Οργιαστική χρήση της, από ισχυρές ομάδες πίεσης, εναντίον Βρετανών πολιτικών, Αμερικανών γερουσιαστών και Γάλλων διαδηλωτών -με ανυπότακτο τρόπο σκέψης.
[Το κατωτέρω άρθρο, του διεθνώς γνωστού Ιρλανδού δημοσιογράφου, επισημαίνει ένα φαινόμενο που προορίζεται να προσλάβει εκρηκτικές διεθνείς διαστάσεις, όπως παρόμοιες περιπτώσεις -στην ιστορία, στο πρόσφατο παρελθόν και στο παρόν- όπου η κατάχρηση ενός ευμενούς περιβάλλοντος, η προκλητική υπεροψία και η υπερτίμηση των ορίων ανοχής τοπικών πληθυσμών και διεθνούς κοινής γνώμης στην αυθαιρεσία, οδηγεί σε αντιδράσεις, εξεγέρσεις, οδυνηρές ανατροπές και καταστροφές.
Παράλληλα άρθρα, ταυτόσημου περιεχομένου και σε πολύ μεγαλύτερη έκταση, λόγω λεπτομερειακής τεκμηρίωσης, δημοσιεύουν αυτές τις μέρες δύο παγκόσμια γνωστές και σεβαστές πνευματικές προσωπικότητες, ο βετεράνος της βρετανικής δημοσιογραφίας Jonathan Cook, o οποίος κατοικεί πλέον μονίμως στην Παλαιστίνη και ο εβραϊκής καταγωγής, θαυμάσιος συγγραφέας και δοκιμιογράφος Israel Shamir. Και αυτών τα άρθρα-σήμαντρα μιλούν για την κατάχρηση του δηλητηρίου «αντισημίτης». Το εν λόγω όπλο συνεχίζει πάντως να προκαλεί θραύση, όπως δείχνουν νόμοι στις ΗΠΑ -και υπό συζήτηση στην ΕΕ- για την απαγόρευση του λαϊκού μποϋκοτάζ προϊόντων του Ισραήλ (σε αλληλεγγύη προς τον λαό της Παλαιστίνης) και ποινική δίωξη της αρνητικής κριτικής κατά της πολιτικής του. Ενδεικτικά αν και ελλειπτικά για τον ογκώδη φάκελο είναι τα ακόλουθα του Φ. Κάνινγκαμ:]
Ανάδειξη: Μιχαήλ Στυλιανού
Να το ξεκαθαρίσουμε. Αντι-Σιωνισμός δεν είναι το ίδιο με αντι-σημιτισμός, ή αντι-εβραϊσμός. Αλλά η εσκεμμένη σύγχυση αυτών των ορισμών επιτρέπει στο κράτος του Ισραήλ και στους συνηγόρους του να διαπράττουν ακραία εγκλήματα και να μένουν ατιμώρητοι. Η κυνικά εσκεμμένη σύγχυση των εννοιών χρησιμοποιείται ως εξοντωτική «ρετσινιά» για την υπονόμευση πολιτικών προσώπων και ομάδων διαμαρτυρίας σε Δυτικά κράτη.
Είδαμε τελευταία μιαν έξαρση στην χρήση αυτού του όπλου στιγματισμού, με τον χαρακτηρισμό ως «αντισημιτικού» του κινήματος διαμαρτυρίας των «κίτρινων γιλέκων» στην Γαλλία και την ταυτόχρονη χρήση του στην Βρετανία, εναντίον του ηγέτη του Εργατικού Κόμματος, Τζέρεμυ Κόρμπιν και στις ΗΠΑ εναντίον της βουλευτή Ιλχάν Ομάρ.
Η Ομάρ, που εκλέχθηκε πρόσφατα στην αμερικανική Βουλή, ως μέλος του Δημοκρατικού Κόμματος, επέσυρε βομβαρδισμό επιθέσεων όταν αποτόλμησε να επικρίνει τις ομάδες πίεσης του ισραηλιτικού Λόμπυ και τις πολύ μεγάλες πολιτικές επιδοτήσεις που καταβάλλει, ότι ασκούν ανεπίτρεπτη και επιζήμια επιρροή στην αμερικανική πολιτική για την Μέση Ανατολή. Ο Πρόεδρος Τραμπ την κατακεραύνωσε για τον «αντισημιτικό λόγο μίσους» που εκφώνησε, αλλά και η επικεφαλής της ομάδας του κόμματος της, η Νάνσυ Πελόζι, παραμέρισε στην περίπτωσή της τον κανόνα της κομματικής αλληλεγγύης.
