑΕΠ και 2,2% σε βάθος δεκαετιών, με ένα δημόσιο χρέος 335 δις που δεν είναι βιώσιμο και ένα ιδιωτικό 220 δις, αποτελούν «θηλιά» που πνίγει τον ελληνικό λαό.
Τι απαντούν τα κόμματα του «μνημονιακού τόξου» (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, κά); Δέχονται ή απορρίπτουν την πολιτική «Λιτότητας και Επιτροπείας»; Στην ουσία τη δέχονται και προσπαθούν με «ψευτοδιλήμματα» και διάφορες «θεωρίες» να «θολώσουν τα νερά». Προβάλλουν ότι τάχα οι ψηφοφόροι έχουν να επιλέξουν μεταξύ «δεξιάς/ακροδεξιάς – προοδευτικής συμμαχίας», μεταξύ «προόδου – συντήρησης», κά. Τέτοια ψευτοδιλήμματα (ΣΥΡΙΖΑ ή ΝΔ), έχουν τεθεί και στο παρελθόν (ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ) και οδηγηθήκαμε στη χρεοκοπία. Παρ’ ότι σε επίπεδο διακηρύξεων οι δύο πολιτικοί χώροι έχουν διαφορές, σε επίπεδο οικονομικής πολιτικής και στις δεσμεύσεις εφαρμογής μέτρων «Λιτότητας και Επιτροπείας», οι διαφορές τους εξανεμίζονται. Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ με την πολιτική του άνοιξε δρόμο στη ΝΔ και είναι πλέον αναξιόπιστος να κάνει αντιπολίτευση. Όσον αφορά την ανάγκη «καθαρής εντολής» για ισχυρή κυβέρνηση (άρα ψήφος σε μικρότερα κόμματα είναι «χαμένη»), την τελευταία δεκαετία είχαμε «ισχυρές» μνημονικές κυβερνήσεις (Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά-Βενιζέλου), με τα γνωστά αποτελέσματα.!
Όσο για τα μικρότερα κόμματα που φιλοδοξούν να παίξουν ρόλο, θα πρέπει να απαντήσουν στο κρίσιμο ερώτημα. Αποδέχονται τις δεσμεύσεις της πολιτικής «Λιτότητας και Επιτροπείας»; Είναι σεβαστές οι αποφάσεις του Eurogroup και των υπερεθνικών αφεντικών; Με λεκτικούς βερμπαλισμούς και άσφαιρη κριτική όπως της Φ.Γεννηματά ή πολύ περισσότερο με κούφιες «μαγκιές» τύπου Γ.Βαρουφάκη, ή κενές περιεχομένου φράσεις … «ούτε δεξιά, ούτε αριστερά, μόνο μπροστά», της Ζ.Κωνσταντοπούλου, τα προβλήματα δεν λύνονται.!
Διέξοδος βέβαια υπάρχει.! Με αφετηρία την απόρριψη των πολιτικών «Λιτότητας και Επιτροπείας» και ένα «πρόγραμμα φιλολαϊκής εξόδου από την κρίση», ανοίγονται ελπιδοφόρες προοπτικές για τον ελληνικό λαό και τη χώρα. Ένα τέτοιο πρόγραμμα προβάλλει η «Λαϊκή Ενότητα» το οποίο συμπυκνώνει την αριστερή-ριζοσπαστική πλευρά του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα και βρίσκεται σταθερά στην πρώτη γραμμή των λαϊκών αντιστάσεων. Γιαυτό και η στήριξη της στις εκλογές, με όρους αξιόπιστης και μαχητικής αντιπολίτευσης, είναι μια ψήφος χρήσιμη για το λαό και τη χώρα, στο άμεσο και απώτερο μέλλον.
(*) Στο Β2-Τομέα, περιλαμβάνονται οι δήμοι: Περιστέρι, Αιγάλεω, Αγ.Βαρβάρα, Χαϊδάρι, Πετρούπολη, Ίλιον, Αγ.Ανάργυροι-Καματερό.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Τα ΝΕΑ» 6/7/19
*Γιάννης Τόλιος, διδάκτωρ Οικονομικών, υποψήφιος Βουλευτής «Λαϊκής Ενότητας» στη Δυτική Αθήνα (Β2-τομέας)
