Karine Bechet-Golovko/Comité Valmy/ 20-8-21
Μετάφραση: Μ.Στυλιανού
Η Μέρκελ έφθασε στη Μόσχα στις 20 Αυγούστου με για να συζητήσει με τον Ρώσο Πρόεδρο, μετά από την επίσκεψη της στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου προσέθεσε τη Γερμανία κατά της Ρωσίας υπέρ της Ουκρανίας και των αμερικανικών συμφερόντων στο ζήτημα της διαμετακόμισης και του εφοδιασμού της Ευρώπης με φυσικό αέριο.
Στην Μόσχα ήρθε πριν από μια επίσκεψη στην Ουκρανία, όπου πήγαινε να συμμετάσχει στην σύσκεψη για την Κριμαία, την οποία συγκάλεσε ο Ζελένσκι κατά των Συμφωνιών του Μινσκ, για να καθορίσει το σενάριο Δυτικής φαντασίωσης περί «επιστροφής» της Κριμαίας στην Ουκρανία. Σε αυτό το πλαίσιο, δεν είναι δυνατή καμία πραγματική πρόοδος στις σχέσεις μεταξύ των χωρών του Ατλαντικού και της Ρωσίας, δεδομένου ότι οι ευρωπαϊκές χώρες δεν είναι πλέον σε θέση να υπερασπιστούν τα συμφέροντά τους.
Η Γερμανίδα Καγκελάριος αφίχθη στη Μόσχα για μια τελευταία επίσημη επίσκεψη, καθώς πρόκειται να παραδώσει τα ηνία της εξουσίας αυτό το φθινόπωρο. Ωστόσο, τα περιθώρια ελιγμών της είναι ολοένα στενότερα.
Στα πρόθυρα της εξόδου και χωρίς καμία εγγύηση πολιτικής συνέχειας, δεν είναι σε θέση να διεξαγάγει συζητήσεις που θα επιτρέψουν τη διευθέτηση των μεγάλων διεθνών ζητημάτων που ανακοινώθηκαν, τα οποία είναι η Λευκορωσία, η Ουκρανία ή το Αφγανιστάν. Σε κάθε περίπτωση, η Γερμανία δεν είναι αυτόνομος παράγοντας στην επίλυση αυτών των ζητημάτων, είναι μέρος της ατλαντικής φατρίας.
Με αυτή την έννοια, κατά τη διάρκεια της επίσκεψης της Μέρκελ στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Μπάιντεν επέβαλε ένα γεωπολιτικό πλαίσιο, το οποίο θα ισχύσει για τις ρώσο-γερμανικές σχέσεις και μετά την αποχώρηση της Μέρκελ. Έτσι, χωρίς να αντιδράσει, η Μέρκελ δέσμευσε τον διάδοχό της να χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα πίεσης κατά της Ρωσίας, φτάνοντας μέχρι τις κυρώσεις, όσον αφορά τον Αγωγό Nord Stream 2, προκειμένου να συνεχιστεί η επιζήμια ουκρανική διαμετακόμιση , διατηρώντας τα έσοδα της Ουκρανίας στην πλάτη της Ρωσίας και επιτρέποντάς στην ουκρανική εξουσία να διατηρήσει αυτό το μέσο πίεσης (ελέγχου ροής του αερίου) στις ευρωπαϊκές χώρες. Για να μην αναφέρουμε ότι έχει δεσμεύσει τη Γερμανία, με το πρόσχημα της «ενεργειακής διαφοροποίησης», να αγοράσει αμερικανικό σχιστολιθικό αέριο, πιο ακριβό, αλλά ιδεολογικά «δημοκρατικό», σε αντίθεση με το ρωσικό αέριο, φυσικό και φθηνότερο … αλλά ρωσικό.
Αυτή η ανισόρροπη θέση υπέρ της Ουκρανίας και των ατλαντικών συμφερόντων είναι επίσης ορατή στη σειρά της περιοδείας της Μέρκελ, η οποία , από την Ρωσία κατευθύνθηκε στο Κίεβο για την συζήτηση της Κριμαίας, κατά τη διάρκεια της οποίας οι συμμετέχοντες επρόκειτο να καθορίσουν το σενάριο της επιστροφής της στην Ουκρανία. Είναι αλήθεια ότι η Δύση δεν έχει ακόμη χωνέψει στην Κριμαία την μεγάλη ήττα της «΄Εγχρωμης Επανάστασης» και η θέση της σε αυτήν είναι εντελώς εκτός λογικής – ακόμη και υστερική.
Παράξενη αυτή η επίσκεψη στη Ρωσία, κατά τη διάρκεια της οποίας η Καγκελάριος δεν έχει τίποτα να προσφέρει, καθώς δεν μπορεί να υπερασπιστεί τα συμφέροντα ούτε της Γερμανίας ούτε της Ευρώπης. Είναι μόνο το φερέφωνο των ατλαντικών συμφερόντων. Ένα είδος σκηνοθεσίας που προκαλεί θλίψη.
Και αυτή είναι η εικόνα του αδιεξόδου της σημερινής Ευρώπης, η οποία δυσφημίζει την διπλωματία της, αρνούμενη να υπερασπίσει το εθνικό συμφέρον των κρατών-μελών της, τα οποία έχουν πλέον χάσει την κυριαρχία τους.