Και όμως ότι είπε η Ομάρ στην ομιλία της δεν ήταν παρά η απλή εξόφθαλμη αλήθεια: Η παρουσίαση της πραγματικότητας ότι ισραηλιτικά οικονομικά θέλγητρα κατέληξαν να αγοράσουν την μεροληψία της αμερικανικής κυβέρνησης υπέρ της ενίσχυσης των συμφερόντων του ισραηλιτικού κράτους, σε βάρος των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων.
Ο Τραμπ είναι αντιπροσωπευτικό παράδειγμα αυτής της ένοχης συναλλαγής. Κατά την περίοδο της υποψηφιότητάς του, το 2016, ό Τραμπ δέχτηκε εκατομμύρια δολάρια από την Σέλντον Άντελσον, έναν Αμερικανό-Ισραηλίτη Μεγιστάνα Οικοδομών (και καζίνων), ο οποίος διακηρυγμένα προμάχεται των συμφερόντων του Ισραήλ στις ΗΠΑ. Η πολιτική του Τραμπ, αφ’ ότου έγινε πρόεδρος, δείχνει ξεκάθαρα την προκατάληψη του Λευκού Οίκου υπέρ του Ισραήλ, ειδικότερα με την επίμαχη ανακήρυξη της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του κράτους, που προκαταλαμβάνει έτσι όποια διαπραγμάτευση λύσης με τους Παλαιστινίους.
Το ισραηλιτικό κράτος εξακολουθεί με μπουλντόζες να κατεδαφίζει σπίτια Παλαιστινίων, σε παράνομα κατεχόμενα εδάφη και να χρησιμοποιεί υπερβολική φονική βία εναντίον αόπλων Παλαιστινίων διαδηλωτών. Τα Ηνωμένα Έθνη υπολογίζουν ότι από πέρυσι, 200 Παλαιστίνιοι, ενήλικες και παιδιά, σκοτώθηκαν από Ισραηλινούς στρατιώτες και ελεύθερους σκοπευτές, ενώ διαδήλωναν εναντίον μιας απάνθρωπης ισραηλινής πολιορκίας στην Γάζα.
Η αμερικανική και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις τηρούν κατά κανόνα σιωπή γι΄αυτά τα σοβαρά εγκλήματα που διαπράττει το κράτος του Ισραήλ. ΄Ενας απο-φασιστικός παράγων αυτής της στάσης είναι το ισχυρό και πλούσια χρηματοδοτημένο ισραηλινό λόμπυ (οργανώσεις και ομάδες πίεσης) στην Αμερική και στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση. Αντι-Σιωνισμός είναι ένας ειδικός όρος για την πολιτική αντίθεση σε παραβιάσεις διαπραττόμενες από το ισραηλιτικό κράτος σε βάρος ιστορικών δικαιωμάτων των γηγενών λαών της Παλαιστίνης, που υπέστησαν την απώλεια των πατρογονικών γαιών τους, με την βαθμιαία προσάρτησή τους από το κράτος του Ισραήλ, από της ιδρύσεως του το 1948.
Το να αντιτίθεσαι σε αυτά τα συστηματικά εγκλήματα δεν είναι αντι-σημιτισμός (εχθρότητα προς το εβραϊκό έθνος). Πράγματι, πολλές εντιμότατες εβραϊκές προσωπικότητες σε όλο τον κόσμο περιλαμβάνονται στους σκληρότερους επικριτές των κρατικών εγκλημάτων του Ισραήλ. Συγγραφείς και αγωνιστές όπως οι Νόρμαν Φινκελστάιν*(1) και ο Ραλφ Σόενμαν.
Ο ηγέτης του Εργατικού Κόμματος της Βρετανίας, Τζέρεμυ Κόρμπιν, έχει μακρά προσωπική ιστορία υπεράσπισης των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων. Περιγράφει τον εαυτό του ως «Αντί-Σιωνιστή», δηλαδή εναντιούμενο στην ανηλεή, παράνομη κατάσχεση παλαιστινιακών γαιών, για την διακηρυγμένη πρόθεση οικοδόμησης ενός θρησκευτικού εβραϊκού κράτους.
