Οι εκπρόσωποι του κουαρτέτου των δανειστών επανήλθαν στη χώρα μας και ξεκίνησαν από σήμερα, Δευτέρα 23/10, το μεσημέρι, τον κύκλο συναντήσεων και “διαπραγματεύσεων” με την κυβέρνηση, για να την ελέγξουν ως προς την εφαρμογή των 95 προαπαιτούμενων, ώστε να κλείσει η 3η αξιολόγηση και να εισηγηθούν στην ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ, ESM την έγκριση της επόμενης δόσης του δανείου.
Το νέο πακέτο των προαπαιτούμενων περιλαμβάνει την ολοκλήρωση της εκχώρησης του 40% των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ, μεταξύ των οποίων η τρόικα ζητά να συμπεριληφθούν και οι μονάδες της Μεγαλόπολης, νέες ιδιωτικοποιήσεις – ξεπουλήματα δημόσιας περιουσίας και υποδομών ύψους 5,5 δισ. ευρώ, η προώθηση των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών και πολύ πιθανό και νέα μέτρα περικοπών για το 2018.
Η τρίτη αξιολόγηση, την οποία ή κυβέρνηση και όλο το οικονομικό και πολιτικό μνημονιακό κατεστημένο βιάζονται, όπως δημόσια διακηρύττουν, να κλείσει, περιλαμβάνει κυρίως περικοπές προνοιακών επιδομάτων, αναπηρικών συντάξεων και άλλων κοινωνικών, υγειονομικών, οικογενειακών και προνοιακών παροχών καθώς και περιορισμό των δικαιούχων. Παράλληλα δρομολογούνται και αντιδραστικές ανατροπές στον συνδικαλιστικό νόμο βάζοντας μεγάλα εμπόδια στη συνδικαλιστική δράση και ουσιαστικά απαγορευτικό στην προκήρυξη των απεργιών.
Ειδικότερα μέχρι τον Νοέμβρη με βάση τα προαπαιτούμενα της 3ης αξιολόγησης θα πρέπει να υιοθετηθεί νέα νομοθεσία για ένα πιλοτικό πρόγραμμα κατεδάφισης των παροχών πρόνοιας, που μέχρι σήμερα δίνονται από το κράτος στα ΑμεΑ, στις ευπαθείς ομάδες και στην ακραία φτώχεια. Η αναδιάταξη του προνοιακού χάρτη περιλαμβάνει επανεξέταση, προς το χειρότερο παροχών – επιδομάτων, κατάργηση ή συγχώνευσή τους, ώστε να μειωθούν οι δημόσιες δαπάνες για τη χρηματοδότησή τους. Η νέα εθνική νομοθεσία θα πρέπει να εγκριθεί έως τον Μάιο του 2018, ώστε να εναρμονιστούν προς τα κάτω όλοι οι κανόνες παροχών αναπηρίας και κοινωνικής πρόνοιας. Η εφαρμογή του νέου νόμου θα ξεκινήσει μέχρι τα τέλη Ιουνίου του 2018. Στόχος είναι με το ξεκίνημα του 2018 όλα τα κουτσουρεμένα πλέον προνοιακά επιδόματα να έχουν περάσει στον ΟΓΑ με ηλεκτρονική διαχείριση.
Tα κοινωνικά επιδόματα, που “κινδυνεύουν” με μείωση ή κατάργηση, είναι τα εξής:
1. Επιδόματα αναπηρίας: Οι δανειστές, κυρίως το ΔΝΤ, ζητούν την ιδιωτικοποίηση των κέντρων πιστοποίησης των ποσοστών αναπηρίας (επιδιώκουν δηλαδή αυτή η πιστοποίηση να δίνεται από ιδιώτες γιατρούς). Επίσης τα ίδια ιδιωτικοποιημένα πλέον κέντρα πιστοποίησης να κάνουν την αξιολόγηση των ικανοτήτων των αναπήρων, σύμφωνα με όσα προβλέπονται στο επιστημονικό εργαλείο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας ICF, ώστε να περιοριστούν οι δικαιούχοι παράλληλα με την μείωση των επιδομάτων.
2. Οικογενειακά επιδόματα: Οι δανειστές (κυρίως το ΔΝΤ) ζητούν την περικοπή των ποσών για οικογένειες με τρία παιδιά και άνω και αναδιανομή των κονδυλίων ή την εξεύρεση πόρων από την περικοπή άλλων παροχών.
3. Στεγαστικό – φοιτητικό επίδομα 1.000 ευρώ: Οι δανειστές, προκειμένου να περιοριστούν οι δικαιούχοι φοιτητές, έχουν ζητήσει αυστηροποίηση των εισοδηματικών κριτηρίων επιμένοντας σε μείωση του εισοδηματικού ορίου των 30.000 ευρώ με προσαύξηση κατά 3.000 ευρώ για κάθε εξαρτώμενο τέκνο, το οποίο ισχύει έως σήμερα.
4. Επίδομα στέγασης: Το ΔΝΤ εμμένει στο να τεθούν από τώρα πολύ αυστηρές εισοδηματικές και περιουσιακές προυποθέσεις για την καταβολή του επιδόματος στέγασης ή επιδότησης ενοικίου ή αποπληρωμής μέρους δανείου για τους 600.000 πολίτες που διαβιούν στα όρια της φτώχειας, με το επιχείρημα ότι το πλεόνασμα του 2018 θα είναι χαμηλότερο από τον προβλεπόμενο στόχο.
