Αντί υλοποίησης εξ αρχής προγράμματος παραγωγικής ανασυγκρότησης, με μοχλό τις λαϊκές δυνάμεις, όπως είναι ο μόνος δυνατός τρόπος και όπως θα αναμενόταν εάν επρόκειτο για μια ριζοσπαστική φιλολαϊκή κυβέρνηση από ένα πρωθυπουργό της «Αριστεράς», ο συνθηκολογήσας και επιβάλλων στους Έλληνες την οικονομία της αγοράς, ο κ. Τσίπρας και ο μεταλλαγμένος ΣΥΡΙΖΑ του, αφού με το μνημόνιο – γέφυρα στις 20.02.2015 συνταγματοποίησε τα προηγούμενα, συνομολόγησε το επαχθέστερο των μνημονίων (3ο) και το συμπλήρωμά του (3s) που είναι σχεδόν άλλο τόσο, μεταβάλλοντας εν τέλει την πατρίδα μας σε προτεκτοράτο των μεγάλων δυνάμεων της Δύσης, «πρότεινε» επικίνδυνες, επιβαλλόμενες από τα αφεντικά του, του ιερατείου της Ε.Ε., ακραίες, αποικιακού τύπου, νεοφιλελεύθερες πολιτικές και με ελιγμούς σέρφερ, συνεχίζει τον ίδιο επιβαλλόμενο καταστρεπτικό δρόμο της χώρας και των πολιτών.
Η πρότασή του, αφορά την υποτιθέμενη καλύτερη διαχείριση μιας αποδιαρθρωμένης και διαρκώς συρρικνούμενης παραγωγικής βάσης με συγκεντροποίηση και εντεινόμενη εξωστρεφή εξάρτηση και όχι ένα παραγωγικό μοντέλο στην κατεύθυνση της ανάπτυξης και του αναγκαίου κοινωνικού μετασχηματισμού της κοινωνίας.
Αλλά δεν «βλέπει» ότι η λαοθάλασσα, σηκώνει τεράστιο κύμα αλλαγής.
Με καθυστέρηση 2,5 ετών, εξήγγειλε τον Απρίλιο του 2017, ότι θα προχωρήσει το Σχέδιο της Παραγωγικής Ανασυγκρότησης (ΣΠΑ):
1) Με 13 περιφερειακά συνέδρια και
2) Με γενικό συνέδριο στο τέλος του 2017.
Είχε εστιάσει στην επιτάχυνση της δουλειάς: στα προγράμματα ΕΣΠΑ, κοινωφελούς εργασίας, καταπολέμησης της διαρθρωτικής ανεργίας και στην προστασία εργαζομένων να εργάζονται … όσο το επιτρέπει το θεσμικό πλαίσιο.
Από τότε, εύκολα είχε αντιληφθεί κανείς, ότι οι πρωθυπουργικές εξαγγελίες ήταν φιάσκο.
Όταν π.χ. μια τεράστια επένδυση της τάξεως των € 2 δις, εντάσεως εργασίας, μπορεί να απασχολεί το μέγιστο 10.000 εργαζόμενους, που ακόμη και 10 τέτοιες επενδύσεις θα απασχολούσαν 100.000 εργαζόμενους, την ώρα που το 1/3 του πληθυσμού είναι άνεργο, πόσο αστείο είναι να ποντάρει ο πρωθυπουργός στα ΕΣΠΑ που για να γίνει κάποιος ωφελούμενος πρέπει να συγχρηματοδοτεί (με ποιο κεφάλαιο μετά τις συνεχείς οικονομικές «αφαιμάξεις»;) και στην συνήθως 8-μηνη κοινωφελή εργασία, κάποιων μακροχρόνια ανέργων;
Εδώ και 40 έτη, η εφημερίδα ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ, εκδίδει σε μηνιαία βάση περιοδικό κάθε μιας περιφέρειας, όπου αναφέρονται με λεπτομέρειες όλα τα σχετικά από τους ειδικούς της κάθε περιφέρειας (περιφερειάρχη, διευθυντή του επιμελητηρίου, διευθυντές οργανισμών, κλπ). Αυτό, δεν είναι κάτι προς ανακάλυψιν. Προφανώς, μια επικαιροποίηση των τελευταίων μηνών, που μπορούσε να σταλεί και με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, δεν συνιστά εύρεση του μίτου της Αριάδνης.
