Λίγες μέρες στο υπουργείο Εσωτερικών της Ιταλίας ήταν αρκετές στον Ματέο Σαλβίνι για να φέρει τα πάνω κάτω στην Ευρώπη και να επαληθεύσει τις πιο απαισιόδοξες προβέψεις μας: Ο θριαμβευτής των ιταλικών εκλογών που ήταν ο Σαλβίνι, σίγουρα θα εκμεταλλευόταν το πλεονέκτημά του για να μαδήσει όχι μόνο τον Μπερλουσκόνι αλλά επίσης και κυρίως τον κυβερνητικό του εταίρο, το Κίνημα Πέντε Αστέρων! Και με τη φόρα που είχε, αναπόφευκτα θα επωφελείτο από τις περιστάσεις για να αλλάξει τα δεδομένα υπέρ της ρατσιστικής και νοσταλγικής άλλων εποχών ακροδεξιάς όχι μόνο στην Ιταλία, αλλά και στην Ευρώπη!
Ας αρχίσουμε από τα “κατορθώματα” του Σαλβίνι και της Λέγκα του στην ίδια την Ιταλία. Όλες οι τελευταίες δημοσκοπήσεις -αλλά και τα αποτελέσματα τοπικών εκλογών- συμφωνούν ότι η Λέγκα εκτοξεύεται στα ύψη σε χρόνο ρεκόρ ενώ τα Πέντε Αστέρια υποχωρούν συνεχώς σε βαθμό που οι πιο πρόσφατες σφυγμομετρήσεις δίνουν για πρώτη φορά τη Λέγκα να προηγείται του Κινήματος Πέντε Αστέρων και να είναι επικεφαλής των προτιμήσεων των Ιταλών πολιτών! Πρόκειται για ένα επίτευγμα διαστάσεων που αξίζει να σκύψουμε πάνω του καθώς το να περνάει η Λέγκα μέσα σε μόλις τρεις μήνες από το ήδη θριαμβευτικό 17,4% των εκλογών στο 29% ή 30% των τελευταίων δημοσκοπήσεων, συνιστά ένα γεγονός ιστορικής σημασίας που προοιωνίζεται προσεχείς ανατροπές του ιταλικού πολιτικού τοπίου!…
Πράγματι, ο σχεδόν διπλασιασμός της επιρροής της Λέγκα του Σαλβίνι μετά από τις εκλογές, προστιθέμενη εξάλλου στο σχεδόν τετραπλασιασμό (!) του εκλογικού της αποτέλεσματος, είναι χαρακτηριστικό μιας κοινωνίας σε αναβρασμό, στην οποία σημειώνονται τεράστιες μετακινήσεις πληθυσμών από το ένα στο άλλο άκρο του πολιτικού χάρτη. Και στην παρούσα περίπτωση της Λέγκα του Σαλβίνι, όλες οι έρευνες συμφωνούν ότι αυτό το κόμμα κερδίζει υποστηρικτές που προέρχονται όχι μόνο από την πρώην σύμμαχό του Forza Italia (του Μπερλουσκόνι), αλλά από παντού, συμπεριλαμβανομένου του Κινήματος Πέντε Αστέρων καθώς και από τους πολυάριθμους πρώην αριοστερούς που είχαν απόσχει από τις τελευταίες εκλογές! Πρόκειται για ένα πραγματικό τσουνάμι και, δυστυχώς, όλα δείχνουν ότι αυτό θα συνεχιστεί ή και θα διευρυνθεί, προκαλώντας έναν αληθινό πολιτικό σεισμό όχι μόνο στην Ιταλία αλλά και στην Ευρώπη!
