Οι Πρόεδροι από τον Trump, έως τον Obama και εσχάτως τον Biden, υιοθέτησαν αν και με διαφορετικό βαθμό… αδεξιότητας… βυθίζοντας το άστρο της Αμερικής στον κόσμο.
Μια πολύχρονη, φιλόδοξη, αντιφατική και δαπανηρή εποχή της αμερικανικής ιστορίας, πλησιάζει στο τέλος της.
Αυτό που ξεκίνησε με τις κατακτήσεις της Χαβάης και των Φιλιππίνων πριν από περισσότερα από 120 χρόνια, και αργότερα παρήγαγε την πιο ισχυρή αυτοκρατορία της ιστορίας, έχει γίνει πλέον παραλογισμός ως προς το μέγεθός της, υπερβολική ως προς το κόστος της διεθνούς παρουσίας της και ασήμαντη από πλευράς στόχων.
Σε μια εποχή που η αμερικανική κοινωνία είναι διχασμένη σε χιλιάδες άλλα ζητήματα – από τον έλεγχο των όπλων και την υγειονομική περίθαλψη έως την ευημερία και τις αμβλώσεις – η υποχώρηση της αυτοκρατορίας ήταν ένας στόχος που όλοι οι Πρόεδροι από τον Trump, έως τον Obama και εσχάτως τον Biden, υιοθέτησαν αν και με διαφορετικό βαθμό… αδεξιότητας.
Λαμβάνοντας υπόψη την ιστορία της αυτοκρατορίας, τις διεθνείς συνθήκες και τον γενετικό κώδικα της αμερικανικής κοινωνίας, η παγκόσμια υποχώρηση είναι πράγματι αυτό που πρέπει να κάνει τώρα η Αμερική.
Η αμερικανική αυτοκρατορία σε αριθμούς με 800 στρατιωτικές βάσεις διεθνώς
Η αυτοκρατορία είναι στοιχείο της ιστορίας αφού οι αμερικανοί κατέκτησαν πολλά από αυτά που εκτείνονται μεταξύ του σημερινού Ιράκ, του Ιράν και του Ομάν.
Ωστόσο, καμία αυτοκρατορία δεν ήταν παρόμοια με την αμερικανική.
Το αμερικανικό δόγμα… κατασκεύασε…. 800 βάσεις παγκοσμίως, περισσότερες από 20 φορές σε σχέση με τις άλλες τέσσερις μεγάλες υπερδυνάμεις.
Ο αριθμός των αμερικανικών στρατευμάτων που βρίσκονται στο εξωτερικό είναι 200.000, ισούται με το μέγεθος όλου του μόνιμου στρατού της Γαλλίας.
Περίπου 150 από τις 195 χώρες του κόσμου φιλοξενούν αμερικανικά στρατεύματα.
Οι ετήσιες στρατιωτικές δαπάνες της Αμερικής, είναι άνω των 770 δισεκατομμυρίων δολαρίων, είναι μεγαλύτερος ακόμη και από το άθροισμα των 5 επόμενων στρατιωτικών προϋπολογισμών των μεγάλων χωρών.
Τα 11 αεροπλανοφόρα με τα οποία η Αμερική ελέγχει τον κόσμο στην ανοικτή θάλασσα είναι ίσα με το σύνολο όλων των αεροπλανοφόρων όλου του κόσμου, όλες οι άλλες χώρες μαζί έχουν 11 αεροπλανοφόρα.
Ποιος είναι ο σκοπός και η απόδοση αυτής της αυτοκρατορικής επένδυσης και πώς συγκρίνεται το αυτοκρατορικό κίνητρο της Αμερικής με εκείνα των προηγούμενων αυτοκρατοριών;
Η ιστορία… ξεκινάει από την αρχαία Ελλάδα…
Οι Αθηναίοι ήθελαν τη θάλασσα.
Οι Ρωμαίοι ήθελαν ηπείρους.
