Θρασύτατος εμφανίστηκε ο γ.γ. του ΝΑΤΟ Γ. Στόλτενμπεργκ, στη σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών (27/4), γενικώς αυξάνοντας την ένταση με τη Ρωσία και ειδικώς όσον αφορά τα Βαλκάνια. Υποστήριξε ότι το ΝΑΤΟ «βοήθησε να τερματιστούν δύο πόλεμοι στη Βαλκανική», τη δεκαετία του 1990, στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη και στη Γιουγκοσλαβία, και ότι η «συμμαχία εργάζεται για την αποφυγή κλιμάκωσης των εντάσεων» στην περιοχή. Το ότι μπορεί ανερυθρίαστα να εκστομίζει τέτοια ψεύδη οφείλεται στη συνενοχή τόσο των κυρίαρχων ελίτ –και αρκετών που μοστράρουν ως «αριστεροί»– όσο και των ΜΜΕ σε αυτά τα εγκλήματα πολέμου. Όλοι γνωρίζουν, βεβαίως, ότι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ διαμέλισαν τη Γιουγκοσλαβία, ρίχνοντας λάδι στη φωτιά των εθνικισμών, ότι βομβάρδισαν τη Σερβία, ότι βοήθησαν όλες τις τζιχαντιστικές ομάδες που συνέρρευσαν στην περιοχή [για να μη μιλήσουμε για το εμπόριο σαρκός, ναρκωτικών, ανθρώπινων οργάνων που ήταν το απαραίτητο συνοδευτικό όλων αυτών των επιχειρήσεων και με το οποίο πλούτισαν πολλά στελέχη ΜΚΟ, «απελευθερωτικών στρατών» και όχι μόνο]. Η κοινωνική διάλυση και η εγκατάσταση εξαρτημένων τοπικών ελίτ που επέφεραν οι πόλεμοι της δεκαετίας του 1990 αποτελούν πρόσφορο έδαφος για να παίξει η Δύση το παιχνίδι «αντιπαράθεση με τη Ρωσία» και στα Βαλκάνια. Στην Ελλάδα, η κυβέρνηση Τσίπρα ακολουθεί πιστά τους νατοϊκούς σχεδιασμούς, με τους λαλίστατους κατά τα άλλα υπουργούς Άμυνας και Εξωτερικών να έχουν καταπιεί τη γλώσσα τους μπροστά στον Στόλτενμπεργκ, παρόλο που έχουν επίγνωση πού οδηγείται η κατάσταση.
Το παρακάτω άρθρο του στρατιωτικού αναλυτή Αρκάντι Σαβίτσκι περιγράφει, αντλώντας από πηγές του αμερικανικού και ευρωπαϊκού κατεστημένου, πώς βλέπει η Δύση τα Βαλκάνια και ποιο ι σχεδιασμοί εκτυλίσσονται.
Στις 15 Απριλίου, ο Μίλο Τζουγκάνοβιτς κέρδισε τις προεδρικές εκλογές στο Μαυροβούνιο υποσχόμενος ότι θα συνεχίσει τη φιλοδυτική πολιτική, αψηφώντας τη Ρωσία. Το Μαυροβούνιο έχει ενταχθεί στο ΝΑΤΟ (2017) και το επόμενο βήμα του Τζουγκάνοβιτς είναι η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το εκλογικό αποτέλεσμα θεωρείται βήμα προς τη μείωση της επιρροής της Ρωσίας στα Βαλκάνια. Παρά τις φιλοδυτικές του προκαταλήψεις, ο πρόεδρος έδωσε έμφαση, στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, στην επιθυμία του για «ομαλές σχέσεις με τη Ρωσία». Τα δυτικά ΜΜΕ αγνόησαν ως επί το πλείστον το ότι μόνο 46 από τους 81 βουλευτές ψήφισαν πέρσι τη συμφωνία για την ένταξη στο ΝΑΤΟ [κάτι που προφανώς δεν μπορεί να αγνοήσει ο πρόεδρος].
Τα Βαλκάνια θεωρούνται περιοχή δοκιμασίας του νέου ψυχρού πολέμου με τη Μόσχα [όπως υπογραμμίζουν οι «NewYorkTimes», 10/4/2018, “InaNewColdWarWithRussia, BalkansBecomeaTestingGround”]. Η Δύση επιχειρεί να αυξήσει την επιρροή της και να μειώσει την παρουσία της Ρωσίας. Σ’ αυτό ακριβώς καλεί η στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης που υιοθετήθηκε τον περασμένο Φεβρουάριο, [https://ec.europa.eu/commission/publications/eu-western-balkans-strategy-credible-enlargement-perspective_en] δίνοντας έμφαση στο ότι τα Δυτικά Βαλκάνια περιβάλλονται γεωγραφικά από μέλη της.