Τότε, για ποιο λόγο το πομπώδες ύφος των εξαγγελιών συνεδρίων «περιορισμένης κυβέρνησης»;
Αλήθεια, θα πάρει παράταση ζωής η κυβέρνηση, με αυτή την καταφανή υποκρισία περί ανάπτυξης;
Η πραγματικότητα
1)Ο Γ. Α. Παπανδρέου, ως υπουργός εξωτερικών της κυβέρνησης Κ. Σημίτη, είχε υπογράψει στην Νίκαια το 2001, ότι από το 2003 οι χώρες που συμμετέχουν στην Ε.Ε. θα λειτουργούν με τους όρους της οικονομίας της αγοράς. Αυτό θα έπρεπε να ήταν θέμα δημοψηφίσματος, αλλά είχε περάσει στα «ψιλά» και ακόμη σήμερα, οι πολίτες δεν το γνωρίζουν.
2)Η Ε.Ε. έχει καταφερθεί αρκετές φορές κατά των Ριζοσπαστικών κομμάτων, εξ ου και μετά την προεδροποίηση και την ομογενοποίηση (το ΔΗΚΚΙ δεν συμφώνησε), η επωνυμία Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς – ΣΥ.ΡΙΖ.Α. (με τελείες), από το 2013 έγινε ΣΥΡΙΖΑ χωρίς τελείες.
3)Όπως έχει παραδεχθεί στις 14.05.2017 και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Τζανακόπουλος, σε ομιλία του: «Η Ε.Ε.είναι μια στρατηγική επιλογή των αναπτυγμένων οικονομιών της Ευρώπης στο να εκτεθούν – όσο το δυνατόν χωρίς περιορισμό – στον διεθνή ανταγωνισμό μεταξύ κεφαλαίων. Διότι στις αναπτυγμένες οικονομίες, ο μοναδικός τρόπος για να περιορίζεται διαρκώς το εργατικό κόστος είναι η διαρκής – και όσο το δυνατόν χωρίς όρια – έκθεση, ακριβώς στον ανταγωνισμό μεταξύ των διαφόρων κεφαλαίων που συγκροτούν τις ευρωπαϊκές οικονομίες.
Ο ρόλος των αγορών χρήματος στην Ευρώπη λειτουργεί ως ένας άλλος μηχανισμός πειθάρχησης των Ευρωπαϊκών κρατών και των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. Τα κριτήρια είναι:
– Αν έχει αρκούντως απελευθερωμένη αγορά εργασίας
– Αν έχει προχωρήσει στην απορρύθμιση του εργατικού δικαίου
– Αν έχουν προχωρήσει οι ιδιωτικοποιήσεις
– Αν είναι αρκετά υψηλή η ανταγωνιστικότητα μιας χώρας με όρους κεφαλαίου
– Αν υπάρχει αρκετή δημοσιονομική αυστηρότητα, στα όρια του στραγγαλισμού ολόκληρων κοινωνιών, κλπ, κλπ, κλπ
Υποκατέστησαν εν μέρει τις αγορές ως αποκλειστικού μηχανισμού πειθάρχησης, συμπληρώνοντας τες με τις άτεγκτες αποφάσεις ανεξέλεγκτων υπερεθνικών οργάνων (τρόικα, κουαρτέτο, θεσμοί, όπως και να το πούμε). Σκληρά προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής, λιτότητα, σκληρή απορρύθμιση, κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους.