Οι Μογγόλοι ήθελαν τον ορίζοντα.
Οι Ισπανοί ήθελαν λάφυρα.
Οι Βρετανοί ήθελαν το εμπόριο.
Η Γερμανία του Hilter ήθελε σκλάβους.
Οι Βυζαντινοί ήθελαν να κάνουν περισσότερους Χριστιανούς.
Οι Άραβες ήθελαν να κάνουν περισσότερους μουσουλμάνους.
Οι Σοβιετικοί ήθελαν να κάνουν περισσότερους κομμουνιστές.
Τι ήθελαν οι Αμερικανοί;
Λοιπόν, ήθελαν διαφορετικά πράγματα σε διαφορετικές στιγμές. Το πρώτο ήταν η δόξα.
«Τα όπλα των πολεμικών μας πλοίων στις τροπικές θάλασσες της Δύσης και της απομακρυσμένης Ανατολής έχουν αφυπνιστεί λόγω του νέου μας ρόλου και καθήκοντος», δήλωσε ο Roosevelt, αναφερόμενος στις πρώτες στρατιωτικές νίκες της Αμερικής στο εξωτερικό.
«Καθήκον» σε αυτή την περίπτωση δεν σήμαινει τις ανάγκες, αλλά την επιρροή μιας υπερδύναμης.
Αυτό τον έκανε να ανακηρύξει την Αμερική ως κυρίαρχη δύναμη ανάμεσα στους δύο μεγαλύτερους ωκεανούς του κόσμου, προκειμένου να δημιουργήσει τη ναυτική υπερδύναμη που έγινε.
Η ίδια αίσθηση αυτοκρατορικού «καθήκοντος» είναι αυτό που έκανε τον Roosevelt να μεσολαβήσει μεταξύ Ρωσίας και Ιαπωνίας, ένας διεθνής ρόλος που οι ΗΠΑ δεν είχαν αναλάβει ποτέ.
Αυτός ο «ιμπεριαλισμός για το καθήκον» ωρίμασε όταν πραγματοποιήθηκε η άφιξη του αμερικανικού στρατού στην Ευρώπη με τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Μέχρι το τέλος του Β΄ παγκόσμιου πολέμου, η αυτοκρατορική θέση της Αμερικής μεταμορφώθηκε: δεν ήταν πλέον ένα νέο έθνος που διεκδικούσε τη νέα του δύναμη, αλλά τώρα είχε αναλάβει την επιβίωση του κόσμου ο απόλυτος άρχων.
Αφού νίκησε τις δικτατορίες που ξεπρόβαλλαν σε δεκάδες χώρες σε μια προσπάθεια να αρπάξουν πόρους και να υποτάξουν τα έθνη, η Αμερικανική Αυτοκρατορία στοχοποίησε τον σοβιετικό κομμουνισμό.
Αυτός ο αυτοκρατορικός στόχος επιτεύχθηκε.
Η Σοβιετική Αυτοκρατορία κατέρρευσε τόσο γρήγορα όσο διάφορες δικτατορίες πριν από αυτήν.
Μετά την νίκη του ψυχρού Πολέμου, η Αμερικανική Αυτοκρατορία προχώρησε στην τρίτη της φάση: τον προσηλυτισμό.
Η 3η φάση απέτυχε…
Ο μονοδιάστατος ιμπεριαλισμός του Roosevelt, που αφορούσε την αμερικανική δόξα, και σε αντίθεση με την κληρονομιά του Hary Truman, που αφορούσε την αυτοάμυνα της Δύσης, ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός έγινε το νέο παγκόσμιο ευαγγέλιο.
Ξαφνικά ενισχυμένη από τα πρώην μέλη του Συμφώνου της Βαρσοβίας, η αμερικανική αυτοκρατορία επαναπρογραμματίστηκε ως το δόρυ μιας νέας δημοκρατικής αυτοκρατορίας.
