Επιτέλους, ήρθε η κανονικότητα στην Ελλάδα. Κι αυτό δεν είναι πολιτικό σχόλιο ή αιχμή σε κάποιο κόμμα.
Η χώρα γίνεται πια κανονική και ασχολείται με ελάσσονα θέματα που όμως έχουν το γούστο τους.
Όλες τις προηγούμενες ημέρες οι Ελληνες έχουν την πολυτέλεια να σχολιάζουν τον στολισμό της Αθήνας για τα Χριστούγεννα.
«Είναι χάλια το μπλε, βάλτε κόκκινο», λέει ο ένας. «Δεν καταλαβαίνετε από τέχνη, όλο αγγελάκια θέλετε», λέει ο άλλος.
Ένας τρίτος βλέπει το… διαβολικό 666 στον φωτισμό της Βασιλίσσης Σοφίας και ο επόμενος τα Atari των παιδικών μας χρόνων στον φωτισμό της Πανεπιστημίου.
Και η ζωή στο διαδίκτυο (κι όχι μόνο) περνά όμορφα με το αν τελικά ο χριστουγεννιάτικος φωτισμός είναι ο προσήκων για την χριστιανική Ελλάδα.
Ή αν τελικά έχουν δίκιο αυτοί που θέλουν να μας… ξεβλαχέψουν ή οι βλάχοι που θεωρούν αηδία τον μοντερνισμό με τον οποίο «ντύνονται» τα φετινά Χριστούγεννα.
Δεν είναι κακή μια τέτοια συζήτηση. Πόσα χρόνια άλλωστε χρειάστηκαν για να σηκώσουν οι Έλληνες το κεφάλι προς τα πάνω και να δουν τα λαμπιόνια της Αθήνας;
Κι όχι σκοτεινούς δρόμους, καμένα αυτοκίνητα, διαλυμένα μαγαζιά, μια μουντή πρωτεύουσα που δε μοιάζει με καμιά ευρωπαϊκή πόλη.
Είναι κι αυτό μια κατάκτηση…
Αλλά έχει όντως η Ελλάδα την πολυτέλεια να ασχολείται με τα λαμπάκια;
Έχει βρει ο ελληνικός λαός την κοινωνική συνοχή που του λείπει;
Υπάρχει εθνική ομοψυχία για να αντιμετωπιστούν τα μείζονα οικονομικά ή εθνικά θέματα;
Βγήκαμε από την κρίση, καλυτέρευσε η ζωή μας, αυξήθηκαν τα εισοδήματά μας, επέστρεψαν τα παιδιά μας από το εξωτερικό;
Έγιναν όλα αυτά που συνέθεσαν μια χώρα σε οικονομική παράλυση εδώ και μια δεκαετία ώστε να μπορούμε να τρώμε άπειρο χρόνο (και νεύρα) για να πλακωνόμαστε για τα λαμπάκια της Βασιλίσσης Σοφίας;
Και καλά, ας πούμε ότι η χώρα έχει γίνει οικονομικός παράδεισος. Με τα υπόλοιπα τι γίνεται;
Σε μια από τις κρισιμότερες εθνικές περιόδους, με τις προκλήσεις να είναι τεράστιες, με τις απειλές των γειτόνων να πληθαίνουν, εμείς τρωγόμαστε για τον φωτισμό;
Γεωπολιτικές ανατροπές συντελούνται, η χώρα κινδυνεύει να απωλέσει κυριαρχικά δικαιώματα δεκαετιών, ο Ερντογάν έχει φτάσει τον τσαμπουκά του σε ύψιστο επίπεδο.
Και στην Ελλάδα αντί να ασχολούμαστε με το πώς δε θα πάθουμε τεράστια ζημιά ή τουλάχιστον πώς θα την περιορίσουμε, σπαταλάμε κεφάλαιο στον χριστουγεννιάτικο στολισμό.
Είναι να απορεί κανείς με το πώς τα ήσσονα θέματα παίρνουν διαστάσεις και αυτά για τα οποία πρέπει να γίνουμε μια γροθιά ή και να τσακωθούμε αρκεί να βρεθεί μια λύση, να είναι τελευταία στη λίστα του ενδιαφέροντός μας.
Όμως, όχι. Ούτε η χώρα, ούτε οι πολίτες της έχουν χρόνο για χάσιμο.
Μπορεί να κάνουμε την πλάκα μας, όχι όμως να γινόμαστε «Τούρκοι» σε κάθε τι στραβό απλά μεγεθύνεται στον κόσμο του facebook και του twitter.
Η χώρα βρίσκεται σε κίνδυνο, και δεν εννοούμε απλά τις τουρκικές προκλήσεις και τους φόβους για ένα πολύ κοντινό μέλλον που δε θα μας αρέσει.
Εννοούμε ότι η ελληνική κοινωνία δεν έχει αναπτύξει αυτή τη συνεκτικότητα, αυτό το δέσιμο που πρέπει να έχει ένας λαός για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα.
Οικονομικά, εθνικά, κοινωνικά, υπαρξιακά.
Ας μη σπαταλάμε λοιπόν χρόνο γιατί όπως έλεγε η Σιμών ντε Μπωβουάρ: «Τους αρέσει να σκοτώνουν τον χρόνο τους περιμένοντας τον χρόνο να τους σκοτώσει.».