Οι ίδιες έρευνες συμφωνούν απoδίδοντας τους θριάμβους της Λέγκα στον ηγέτη της Ματέο Σαλβίνι και στις αλλεπάλληλες ρατσιστικές εκρήξεις του. Η τελευταία από αυτές είναι εξάλλου ιδιαίτερα αποκαλυπτική των πραγματικών προθέσεων του Σαλβίνι, που κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει ότι κρύβει τα σχέδιά του. Τασσόμενος υπέρ της απογραφής (και άρα, του φακελώματος) των Ρομά, πράγμα που δίκαια καταγγέλθηκε ως αναβίωση των ρατσιστικών νόμων (Leggi Razziali) του φασιστικού καθεστώτος το 1938, ο Σαλβίνι ξέρει προκαταβολικά ότι πετυχαίνει με ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια. Γιατί; Επειδή υποχρεώνει τους πάντες, και πριν από όλους τους κυβερνητικούς του εταίρους, να παίξουν στο δικό του γήπεδο. Και επίσης, επειδή είναι τώρα χρόνια που ο Σαλβίνι κάνει ατιμώρητα καριέρα με τις ρατσιστικές του προκλήσεις ενάντια στους Ρομά, τους οποίους αρέσκεται να συγκρίνει δημόσια με “αρουραίους”, γεγονός που έχει οδηγήσει στο να κάνει περίπου κοινά αποδεκτό αυτό το ρατσισμό, που αποκτά πλέον τις διαστάσεις ενός μαζικού φαινομένου.Συμπέρασμα: Ο Σαλβίνι προχωρά ακάθεκτος και, προς το παρόν, δεν υπάρχει κανείς που μπορεί να σταματήσει την ασυγκράτητη πορεία του προς την κορυφή -και όχι μόνο- της εξουσίας…
Όμως, υπάρχει και ακόμα χειρότερη συνέχεια: Ο Σαλβίνι επιβάλει εφεξής τις επιλογές του όχι μόνο στην Ιταλία, αλλά και σχεδόν σε όλη την Ευρώπη. Τρανή απόδειξη η χιονοστιβάδα καταστροφικών αντιδράσεων που προκάλεσε από τη μια μέχρι την άλλη άκρη της ηπείρου μας, η άρνησή του να δεχτεί στην Ιταλία τους 630 μετανάστες του πλοίου Ακουάριους. Επωφελούμενος του γενικού κλίματος που έχει δημιουργήσει η άνοδος της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς αλλά και η ύπαρξη όλο και περισσότερων ρατσιστικών και ακραίων αντιδραστικών κυβερνήσεων στην Ευρώπη, ο Σαλβίνι μπορεί ήδη να περηφανευτεί ότι επέβαλε ντε φάκτο την ημερήσια διάταξή του σε όλες τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις καθώς και ότι έχει φτάσει να απειλήσει άμεσα την ίδια τη καγκελάριο της Γερμανίας! Ο απολογισμός είναι εντυπωσιακός αλλά η συνέχεια προβλέπεται να είναι ακόμα χειρότερη μια και ο Σαλβίνι διαθέτει όλα τα ατού για να γίνει σύντομα το σημείο αναφοράς αν όχι ο αναμφισβήτητος αρχηγός όλων των σκληρών ρατσιστών, αντικομμουνιστών, πογκρομιστών, σκοταδιστών και νεοφασιστών στην Ευρώπη!
Συμπερασματικά, πρέπει να παραδεχτούμε ότι ενώ η μετεκλογική κατακόρυφη άνοδος του Σαλβίνι και του κόμματός του δεν μας εξέπληξε καθόλου καθώς την είχαμε προβλέψει σε άρθρο μας [1] που είχε γραφτεί την επομένη των ιταλικών εκλογών, αυτό που ξεπέρασε όλους τους φόβους μας είναι η έκταση και η ταχύτητα αυτής της της ανόδου, δηλαδή ο σχεδόν διπλασιασμός της επιρροής της Λέγκα μέσα σε μόλις τρεις μήνες. Και αν αναφερόμαστε τώρα σε αυτό το προηγούμενο άρθρο μας, το κάνουμε για δυό λόγους: Κατ’αρχήν, επειδή χαρακτηρίστηκε από κάποιους (στο εξωτερικό) ως υπερβολικά απαισιόδοξο ή ακόμα και εκτός πραγματικότητας μόνο και μόνο επειδή τόλμησε να ισχυριστεί πως πραγματική θριαμβεύτρια των ιταλικών εκλογών δεν ήταν το Κίνημα Πέντε Αστέρων που είχε συγκεντρώσει τον σαφώς μεγαλύτερο αριθμό ψήφων αλλά η Λέγκα του Σαλβίνι, αλλά και ότι ο Σαλβίνι θα έδειχνε σύντομα τα δόντια του και πέρα από την Ιταλία. Και κατόπιν, επειδή σε αυτό προειδοποιούσαμε ήδη ότι τώρα “στην Ιταλία επωάζονται εξελίξεις που θα σημαδέψουν και τη δική μας ζωή εδώ στην Ελλάδα!”.
