Η Merkel στη θέση μιας νέας “αυτοκράτειρας” με την κυβέρνηση Macron ως κυβέρνηση ενός σύγχρονου Vichy, προωθεί αδίστακτα μια ολοκληρωτική Γερμανική ευρωζωνική ενοποίηση, στην ουσία ένα Δ’ οικονομικό Ράϊχ.
Λίγες ημέρες μετά τις βουλευτικές εκλογές της Γαλλίας και με την προεκλογική εκστρατεία στη Γερμανία να βρίσκεται στην τελική ευθεία, όλοι συζητούν για το πώς θα είναι η επόμενη ημέρα στην Ευρωζώνη και εάν ύστερα από αρκετά χρόνια γερμανικής ηγεμονίας μπορούμε και πάλι να μιλάμε για έναν πιο ισορροπημένο γαλλο-γερμανικό άξονα.
Χθες η Γερμανίδα καγκελάριος, Άγκελα Μέρκελ, έτεινε χείρα “συνεργασίας” στον νέο Γάλλο πρόεδρο, Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος λειτουργεί ως λαγός της, δηλώνοντας ανοιχτή σε προτάσεις που βρίσκονται στο επίκεντρο του “οράματός” του για το μέλλον της νομισματικής ένωσης, όπως ο ενιαίος προϋπολογισμός και ο κοινός ΥΠΟΙΚ. Το Βερολίνο εξακολουθεί βέβαια να απέχει πολύ από την αποδοχή λύσεων όπως οι δημοσιονομικές μεταβιβάσεις ή η έκδοση κοινών ευρωομολόγων, αλλά φαίνεται διατεθειμένο να κάνει βήματα που θα μπορούσαν να συμβάλουν στη βαθύτερη ενοποίηση, τα οποία, όμως, θα διευρύνουν τις υπάρχουσες ανισορροπίες και ανισότητες.
Δεν είναι τυχαίο ότι από το βήμα ημερίδας του Συνδέσμου Γερμανικών Βιομηχανιών (BDI) στο Βερολίνο, η κα Μέρκελ δήλωσε ότι θα μπορούσε να φανταστεί μια κοινή οικονομική διακυβέρνηση και προϋπολογισμό για τις χώρες που μοιράζονται το ευρώ, αν και πάντα υπό προϋποθέσεις. «Μπορεί κανείς να εξετάσει βεβαίως την ιδέα ενός κοινού υπουργού Οικονομικών της Ευρωζώνης, εφόσον πληρούνται οι κατάλληλες προϋποθέσεις… Μπορεί κάλλιστα να σκεφτεί κανείς την περίπτωση ενός ευρω-υπολογισμού» είπε. Έσπευσε, ωστόσο, να ξεκαθαρίσει ότι σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να υπάρχει αμοιβαιοποίηση χρεών και ρίσκων ή μεταβιβάσεις κεφαλαίων.
Προφανώς ο νέος υπουργός Οικονομικών της Ευρωζώνης θα είναι Γερμανός ή γερμανικών προδιαγραφών και προσανατολισμών τύπου Σόϊμπλε.
Στο παρελθόν πρόταση για κοινό υπουργό Ευρωζώνης είχε καταθέσει και το ίδιο το Βερολίνο. Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, έως και το 2012 στήριζε την ιδέα ως «ένθερμος φεντεραλιστής», όπως δήλωνε, καθώς θεωρούσε ότι είναι καθοριστικής σημασίας για την πραγματική οικονομική και πολιτική ένωση. Την τελευταία διετία, ωστόσο, έκανε στροφή 180 μοιρών, εκτιμώντας ότι σε μία ένωση, στην οποία επικρατούν «τάσεις φυγής» ένα τέτοιο βήμα δεν θα βοηθούσε.
Μάλιστα όταν πριν από ένα μήνα ο Εμανουέλ Μακρόν είχε παρουσιάσει επισήμως την πρόταση για τον υπουργό Οικονομικών, ο κ. Σόιμπλε την είχε απορρίψει ως «μη ρεαλιστική». Θα έχει ενδιαφέρον λοιπόν να δούμε εάν τώρα οι δηλώσεις Μέρκελ βρίσκουν σύμφωνο τον υπουργό Οικονομικών. Αυτό θα διαφανεί από τον οδικό χάρτη μεταρρυθμίσεων για την Ευρωζώνη, που ετοιμάζονται να παρουσιάσουν το προσεχές διάστημα Βερολίνο και Παρίσι.