Πρέπει να καταλάβουμε ποιά είναι η μηχανική των προγραμμάτων δημοσιονομικής προσαρμογής, που είναι η τεχνολογία της εξουσίας, που προσομοιάζει με την αντίστοιχη μορφή μιας αποικιοκρατικής διακυβέρνησης. Μας λένε: Εάν θέλετε να μη χρεοκοπήσετε, τότε είστε αναγκασμένοι να ακολουθήσετε ότι σας επιβάλλουν οι θεσμοί. Και τότε (αν χρεοκοπήσετε), θα πρέπει μόνοι σας να βρείτε τον τρόπο του πως θα λύσετε το πρόβλημα.»
4)Στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., με τις τελείες στην επωνυμία, είχαμε το πρόγραμμα:
Στόχος 13 – Ανασυγκρότηση παραγωγικής βάσης – Τουρισμός, Στόχος 14 – Περιφερειακή πολιτική, Στόχος 17 – Ενίσχυση εισοδήματος, καταπολέμηση της φτώχειας, Στόχος 11 – Φορείς και οικονομικά υποκείμενα, Στόχος Τ3.03 – Ειδικά θέματα ακτοπλοΐας, κλπ, Στόχος 16 – Αγροτική ανάπτυξη, Στόχος 12 – Προστασία περιβάλλοντος, Στόχος 2 – Παιδεία, Στόχος 7 – Πολιτισμός, Μελέτη του Τομέα Οικ/κής Πολιτικής για τις ΔΕΚΟ (που συμμετείχε και ο γράφων, και ο οποίος είχε ξεκινήσει από περίπου 05.02.2015 να συνεισφέρει ατύπως και αφιλοκερδώς σε θέματα της Γραμματείας Εμπορίου, αλλά τα μάζεψε κι έφυγε στις 20.02.2015 λόγω της υπογραφής του μνημονίου – γέφυρα, για να μη χρησιμοποιηθούν οι προτάσεις του εναντίον της χώρας μας, όπως απεδείχθη αργότερα ότι έγινε σε άλλες περιπτώσεις).
Όμως, υπό τις παραπάνω συνθήκες 1) – 4), πώς να εκτελεστεί το πρόγραμμα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., όταν και η παρούσα κυβέρνηση αποδέχτηκε να συνθηκολογήσει υπογράφοντας μνημόνια;
Πολύ δε περισσότερο, πώς να εφαρμοστεί το πρόγραμμα του ΔΗΚΚΙ και της ΛΑ.Ε. για την παραγωγική ανασυγκρότηση, αφού αυτά αναφέρονται σε κεντρικά κατευθυνόμενη οικονομία, δημόσιες τράπεζες, διαγραφή του χρέους, επανεθνικοποίηση όλων των στρατηγικών υποδομών, δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών, αυτοδιαχείριση επιχειρηματικών μονάδων από εργαζόμενους, κλπ;
Γιατί επίσης λέμε ότι ήταν θλιβερό θέαμα ο πρωθυπουργός στην Κοζάνη;
Διότι απέστη ακόμα και από «Το σχέδιο δράσης του Σύριζα για την καταπολέμηση της ανεργίας – 26.09.2014», όπου πέρα από την παραδοχή ότι έχει αποδιαρθρωθεί πλήρως το εργασιακό πρότυπο, διαλύοντας το προστατευτικό πλαίσιο της μισθωτής εργασίας, καταστρέφοντας τα στρώματα των αυτοαπασχολούμενων, γενικεύοντας την ευελιξία και την επισφάλεια στην αγορά εργασίας και ανατρέποντας δραστικά το συσχετισμό δύναμης εις βάρος της μισθωτής εργασίας και υπέρ του κεφαλαίου, αναφέρονται ότι «Άμεση επιδίωξη μιας κυβέρνησης με βάση το ΣΥΡΙΖΑ θα είναι να θέσει σε εφαρμογή ένα μίγμα πολιτικών που θα επιτρέψουν σε σύντομο διάστημα τη μέγιστη δυνατή αύξηση της απασχόλησης, με πρώτη προτεραιότητα τον δραστικό περιορισμό της μακροχρόνιας ανεργίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύεται να δώσει αυτή τη μάχη, κινητοποιώντας δέσμη πολιτικών και αναπτυξιακών εργαλείων και σημαντικούς δημόσιους πόρους. Σε πρώτη φάση, η ακύρωση των μνημονίων, η αλλαγή της μακροοικονομικής πολιτικής και τα μέτρα αναδιανομής του εισοδήματος θα αυξήσουν τις θέσεις εργασίας, εφόσον η τόνωση της ενεργού ζήτησης θα προκαλέσει οικονομική ανάκαμψη. Η αύξηση της εισοδηματικής και κοινωνικής προστασίας των ανέργων αποτελεί πυλώνα του Σχεδίου Δράσης, εφόσον, πέραν της κοινωνικής της διάστασης, αυξάνει την ενεργό ζήτηση και, άρα, επενεργεί θετικά στην ανάπτυξη και την απασχόληση.
