Στον Βόλο, στις 11 και 12 Νοεμβρίου, θα πραγματοποιηθεί το 3ο Συνέδριο ανάπτυξης με θέμα: “Σχεδιάζουμε τη Μαγνησία της επόμενης εικοσαετίας”. Σύμφωνα με τους διοργανωτές, στόχος του συνεδρίου είναι να διερευνήσει την προοπτική ανάπτυξης της Μαγνησίας για τα επόμενα 20 έτη, ενώ θα συζητηθούν καίρια ζητήματα που αφορούν στην εξέλιξη του τόπου ως παραγωγικό πρότυπο και στην ανάδειξή του ως οικονομική δύναμη στην Θεσσαλία. Σύμφωνα με την ίδια ανακοίνωση στο συνέδριο θα λάβουν μέρος οι υπουργοί Νίκος Παππάς (ψηφιακής πολιτικής, τηλεπικοινωνιών και ενημέρωσης), ο Χρήστος Σπίρτζης (υποδομών και μεταφορών), η υφυπουργός Κατερίνα Παπανάτσιου (οικονομικών), ο περιφερειάρχης Θεσσαλίας Κώστας Αγοραστός, ο γενικός γραμματέας ενημέρωσης και επικοινωνίας Λευτέρης Κρέτσος, ο βουλευτής Φθιώτιδας Χρήστος Σταϊκούρας, (πρώην υπουργός Οικονομικών – υπεύθυνος τομέα Οικονομικών “Νέας Δημοκρατίας”), η πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχάνων Θεσσαλίας και Κεντρικής Ελλάδος, η διευθύνουσα σύμβουλος βιομηχανίας αναψυκτικών ΕΨΑ Πένη Τσαούτου, ο Θρασύβουλος Σπυριδόπουλος, πρόεδρος οργανισμού λιμένος Βόλου.
Δεν γνωρίζω τίποτε περισσότερο για το περιεχόμενο και τις εισηγήσεις αυτού του συνεδρίου, ούτε ο γενικόλογος τίτλος της εκδήλωσης με διευκολύνει. Ούτως ή άλλως, θεωρώ την λέξη ανάπτυξη άνευ ουσιαστικού περιεχομένου, που περισσότερο απομακρύνει από την προσέγγιση και επίλυση κάποιων προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, παρά παρέχει μια ασφαλή βάση για απαντήσεις σε αυτά. Εικάζω ότι θα έχουμε “μια από τα ίδια”, δηλαδή μια από εκείνες τις μαζώξεις όπου διάφοροι “ειδήμονες” και πολιτικοί θα προσπαθήσουν να δώσουν απαντήσεις σε σύνθετα προβλήματα της κοινωνίας μας με το γνωστό περιορισμένο λεξιλόγιο των εκατό, εκατό πενήντα λέξεων: ανάκαμψη, ανάπτυξη, μεγέθυνση, επενδύσεις, καινοτομία, εκσυγχρονισμός – το γνωστό γλωσσάρι των “πλαστικών λέξεων” (Uwe Poerksen) μιας παγκόσμιας δικτατορικής γλώσσας.
Η διοργάνωση του συγκεκριμένου συνεδρίου συμπίπτει με την “επέτειο ενός διαζυγίου”: πριν ακριβώς δύο χρόνια η αμερικανική πολυεθνική Coca Cola έκλεισε και το εργοστάσιο του Βόλου, δημιουργώντας ακόμη περισσότερα προβλήματα στην χειμαζόμενη Μαγνησία. Συγκεκριμένα την Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2015, η τοπική εφημερίδα “Ταχυδρόμος” πληροφορούσε τους αναγνώστες της για την αποχώρηση της αμερικανικής πολυεθνικής με τον ακόλουθο κεντρικό τίτλο στο εξώφυλλό της: “Φεύγει η Coca Cola από το Βόλο”.
Και παρακάτω αναφέρει η εφημερίδα: “Τίτλοι τέλος για το εργοστάσιο της Coca Cola Τρία Έψιλον στο Βόλο. Μετά από 29 ολόκληρα χρόνια λειτουργίας το εργοστάσιο φεύγει από το Βόλο … Το πλήγμα για την τοπική οικονομία και την απασχόληση είναι πολύ μεγάλο καθώς η συγκεκριμένη βιομηχανία είχε έναν πολύ σημαντικό κύκλο εργασιών στην Μαγνησία”.
Στο ρεπορτάζ της η δημοσιογράφος Βάσω Κυριαζή, συμπεριέλαβε και δηλώσεις του προέδρου του τοπικού Εργατικού Κέντρου Θανάση Παπαδημόπουλου για το κλείσιμο του εργοστασίου, ο οποίος μίλησε “για βαρύ πλήγμα της απασχόλησης και της τοπικής οικονομίας” και επέκρινε τον “τρόπο με τον οποίο η εταιρεία επέλεξε να παρουσιάσει την αποχώρησή της από το Βόλο ως επένδυση” χαρακτηρίζοντας αυτόν ως “προκλητικό”.
