Το τελευταίο διάστημα το Νοσοκομείο της Ρόδου βρέθηκε επανειλημμένα στην επικαιρότητα για την υποστελέχωσή του σε ιατρικό προσωπικό και για την κατάσταση την παιδιατρική κλινική. Φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά. Ούτε τα συγκεκριμένα προβλήματα είναι δυστυχώς τα μοναδικά.
Η αλήθεια είναι ότι η κατάσταση στο Νοσοκομείο της Ρόδου είναι πολύ χειρότερη. Η υποστελέχωσή του είναι το κύριο πρόβλημα. Οι ελλείψεις σε ιατρικό και παραϊατρικό, νοσηλευτικό προσωπικό είναι τέτοιες που δημιουργούν επικίνδυνες καταστάσεις για τους εργαζόμενους του νοσοκομείου και τους ασθενείς.
Αδυνατούμε να πάρουμε τις άδειες μας, τα ρεπό μας και στα πόστα που δουλεύουμε, είμαστε λιγότεροι από ότι αναλογεί με βάση τον φόρτο εργασίας στον οποίο πρέπει να αντεπεξέλθουμε. Για παράδειγμα στις κλινικές δύο νοσηλεύτριες έχουν να φροντίσουν μέχρι και 35 ασθενείς, όταν ο ΠΟΥ ορίζει μία νοσηλεύτρια για 3,5 ασθενείς. Στη ΜΕΘ που θα έπρεπε να αντιστοιχεί μία νοσηλεύτρια-ής για κάθε ασθενή, σήμερα αντιστοιχούν δύο για μέχρι έξι ασθενείς.
Ειδικά το καλοκαίρι, μια εποχή που σε άλλα μέρη σηματοδοτεί την περίοδο της ανάπαυσης για τους εργαζόμενους, οι εργαζόμενοι του νοσοκομείου, όπως και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι του νησιού, έχουμε να αντιμετωπίσουμε την τεράστια αύξηση του όγκου δουλειάς εξαιτίας της τουριστικής κίνησης, αφού ο πληθυσμός υπερδιπλασιάζεται. Όπως καταλαβαίνει κάθε λογικός άνθρωπος, αυτό από τη μία έχει επίπτωση στην υγεία των εργαζομένων του νοσοκομείου και από την άλλη στο επίπεδο παροχής υπηρεσιών του νοσοκομείου προς τους ασθενείς, τους εξεταζόμενους και τους συγγενείς τους.
Όμως, στην έλλειψη προσωπικού, πρέπει να προστεθούν και τα παλαιωμένα και ασυντήρητα μηχανήματα. Παλιά ακτινολογικά μηχανήματα, μονάδες αιμοκάθαρσης, κλίβανος αποστείρωσης, καρότσια, φορεία, πλυντήρια πιάτων και ρούχων, ελλείψεις σε υλικά αναλώσιμα, απαραίτητα για την δουλειά μας, από τα οποία δεν είναι λίγες οι φορές που ξεμένουμε. Έχουμε ελλείψεις σε καρδιογράφους και αντλίες μετάγγισης. Ελλείψεις σε αντιδραστήρια που χρησιμοποιούνται σε πιο ειδικές εξετάσεις.
Ασυντήρητο είναι και το ίδιο το κτήριο. Το χειμώνα κρυώνουμε, το καλοκαίρι η ζέστη είναι αφόρητη για ασθενείς και εργαζόμενους. Στα πλυντήρια-στεγνωτήρια του νοσοκομείου δεν μπορείς το καλοκαίρι ούτε να ανασάνεις. Οι τεχνικές υπηρεσίες είναι εδώ και χρόνια πλήρως υποβαθμισμένες. Οι όποιες εργασίες έγιναν αναθέτονταν σε εργολάβους, επομένως τώρα που έχει περικοπεί δραματικά η χρηματοδότηση των νοσοκομείων, το νοσοκομείο της Ρόδου αδυνατεί να ανταπεξέλθει και στις πιο απλές εργασίες όπως το βάψιμο του κτηρίου.
Ο κατάλογος αυτών των ελλείψεων που αναφέραμε πιο πάνω ενδεικτικά, χωρίς να είναι δηλαδή πλήρης, για ένα νοσοκομείο που βρίσκεται σε ένα τόσο μεγάλο και πολυπληθές νησί και τόσο μακριά από την ηπειρωτική χώρα είναι μεγάλο πρόβλημα. Είναι μεγάλο το κόστος για το λαό της Ρόδου που υποχρεώνεται να προσφεύγει είτε στα ιδιωτικά εργαστήρια-ιατρεία για μικρά προβλήματα και να πληρώνει πανάκριβα εξετάσεις και θεραπείες, είτε στα νοσοκομεία της Αθήνας, όταν μιλάμε για πιο σοβαρά προβλήματα, όπως δύσκολα χειρουργεία, που μπορεί να στοιχίσουν πραγματικά μια ολόκληρη περιουσία.
Οι εργαζόμενοι, σε αυτές τις συνθήκες καταβάλουμε πραγματικά ηρωικές προσπάθειες, μετράμε απώλειες στην υγεία μας και στερούμαστε χρόνο από τις οικογένειές μας για να κρατάμε λειτουργικό το νοσοκομείο.