Συγκεκριμένα, σε πρώτη φάση, η ακύρωση των μνημονίων και τα άμεσα μέτρα στήριξης του εισοδήματος των λαϊκών τάξεων, με εμβληματικό μέτρο την επαναφορά του κατώτατου μισθού και του βασικού επιδόματος ανεργίας στα προ των μνημονίων επίπεδα, το σταμάτημα των απολύσεων στο δημόσιο και η ανάσχεση των απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα μέσω της επαναφοράς της προ των Μνημονίων προστατευτικής νομοθεσίας, τα μέτρα ενίσχυσης της κοινωνικής προστασίας των ανέργων και οι προσλήψεις σε μόνιμες θέσεις του δημόσιου τομέα, δεν αποτελούν μόνο πολιτικές και μέτρα που αντιστοιχούν στο ταξικό πρόσημο του ΣΥΡΙΖΑ, που υπηρετεί πρωτίστως τα συμφέροντα της μισθωτής εργασίας.
Η μεγέθυνση της ανοιχτής στο διεθνή ανταγωνισμό ελληνικής οικονομίας δεν θα είναι διατηρήσιμη, εάν δεν αλλάξει το αναπτυξιακό πρότυπο και το παραγωγικό μοντέλο. Γι’ αυτό, συμπληρωματικά με τα υπόλοιπα μέτρα πολιτικής, θα υλοποιηθούν από δήμους και περιφέρειες προγράμματα απασχόλησης ανέργων μεγάλης κλίμακας σε δημόσια και κοινωνικής χρησιμότητας έργα που καλύπτουν ανικανοποίητη κοινωνική ζήτηση, στο πλαίσιο ενός ενισχυμένου προγράμματος δημοσίων επενδύσεων που θα υποστηρίξει την παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας.
Αυτά τα πολύ υψηλά ποσοστά ανεργίας δεν έπεσαν από τον ουρανό, αλλά είναι αποτέλεσμα της κρατικής πολιτικής που υλοποιεί κατά γράμμα τις επιταγές των Μνημονίων.
Αποτελούν συνέπεια της βαθειάς και παρατεταμένης ύφεσης που προκάλεσαν και συντηρούν οι πολιτικές πρωτοφανούς λιτότητας και εσωτερικής υποτίμησης, τις οποίες εφάρμοσαν όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις.
Στην πραγματικότητα, η αλματώδης άνοδος της ανεργίας υπήρξε και παραμένει ανομολόγητος στόχο των Μνημονίων, ως αναγκαία προϋπόθεση για να συντριβεί ολοσχερώς η διαπραγματευτική δύναμη των μισθωτών και των συνδικάτων ώστε να μειωθούν δραστικά οι μισθοί και να επιδεινωθούν περαιτέρω στην πράξη οι όροι εργασίας.
