ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ Θ. ΠΕΤΡΑΚΟΥ – πρώην Βουλευτή – Υπεύθυνου Ενεργειακής Πολιτικής της Π.Γ. της ΛΑ.Ε
στην Ημερίδα του συνδικάτου του ΙΓΜΕ με θέμα: “Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΙΓΜΕ ΣΤΗΝ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΟΡΥΚΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ”
Πέμπτη 06/04/2017
Κύριες και Κύριοι ,
Είναι περιττό να τονίσω σε εσάς την τεράστια σημασία και το ρόλο του ΙΓΜΕ για την οικονομία και τη χώρα.
Μας κάνει αλγεινή εντύπωση η απουσία από την σημερινή σας ημερίδα τόσο του υπουργού ή εκπροσώπου του όσο και εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ.
Το ΙΓΜΕ ποτέ δεν ήταν το αγαπημένο παιδί των κυβερνήσεων και φυσικά των μεγάλων συμφερόντων. Θυμίζω ότι πολλοί επιστήμονες που απέδειξαν με το επιστημονικό τους έργο ότι η Ελλάδα δεν είναι Ψωροκώσταινα, υπέστησαν διώξεις με χαρακτηριστικότερη περίπτωση αυτήν του Δημήτρη Μπάτση ο οποίος εκτελέστηκε μαζί με τον Νίκο Μπελογιάννη.
Ιδιαίτερα όμως από την εποχή του 1ου μνημονίου, όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις υποβάθμισαν αρχικά το ΙΓΜΕ και στη συνέχεια ουσιαστικά το κατάργησαν, γιατί στόχος τους ήταν η εκποίηση του δημόσιου και ορυκτού πλούτου της χώρας, ο οποίος τελικά εκχωρήθηκε από την παρούσα κυβέρνηση για 99 χρόνια στο υπερταμείο του Σόιμπλε. Σήμερα η κυβέρνηση δρομολογεί το ξεπούλημα των ορυχείων της Δ.Ε.Η. μαζί με τις μονάδες παραγωγής. Μόνο οι αγώνες του συνδικάτου κράτησαν ζωντανό το ΙΓΜΕ.
Η μόνη “Άνοιξη” δυστυχώς ήταν η νέα “Χαμένη Άνοιξη” του πρώτου εξαμήνου του 2015 επί υπουργίας Π. Λαφαζάνη όταν και επανασυστάθηκε το ΙΓΜΕ που είχαν καταργήσει οι μνημονιακές κυβερνήσεις και μπήκαν οι βάσεις για ανάκτηση του ρόλου του ώστε αυτό να συμβάλλει στην ανάπτυξη της χώρας.
Όταν ανέλαβε υπουργός ο Λαφαζάνης δήλωσε: “Θα επανασυστήσουμε το ΙΓΜΕ. Θέλουμε να επαναφέρουμε σε λειτουργία το Ινστιτούτο Γεωλογικών Μελετών, γιατί είναι βασικό εργαλείο ανάπτυξης για τη χώρα μας και μάλιστα σε μια κατεύθυνση ανασυγκρότησης, καθώς και αποδοτικότερης και αποτελεσματικότερης λειτουργίας σε σχέση με το παρελθόν»
Υπήρξε συνεπής και η φιλοσοφία του καταγράφεται στην προγραμματική του ομιλία αλλά και στην επανασύσταση του ΙΓΜΕ μετά από χρονοβόρα και επίπονη προσπάθεια η οποία αφορούσε τις δεσμεύσεις που δημιουργούν οι γραφειοκρατικές ρυθμίσεις γύρω από τη λειτουργία του κράτους.
«Πιστεύουμε ότι, η επανασύσταση του ΙΓΜΕ θα συμβάλει πολύ θετικά για την συνολική αναπτυξιακή και παραγωγική πορεία που θέλουμε να διαμορφώσουμε στη χώρα μας…» ανέφερε ο Λαφαζάνης που τήρησε τη δέσμευσή του και επανασυστήθηκε το ΙΓΜΕ.
Όμως μετά την μνημονιακή στροφή του ΣΥΡΙΖΑ, την ψήφιση του 3ου μνημονικου και την παραίτηση του Π.Λαφαζάνη από το υπουργείο ενέργειας το ΙΓΜΕ αφέθηκε πάλι στην τύχη του από την μνημονιακή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ.
Ασφαλώς υπήρξαν και αδυναμίες της διοίκησης, στο ρυθμό και στην αποτελεσματικότητα αντιμετώπισης πλήθους εκκρεμοτήτων και προβλημάτων. Όμως κατά τη γνώμη μας η κύρια ευθύνη για τις εξελίξεις βαραίνουν την κυβέρνηση. Οι εργαζόμενοι υπήρξαν σε γενικές γραμμές αρωγοί στην κατεύθυνση ανάκτησης του ρόλου του ΙΓΜΕ. Όμως από μέρους του εποπτεύοντος υπουργείου δεν υπήρξε η αναγκαία στήριξη ακόμη και στους ελάχιστους εφικτούς στόχους που συμφωνήθηκαν μεταξύ ΙΓΜΕ και κυβέρνησης, με συνέπεια τα σοβαρά προβλήματά του να υποτροπιάσουν.