Ωστόσο αυτή η κατάσταση δεν έπεσε ξαφνικά από τον ουρανό. Ούτε είναι κάτι που πρέπει να θεωρήσουμε ότι είναι δεδομένο και να αποδεχτούμε ότι δε μπορεί να γίνει αλλιώς. Είναι συνειδητή πολιτική επιλογή που υλοποιούν διαχρονικά οι κυβερνήσεις, χωρίς εξαιρέσεις. Οι ίδιοι οι αριθμοί το αποδεικνύουν.
Η χρηματοδότηση στα Δημόσια Νοσοκομεία, η οποία πρέπει να πούμε ότι ποτέ δεν έφτασε να καλύπτει πλήρως τις ανάγκες, μόνο από το 2013 ως το 2019 μειώθηκε πάνω από 30%. Τη χρονιά που διανύουμε, που υποτίθεται πως είναι η πρώτη χρονιά εκτός μνημονίων, όπως έλεγε η προηγούμενη κυβέρνηση, η μείωση συνεχίστηκε, 65 εκατομμύρια λιγότερα διατέθηκαν για τα δημόσια νοσοκομεία τη στιγμή που οι ανάγκες εξαιτίας της χρόνιας υποχρηματοδότησης συσσωρεύονται.
Όλες οι Διοικήσεις και όλες οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα αντιμετωπίζουν την Υγεία σαν ένα εμπόρευμα, όποιος έχει το αγοράζει. Οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι που δραστηριοποιούνται στον κλάδο της Υγείας, ο οποίος τους αποφέρει τεράστια ποσοστά κέρδους, απαιτούν να πάρουν μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας.
Αυτό το σκοπό υπηρετούν και οι οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Υγεία, οι κατευθύνσεις των κυβερνήσεων που πάντα η επόμενη συμπληρώνει από εκεί που σταμάτησε η προηγούμενη. Το βασικό περιεχόμενο αυτής της πολιτικής, ανεξάρτητα από ποιον κάθε φορά εκφράζεται και εφαρμόζεται, είναι από τη μία να δίνεται ζωτικός χώρος για να αναπτυχθεί η επιχειρηματική δράση στην Υγεία και από την άλλη να εξοικονομούνται κεφάλαια από τον κρατικό προϋπολογισμό, τα οποία θα μπορούσαν να διατεθούν για την Υγεία, αλλά δίνονται τελικά για να επιδοτούνται επιχειρηματικοί όμιλοι προκειμένου να επενδύσουν, να εξυπηρετούνται τα κρατικά δάνεια κλπ. Δεν περισσεύουν δηλαδή για τις λαϊκές ανάγκες χρήματα, την ίδια στιγμή που από τα 55 δις ευρώ που είναι τα έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού από τους φόρους, οι μεγαλοεπιχειρηματίες πληρώνουν λιγότερα από 3 δις(!), όλα τα υπόλοιπα τα πληρώνει ο λαός.
Ειδικά στο νησί της Ρόδου, αυτή η τεράστια αντίφαση φαίνεται με… “γυμνό μάτι”. Κάθε χρόνο χτίζονται γιγάντιες σύγχρονες ξενοδοχειακές μονάδες, για τις οποίες δαπανώνται εκατομμύρια ευρώ, πολλά από τα οποία μάλιστα, επιδοτούνται με διάφορους τρόπους. Όμως η δημόσια υγεία του νησιού, όπως και άλλες υποδομές που σχετίζονται με τις λαϊκές ανάγκες είναι εντελώς παρατημένη, δημιουργώντας χωρίς υπερβολή κινδύνους και για την ανθρώπινη ζωή.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες ο Σύλλογος των Εργαζομένων στο Γενικό Νοσοκομείο Ρόδου, εκτιμά ότι είναι ανάγκη να γίνει υπόθεση του Ροδιακού λαού ο αγώνας για δημόσια Υγεία, αντάξια των σύγχρονων αναγκών μας. Από αυτή την άποψη θα συνεχίσει με μια πιο συστηματική δουλειά την προσπάθεια που έχει ξεκινήσει για την ανάδειξη των προβλημάτων του νοσοκομείου, τμήμα το τμήμα. Επιδιώκουμε τα αιτήματά μας:
• για γενναία χρηματοδότηση των νοσοκομείων
• προμήθεια σύγχρονου εξοπλισμού
• μονιμοποίηση των συμβασιούχων, προσλήψεις μόνιμου ιατρικού και παραϊατρικού προσωπικού με βάση τις σύγχρονες ανάγκες του νησιού
• δωρεάν παροχή ποιοτικών υπηρεσιών υγείας σε όλους χωρίς όρους και προϋποθέσεις να γίνουν αιτήματα όλου του Ροδιακού λαού.
Καλούμε όλους τους φορείς του νησιού να πάρουν δημόσια θέση στο ζήτημα της υγειονομικής περίθαλψης στο νησί. Πρωτίστως απευθυνόμαστε στα Σωματεία των εργαζομένων στον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα, το Εργατικό Κέντρο της Ρόδου, αλλά και στους αθλητικούς και πολιτιστικούς συλλόγους, τη Δημοτική Αρχή και την Περιφέρεια, τα πολιτικά κόμματα, όσους στις προηγούμενες εκλογές ζήτησαν την ψήφο μας.
*Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