Μαζί με τους μνημονιακούς νόμους που, τα τελευταία χρόνια, εκθεμελίωσαν τα εργασιακά δικαιώματα, η μαζική ανεργία είναι το αποτελεσματικότερο εργαλείο για να μειωθούν οι μισθοί και το εργατικό κόστος στα επίπεδα των γειτονικών βαλκανικών χωρών και να διατηρηθεί εκεί τις επόμενες δεκαετίες.
Οι μόνες μεγάλες επενδύσεις που πραγματοποιούνται ή προβλέπονται είναι αυτές που αφορούν το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και των πλουτοπαραγωγικών πόρων της χώρας.
Οι ιδιωτικοποιήσεις και οι εξαγορές δεν προσθέτουν στο παραγωγικό δυναμικό της οικονομίας – μπορεί μάλιστα και να το συρρικνώσουν σε κάποιες περιπτώσεις – και σίγουρα θα επιφέρουν άμεσα μειώσεις προσωπικού και ομαδικές απολύσεις, για τις οποίες πρόκειται να ελαστικοποιηθεί περαιτέρω το θεσμικό πλαίσιο.»
ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Ο ΑΤΛΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΚΑΙ ΠΟΥ ΗΤΑΝ Η ΒΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΨΗΦΙΣΤΗΚΕ Ο ΣΥΡΙΖΑ, ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΣΤΗΝ ΚΟΖΑΝΗ.
Συνθηκολογημένος και πολλαπλά ηττημένος πρωθυπουργός, σε ομιλία πλήρους αποδοχής και ευθυγράμμισης με τους όρους της κατοχής
Μετά από 2,5 έτη ακριβώς, από την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας, στις 12.07.2017, στην Κοζάνη, έγινε το πρώτο από τα 13 περιφερειακά συνέδρια, αυτό για την παραγωγική ανασυγκρότηση της Δυτ. Μακεδονίας, όπου στην ομιλία του ο πρωθυπουργός, χωρίς -το βασικότερο- μελέτη συσχετισμών με το διεθνές περιβάλλον, επιχαίρει (ως καλό νέο) που η χώρα έχει έλλειμμα μόνο 1,2% του ΑΕΠ και το 2018 θα έχει πλεόνασμα 0,6% του ΑΕΠ.
Αυτό όμως οφείλεται κυρίως σε οικονομικό «στραγγαλισμό» των συνταξιούχων, των εργαζομένων και των μικρομεσαίων και είναι επίσης δείκτης αποεπένδυσης και ύφεσης.
Θλιβερή ηττημένη ομιλία προχειρότητας (αφού όλοι τους γνωρίζουν πως πρόκειται για πομφόλυγες) χωρίς συγκριτικά στοιχεία, χωρίς ουσιαστικούς ποιοτικούς και ποσοτικούς στόχους, παρά μόνο αναφορά από καταγραφές των τοπικών παραγόντων.
(Το φαντεζί σερβίρισμα έγινε από τα ΜΜΕ της συμφοράς μας και γι΄ αυτό καλούμε τους πολίτες να λαμβάνουν πληροφόρηση κατ΄ ευθείαν από τα αντιμνημονιακά, δημοκρατικά, πατριωτικά, προοδευτικά κόμματα.)
Τα «μεγάλα» στα οποία αναφέρθηκε ο πρωθυπουργός ήταν το ευκτέον ή «το όνειρον της θερινής νυκτός», όπως το ότι θα μπούμε σε … δυναμική ανάκαμψης, … εμπιστοσύνης, κλπ και ότι αναβαθμίζεται … το πλαίσιο δημοσιονομικής διαχείρισης.
Αυτά τα είπε γνωρίζοντας ότι υπό τις συνθήκες κατοχής που βιώνουμε δεν υπάρχει περίπτωση όχι μόνο να υπάρξει παραγωγική ανασυγκρότηση, αλλά ούτε και να ρισκάρει κάποιος να αυτοφυλακιστεί.
