Στη περιοχή μας πυκνώνουν τα σύννεφα του πολέμου. Από την Ουκρανία ως τη Συρία, στα Βαλκάνια, το Αιγαίο, την Κύπρο και τη Μέση Ανατολή, σχηματίζεται ένα τόξο θερμών αντιπαραθέσεων με κύριο υπαίτιο τον ευρωατλαντικό ιμπεριαλιστικό Άξονα ΗΠΑ-ΕΕ-Ισραήλ. Οι ΗΠΑ δια του ΝΑΤΟ αναδιατάσσουν με απροκάλυπτη επιθετικότητα τις στρατιωτικές δυνάμεις του ευρωατλαντικού Άξονα, διαμελίζουν χώρες, επαναχαράσσουν σύνορα και ανατρέπουν κυβερνήσεις με πραξικοπήματα, Στην προσπάθειά τους να διασφαλίσουν την παγκόσμια κυριαρχία τους αφήνουν πίσω τους χιλιάδες νεκρούς και εκατομμύρια πρόσφυγες. Είναι ανάγκη να απευθύνουμε ένα κάλεσμα φιλίας σε όλους τους γειτονικούς λαούς για μια λαϊκή, φιλειρηνική ασπίδα ενάντια σε κάθε επιθετικότητα, αιματοχυσία και πολεμικό τυχοδιωκτισμό.
Η Τουρκία προσπαθεί να κατοχυρωθεί με σχετική αυτονομία σαν περιφερειακή δύναμη. Από την εισβολή του τουρκικού στρατού στη Βόρεια Συρία, την αντιδημοκρατική εκτροπή στο εσωτερικό της Τουρκίας με χιλιάδες στις φυλακές, έως και την αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάνης, το γκριζάρισμα ζωνών στο Αιγαίο και τις απειλές πολέμου με κάθε αφορμή προς την Ελλάδα, όλα δείχνουν ότι η συμμαχία Ερντογάν – Γκρίζων Λύκων προωθεί την πλέον φιλοπόλεμη, εθνικιστική και αυταρχική ατζέντα.
Σε αυτό το πλαίσιο, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, εκφράζοντας τα συμφέροντα της ελληνικής ολιγαρχίας, αναζητεί προστασία στο πλευρό των ΗΠΑ και εμπλέκει τη χώρα σε επικίνδυνα γεωπολιτικά σχέδια (υδρογονάνθρακες, ενεργειακοί δρόμοι, συμφωνίες με Ισραήλ και Αίγυπτο) προσπαθώντας να αναδειχθεί ο αποτελεσματικότερος επιστάτης του ΝΑΤΟ στην περιοχή. Η μεταφόρτωση πυραύλων από τη ΝΑΤΟϊκή βάση της Σούδας στα αμερικανικά αεροπλανοφόρα που χτύπησαν τη Συρία κατέστησαν τη χώρα άμεσα συνυπεύθυνη, έστω και ως υποτελές ενεργούμενο.
Αυτή η πολιτική της εθελοδουλίας στον ευρωατλαντικό Άξονα –στην οποία διαχρονικά δηλώνουν πίστη όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις– εγκυμονεί τον κίνδυνο να συνθλιβεί η χώρα μεταξύ σχεδιασμών και συμμαχιών που όλο αλλάζουν. Μεθοδεύεται συστηματικά η ακόμη πιο άμεση μετατροπή της Ελλάδας σε ορμητήριο των τυχοδιωκτισμών του ευρωατλαντικού Άξονα, που προβάλλεται παραπλανητικά ως «καθήκον υπεράσπισης των συμφερόντων της πατρίδας», καθώς και η καπηλεία των αισθημάτων εθνικής ταπείνωσης (λόγω μνημονίων, επιτροπείας, ενοχοποίησης του λαού για την κρίση και το χρέος) από τον εθνικισμό, την ξενοφοβία και το φασισμό. Ποτέ και πουθενά –ούτε στην εισβολή-κατοχή της Β. Κύπρου ούτε στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας ούτε στην Ουκρανία ούτε στη Συρία– η ΝΑΤΟϊκή πολεμική μηχανή δεν εγγυήθηκε την ειρήνη, παρά μόνο τον πόλεμο.
Μόνο ο λαός μπορεί να εμποδίσει τον πόλεμο και να υπερασπιστεί τα κυριαρχικά του δικαιώματα. Σήμερα απαιτείται η μέγιστη συσπείρωση κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, μαζικών φορέων, διανοούμενων και καλλιτεχνών για ένα αντιπολεμικό κίνημα που θα ξεσκεπάσει την παραπληροφόρηση, θα αντιταχθεί στη μετατροπή της χώρας σε ορμητήριο και ενεργούμενο του ΝΑΤΟ και θα συμβάλει στη δημιουργία δικτύων αλληλεγγύης και ειρήνης μεταξύ ανεξάρτητων και κυρίαρχων λαών.
Στη βάση των παραπάνω απευθύνουμε κάλεσμα για την ιδρυτική συνέλευση ενός Πανελλαδικού Αντιπολεμικού Κινηματικού Συντονισμού (ΠΑΚΣ) που θα παλέψει για:ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΤΩΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟ-ΝΑΤΟΪΚΩΝ ΒΑΣΕΩΝ, ΑΠΕΜΠΛΟΚΗ ΑΠΟ ΤΟ NATO, ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΤΩΝ ΣΥΝΟΡΩΝ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΕΠΙΤΡΟΠΕΙΑ, ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ, ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ.