Είμαστε ενήμεροι για τις σοβαρές λειτουργικές ανωμαλίες και το αδιέξοδο που έχει οδηγηθεί το θέμα του ασφαλιστικού συμβολαίου της Εθνικής.
Τις δυσκολίες που ζει διαρκώς το ΙΓΜΕ με τα σχεδόν μόνιμα προβλήματα στελέχωσης και εξασφάλισης πόρων για την υλοποίηση του έργου του.
Όμως σήμερα το ΙΓΜΕ βρίσκεται σε πλήρες αδιέξοδο. Όπως ενημερωθήκαμε από το συνδικάτο, το ΙΓΜΕ έχει περιέλθει σε πλήρη οικονομική και λειτουργική παραλυσία.
Η διοίκηση υπέβαλε παραίτηση –πράξη που δεν ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία- καθώς παρά τις επανειλημμένες οχλήσεις και παραστάσεις της, δεν υπήρξε εκ μέρους του Υπουργού ΠΕΝ καμία ουσιαστική κίνηση, διαβεβαίωση, πρωτοβουλία ή δράση για την αντιμετώπιση των οικονομικών απαιτήσεων των συνταξιούχων του ΙΓΜΕ, σχετικά με την αποζημίωση αποχώρησης που δικαιούνται και έχει αναγνωριστεί και δικαιωθεί και δικαστικά. Έτσι ήρθε ως αναμενόμενο η δέσμευση των λογαριασμών του ΙΓΜΕ και η οικονομική του παραλυσία.
Προκύπτει λοιπόν σήμερα το σοβαρότερο σε σχέση με το χτες αδιέξοδο στην πορεία του ΙΓΜΕ, εκτός και αν υπάρξουν άμεσα πρωτοβουλίες και αποφάσεις από το Υπουργείο για την αντιμετώπιση του χρέους της αποζημίωσης αποχώρησης. Είναι απορίας άξιον γιατί ο υπουργός αποδέχτηκε ασυζητητί την παραίτηση της Διοίκησης. Εκτιμά ότι η διοίκηση δεν ενδιαφερόταν για την επιτυχία και πρόοδο του ΙΓΜΕ; Θεωρεί πως το ΔΣ ήταν ανεύθυνο και παραιτήθηκε;
Αν ο υπουργός κ. Γ. Σταθάκης επιμείνει σε αυτή τη στάση, ασφαλώς η κατάσταση και η κατάληξη θα είναι τραγική για το ΙΓΜΕ αλλά και γενικότερα για την ανάπτυξη του τόπου.
Αν ο υπουργός επιμείνει και παραμείνει αδρανής, σημαίνει πως έρχεται σε αντίθεση με τις επεξεργασίες του ΣΥΡΙΖΑ από το 2012 και μετά και τις δεσμεύσεις του για το ΙΓΜΕ.
Βέβαια δεν είναι ούτε οι πρώτες ούτε οι μόνες δεσμεύσεις που παραβίασε ο σημερινός κατ΄ όνομα πλέον ΣΥΡΙΖΑ. Εδώ ψήφισε μνημόνιο, στην διάλυση του ΙΓΜΕ θα κολλήσει;
Όμως για την Ιστορία, ας θυμίσουμε τις δηλώσεις του πρωθυπουργού και του αντιπροέδρου της κυβέρνησης:
Έλεγε το 2011 ο κ.Τσίπρας σε επίκαιρη ερώτησή του, με αφορμή την έξοδο δια της φόρμουλας της εφεδρείας 210 εργαζομένων σε σύνολο 335, ότι “αυτό θα έχει καταστροφικές συνέπειες για το έργο του Ινστιτούτου. Δεν υπάρχει καμία άλλη χώρα που διαλύει έναν αντίστοιχο φορέα – ακόμη και χώρα από την οποία πέρασε το ΔΝΤ … Αποτελεί έγκλημα τόσο της σημερινής κυβέρνησης όσο και της προηγούμενης, των υπουργών κ. Παπακωνσταντίνου και κ. Βενιζέλου να καταργήσουν το ΙΓΜΕ».