Στην προώθηση της πολιτικής της Δύσης χρησιμοποιείται ο «αλβανικός παράγοντας». Οι δραστηριότητες των αυτονομιστών του Κοσόβου, συμπεριλαμβανομένης της βίας μεταξύ εθνοτήτων στην ΠΓΔΜ, και οι Αλβανοί στην Κοιλάδα Πρέτσεβο της Σερβίας που ζητούν την ένωση με την Αλβανία και το Κόσοβο αποτελούν κρίκους της ίδιας αλυσίδας. Η ιδέα της «Μεγάλης Αλβανίας» δεν έχει σβήσει και η Αλβανία είναι μέλος του ΝΑΤΟ.
Η πίεση που ασκείται είναι αρκετή ώστε η Σερβία να κάνει παραχωρήσεις σε σχέση με το Κόσοβο, αν και μόνο το 26% των Σέρβων θεωρεί ότι είναι θετική για τη χώρα η ένταξη στην ΕΕ. Ως αντάλλαγμα για την πιθανή ένταξη θα απαιτηθούν [οι γνωστές] «μεταρρυθμίσεις». Από την οπτική γωνία της Δύσης, οι καλές σχέσεις με τη Μόσχα θα ήταν εμπόδιο, αλλά η Σερβία συνεχίζει να ακολουθεί πολιτική ουδετερότητας και διατηρεί δεσμούς με τον ιστορικό της σύμμαχο.
Το 80% του φυσικού αερίου που χρησιμοποιεί η Σερβία έρχεται από τη Ρωσία, μια σύνδεση με τη μεγάλη αγορά των 180 εκατομμυρίων της Ευρασιατικής Οικονομικής Ένωσης. Η Σερβία παίρνει επίσης στρατιωτική βοήθεια από τη Ρωσία, συμπεριλαμβανομένων μαχητικών MiG-29. Το 2015, η Ρωσία απέτρεψε την καταδίκη της Σερβίας στο Σ.Α. του ΟΗΕ για γενοκτονία στη Σρεμπρένιτσα. * Σύμφωνα με δημοσκόπηση του σερβικού ερευνητικού κέντρουDemostat, το 2017, το 41% των Σέρβων θεωρεί πιο φιλική χώρα τη Ρωσία. Οι Σέρβοι γνωρίζουν τη στήριξη της Ρωσίας στο θέμα του Κοσόβου, οι ηγέτες των δύο χωρών συναντιούνται τακτικά και , σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, η Ρωσία δεν προσπαθεί να ασκήσει πίεση στη Σερβία.
Εν τω μεταξύ, η Κροατία, η Σλοβενία, η Αλβανία και το Μαυροβούνιο έχουν ήδη ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Η Κροατία και η Σλοβενία έχουν ενταχθεί και στην ΕΕ. Η ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ θα εξεταστεί στη σύνοδο κορυφής του οργανισμού τον Ιούλιο […] Το ΝΑΤΟ έχει αποσπάσει ουσιαστικά το Κόσοβο από τη Σερβία. Η ΠΓΔΜ ενδέχεται να χάσει κι αυτή ορισμένες περιοχές, στα βορειοδυτικά της χώρας, όπου κυριαρχεί ο αλβανικός πληθυσμός. Στόχος της είναι επίσης η ένταξη στην ΕΕ. Η Ρωσία αποτελεί έναν από τους πιο βασικούς εμπορικούς εταίρους της ΠΓΔΜ, και εάν η χώρα ενταχθεί στην ΕΕ θα πρέπει να εφαρμόσει κυρώσεις εις βάρος της Ρωσίας που θα ζημιώσουν την οικονομία της.
Η ένταξη της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης στο ΝΑΤΟ είναι επίσης στην ατζέντα, αλλά υπάρχει ένα εμπόδιο – η εναντίωση των Σερβοβόσνιων. Η αντίθεσή τους ερμηνεύεται ως αποτέλεσμα της «επιρροής της Ρωσίας», ένας λόγος που τον θυμούνται παντού και πάντα όταν κάτι δεν πάει καλά.