Στην τοπική κοινωνία της Μαγνησίας είναι γνωστός ο τρόπος με τον οποίο αναγκάσθηκαν οι εργαζόμενοι να εγκαταλείψουν τις δουλειές τους, είτε αποχωρώντας από την εργασία τους, είτε εξαναγκαζόμενοι να μετακομίσουν με τις οικογένειές τους στο Σχηματάρι της Βοιωτίας. Κάποια στιγμή θα αναφερθώ και στη “γενναιοδωρία” της αμερικανικής πολυεθνικής και τις μεθόδους που μετέρχεται για να ξεφορτωθεί τους εργαζόμενους. Στο παρόν άρθρο θέλω να κοινοποιήσω μια άλλη πτυχή αυτής της θλιβερής ιστορίας του “λουκέτου” στο εργοστάσιο της Coca Cola του Βόλου (είχαν προηγηθεί τα “λουκέτα” στην Κέρκυρα, το Μεσολόγγι, την Αθήνα, τη Ρόδο, την Πάτρα και την Θεσσαλονίκη).
Μια από τις κινήσεις που έκαναν οι συνδικαλιστικοί φορείς των εργαζομένων ήταν να προκαλέσουν τριμερή συνάντηση με τον υπουργό Εργασίας στην Αθήνα. Στην συνάντηση η αμερικανική πολυεθνική έστειλε δύο χαμηλόβαθμα στελέχη της, χωρίς καμία δικαιοδοσία να διαπραγματευτούν οτιδήποτε και τα οποία απλώς μετέφεραν την άποψη της εταιρίας ότι το εργοστάσιο έκλεισε οριστικώς και αμετακλήτως. Στην τριμερή εκτός από τους εκπροσώπους του εργατικού σωματείου του χώρου και της Ομοσπονδίας του κλάδου, παρευρέθη και ο περιφερειάρχης Θεσσαλίας Κώστας Αγοραστός, ο οποίος κάποια στιγμή εξοργίστηκε και απείλησε ότι θα επιστρέψει στο Βόλο και θα προτρέψει τους καταστηματάρχες να βγάλουν τα ψυγεία της Coca Cola στην παραλία της πόλης και άλλα παρόμοια ηχηρά και απειλητικά… Η συνάντηση δεν είχε κανένα αποτέλεσμα και το εργοστάσιο στο Βόλο έκλεισε.
Αλλά το σύστημα Coca Cola ως συνεπής αποικιοκράτης δεν αφήνει τίποτε στον αέρα στην ελεγχόμενη από αυτό επικράτεια της αποικίας κατανάλωσης, που ακούει στο όνομα Ελλάδα.. Έτσι, για το φόβο των Ιουδαίων, την επόμενη χρονιά, προσέδεσε την περιφέρεια Θεσσαλίας και τον οξύθυμο περιφερειάρχη της σε ένα αναπτυξιακό πρόγραμμα διεθνούς τουριστικής προβολής της συγκεκριμένης περιφέρειας, το οποίο χρηματοδοτεί η ίδια. Έτσι δεν υπάρχει πλέον κανένας φόβος να αντιδράσει στο μέλλον ο οξύθυμος περιφερειάρχης Θεσσαλίας και να απειλήσει τα συμφέροντα της Coca Cola!
Αυτά ως προς τις πρακτικές της αμερικανικής πολυεθνικής Coca Cola και τη στάση της απέναντι στη Μαγνησία. Σημειώνω ότι στην ευρύτερη Θεσσαλία δραστηριοποιούνται τρεις σημαντικές επιχειρήσεις του κλάδου των αναψυκτικών και των χυμών ανταγωνιστικές προς την Coca Cola και επίσης ότι η αμερικανική πολυεθνική μετέρχεται πλείστα όσα μέσα για να καθηλώσει την ανάπτυξή τους. Στο Βόλο είναι η ΕΨΑ, με τα πασίγνωστα για την υψηλή ποιότητά τους αναψυκτικά, στα Τρίκαλα η επιχείρηση των αναψυκτικών “Κλιάφα”, γνωστή, πέραν της ποιότητας των προϊόντων της, και για τη θετική παρουσία της στην πολιτιστική ζωή της πόλης, ενώ στην Λάρισα παράγονται και συσκευάζονται οι γνωστοί και ανταγωνιστικοί προς την Amita και το Frulite (παραγωγή στη Ρουμανία) της Coca Cola χυμοί Viva.
Δεν κακίζω τον περιφερειάρχη Θεσσαλίας Κώστα Αγοραστό, γιατί παρόμοια στάση τηρεί και ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης απέναντι στην Coca Cola: απλώς θέλω να υπογραμμίσω ότι η περιφέρεια Θεσσαλίας, όπως και ο δήμος Θεσσαλονίκης, δε θα έβλεπαν ούτε ένα ευρώ από την Coca Cola, αν δεν υπήρχαν οι απεργοί του εργοστασίου της Θεσσαλονίκης και το Κίνημα “Ούτε γουλιά Coca Cola”.
Από την άλλη οι καταναλωτές στην Θεσσαλία και ειδικώς στο Βόλο αν θέλουν να επιστρέψουν οι θέσεις εργασίας στην πόλη τους ή να δημιουργηθούν νέες έχουν διαθέσιμη την πιο άμεση και πρόσφορη λύση: μποϊκοτάζ στα προϊόντα της αμερικανικής πολυεθνικής και στήριξη των αναψυκτικών και χυμών, ελληνικών εταιριών και δη τοπικών, θεσσαλικών.
“Ούτε γουλιά Coca Cola, Amita, Fanta, Sprite, νερό ΑΥΡΑ” στην Θεσσαλία και σε όλη την Ελλάδα για να δει προκοπή ο τόπος.
Ο Όμηρος Ταχμαζίδης είναι μέλος του Ε.Γ. της “Σοσιαλιστικής Προοπτικής”
