Οι πρόεδροι της Γαλλίας είναι πρώτα απ’ όλα έμποροι και κυρίως έμποροι όπλων.
Μπορεί ο Μακρόν να μην πηγαίνει καθόλου καλά και η δημοφιλία του να βρίσκεται στο ναδίρ, αλλά φαίνεται ότι στο εμπόριο όπλων παίρνει πάνω από τη βάση.
Ο Μακρόν προσφέροντας ανέξοδα λόγια προστασίας στην Ελλάδα, τα οποία έχουμε ακούσει χωρίς κανένα αντίκρυσμα στο παρελθόν (“Ελλάς – Γαλλία – Συμμαχία”), εξασφάλισε από τον Κυριάκο Μητσοτάκη την παραγγελία δύο γαλλικών φρεγατών, τύπου “belharra”, κόστους πάνω από 1,5 δισ, ίσως και πιο πολλά, εφόσον εγκατασταθεί ο σύγχρονος εξοπλισμός τους και προκαταβολή 150 εκατ. ευρώ μέσα στο 2019.
Η παραγγελία γεννάει πολλά ερωτηματικά, ιδιαίτερα σε μια περίοδο όπου η χώρα τελεί υπό κηδεμονία, επιβάλλει σκληρή λιτότητα στον λαό και έχει αναλάβει υποχρεώσεις να προσεγγίζει πρωτοφανούς ύψους πρωτογενή πλεονάσματα 3.5% του ΑΕΠ.
Ως καλοί έμποροι, ο Μακρόν και ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών προσφέρθηκαν να “βοηθήσουν” την ελληνική κυβέρνηση μπροστά σε αυτές τις δυσκολίες, παρέχοντας την εγγύηση του γαλλικού δημοσίου σε δάνειο που θα λάβει για τις οικονομικές υποχρεώσεις της προς τις φρεγάτες, κάτι το οποίο, βεβαίως, θα εκτινάξει το ήδη πανύψηλο χρέος της χώρας.
Ασφαλώς, η Ελλάδα αντιμετωπίζει ιδιαίτερα αυξημένες πιέσεις και απειλές κυρίως από την πλευρά της Τουρκίας και ιδιαίτερα αυτήν την περίοδο.
Πολιτικοί και στρατιωτικοί κύκλοι εκδήλωναν, όμως, έντονες αμφιβολίες αν η αγορά φρεγατών, στην κατασκευή των οποίων δεν υπάρχει καν ελληνική συμμετοχή, υπακούει σε ένα συλλογικά μελετημένο και αποφασισμένο από τα αρμόδια όργανα συγκεκριμένο και συνολικό σχέδιο ενίσχυσης της αμυντικής θωράκισης της χώρας με βάση τις δοσμένες δυνατότητες και συνθήκες ή αποτελεί μια προσωπική απόφαση του πρωθυπουργού για να βοηθήσει τις δημόσιες σχέσεις του και την άνευ ουσίας αγορά “φιλίας” από τη Γαλλία και όχι για να εξυπηρετήσει αποτελεσματικά την άμυνα της χώρας.