Όμως, οι δύο αυτές χώρες απέχουν κατά πολύ από οποιαδήποτε «κριτήρια» ένταξης, αυτή η αρχή, όμως, ξεχνιέται. Όλοι οι κανόνες έχουν εξαιρέσεις, αλλά η επέκταση της συμμαχίας προς χάριν της αντιπαράθεσης με τη Ρωσία μάλλον δεν είναι πολύ καλή ιδέα, την καθιστά πιο αδύναμη, ένα αμάλγαμα κρατών που έχουν ελάχιστα κοινά και συμβάλλουν πολύ διαφορετικά. Η συμμαχία θα έχει περισσότερες χώρες που δεν θα μπορούν να αντέξουν τις στρατιωτικές δαπάνες και ορισμένα κράτη θα πληρώνουν περισσότερα.
Οι δυτικές προσπάθειες να μειωθεί η «εξάρτηση» της περιοχής από τη ρωσική ενέργεια αποτελούν επίσης μέρος της πολιτικής «αποκλεισμού της Ρωσίας». Η ολοκλήρωση του αγωγού της Αδριατικής (TAP) [που θα μεταφέρει αζέρικο φυσικό αέριο από κοίτασμα που κυρίως εκμεταλλεύεται η BritishPetroleum μαζί με τρεις τέσσερις ακόμη δυτικούς ομίλους]και το σχέδιο να κατασκευαστεί πλωτό τερματικό υγροποιημένου φυσικού αερίου στο κροατικό νησί Krkστηρίζουν αυτούς τους πολιτικούς σκοπούς. Το σχέδιο Krk πρόκειται να περιλάβει τη Σλοβενία, την Ουγγαρία, τη Βοσνία και τη Σερβία. Ο TAP θα εκτείνεται από την Κασπία μέχρι την Αλβανία και προς βορράν, προς άλλες Βαλκανικές χώρες και την Ιταλία. Αγωγοί διασύνδεσης μεταξύ Βουλγαρίας και Σερβίας θα βοηθούν στην επιτυχία των πολιτικών στόχων της Δύσης.
Από την άλλη, η ΠΓΔΜ θα μπορούσε να αποκομίσει μεγάλα έσοδα εάν επεκτεινόταν ο [ρωσικός] αγωγός TurkishStream, όπως σχεδιάζεται. Η χώρα αυτή αποτελεί την καλύτερη διαδρομή, καθώς ο δρόμος μεταφοράς μέσω του ποταμού Αξιού (Βαρδάρη) συνδέει την Κεντρική Ευρώπη με το Αιγαίο. Ο αγωγός θα διασχίζει την Ελλάδα, την ΠΓΔΜ, τη Σερβία και την Ουγγαρία και θα φτάνει στην Κεντρική Ευρώπη. Όσες χώρες γίνουν μέλη του ΝΑΤΟ και της ΕΕ το τίμημα θα είναι να ξεχάσουν αυτές τις προσοδοφόρες προοπτικές και να πληρώνουν υψηλότερο κόστος για την αγορά αμερικανικού σχιστολιθικού αερίου [αυτοί οι ενταξιακοί όροι τίθενται από τους οργανισμούς αυτούς].
Πρόσφατα, στις ΗΠΑ, έχουν δυναμώσει οι φωνές που ζητούν να δοθεί μεγαλύτερη προσοχή στα Βαλκάνια [π.χ. “WashingtonPost: “Don’tWaitfortheWesternBalkanstoBlowUpAgain. The U.S. and the E.U. Must Act” 12 April 2018 FOCUS News Agency]. ** Το Ατλαντικό Συμβούλιο, μια «δεξαμενή σκέψης» που ασκεί μεγάλη επιρροή, ζητά μόνιμη στρατιωτική παρουσία στην περιοχή [βλ. “Balkans Forward. A New US Strategy for the Region” http://www.atlanticcouncil.org/images/Balkans_Forward_web_1128.pdf]. Αυτό που θέλει το Ατλαντικό Συμβούλιο είναι να γίνει το στρατόπεδο Bondsteel στο Κόσοβο «η μεγαλύτερη μόνιμη στρατιωτική βάση στη νοτιοανατολική Ευρώπη». Το σχέδιο περιλαμβάνει την κατασκευή αεροδιαδρόμου για μεγάλα αεροσκάφη. «Το Βελιγράδι μπορεί και θα πρέπει να γίνει στενότερος εταίρος στην περιοχή, αλλά αυτό μπορεί να συμβεί μόνο αν αρχίσει να απομακρύνεται ουσιαστικά από τη Ρωσία», λένε οι ειδικοί του Ατλαντικού Συμβουλίου στην παραπάνω αναφορά που δημοσιεύτηκε στα τέλη του 2017. Αμέσως μετά ακολούθησε μια άλλη «δεξαμενή σκέψης», το HeritageFoundation με το κείμενο «Τα Βαλκάνια θα γίνουν το επόμενο, εξ αποστάσεως πεδίο μάχης Αμερικής και Ρωσίας» [http://www.heritage.org/Europe/commentary/the-balkans-will-be-america-and-russias-next-virtual-battlefield], στο οποίο διατύπωνε κατευθυντήριες για το πώς η αμερικανική πολιτική μπορεί να εκδιώξει τη Ρωσία από την περιοχή των Βαλκανίων και να κυριαρχήσει σ’ αυτήν.