Αυτά τα είπε, γνωρίζοντας το ξεπούλημα της ΔΕΗ, την μείωση καύσης λιγνίτη και τη μείωση των εργαζομένων της περιοχής, προτείνοντας να γίνει ένας … νέος ενεργειακός σχεδιασμός.
Αυτά τα είπε, την στιγμή που τα πάρτυς (φοροδιαφυγή, εισφοροδιαφυγή, λαθρεμπόριο, αεριτζήδες, κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες, κλπ) συνεχίζονται, που ιμπεριαλιστές εξαναγκάζουν ελληνικές επιχειρήσεις να ξεπουλιόνται, κλπ, που επιβάλλεται στην Ελλάδα να νομοθετεί την μη δίωξη όσων συνεργάζονται με τους εισβολείς μέχρι και του σημείου να πληρώνει τα δικαστικά έξοδά τους, που δεν ελέγχονται οι καταστάσεις του υπουργείου οικονομικών των κινήσεων κεφαλαίων άνω των € 10.000, ούτε και των διάφορων «λιστών» και που οι ποινές όσων έχουν διασπαθίσει το δημόσιο χρήμα, είναι περίπου σαν … του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας (Κ.Ο.Κ.).
Λυπούμεθα ότι, ο πρωθυπουργός ήταν στη δύσκολη θέση, για να συμπληρώσει μία ώρα ομιλίας, να ενθαρρύνει «στα λόγια» την ανάπτυξη περίπου 12 αγροτικών προϊόντων, ονομαστικά, όπως μόνο κάνει σε 1 σελίδα (από τις 200 του … προγράμματός του) για σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης, «μαθητευόμενος μάγος» που -επειδή ενοικιάζει χρόνο στην τηλεόραση για τα βιβλία που πουλάει- έχει φτιάξει και δεξιό κόμμα.
Αρκεί άραγε η ενθάρρυνση από ένα πρωθυπουργό με λόγια, για αύξηση των ήδη παραγομένων προϊόντων, όταν ακόμη και η φορολόγηση είναι αβάσταχτη, ή μήπως βρήκε (αλλά δεν το λέει) τους πελάτες που θα απορροφήσουν την πρόσθετη παραγωγή και τις τιμές; Μα τόσο «ελαφρύ» συνέδριο;
Θεωρούμε ότι ο πρωθυπουργός, για να μην περιέλθει σε τέτοια ένδεια επιχειρημάτων, που του την επιβάλλουν εξ αιτίας της συνθηκολόγησής του, θα έπρεπε να είχε παραιτηθεί και να παραδώσει σε μια συνεπή αριστερή κυβέρνηση, αντί να προσπαθεί πολώνεται με το επίσης συνθηκολογημένο δεξιό κόμμα της Ν.Δ. με σκοπό να εναλλάσσονται στην εξουσία.
Η «οικονομία της γνώσης»
Η αναφορά του πρωθυπουργού στην «οικονομία της γνώσης», είναι σημαντική. Αλλά αφορά το 1/100 της παραγωγικής ανασυγκρότησης.
Να θυμίσουμε ότι πριν περίπου 30 έτη ο Α. Παπανδρέου είχε δημιουργήσει Υπουργείο Έρευνας, μόνο κατ΄ όνομα, διότι απετελείτο από υπουργό άνευ χαρτοφυλακίου και προσωπικό μία γραμματέα, σε ένα δωμάτιο στην οδό Ερμού.
Επίσης, στην Κούβα, στη Βενεζουέλα και σε άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής, που παρέχουν δωρεάν παιδεία και εκπαίδευση, αν όποιος έλαβε αυτές τις δωρεάν υπηρεσίες δεν εργαστεί τουλάχιστον για 20 χρόνια στο κράτος που του τις παρείχε, τότε είτε τις πληρώνει, είτε μέρος της αμοιβής του επιστρέφεται στο κράτος αν εργαστεί σε άλλο κράτος.