Θετικά αντιμετωπίζουν τις προτάσεις Μακρόν, εν τω μεταξύ, όπως αναμενόταν, και οι γερμανικές βιομηχανίες (!). Ο πρόεδρος του συνδέσμου BDI, Ντίτερ Κεμπφ, υπογράμμισε πως για να θωρακιστεί από νέες κρίσεις και να παραμείνει βιώσιμη η Ευρωζώνη έχει άμεση ανάγκη από μεταρρυθμίσεις και νέα εργαλεία, μεταξύ των οποίων θα μπορούσαν, όπως είπε, να περιλαμβάνονται ένας κοινός προϋπολογισμός, ένας υπουργός Οικονομικών για την Ευρωζώνη, αλλά και ένα Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο. «Αυτά τα βήματα θα πρέπει βέβαια να σχεδιαστούν ορθά», δηλαδή γερμανικά, προειδοποίησε, αν και απέφυγε να εξηγήσει πώς ακριβώς αντιλαμβάνεται ο ίδιος τον σωστό σχεδιασμό τους.
Κοινή στάση για κλίμα και ελεύθερο εμπόριο
Ακόμη ένα πεδίο στο οποίο Γερμανία και Γαλλία μπορούν να σταθούν ενωμένες είναι η προώθηση του ελεύθερου εμπορίου, έτσι λένε το εμπόριο υπέρ των πλουσίων, η απόρριψη των “κλειστών συνόρων” και του υπέρμετρου προστατευτισμού, με αυτόν τον τρόπο συνήθως, χαρακτηρίζουν το αίτημα για δίκαιο διεθνές εμπόριο, προς τα οποία υποτίθεται κινούνται οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής υπό τη διακυβέρνηση του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ. Και λέμε υποτίθεται, διότι ο Τραμπ επιδιώκει όχι δίκαιο εμπόριο και ισότιμη συνεργασία, αλλά εμπόριο και συνεργασία που θα αλλάζει τους όρους υπέρ του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και των κυρίαρχων οικονομικών κύκλων των ΗΠΑ.
«Οι ανοιχτές αγορές, το ελεύθερο, δίκαιο, βιώσιμο εμπόριο, από το οποίο θα ωφελούνται όλοι, θα είναι πρωταρχικός στόχος μας όσο θα έχουμε την προεδρία του G20» τόνισε ψευδέστατα η Γερμανίδα καγκελάριος, Άγκελα Μέρκελ, η οποία θα υποδεχθεί τους ηγέτες των χωρών του G20 στο Αμβούργο τον επόμενο μήνα. Η Γερμανίδα καγκελάριος αναγνώρισε την έντονη δυσφορία απέναντι στις «παρενέργειες» της “παγκοσμιοποίησης” και σημείωσε ότι πρόκειται για μία διαδικασία που δεν εστιάζει μόνο στο ελεύθερο εμπόριο, αλλά θα πρέπει να συνοδεύεται και από κοινούς κανόνες.
Δεν παρέλειψε δε να κάνει αναφορά και στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, εκφράζοντας εκ νέου την απογοήτευσή της για την απόφαση του Αμερικανού προέδρου, Ντόναλντ Τραμπ, να αποσύρει τη μεγαλύτερη οικονομία (και εκ των κορυφαίων ρυπαντών του πλανήτη) από τη συμφωνία του Παρισιού για την κλιματική αλλαγή και τον περιορισμό της εκπομπής ρύπων.
Υπενθυμίζεται ότι και ο Εμανουέλ Μακρόν είχε επικρίνει την αμερικανική στάση, διαμηνύοντας πως η συμφωνία του Παρισιού θα παραμείνει σε ισχύ. «Δεν υπάρχει σχέδιο Β, γιατί δεν υπάρχει πλανήτης Β» είχε πει χαρακτηριστικά ο Γάλλος πρόεδρος.
Κι όμως σε αυτόν τον πλανήτη Β οδηγεί τον κόσμο ο νέος αμερικανο-Γερμανογαλλικός ανταγωνισμός. Γι’ αυτό άλλωστε ο Στήβεν Χώκινγκς μας παρότρυνε να πάμε γρήγορα Άρη!