Η αυτοκρατορική επιβολή ιδεών απέτυχε πριν από την επίσκεψη της Αμερικής στο Αφγανιστάν και θα αποτύχει και μετά από αυτήν. Οι πιθανότητες της Αμερικής να κάνει τον κόσμο να υιοθετήσει τις πεποιθήσεις της δεν ήταν καλύτερες από αυτές του Paul, του Mohammed ή του Lenin να διαδώσει τις δικές τις ιδέες.
Η αφγανική αποτυχία…. θα πρέπει επομένως να είναι ο τελευταίος αυτοκρατορικός πόλεμος της Αμερικής.
Είναι άλλο πράγμα να ασκείς την δύναμη σου για να προστατεύσεις μια ιδέα, όπως έκανε η Αμερική κατά τη διάρκεια του ψυχρού Πολέμου.
Είναι εντελώς διαφορετικό να προσπαθήσεις να διαδώσεις μια ιδέα.
Αυτό δεν δουλεύει.
Αυτός είναι ο δεύτερος λόγος που η Αμερικανική Αυτοκρατορία έχει χάσει.
Οι σημερινές αντίπαλες υπερδυνάμεις, σε αντίθεση με τη Σοβιετική Ένωση στην εποχή της, δεν ασχολούνται με τη διάδοση της ιδέας. Η Ρωσία και η Κίνα είναι χώρες με έλλειμμα δημοκρατίας, αλλά δεν αμφισβητούν τον τρόπο που διοικείται η Δύση, ούτε στη διπλωματία τους ούτε στην προπαγάνδα τους.
Γιατί, λοιπόν, να περιβάλλεται ο πλανήτης με αμερικανικά στρατεύματα, βάσεις και αεροπλανοφόρα;
Και γιατί ξοδεύουν οι αμερικάνοι στην άμυνα ετησίως 770 δισεκατομμύρια δολάρια, όταν κάθε αμερικανική μητρόπολη εξελίσσεται σε γκέτο, όπου εκατομμύρια Αμερικανοί υποεκπαιδευμένοι υποφέρουν από τη φτώχεια και την απόγνωση;
Το αμερικανικό αυτοκρατορικό καθεστώς έχει γίνει ένας παραλογισμός που παραμελεί τα σπλάχνα της Αμερικής και αδειάζει τα ταμεία της ενώ παλεύει ενάντια στους εχθρούς που δεν υπάρχουν πια.
Η αυτοκρατορική περίοδος της Αμερικής ήταν έντονη και από πολλές απόψεις ανταποδοτική, αλλά δεν ήταν μέρος του αμερικανικού τρόπου.
Σε αντίθεση με τους Βρετανούς και τους Γάλλους, οι Αμερικανοί δεν έχτισαν αποικίες.
Οι Αμερικανοί παρέμειναν απομονωμένοι, σαν να μυήθηκαν τον ισχυρισμό του George Washington στην αποχαιρετιστήρια ομιλία του:
«Ο μεγάλος κανόνας συμπεριφοράς για εμάς όσον αφορά τα ξένα έθνη είναι… να έχουμε μαζί τους όσο το δυνατόν λιγότερη πολιτική σχέση».
Ναι, υπάρχει τώρα ένας ολόκληρος ελεύθερος κόσμος που δεν υπήρχε στην εποχή του George Washington.
Η Αμερική είναι και πρέπει να παραμείνει ο ηγέτης της.
Ο υπόλοιπος κόσμος, ωστόσο, θα παραμείνει υπό… μέχρι να επαναστατήσουν οι πολίτες τους, επειδή οι αυτοκρατορίες, ακόμη και της Αμερικής, δεν μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο με τον τρόπο που μόνο οι αντάρτες μπορούν.
Το κείμενο αποτελεί μέρος από το best seller του συγγραφέα Mitzad Haivelet Hayehudi.