Παράλληλα, οι αλλαγές προς το χειρότερο στον συνδικαλιστικό νόμο 1264/1982, που δεν τόλμησαν να τον αγγίξουν, μέχρι τώρα, ούτε οι πιο δεξιές κυβερνήσεις στη χώρα μας, θα προβλέπουν κατ’ αρχάς ότι, προκειμένου να υπάρχει απαρτία για να αποφασιστεί απεργία, θα πρέπει να συμμετέχει το 51% των εργαζομένων, που εκπροσωπούνται στα πρωτοβάθμια σωματεία. Η αλλαγή της συγκεκριμένης διάταξης και η θέσπιση του ορίου του 51% των «οικονομικά τακτοποιημένων µελών» ενός σωματείου για τη λήψη απόφασης για απεργία θα δημιουργήσουν σχεδόν ανυπέρβλητες δυσκολίες κυρίως στα σωματεία εκείνα στο ιδιωτικό τομέα, που έχουν πανελλαδικό χαρακτήρα λόγω της φύσης της επιχείρησης στην οποία δραστηριοποιούνται. Σύμφωνα με τον ισχύοντα νόμο 1264/1982 (άρθρο 8), για να αποφασιστεί απεργιακή κινητοποίηση από ένα πρωτοβάθμιο σωματείο, εφόσον το καταστατικό του δεν ορίζει διαφορετικά, απαιτείται στις συνελεύσεις η παρουσία τουλάχιστον του ενός τρίτου (1/3) των οικονομικά τακτοποιημένων µελών του.
Θα γίνει επανεξέταση του ισχύοντος μέχρι σήμερα καταλόγου των δικαιολογημένων λόγων καταγγελίας της σύμβασης από την πλευρά των εργοδοτών για εργαζομένους που προστατεύονται ως ιδρυτικά μέλη ή ως εκλεγμένα μέλη των συνδικαλιστικών οργανώσεων, ώστε οι εργοδότες να μπορούν να τους απολύουν ανεξέλεγκτα. Επίσης, θα περιοριστούν οι δυνατότητες ελεύθερης και ανεμπόδιστης συνδικαλιστικής δράσης των εργαζομένων.
Επίσης, προαπαιτούμενο της τρίτης αξιολόγησης είναι ότι θα πρέπει να ψηφιστεί και νομοθετική ρύθμιση με βάση την οποίας τα δικαστήρια θα αποφαίνονται με άμεσες – fast track – διαδικασίες, όχι μόνο για τη νομιμότητα ή μη της απεργίας, αλλά και για τις νομικές αντιδικείες εργοδοτών – εργαζομένων από την εφαρμογή του άρθρου 656 του Αστικού Κώδικα στις περιπτώσεις απεργιών.
Τέλος, το επικαιροποιημένο Μνημόνιο προβλέπει ότι η κυβέρνηση θα πρέπει μέχρι τον Δεκέμβριο του 2017 να υποβάλει έκθεση (με βάση μια «ανεξάρτητη» νομική άποψη) σχετικά με τον ρόλο της διαιτησίας στις συλλογικές διαπραγματεύσεις. Έως τον Φεβρουάριο του 2018 η κυβέρνηση θα πρέπει να επανεξετάσει, το ισχύον θεσμικό πλαίσιο της μεσολάβησης και διαιτησίας μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων. Και μέχρι τον Μάρτιο, η κυβέρνηση θα πρέπει να περιορίσει την δυνατότητα των εργατικών συνδικάτων να προσφεύγουν μονομερώς στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας.
Υπενθυμίζεται πως με παλαιότερη μνημονιακή διάταξη είχε καταργηθεί η δυνατότητα μονομερούς προσφυγής των συνδικαλιστικών οργανώσεων των εργαζομένων στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ). Ωστόσο, τον Ιούνιο του 2014 το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε αντισυνταγματική αυτή την αντιμνημονιακή διάταξη, την οποία, όμως, τώρα κυβέρνηση και δανειστές επιδιώκουν να επαναφέρουν.
Επομένως το πρόβλημα δεν είναι, εάν θα κλείσει γρήγορά ή αργά η Τρίτη αξιολόγηση, για το οποίο “κοκορομαχούν” οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τη ΝΔ και με όλη μνημονιακή “αντιπολίτευση”, αλλά το περιεχόμενό της, που συνιστά μία νέα θηλιά στο λαιμό του ήδη φτωχοποιημένου από τα μνημόνια της λιτότητας ελληνικού λαού.
Το μεγάλο, όμως πρόβλημα είναι ότι, ενώ κυβέρνηση και δανειστές ξεκίνησαν σήμερα να συζητούν για ένα νέο πακέτο σκληρών μνημονιακών μέτρων λεηλασίας των εισοδημάτων του λαού, αλλά και της ίδιας της χώρας, το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα με ευθύνη των συμβιβασμένων ηγεσιών του, δεν έχει αρχίσει να οργανώνει την παραμικρή αντίσταση της εργατικής τάξης και του λαού μας.
Από την άλλη πλευρά οι δυνάμεις της Αριστεράς θα πρέπει επιτέλους να σταματήσουν, είτε τις ομφαλοσκοπήσεις, είτε τις αντιπαραθέσεις μεταξύ τους και να δουν, με αίσθημα ευθύνης απέναντι στο λαό και στη νεολαία, το πώς θα συντονίσουν τη δράση τους για την ανάπτυξη ενός νέου κύκλου εργατικών και λαϊκών αγώνων για την αποτροπή του νέου πακέτου μνημονιακών μέτρων, ώστε να μην κατεδαφιστούν δημοκρατικές, κοινωνικές και εργασιακές κατακτήσεις ολόκληρων δεκαετιών.