Η πολιτική κάστα των μετρίων

Συχνά λέμε και γράφουμε: Το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. εναλλάσσονται στην εξουσία. ‘Η ακούμε τον νεολογισμό: Πρώτη φορά στην εξουσία η Αριστερά -άσχετα αν αυτό ταπεινώνει τους ακροδεξιούς συμμάχους του ΣΥΡΙΖΑ, τους ΑΝ.ΕΛΛ.
Αν ήμασταν σχολαστικοί θα έπρεπε να λέγαμε: Πρώτη φορά κυβέρνηση Αριστεράς–Ακροδεξιάς ή, αν μπορούσαμε, να παραπέμπαμε σε μια καινούργια πολιτική θεωρία, τσιπρισμός-καμμενισμός, αλλά αυτό δεν θα άρεσε σε κανέναν από τους δύο αρχηγούς μας. Ομως, είναι λάθος να ταυτίζουμε την εξουσία με την κυβέρνηση.
Η εξουσία είναι κάτι πολύ ευρύτερο και κατά κανόνα αόρατο. Ακόμα έχουμε κυβερνήσεις που δεν έχουν καμιά εξουσία, π.χ. κυβερνήσεις-μαριονέτες. Πώς θα ορίζαμε την εξουσία; Ας καταφύγουμε σε έναν ειδικό μελετητή της εξουσίας, που κατατάσσεται στους μεγαλύτερους διανοητές του 20ού αιώνα, τον Μισέλ Φουκό.
Η εξουσία είναι πάντα αρωγός της οικονομίας και είναι δομημένη με βάση το πρότυπο του εμπορεύματος. Δηλαδή, είναι κάτι που μπορεί κανείς να το κατέχει, που αποκτάται, που εκχωρείται συμβατικά ή διά της βίας. Είναι κάτι που μεταβιβάζεται. Κάποιος την παραχωρεί και κάποιος άλλος την αναδέχεται. Η εξουσία είναι επί της ουσίας όλα όσα καταπιέζει.
Δηλαδή, τη φύση, τα ένστικτα, τα άτομα, μια θρησκεία, μια μειονότητα ή και ολόκληρη την κοινωνία με φτώχεια και λιτότητα ή ακόμα με τη βία, που μπορεί να φτάσει μέχρι τα ολοκαυτώματα και τις γενοκτονίες.
Δεν είναι τυχαίο πως όταν οι βάρβαροι λαοί κατέλυσαν τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και ίδρυσαν τις μοναρχίες τους στην Ευρώπη, στηρίχτηκαν στο Ρωμαϊκό Δίκαιο που υπηρετούσε την απολυταρχία. Κάιζερ και Τσάρος σημαίνει Καίσαρας.
Στη Λέσχη των Ιακωβίνων είχε προταθεί ο βασιλιάς να στεφθεί αυτοκράτωρ, πρόταση που αργότερα υιοθέτησε ο Ναπολέων, ο οποίος προσπάθησε να αναβιώσει τη Ρώμη αιματοκυλώντας την Ευρώπη. Τώρα πώς αυτός ο τύραννος λέγεται μέγας εξηγείται μόνο από την πλευρά της εξουσίας. Δηλαδή αναγνωρίστηκε ως μεγάλος εξουσιαστής.
Η αρχαία Ελλάδα και το αθηναϊκό πολίτευμα δεν επηρέασαν πολιτικά τους βάρβαρους ηγεμόνες. Μπορεί η φιλοσοφία και η τέχνη των προγόνων μας να διαμόρφωσαν εν πολλοίς τη δυτικοευρωπαϊκή σκέψη, αλλά δεν είχαν αντίκτυπο στην πολιτική των ολιγαρχιών.
Ο περίφημος ελληνορωμαϊκός πολιτισμός, που ουδέποτε υπήρξε, ήταν επινόηση του 19ου αιώνα για λόγους επικοινωνίας. Οπως καταχρηστικά χρησιμοποιείται και ο όρος Δημοκρατία από τα σημερινά ολιγαρχικά καθεστώτα, σύμφωνα με τον Καστοριάδη, που κάνει διάκριση μεταξύ εκλεγμένων και δικτατορικών ολιγαρχιών.
