Ενώ η Αθήνα περιορίζεται σε λόγια εσωτερικής κατανάλωσης, η Τουρκία δεν αστειεύεται και με “άρτια επεξεργασμένη νομική επιχειρηματολογία“, που προσπαθεί να την στηρίξει, έστω και πολύ λαθεμένα, στο διεθνές δίκαιο και στην ισχύ του ναυτικού της, διαμορφώνει νέα δεδομένα και προβάλλει διεθνώς μια δική της ατζέντα, η οποία εξαφανίζει την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ των ελληνικών νησιών, επιχειρώντας να διαμορφώσει δικά της τετελεσμένα με την απόλυτη κυριαρχία της στο μισό Αιγαίο και την μισή Ανατ. Μεσόγειο.
Το τραγικό είναι ότι η Αθήνα παρακολουθεί αμήχανη και εν πλήρει αφασία, ως παρατηρητής, τα δρώμενα της Άγκυρας, ενώ τα δυτικά κέντρα σιωπούν αν δεν συναινούν στο τουρκικό imperium.
Δεν έχουν τέλος οι τουρκικές προκλήσεις. Για πρώτη φορά η Τουρκία αμφισβητεί ότι το Καστελόριζο έχει υφαλοκρηπίδα και υποστηρίζει ότι τα ελληνικά νησιά δεν μπορούν να δημιουργήσουν περιοχές θαλάσσιας δικαιοδοσίας.
Σε ανακοίνωση που εξέδωσε το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών λίγες ώρες μετά τη συνάντηση του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια με τον Αιγύπτιο ομόλογό του Σάμεχ Σούκρι στο Κάιρο, αναφέρει συγκεκριμένα ότι «τα νησιά δεν μπορούν να επηρεάσουν την παράκτια προβολή της Τουρκίας, της χώρας με τη μακρύτερη ακτογραμμή στην Ανατολική Μεσόγειο και ότι τα νησιά που βρίσκονται στην αντίθετη πλευρά της διάμεσης γραμμής μεταξύ δύο ηπειρωτικών περιοχών δεν μπορούν να δημιουργήσουν περιοχές θαλάσσιας δικαιοδοσίας πέρα από τα χωρικά ύδατά τους»
Σημειώνει επίσης ότι «το μνημόνιο με τη Λιβύη είναι σύμφωνο με τις δικαστικές αποφάσεις που θεσπίζουν τη διεθνή νομολογία και το διεθνές δίκαιο, συμπεριλαμβανομένων των σχετικών άρθρων της σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θάλασσας».
Αναλυτικά η ανακοίνωση του τουρκικού ΥΠΕΞ:
“Με τη συμφωνία που υπεγράφη με τη Λιβύη, οριοθετείται τμήμα των δυτικών συνόρων των περιοχών θαλάσσιας δικαιοδοσίας μας στην Ανατολική Μεσόγειο. Το μνημόνιο είναι σύμφωνο με τις δικαστικές αποφάσεις που θεσπίζουν τη διεθνή νομολογία και το διεθνές δίκαιο, συμπεριλαμβανομένων των σχετικών άρθρων της σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θάλασσας.
Όλα τα μέρη γνωρίζουν ουσιαστικά ότι τα νησιά δεν μπορούν να επηρεάσουν την παράκτια προβολή της Τουρκίας, της χώρας με τη μακρύτερη ακτογραμμή στην Ανατολική Μεσόγειο, τα νησιά που βρίσκονται στην αντίθετη πλευρά της διάμεσης γραμμής μεταξύ δύο ηπειρωτικών περιοχών δεν μπορούν να δημιουργήσουν περιοχές θαλάσσιας δικαιοδοσίας πέρα από τα χωρικά ύδατά τους και ότι το μήκος και η κατεύθυνση των ακτών θα πρέπει να ληφθούν υπόψη κατά τον καθορισμό των περιοχών θαλάσσιας δικαιοδοσίας. Στην πραγματικότητα, πριν από την υπογραφή της εν λόγω συμφωνίας, η Τουρκία έχει επανειλημμένα προσκαλέσει όλα τα μέρη στις διαπραγματεύσεις για μια συναίνεση που θα βασίζεται στην ισότητα και παραμένει έτοιμη για διαπραγματεύσεις. Ωστόσο, αντί να προχωρήσουν σε διαπραγματεύσεις για να ανταποκριθούν στην προσέγγιση της Τουρκίας που βασίζεται στο διεθνές δίκαιο και στην ισότητα, τα άλλα μέρη προτίμησαν να λάβουν μονομερή μέτρα και να προσπαθήσουν να μεταβιβάσουν την ευθύνη στην Τουρκία. Οι μαξιμαλιστικές και ασυμβίβαστες ελληνικές και ελληνοκυπριακές αξιώσεις είναι πέρα από κάθε λογική, ενώ για παράδειγμα το Καστελόριζο, ένα μικρό νησί που βρίσκεται απέναντι από την ηπειρωτική Τουρκία, υποτίθεται ότι παράγει μια περιοχή θαλάσσιας δικαιοδοσίας τετραπλάσια από την επιφάνεια του. Αυτό, είχε ως αποτέλεσμα η Αίγυπτος να χάσει έκταση 40.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων.
Μέσα από αυτή τη συμφωνία με τη Λιβύη, οι δύο χώρες έχουν σαφώς εκδηλώσει την πρόθεσή τους να μην επιτρέψουν κανένα τετελεσμένο γεγονός“.