Αυτό σημαίνει, πως η οικονομία της γνώσης πρέπει να προέρχεται από σοβαρή μελέτη για να είναι αποτελεσματική και η ίδια να υπόκειται σε διαδικασίες, που αν ξεκινούσαν από την πρώτη ημέρα, πιθανόν να μην είχε συμβεί τέτοια «φυγή μυαλών» από την Ελλάδα και να μη ξανασυμβεί και στο μέλλον το «άλλο κράτος να ξοδεύει το υστέρημά του και άλλο κράτος να ωφελείται».
Αλλά και σ΄ αυτή την περίπτωση, υπάρχει προγραμματισμένος ωφελημένος ιμπεριαλιστικός δάκτυλος κι έχει όνομα.
«Πολιτική με «το μαχαίρι στο λαιμό»;
Όταν οι «θεσμοί» στραγγίζουν οικονομικά το κράτος και τους πολίτες, όταν επιβάλλονται ποσοστώσεις, όταν απαγορεύεται από τους νόμους της Ε.Ε. ο προστατευτισμός, όταν συνεχώς περιορίζεται το Π.Δ.Ε., όταν, όταν, όταν, …. τι έννοια έχουν οι λέξεις που εκφώνησε ο πρωθυπουργός: «θα προστατευθούν», «θα βοηθηθούν», «θα ενισχυθούν», ή ακόμα και το ότι «θα επιλεγούν δυναμικές κατευθύνσεις ανάπτυξης της επιχειρηματικής δραστηριότητας»;
Ψυχραιμία. Οι πολίτες τους έχουν καταλάβει και γι΄ αυτό ένα τεράστιο κύμα πολιτών απαιτεί άμεση έξοδο από το € και από την Ε.Ε. από μια συνεπή Αριστερή, Πατριωτική, Δημοκρατική, Προοδευτική κυβέρνηση. Καθόλου ανασυγκρότηση μπορείτε να κάνετε μέσα σ΄ αυτή την Ε.Ε. και μέσα στο €. Εκτός ίσως από αεριτζήδικα έργα υποδομής. Κι αυτά διότι μας επιβάλλονται για άλλων οφέλη.
Εδώ μας έκλεψαν την ονομασία του τυριού «φέτα» σχεδόν παγκοσμίως και ο πρωθυπουργός κόμπασε ότι δεν μας την έκλεψαν οι … Ιάπωνες, στους οποίους μάλιστα άλλοι μπορούν να πουλάνε. Τι να λέμε τώρα;
Που είναι το επικίνδυνο του πράγματος, που προτείνει ο πρωθυπουργός;
1) Η προώθηση της ποντικοπαγίδας, δηλαδή της δυνατότητας που δίνει η Ε.Ε. στους Δήμους, περιφέρειες κλπ να δανείζονται από το εξωτερικό, ώστε κάποτε να περιέλθει στα χέρια των ιμπεριαλιστών και ο κάθε Δήμος.
2) Οι συστάδες (clusters), συνεργασίες που προβλέπονται και από την «Κοινή» Αγροτική Πολιτική (Κ.Α.Π.) και που σε ένα χρονικό ορίζοντα πολλές αγροτοκτηνοτροφικές συστάδες θα πρέπει να έχουν γίνει πυραμίδες με 2 μόνο εξαγωγείς, φανταστείτε ποιας εθνικότητας θα είναι και αν θα καθορίζουν ή όχι τις τιμές των παραγωγών.
3) Οι τοπικές αλυσίδες αξίας, που πρέπει να συγχρηματοδοτούνται και αν θα επιβάλλονται χαμηλές τιμές, τότε θα πτωχεύουν και θα εξαγοράζονται οι παραγωγοί.