Την περασμένη εβδομάδα μια ομάδα βουλευτών του Εργατικού Κόμματος παραιτήθηκαν, για να ιδρύσουν μιαν ανεξάρτητη ομάδα στην Βρετανική Βουλή. Η ομάδα των επτά βουλευτών ισχυρίζεται ότι το Εργατικό Κόμμα υπό τον Κόρμπυν έγινε θεσμικά «αντισημιτικό». Αυτό είναι μια αυθαίρετη συκοφαντία κατά του πρώην ηγέτη τους και του συνόλου του Εργατικού Κόμματος. Μοιάζει ενδεικτικό ότι η αποσκιρτήσασα ομάδα των αποστατών αρνείται να αποκαλύψει από πού προέρχεται η χρηματοδότησή της. Από το ισραηλιτικό λόμπυ, μήπως;
Παρόμοια, στην Γαλλία, το κίνημα διαμαρτυρίας «κίτρινα γιλέκα» χαρακτηρίστηκε την περασμένη εβδομάδα «αντισημιτικό». Αυτό ακολούθησε πράξεις βανδαλισμού σε εβραϊκό νεκροταφείο επαρχιακής πόλης της Γαλλίας, που απλά συνέβησαν την επομένη επεισοδίου στο Παρίσι μεταξύ ομάδας διαδηλωτών με κίτρινα γιλέκα και του Γάλλου «φιλοσόφου», εβραϊκού θρησκεύματος, Αλαίν Φίνκελκράουτ, φανατικού υποστηρικτή του Ισραήλ αλλά και του Γάλλου προέδρου Μακρόν στην σύγκρουσή του με το κίνημα εναντίον του.. Οι διαδηλωτές τον αναγνώρισαν κατά την έξοδο από την κατοικία του και τον αποδοκίμασαν με κραυγές «παλιό-σιωνιστή» και «να πας στο Ισραήλ», αλλά δεν αναφέρθηκαν στην εβραϊκή καταγωγή του.*(2)
Η εσκεμμένη και επίβουλη παρερμηνεία του «αντι-σιωνισμού» ως « αντί-σημιτισμού/ αντι-εβραϊσμού» και κατά προέκταση ως ….συμπάθειας στο ναζιστικό ολοκαύτωμα, αποτελεί μια κυνική απόπειρα συγκάλυψης των αποτρόπαιων εγκλημάτων (horrific crimes) που διαπράττει το ισραηλιτικό κράτος. Πρόκειται για μιαν ειδεχθή μορφή λογοκρισίας, εναντίον της ειλικρινούς έκθεσης της πραγματικότητας, υπέρ των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων, που αποσκοπεί να μας τρομοκρατήσει ώστε να αποδεχτούμε εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας από το κράτος του Ισραήλ και της αμερικανικής προστασίας του.
Ακόμη χειρότερο από αυτό, δεν πρόκειται μόνο για τον εκφοβισμό λαών σε σιωπή, μπροστά στην κακοήθη καταπίεση που ασκείται στην Μέση Ανατολή. Η αντί-Σιωνιστική/ αντί-σημιτική απάτη χρησιμοποιείται επίσης για να σπιλώσει και να υπονομεύσει οποιαδήποτε δυνητική πολιτική αντίθεση στο εσωτερικό των Δυτικών κρατών.
Σημειώσεις Μεταφραστή:
1)*Ο καθηγητής Norman Finkelstein, του οποίου οι γονείς θανατώθηκαν στο στρατόπεδο του Άουσβιτς, μετά την έκδοση του βιβλίου του με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Η Βιομηχανία του Ολοκαυτώματος», υφίσταται ανελέητο διωγμό. Μετά αλληλοδιάδοχες απολύσεις του από αμερικανικά πανεπιστήμια, κατόρθωσε να προσληφθεί σε ένα καθολικό πανεπιστήμιο των ΗΠΑ. Αλλά και από αυτού του καθολικού πανεπιστημίου την έδρα τον επέταξε η μακρά χειρ του εβραϊκού λόμπυ –μέσω Βατικανού!
2)*Βεβηλώσεις ισραηλιτικών νεκροταφείων στην Γαλλία συνήθως αποδίδονταν στο λούμπεν στοιχείο της ισλαμικής μειονότητας έξη εκατομμυρίων. Η συγκεκριμένη κίνησε την υποψία της «προβοκάτσιας», που –την επομένη του επεισοδίου Φίνκελκράουτ- προοριζόταν να στηρίξει την σπίλωση των κίτρινων γιλέκων ως κρυπτό-ναζιστών αντισημιτών, στην σειρά των διάφορων όπλων ψυχολογικού πολέμου που έχει χρησιμοποιήσει εναντίον τους η κυβέρνηση Μακρόν από τις 17 Νοεμβρίου, με την χορωδία των καθεστωτικών ΜΜΕ –χωρίς να πετύχει την απομόνωσή τους από την στήριξη της γαλλικής κοινής γνώμης.
Σ’ αυτή την επιχείρηση, η κυβέρνηση Μακρόν είχε την βοήθεια του Προέδρου του ισχυρότερου εβραϊκού Λόμπυ στην Γαλλία, του CRIF (αντιπροσωπευτικού Συμβουλίου Εβραϊκών Οργανώσεων Γαλλίας), κ. Frances Kalifat, που σε συνέντευξή του συνέστησε «τα δραστικότερα δυνατά μέτρα για τον τερματισμό αυτών των διαδηλώσεων» (των κίτρινων γιλέκων)…
*Πηγή: Finnian Cunningham, Sputnik, Wed, Feb 27, 2019.