Η Δημοκρατία εμφανίστηκε μία φορά στην Ιστορία της ανθρωπότητας στην Αθήνα, κράτησε δύο αιώνες και μετά εξαφανίστηκε. Εκτοτε αναζητείται στις διάφορες ουτοπίες. Την ανακάλυψε ο Τόμας Μορ αρχές του 16ου αιώνα στο Νησί της Ουτοπίας που ήξεραν και αρχαία ελληνικά, με αποτέλεσμα να καρατομηθεί από τον Ερρίκο Η’ με άλλη αφορμή, αλλά στην ουσία για τις ιδέες του. Το 1935 ανακηρύχθηκε άγιος από την Καθολική Εκκλησία. Και έτσι οι άθεοι αντιεξουσιαστές απέκτησαν τον άγιό τους.
Κάτω από το πρίσμα του Φουκό μπορούμε να πούμε πως η εξουσία στην Ελλάδα βρίσκεται εκτός των συνόρων της. Η οικονομία της καθορίζεται από τη γερμανική Ε.Ε. και η γερμανική πολιτική εξυπηρετεί τα συμφέροντά της.
Στο σημείο που η Ελλάδα έχει αποδεχτεί αυτό το πλαίσιο, δεν έχει κανένα περιθώριο να κυβερνήσει τον εαυτό της. Θα ακολουθεί πειθήνια εντολές και μνημόνια και θα υπόκειται σε εξευτελιστικούς ελέγχους και επιτηρήσεις. Και αυτό ισχύει για όλα τα κόμματα του λεγομένου ευρωπαϊκού τόξου.
Γι’ αυτό η αντιπολίτευση δεν έχει να πει τίποτα επί της ουσίας και περιορίζεται σε κατινισμούς με στοιχεία παλαιού αντικομμουνισμού (π.χ. Η βία προέρχεται από την Αριστερά).
Τα σύνορά μας δεν είναι εγγυημένα. Το ΝΑΤΟ δεν είναι σύμμαχός μας. Είναι επικυρίαρχος και εμείς υποτελείς των ΗΠΑ. Η Τουρκία αμφισβητεί τη Συνθήκη της Λωζάννης, που σημαίνει πως θέλει το Αιγαίο.
Ο Παναγιώτης Κονδύλης στο βιβλίο του «Θεωρία Πολέμου» (εκδόσεις Θεμέλιο) επισημαίνει τον κίνδυνο από Βορρά, με τη Μεγάλη Αλβανία, αν ενωθεί με το Κόσοβο και καθυποτάξει τη Δημοκρατία της Μακεδονίας (Εγώ την έχω αναγνωρίσει μονομερώς με το συνταγματικό της όνομα), τότε η Ηπειρος έχει τη σειρά της, καθότι η χώρα των Τσάμηδων.
Και η γεωπολιτική θέση της Ελλάδας δεν της εξασφαλίζει καμιά βεβαιότητα για το μέλλον και τα σύνορά της. Τα Βαλκάνια και η Μέση Ανατολή είναι επικίνδυνες γειτονιές και εμείς είμαστε στη μέση. Και αν η Τουρκία μπει με το καλό στην Ε.Ε., θα είναι μια μεγάλη δύναμη σαν τη Γερμανία και τη Γαλλία. Να μην κοιτάξει και αυτή τα συμφέροντά της, δηλαδή το Αιγαίο;
Και να κλείσω με μια φράση του Κονδύλη. Οι μετριότητες, υπομετριότητες και ανθυπομετριότητες, που συναπαρτίζουν τον ελληνικό πολιτικό και παραπολιτικό κόσμο, δεν έχουν το ανάστημα να λύσουν ιστορικά προβλήματα τέτοιας έκτασης και βάθους.
Και θα πρόσθετα εγώ: Μήπως εκπροσωπούν και ένα μέτριο λαό που αρέσκεται στο «Οσα πιούμε, όσα φάμε και όσα αρπάξει ο κώλος μας;». Είναι γνωστό πως κάθε λαός έχει την κυβέρνηση που του αξίζει. Μέτριος λαός, μέτρια κυβέρνηση για να διοριστούμε στην υποταγή. Πελατειακές σχέσεις, δηλαδή.
Πηγή: efsyn.gr