Υπενθυμίζουμε ότι στην 10-ετία του τότε ισχυρού Πασόκ, είχαν νομοθετηθεί και δημιουργηθεί δημοτικές επιχειρήσεις, οι οποίες και ήταν κεντρικά ανεξέλεγκτες. Το πιο εύκολο που έκαναν, ήταν ο Δήμος να τους αναθέτει τις μελέτες έργων, οι δημοτικές επιχειρήσεις να τις αναθέτουν σε μελετητικές εταιρείες, να χρεώνουν υψηλότερο ποσό τον Δήμο κι έτσι να βολεύονται ένας κόσμος στις δημοτικές επιχειρήσεις με όποιες προεκτάσεις, με μόνο πραγματικό τους έργο αυτό του λήπτη και διαβιβαστή φακέλων, ανεβάζοντας όμως το κόστος του έργου / του Δήμου / των δημοτών, χωρίς ποτέ να αποκτούν σχετική εμπειρία δημιουργίας της μελέτης.
Προτείνει αλήθεια η κυβέρνηση συμπλοκή των Δήμων με ξένες τράπεζες και με το Justice transition fund που το μεταφράζει Ευρωπαϊκό ταμείο δίκαιης μετάβασης, κλπ; Αλίμονο στους νέους και αλίμονό μας.
Για τις σκέτες ωραίες εκφράσεις όπως: Νέο επιχειρηματικό περιβάλλον, προσέλκυση νέων επενδύσεων, voucher εξωστρέφειας, κλπ, δεν αξίζει να αναφερθούμε.
Ούτε και θα σχολιάσουμε την παραμυθίαν, ότι επενδύσεις γίνονται καλύτερα με μια άλλη νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση. Οι πολίτες τους κατάλαβαν.
Μια συνέχεια με μνημονιακούς στην κυβέρνηση, όχι μόνο δεν θα υλοποιήσει την μοναδική ελπίδα της χώρας μας, που είναι η παραγωγική ανασυγκρότηση, αλλά θα μας βυθίζει όλο και πιο βαθιά στον βυθό της κινούμενης άμμου των απαιτήσεων των ιμπεριαλιστών.
Ο ΣΤΟΧΟΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ Η ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΗ ΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΚΑΤΑ 10% ΣΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ 5 ΕΤΗ, όπως ανέφερε ο πρωθυπουργός, πράγμα που μπορεί να κάνει μόνο με συνέχιση του κύματος μετανάστευσης Ελλήνων στο εξωτερικό, αφού θέλουν την Ελλάδα χωρίς Έλληνες ή με διαγραφές ανέργων από τον ΟΕΑΔ, ΑΛΛΑ Ο ΜΗΔΕΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ.
Ακόμα κι ένας άνεργος είναι άνεργος. Σκεφθείτε το στον εαυτό σας.
ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΔΗΚΚΙ ΚΑΙ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ (ΛΑ.Ε.) ΕΧΟΥΝ ΑΜΕΣΟ – ΒΡΑΧΥΠΡΟΘΕΣΜΟ ΣΤΟΧΟ ΤΟΝ ΜΗΔΕΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΑΡΟΧΕΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΞΙΟΒΙΩΤΗ ΖΩΗ.
Αν δεν είχαμε τέτοια λύση, δεν θα ήταν ανάγκη να προτείνουμε στους πολίτες να εμπιστευτούν το πρόγραμμά μας. Ένα πρόγραμμα, που έχει βασικό στόχο την ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ και βασική αρχή το ότι «Πρέπει να σωθεί η πατρίδα για να σωθούν οι πολίτες».
Αυτά, σε ρυθμό υπαγόρευσης άμεσης απάντησης. Σας παρακολουθούμε. Θα επανέλθουμε.
Εν τω μεταξύ, μη γίνει καμιά ντροπή με αναθεώρηση του Συντάγματος εν μέσω κατοχής και καλοκαιριάτικα.
* Ο Γιώργος Μπούτρης είναι γραμματέας της Διοικούσας Επιτροπής του ΔΗΚΚΙ και μέλος της Θεματικής Επιτροπής Προγράμματος Παραγωγικής Ανασυγκρότησης της ΛΑ.Ε.