Επίσης το 2012 ο σημερινός αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης παρουσιάζοντας το Οικονομικό Πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ έλεγε: “Η εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου και των υδρογονανθράκων, με σεβασμό στο φυσικό περιβάλλον και τις τοπικές κοινωνίες, μέσω αναπτυξιακών κοινοπραξιών ή άλλων πρόσφορων σχημάτων, μπορούν να αποτελέσουν πηγή εσόδων και βάση για τη χρηματοδότηση της οικονομίας. Σε αυτή την κατεύθυνση είναι στρατηγικής σημασίας η εκπόνηση εθνικής στρατηγικής για την αξιοποίηση του φυσικού και ορυκτού πλούτου με όρους δημόσιου συμφέροντος, η ενίσχυση του ρόλου του Δημοσίου στα ΕΛΠΕ και τη ΔΕΠΑ, καθώς και η αναβάθμιση του ΙΓΜΕ, σε αντιδιαστολή με τη σημερινή απαξίωσή του”.
Τέλος, να θυμίσουμε τις πολυάριθμες παρεμβάσεις των βουλευτών και της Κοινοβουλευτικής ομάδας συνολικά του ΣΥΡΙΖΑ για το ΙΓΜΕ.
Τι σχέση έχουν όλες οι παραπάνω διακηρύξεις και δεσμεύσεις με την σημερινή κατάσταση του ΙΓΜΕ; Φυσικά καμία!
Προειδοποιούμε ότι εάν συνεχίσει ο υπουργός κ. Σταθάκης αυτήν την τακτική θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ ο νεκροθάφτης του ΙΓΜΕ.
Η ΛΑ.Ε τονίζει ότι πρέπει να σταματήσει σήμερα η αδιαφορία της κυβέρνησης η οποία οδηγεί στη διάλυση του ΙΓΜΕ. Να άρει ο Υπουργός την αποδοχή της παραίτησης του ΔΣ ΙΓΜΕ, να δρομολογήσει άμεσα λύση στο πρόβλημα του χρέους των αποζημιώσεων αποχώρησης και να προχωρήσει στη συνέχεια σε αναλυτικό διάλογο με τη διοίκηση αυτή για ένα προς ένα τα άλλα σημαντικά προβλήματα, με θετική πολιτική βούληση και καλή προαίρεση.
Η απόφαση του κ. Σταθάκη απέναντι στο ΙΓΜΕ που είναι ως σήμερα αρνητική, αν προχωρήσει και στην τελευταία πράξη του δράματος με την αποδοχή της παραίτησης και δεν κάνει ενέργειες που μπορούν να την αποτρέψουν, θα είναι εγκληματική. Αν τόσο καιρό το ΙΓΜΕ ήταν σε κρίση, σήμερα το να οδηγηθεί στην πλήρη παραλυσία θα είναι και ο ενταφιασμός του ΙΓΜΕ. Ας επικρατήσει λοιπόν έστω την τελευταία στιγμή, υπευθυνότητα για τη σωτηρία και αναβάθμιση του ΙΓΜΕ. Η κυβέρνηση οφείλει να καταλάβει ότι το ΙΓΜΕ δεν ανήκει σε κανέναν υπουργό και πρωθυπουργό. Ανήκει στους εργαζόμενους και κυρίως ανήκει στον λαό και στον τόπο.
Οφείλουμε να επαινέσουμε το συνδικάτο τους επιστήμονες και συνολικά τους εργαζόμενους του ΙΓΜΕ που και με τους μακρόχρονους αγώνες τους αλλά και με τις επεξεργασμένες προτάσεις τους καταφέρνουν να δίνουν πνοή στο ΙΓΜΕ σε όφελος όλης της κοινωνία και δηλώνουμε πως θα είμαστε παρόντες στους αγώνες τους για τι καλό του τόπου.
Η ΛΑ.Ε θα κάνει ότι είναι δυνατό για τη σωτήρια και αναβάθμιση του ΙΓΜΕ. Δυστυχώς όμως όσο συνεχίζονται οι μνημονιακές πολιτικές αυτό δεν μπορεί να γίνει, γι ‘αυτό επιβάλλεται να υπάρξει το πιο πλατύ κοινωνικό μέτωπο ώστε να ανατραπούν οι μνημονιακές πολιτικές και να προχωρήσει η χώρα σε ένα προοδευτικό-ριζοσπαστικό πρόγραμμμα ανασυγκρότησης και ανάπτυξης προς όφελος των εργαζομένων και του λαού.
-
Με αναβάθμιση των δημόσιων ινστιτούτων και οργανισμών
-
Με σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων και ανάκτηση του δημόσιου χαρακτήρα και ανασυγκρότηση των δημόσιων επιχειρήσεων
-
Με στάση πληρωμών και διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του δημοσίου χρέους
-
Με εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση των τραπεζών
-
Με έξοδο από την Ευρωζώνη και ρήξη με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της Ε.Ε.
Μόνο ένα τέτοιο πρόγραμμα μπορεί να εγγυηθεί ένα θετικό μέλλον και για το ΙΓΜΕ.