Το Κογκρέσο ζητά επίσης από το υπουργείο Άμυνας να ετοιμάσει μια έκθεση για τη «συνεργασία κάθε μιας, ξεχωριστά, χώρας των Δυτικών Βαλκανίων με τη Ρωσική Ομοσπονδία». Ο στρατηγός Κέρτις Σκαπαρότι, ανώτατος διοικητής των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, είπε στο Κογκρέσο ότι η «Ρωσία εργάζεται στα Βαλκάνια και εμείς ευγενικά αποστρέφουμε το βλέμμα μας από την περιοχή». Τον περασμένο μήνα, ο στρατηγός κατηγορήθηκε από τη Σερβία ότι παρεμβαίνει στις εσωτερικές υποθέσεις της, όταν προειδοποίησε το Βελιγράδι να μην αναπτύξει τη συνεργασία του με τη Μόσχα. Ειδικοί που εργάζονται σε ευρωπαϊκές «δεξαμενές σκέψης» ζητούν την επεξεργασία μέτρων αντιπαράθεσης με τη Ρωσία στα Βαλκάνια [βλ. Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων, http://www.ecfr.eu/page/-/ECFR255_do_the_western_balkans_face_a_coming_russian_storm_.pdf].
Τα Βαλκάνια μετατρέπονται σε ένα πεδίο γεωπολιτικού παιχνιδιού που θα βλάψει τις χώρες της περιοχής. Δελεάζονται να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, ρισκάροντας να γίνουν πιόνια των μεγάλων δυνάμεων.
Πηγή: https://www.strategic-culture.org/news/2018/04/17/balkan-countries-viewed-pawns-wests-russia-containment-game.html
*Μια στάση που δικαιώθηκε. Το 2016, το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης απάλλαξε – μετά θάνατο – τον Σ. Μιλόσεβιτς από την κατηγορία για την υποτιθέμενη συνενοχή του Βελιγραδίου στη σφαγή 8.000 Βοσνίων μουσουλμάνων στη Σρεμπρένιτσα, τον Ιούλιο του 1995. Η είδηση αυτή πέρασε στα ψιλά. Ουδείς από τους τότε λάβρους κατήγορους όχι μόνο των Σέρβων, αλλά και εκείνων που στο εσωτερικό της Ελλάδας αμφισβητούσαν όσα έλεγαν οι νατοϊκοί περί της σφαγής, απολογήθηκε για τα ψεύδη που υπερασπιζόταν. «Και συ πρόστυχη πένα και ψοφίμι, του βούρκου λιβανίζετε την μπόχα», έλεγε ο Βάρναλης, όπως εύστοχα παρατηρεί ο Ν. Μπογιόπουλος (https://www.thepressproject.gr/article/100216/Legotan-Milosebits-ton-thumaste). (Σ.τ.μ.)
**Το εντυπωσιακό σ’ αυτό το άρθρο, που το υπογράφει πρώην διοικητής του ΝΑΤΟ, oαπ. στρατηγός Γουέσλι Κλαρκ, είναι ότι κατονομάζει ως «ξένες δυνάμεις» που μπορεί να παρέμβουν στα Δυτικά Βαλκάνια τη «Ρωσία, την Κίνα και την Τουρκία», αλλά όχι, βεβαίως, τις ΗΠΑ και την ΕΕ, τις οποίες, αντιθέτως, καλεί να παρέμβουν άμεσα, όπως φανερώνει και ο τίτλος του άρθρου. Ως γνωστόν, ΗΠΑ και ΕΕ έχουν εκ Θεού το δικαίωμα, όπως και εξ ορισμού είναι οι «καλοί» της ιστορίας… (Σ.τ.μ.)
*Μετάφραση: Αριάδνη Αλαβάνου.
**Πηγή: sxedio-b.gr.
