Μια νέα έρευνα Αμερικανών επιστημόνων αποκαλύπτει ότι η πρόσφατη έκθεση-προειδοποίηση του ΟΗΕ σχετικά με τις συνεχιζόμενες και τις μελλοντικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής μπορεί να έχει υποτιμήσει σημαντικά τον ρυθμό της υπερθέρμανσης του πλανήτη.
Η νέα ανάλυση επισημαίνει την αποτυχία των κυβερνήσεων σε παγκόσμιο επίπεδο να επιφέρουν τις απότομες περικοπές των εκπομπών άνθρακα που θα μπορούσαν να αποτρέψουν τις αυξήσεις της μέσης θερμοκρασίας.
Η έρευνα θεωρεί ότι υπάρχει «καλή πιθανότητα» ότι η άνοδος της θερμοκρασίας κατά 1,5 βαθμό Κελσίου πάνω από τα προβιομηχανικά επίπεδα, θα συμβεί μέχρι το 2030, εάν οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου παραμείνουν ανεξέλεγκτες. Αυτό είναι μια δεκαετία νωρίτερα από ό,τι εκτιμά ο επιστημονικός φορέας του ΟΗΕ στην έκθεσή του.
«Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής έχουν λιγότερο χρόνο να ανταποκριθούν από ό,τι πίστευαν», αναφέρει ο επικεφαλής της έρευνας, Γιανγκγιάνγκ Ζου του Πανεπιστημίου Τέξας Α&Μ.
Ο Ζου και οι συνεργάτες του από το Πανεπιστήμιο του Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια βλέπουν μεγάλες τάσεις που συνδυαστικά τα επόμενα 20 χρόνια θα κάνουν την κλιματική αλλαγή «πιο γρήγορη και πιο έντονη από ό,τι αναμενόταν».
Οι συγγραφείς επισημαίνουν τις φυσικές κλιματικές διακυμάνσεις που ευνοούν την αυξημένη απελευθέρωση θερμότητας από τους ωκεανούς. Μία είναι ένας κύκλος αλλαγών στον Ειρηνικό Ωκεανό, ο οποίος μπορεί να επιστρέψει σε μια φάση θέρμανσης του μεσαίου γεωγραφικού πλάτους. Μία άλλη είναι η μικρότερη ανάμειξη των επιφανειακών και των βαθέων υδάτων στον Ατλαντικό, που διατηρεί περισσότερη θερμότητα στην επιφάνεια.
Η έρευνα καλεί για επιθετικές προσπάθειες για τη μείωση των ισχυρών ρύπων, δηλαδή του μεθανίου, της αιθάλης και των υδροφθορανθράκων, που εκπέμπονται σε πολύ χαμηλότερες ποσότητες από το διοξείδιο του άνθρακα, αλλά έχουν ένα υπερβολικό και σχετικά βραχυπρόθεσμο αντίκτυπο θέρμανσης.
Οι ερευνητές καλούν επίσης για διάφορες επιλογές «μηχανικής κλίματος» ως απάντηση έκτακτης ανάγκης, και ζητούν περαιτέρω έρευνα και δοκιμές για την ανάπτυξη της αμφιλεγόμενης ιδέας της απελευθέρωσης αερολυμάτων στην στρατόσφαιρα ώστε να αντανακλούν ποσότητες ηλιακής ενέργεια μακριά από τον πλανήτη.