Καθώς η διατύπωση επιδεχόταν διάφορες ερμηνείες, ας μας επιτραπεί να γίνουμε τώρα σαφέστεροι εξηγώντας τι ενοούσαμε και ενοούμε κάνοντας λόγο για παρούσες ιταλικές εξελίξεις “που θα σημαδέψουν και τη δική μας ζωή εδώ στην Ελλάδα”. Αναφερόμαστε προφανώς στην έλξη που ασκεί ήδη ο Σαλβίνι στη χώρα μας, και πιο συγκεκριμένα στη διάχυτη συμπάθεια, αν όχι κάτι παραπάνω, που του εκφράζει ακόμα και ένα καθόλου αμελητέο τμήμα της λεγόμενης ριζοσπαστικής αριστεράς, αποδίδοντάς του “αντισυστημικές”, “αντιμπεριαλιστικές”, “αντι-νεοφιλελεύθερες” και άλλες αρετές. Το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο (με ανάλογη “συμπάθεια” αντιμετωπίστηκε και -ίσως- εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται ο Όρμπαν αλλά και ο Τραμπ) αλλά θα μπορούσε τώρα να πάρει μεγάλες διαστάσεις καθώς ο Σαλβίνι είναι κυβέρνηση και κάνει πια πράξη τις υποσχέσεις του. Θα προτιμούσαμε να μην είμαστε μάντης κακών και να μας διαψεύσουν οι εξελίξεις, αλλά ο κίνδυνος βγάζει πια μάτια για να μην μπορεί να αγνοηθεί: Ο φασίζων “αντισυστημικός” εθνικιστής, πογκρομιστής και ακραίος ρατσιστής Σαλβίνι και τα εμφυλιοπολεμικά του οράματα μπορούν να κάνει θραύση στη σημερινή ελληνική κοινωνία και, δυστυχώς, η ελληνική αριστερά δεν δείχνει ικανή να (τους) αντισταθεί αποτελεσματικά…
Κλείνουμε λοιπόν αυτό το άρθρο όπως αρχίζαμε το προηγούμενο, με την απλή επισήμανση ότι, μετά από τις τελευταίες εξελίξεις, οι παρακάτω εισαγωγικές προειδοποιήσεις φαίνονται τώρα πολύ λιγότερο “υπερβολικές”, “κινδυνολογικές” και ”εξωπραγματικές” από ό,τι ίσως φαίνονταν πριν από τρεις μήνες: “Μέρες του 1922; Όχι ακόμα αλλά η Ιταλία είναι πια σε καλό δρόμο για να “γιορτάσει” σε τέσσερα χρόνια την εκατοστή επέτειο της ανόδου του Μουσολίνι και του φασιστικού του κινήματος στην εξουσία με ένα καθεστώς που θα του μοιάζει -σχεδόν- σαν δυο σταγόνες νερό!”…
Σημείωση
1. Βλέπε το άρθρο μας “Μια ιταλική τραγωδία από τα παλιά – Η Λέγκα του Σαλβίνι θριαμβεύτρια των ιταλικών εκλογών” (https://www.contra-xreos.gr/
*Πηγή: contra-xreos.gr
